14. Pêxembertiya ji Yowêl 2:28, 29, kengê hate sêrî?

¹⁴ Paşê Yowêl mizgîniyê dibêje, wekî ew erdê wêranbûyî wê dîsa şîn û geş be (Yowl. 2:23-26). Lê axiriyêda ew pêxembertî gerekê usa bihata sêrî, ku xwarina ruhanî wê têr-tije be û bigihîje gişka. Yehowa dibêje: “Ezê ruhê xwe birijînim ser hemû meriva; wê lawên we jî, qîzên we jî pêxembertiyê bikin . . . di wan rojada ezê ser dîlan jî û ser cariyanva jî ruhê xwe birijînim” (Yowl. 2:28, 29). Lê çaxê Îsraêlî ji Babîlonê vegeriyan erdê xwe, hingê ruhê pîroz nehate rijandinê ser wan. Ew yek qirna şûnda qewimî, roja Pênciyê Hesabê sala 33 D.M.. Em vê yekê ji ku zanin?

15. Li gora Karên Şandiya 2:16, 17, Petrûs çi gilî guhast çaxê giliyên ji Yowêl 2:28 wekiland, û ew çi tê hesabê?

¹⁵ Ji bîna ber Xwedê, Petrûsê şandî pêxembertiya ji Yowêl 2:28, 29 girêda tevî qewimandina ku roja Pênciyê Hesabê qewimî. Nêzîkî siheta neha şebeqê, merivên ku Xwedê ruhê xweyî pîroz ser wanda rijand, destpêkirin ser zimanên xerîb derheqa “kirêd Xwedêye mezin” xeber din (Kar. Şand. 2:11). Pê rêberiya Xwedê Petrûs hine gilî ji pêxembertiya Yowêl cûrekî mayîn wekiland. We dîna xwe dayê ewî kîjan gilî guhast? (Bixûne Karên Şandiya 2:16, 17.) Dewsa ku destpêke pê wan giliya “paşî wê”, ça Yowêlda tê gotinê, Petrûs got: “Rojêd axiriyêda”. Ew gilî vê kontêkstêda tê gotinê derheqa dewrana Cihûya, û hingê ruhê Xwedêyî pîroz gerekê “ser hemû merivada” bihata rijandinê. Ew tê hesabê, wekî paşî pêxembertiya derheqa kuliya, êpêce wede derbaz bû, û paşê ew para pêxembertiya Yowêl hate sêrî.

16. Qirna yekêda ruhê Xwedêyî pîroz ça hukum bû ser belakirina mizgîniyê, lê derheqa îro çi dikarin bêjin?

¹⁶ Paşî rijandina ruhê Xwedêyî pîroz qirna yekêda, mizgînî nav temamiya dinêda bela bû. Wî wedeyî, nêzîkî sala 61 D.M., Pawlosê şandî nema xwe Kolosiyara nivîsî, ewî got ku mizgînî hate dayînê “wan hemûyara, yêd ku bin perê ezmênda dimînin” (Kols. 1:23). Çaxê Pawlos got “hemû”, ew dihate hesabê her ciya, kîderê ewî û merivên din dikaribûn rêwîtî bikirana. Lê rojên meda pê alîkariya qewata ruhê Yehowayî pîroz, mizgînî hê zêde bela bû, gihîşte “heta serê dinyayê” (Kar. Şand. 13:47) (Binihêre çargoşe “Ezê Ruhê Xwe Birijînim”).