ٴزابۇر
ەكىنشى جازبا
(ٴزابۇر 42—72)
ٵن-كۇي جەتەكشىسىنە. قوراح ۇلدارىنىڭ+ ماسكيلى*.
42 مارالدىڭ اعىن سۋدى اڭسايتىنىنداي،
مەن دە سەنى اڭسايمىن، ۋا، قۇدايىم.
2 قۇدايىما قاشان بارىپ، قاشان الدىندا تۇرار ەكەنمىن+؟
ۋا، قۇدايىم، ٴتىرى قۇداي، مەن ٶزىڭدى اڭساپ شولىركەيمىن+.
3 كول بولعان كوز جاسىم كۇندىز-ٴتۇنى ىشەر اسىما اينالدى.
كۇنۇزاققا جۇرت ماعان: «قۇدايىڭ قايدا؟»— دەپ تىلدەرىن بەزەيدى+.
4 مىنا جايتتار ەسىمە تۇسكەندە، كوڭىلىم تولقىپ كەتەدى*:
قالىڭ جۇرت اراسىندا جۇرگەنىمدە،
اياڭداپ باسىپ، ولاردى قۇداي ۇيىنە باستاپ اپارۋشى ەم،
سوندا مەن قۋانىش پەن ريزالىق ٷنىن،
مەيرامداپ جاتقان جۇرتتىڭ داۋسىن ەستۋشى ەم+.
5 جانىم، نەگە تۇڭىلەسىڭ+؟
كوڭىلىم، نەگە سونشا الاي-تۇلەي بولاسىڭ؟
6 ۋا، قۇدايىم، ٷمىتىم ٷزىلىپ، ٴتۇڭىلدىم+.
سوندىقتان يوردان وزەنى اعىپ جاتقان جەردە، حەرمون شىڭىندا،
ميزار تاۋىندا سەنى ەسكە الامىن+.
7 سارقىراماڭنىڭ گۇرىلى ەستىلگەندە،
تاسقىن تاسقىنعا ۇلاسادى.
ٴبىرىن-ٴبىرى قۋالاعان الىپ تولقىندارىڭ مەنى باسىپ قالدى+.
8 كۇندىز ەحوبا ماعان اينىماس سۇيىسپەنشىلىگىن سيلايدى؛
تۇندە قۇدايىمدى انگە قوسامىن،
ٶمىر بەرگەن قۇدايىما دۇعامدى باعىشتايمىن+.
9 جارتاسىم بولعان قۇدايىمنان:
«نەگە مەنى ۇمىتتىڭ+؟
نەگە مەن جاۋىمنان قىسىم كورىپ، مۇڭايىپ ٴجۇرۋىم كەرەك؟»— دەپ سۇرايمىن+.
10 دۇشپاندارىم جاۋىزدىقپەن* مەنى مازاق ەتەدى،
كۇنۇزاققا ماعان: «قۇدايىڭ قايدا؟»— دەپ تىلدەرىن بەزەيدى+.
11 جانىم، نەگە تۇڭىلەسىڭ؟
كوڭىلىم، نەگە سونشا الاي-تۇلەي بولاسىڭ؟