مۇسانىڭ 1-جازباسى
3 ەحوبا قۇداي جاراتقان جابايى حايۋاناتتاردىڭ ىشىندەگى ەڭ ساعى جىلان ەدى+. ول ايەلگە: «قۇداي سەندەرگە باقتاعى ەشبىر اعاشتىڭ جەمىسىن جەمەڭدەر دەپ شىنىمەن ايتتى ما؟»— دەدى+. 2 ايەل جىلانعا بىلاي دەدى: «باقتاعى اعاشتاردىڭ جەمىسىن جەي الامىز+. 3 ٴبىراق باقتىڭ ورتاسىنداعى اعاشتىڭ جەمىسى+ جايلى قۇداي: —ودان جەمەڭدەر، ٴتىپتى وعان تيمەڭدەر، ايتپەسە ولەسىڭدەر،— دەگەن». 4 سوندا جىلان ايەلگە: «جوق، ولمەيسىڭدەر+. 5 ونى جەگەن كۇنى كوزدەرىڭ اشىلىپ، نەنىڭ جاقسى، نەنىڭ جامان ەكەنىن ٴبىلىپ، قۇداي سياقتى بولاتىندارىڭدى ول بىلەدى»،— دەدى+.
6 سودان ايەل اعاشتىڭ جەمىسى جەۋگە جاقسى ەكەنىن ٵرى كوزدىڭ جاۋىن الىپ، قىزىقتىرىپ تۇرعانىن بايقادى. ٴسۇيتىپ، ونىڭ جەمىسىن الىپ جەدى+. كەيىن كۇيەۋى قاسىندا بولعاندا، جەمىستى وعان بەردى، ول دا جەدى+. 7 سول كەزدە ەكەۋىنىڭ دە كوزدەرى اشىلىپ، وزدەرىنىڭ جالاڭاش ەكەنىن ٴتۇسىندى. سوندىقتان ٸنجىر جاپىراقتارىن بىرىكتىرىپ تىگىپ، الجاپقىش جاساپ الدى+.
8 كەيىنىرەك ەركەك پەن ايەل سالقىن تۇسكەن مەزگىلدە باقتىڭ ىشىندە جۇرگەن ەحوبا قۇدايدىڭ داۋسىن ەستىدى. سوندا ولار ەحوبا قۇدايدىڭ جۇزىنەن تاسالانىپ، باقتاعى اعاشتاردىڭ اراسىنا جاسىرىنىپ قالدى. 9 ەحوبا قۇداي ادامدى: «سەن قايداسىڭ؟»— دەپ قايتا-قايتا شاقىردى. 10 اقىرىندا ادام: «باقتا داۋسىڭدى ەستىدىم. ٴبىراق جالاڭاش بولعاندىقتان، قورقىپ تىعىلىپ قالدىم»،— دەپ جاۋاپ قاتتى. 11 سوندا قۇداي: «ساعان كىم جالاڭاشسىڭ دەدى+؟ الدە مەن جەۋگە تيىم سالعان اعاشتىڭ جەمىسىن جەدىڭ بە+؟»— دەپ سۇرادى. 12 بۇعان ادام: «ٶزىڭ بەرگەن ايەل ماعان سول اعاشتىڭ جەمىسىن ۇسىندى، سوندىقتان جەدىم»،— دەدى. 13 ەحوبا قۇداي ايەلدەن: «بۇل نە ىستەگەنىڭ؟»— دەپ سۇراعاندا، ول: «مەنى جىلان الدادى، سوندىقتان جەدىم+»،— دەپ جاۋاپ بەردى.
14 سوندا ەحوبا قۇداي جىلانعا+ بىلاي دەدى: «وسىلاي ىستەگەنىڭ ٷشىن، مال مەن جابايى اڭ اتاۋلىنىڭ ىشىندەگى سەنى قارعىس اتسىن. ٶمىر بويى باۋىرىڭمەن جورعالاپ، توپىراق جەيتىن بولاسىڭ. 15 مەن ايەل+ ەكەۋىڭدى، سەنىڭ+ ۇرپاعىڭ+ مەن ايەلدىڭ ۇرپاعىن+ ٶزارا وشتەستىرىپ قويامىن+. ايەلدىڭ ۇرپاعى سەنىڭ باسىڭدى مىجيدى*+، ال سەن ونىڭ وكشەسىن شاعاسىڭ*+».
16 قۇداي ايەلگە: «جۇكتىلىك كەزدەگى ازابىڭدى كۇشەيتە تۇسەمىن، بالالارىڭدى قينالىپ بوساناسىڭ. سەن كۇيەۋىڭە قۇشتار بولاسىڭ، ال ول ساعان ۇستەمدىك ەتەدى»،— دەدى.
17 ادامعا* بولسا قۇداي بىلاي دەدى: «ايەلىڭنىڭ ٴتىلىن الىپ، جەۋگە تيىم سالىنعان+ اعاشتىڭ جەمىسىن جەگەنىڭ ٷشىن، سەنىڭ كەسىرىڭنەن جەردى قارعىس اتتى+. ەندى ٶمىر بويى جەردىڭ ٶنىمىن ازاپ شەگىپ ٴجۇرىپ جەيتىن بولاسىڭ+. 18 جەر ساعان تىكەن مەن ٵرامشوپ ٶسىرىپ شىعارىپ، ازىعىڭ دالا وسىمدىكتەرى بولادى. 19 ٶزىڭ جاراتىلعان جەردىڭ قوينىنا قايتىپ كىرگەنشە+، جەيتىن نانىڭدى ماڭداي تەرىڭدى توگىپ تاباتىن بولاسىڭ. سەن توپىراقتان جاراتىلدىڭ، قايتادان توپىراققا اينالاسىڭ+».
20 وسىدان كەيىن ادام ايەلىن حاۋا* دەپ اتادى، ويتكەنى ول بۇكىل ادامزاتقا انا بولىپ، ٶمىر بەرمەك ەدى+. 21 ەحوبا قۇداي ادام مەن ونىڭ ايەلى كيسىن دەپ، تەرىدەن ۇزىن كيىم جاساپ بەردى+. 22 سوسىن ەحوبا قۇداي بىلاي دەدى: «مىنە، ادام ٴبىز سياقتى جاقسىلىق پەن جاماندىقتى بىلەتىن بولدى+. ەندى ول ٶمىر سيلايتىن اعاشقا+ قولىن سوزىپ، جەمىسىن الىپ جەپ، ماڭگى ٶمىر ٴسۇرىپ جۇرمەسىن...» 23 ٴسۇيتىپ، ەحوبا قۇداي ونى ەدەم باعىنان+ شىعارىپ جىبەرىپ، وعان ٶزى جاراتىلعان جەردىڭ توپىراعىن وڭدەتىپ قويدى+. 24 قۇداي ادامدى قۋىپ شىققاننان كەيىن، ٶمىر سيلايتىن اعاشقا اپاراتىن جولدى كۇزەتۋ ٷشىن، ەدەم باعىنىڭ شىعىس جاعىنا كەرۋب*+ دەگەن پەرىشتەلەر مەن جۇزىنەن وت جالىنداپ، اينالىپ تۇرعان سەمسەر قويدى.