2. Zanebûna rastiya derheqa miriya, ça alî me dike?

Gelek meriv ji mirinê û hela hê ji miriya jî ditirsin. Hergê ev tirs bal te jî heye, tu dikarî dilbîniyê bistînî ji wê yekê, çi ku Kitêba Pîrozda tê gotinê. Îsa got “rastiyê we aza ke” (Yûhenna 8:32). Gelek rêlîgiya hîn dikin wekî çaxê meriv dimire, ruh yan nefsa wî berdewam dike bijî, lê Kitêba Pîroz vê yekê hîn nake. Dêmek tu kes paşî mirinê naçerçire. Mirî ne jî dikarin ziyanê bidine me, çimkî haş tiştekî tune ne. Lema jî nelazim e miriya bihebînin û ne jî lazim e bona wan dua bikin.

Hine meriv bawer dikin, wekî ewana dikarin tevî miriya xeber din. Lê ev tişt nerast e, çimkî ça em pêhesiyan “mirî tiştekî nizanin”. Ewên ku difikirin wekî ewana tevî miriyên xwe xeber didin, bi rastî ewana tevî cina xeber didin, yên ku xwe dikine dilqê miriyên wan. Lema jî zanebûna rastiya derheqa miriya, me ji cina xwey dike. Yehowa mera pêşda derheqa vê yekê gotiye, çimkî zane wekî bi wî cûreyî cin dikarin ziyanê bidine me (Bixûne Qanûna Ducarî 18:10-12.)

4. Rastiya derheqa mirinê mera karê tîne

Zanebûna rastiya derheqa miriya, me ji tirsê aza dike. Bixûne Waîz 9:10, û paşê evê pirsê şêwir ke:

• Gelo mirî dikarin ziyanê bidine me?

Rastiya Kitêba Pîroz me aza dike ji wê derewiyê, ku yan çi seva qedirê miriya bizanibin, gerekê ese eyd-qeyda bînin sêrî. Bixûne Îşaya 8:19 û Eyantî 4:11, û paşê evê pirsê şêwir ke:

• Tu ça difikirî, Yehowa çi ser xwe texmîn dike, çaxê meriv miriya dihebîne û alîkariyê ji wan dixwaze?