ປະຖົມມະການ

8 ແຕ່​ພະເຈົ້າບໍ່​ໄດ້​ລືມ​ໂນອາ ສັດ​ບ້ານ​ແລະ​ສັດ​ປ່າ​ທີ່​ຢູ່​ໃນເຮືອ​ກັບ​ລາວ.+ ພະເຈົ້າ​ຈຶ່ງ​ເຮັດ​ໃຫ້​ມີ​ລົມ​ພັດ​ມາ​ໃສ່​ໂລກ ນ້ຳ​ກໍ​ເລີ່ມ​ແຫ້ງ​ລົງ. 2 ນ້ຳ​ທັງ​ໝົດ​ທີ່​ຢູ່​ເທິງ​ຟ້າ​ເຊົາ​ຕົກ​ລົງ​ມາ​ແລະ​ປະຕູ​ນ້ຳ​ກໍປິດ ແລ້ວ​ຝົນ​ກໍ​ເຊົາ​ຕົກ.+ 3 ນ້ຳ​ທີ່​ຖ້ວມ​ໂລກ​ກໍ​ແຫ້ງ​ລົງ​ເລື້ອຍ​ໆ​. ເມື່ອ​ເວລາ​ຜ່ານ​ໄປ 150 ມື້ ນ້ຳ​ກໍ​ບົກ​ລົງ​ຫຼາຍ​ແລ້ວ. 4 ໃນ​ວັນ​ທີ 17 ເດືອນ​ທີ 7 ເຮືອ​ນັ້ນ​ໄປ​ຄ້າງ​ຢູ່​ຈອມພູ​ອາຣາຣັດ​. 5 ນ້ຳບົກລົງ​ເລື້ອຍ​ໆ​ຈົນ​ຮອດ​ເດືອນ​ທີ 10. ໃນ​ວັນ​ທີ 1 ເດືອນ​ທີ 10 ກໍ​ເລີ່ມ​ແນມ​ເຫັນ​ຈອມພູ​ຕ່າງ​ໆ​.+

6 ເມື່ອ​ເວລາ​ຜ່ານ​ໄປ 40 ມື້ ໂນອາ​ໄດ້ເປີດປ່ອງ​ຢ້ຽມ+ຂອງ​ເຮືອ 7 ແລ້ວ​ປ່ອຍ​ກາ​ໂຕ​ໜຶ່ງ​ອອກ​ໄປ. ມັນ​ບິນ​ໄປ​ບິນ​ມາ​ຢູ່​ນອກ​ເຮືອ ແລ້ວ​ກໍ​ກັບ​ຄືນ​ມາ​ຈັບ​ເຮືອ​ອີ​ກ. ມັນ​ບິນໄປ​ບິນ​ມາ​ແບບ​ນັ້ນ​ຈົນ​ຮອດ​ມື້​ທີ່​ເຫັນ​ດິນ​ແຫ້ງ.

8 ຕໍ່ມາ ລາວ​ປ່ອຍ​ນົກ​ເຂົາ​ໂຕ​ໜຶ່ງ​ອອກ​ໄປ ເພື່ອ​ຈະ​ຮູ້​ວ່າ​ນ້ຳບົກລົງ​ຮອດ​ພື້ນ​ດິນແລ້ວ​ຫຼື​ບໍ່. 9 ນົກ​ເຂົາ​ໂຕ​ນັ້ນ​ບໍ່​ເຫັນ​ບ່ອນ​ທີ່​ມັນ​ຈະ​ຈັບ​ຢູ່​ໄດ້ ມັນ​ຈຶ່ງ​ກັບ​ມາ​ຫາ​ໂນອາ​ຄື​ເກົ່າ ເພາະ​ວ່າ​ນ້ຳ​ຍັງ​ຖ້ວມ​ໂລກ​ຢູ່.+ ລາວ​ກໍ​ເດ່​ມື​ອອກ​ໄປ​ຈັບ​ມັນ​ເຂົ້າ​ມາ​ໃນ​ເຮືອ​ຄື​ເກົ່າ. 10 ລາວ​ຖ້າ​ໄປ​ອີ​ກ 7 ມື້ ແລ້ວ​ຈຶ່ງ​ປ່ອຍ​ນົກ​ເຂົາ​ອອກ​ໄປ​ອີ​ກ​ເທື່ອ​ໜຶ່ງ. 11 ເມື່ອ​ຮອດ​ຕອນ​ແລງ ນົກ​ເຂົາ​ໂຕ​ນັ້ນກໍ​ບິນ​ກັບ​ມາ​ຫາ​ລາວ. ລາວ​ເຫັນ​ມັນຄາບ​ໃບ​ໝາກ​ກອກ​ສົດ​ມາ​ນຳ. ໂນອາ​ຈຶ່ງ​ຮູ້​ວ່າ​ນ້ຳ​ບົກ​ລົງ​ແລ້ວ.+ 12 ລາວ​ກໍ​ຖ້າ​ໄປ​ອີ​ກ 7 ມື້ ແລ້ວ​ຈຶ່ງ​ປ່ອຍນົກ​ໂຕ​ນັ້ນ​ອອກ​ໄປ​ອີ​ກ. ເທື່ອ​ນີ້​ມັນ​ບໍ່​ກັບ​ມາ​ຫາ​ລາວ​ອີ​ກ​ເລີຍ.

13 ໃນ​ວັນ​ທີ 1 ເດືອນທີ 1 ຂອງ​ປີທີ່​ໂນອາ​ອາຍຸ​ໄດ້ 601 ປີ+ ນ້ຳ​ກໍ​ແຫ້ງ​ໝົດ. ໂນອາເປີດ​ຫຼັງ​ຄາ​ຂອງ​ເຮືອ​ອອກ​ສ່ວນ​ໜຶ່ງ ແລ້ວ​ລາວ​ກໍ​ເຫັນ​ພື້ນ​ດິນ​ແຫ້ງ. 14 ເມື່ອ​ຮອດ​ວັນ​ທີ 27 ເດືອນທີ 2 ແຜ່ນດິນ​ກໍ​ແຫ້ງ​ໝົດ.

15 ພະເຈົ້າ​ບອກ​ໂນອາ​ວ່າ: 16 “ໃຫ້​ເຈົ້າ​ກັບ​ເມຍ ແລະ​ພວກ​ລູກ​ຊາຍ​ກັບ​ພວກ​ລູກໃພ້​ອອກ​ຈາກ​ເຮືອ.+ 17 ໃຫ້​ເອົາ​ສັດ​ທຸກ​ຊະນິດ​ທີ່​ຢູ່​ກັບ​ເຈົ້າ​ອອກ​ໄປ​ນຳ+ ທັງ​ສັດ​ທີ່​ບິນ​ໄດ້ ສັດ​ບ້ານ ສັດ​ປ່າ ແລະ​ສັດ​ເລືອຄານ​ທຸກ​ຊະນິດ. ພວກ​ມັນ​ຈະ​ອອກ​ແມ່​ແພ່​ລູກ​ຫຼາຍ​ຈົນ​ເຕັມ​ໂລກ.”+

18 ແລ້ວ​ໂນອາ​ກໍ​ອອກ​ຈາກ​ເຮືອ​ພ້ອມ​ກັບ​ເມຍ ແລະ​ພວກ​ລູກ​ຊາຍ+​ກັບ​ພວກ​ລູກໃພ້. 19 ສັດ​ປ່າ ສັດ​ເລືອຄານ ສັດ​ທີ່​ບິນ​ໄດ້ ແລະ​ສັດ​ທຸກ​ຊະນິດ​ທີ່​ຢູ່​ເທິງ​ໂລກ​ກໍ​ອອກ​ຈາກ​ເຮືອ​ຕາມ​ຊະນິດ​ຂອງ​ມັນ.+ 20 ໂນອາ​ສ້າງ​ແທ່ນ​ບູຊາ+​ໃຫ້​ພະ​ເຢໂຫວາ ແລະ​ເອົາ​ສັດ​ກັບ​ນົກ​ຈຳນວນ​ໜຶ່ງ​ທີ່​ພະເຈົ້າ​ຖື​ວ່າ​ສະອາດ+ມາ​ເຜົາ​ເທິງ​ແທ່ນ​ບູຊາ.+ 21 ແລ້ວ​ພະ​ເຢໂຫວາ​ກໍ​ໄດ້​ກິ່ນ​ຫອມ​ທີ່​ເຮັດ​ໃຫ້​ເພິ່ນ​ພໍ​ໃຈ. ພະ​ເຢໂຫວາເວົ້າ​ກັບ​ໂຕ​ເອງ​ວ່າ: “ຕໍ່​ໄປ​ນີ້ ເຮົາ​ຊິ​ບໍ່​ສາບ​ແຊ່ງ​ແຜ່ນດິນ+ຍ້ອນ​ສິ່ງ​ທີ່ມະນຸດ​ເຮັດ ເພາະ​ວ່າ​ມະນຸດ​ຄິດ​ຈະ​ເຮັດ​ຊົ່ວ​ຕັ້ງ​ແຕ່​ນ້ອຍ​ໆ​ແລ້ວ.+ ເຮົາ​ຈະບໍ່​ທຳລາຍສິ່ງ​ທີ່​ມີ​ຊີວິດ​ອີ​ກ ຄື​ກັບ​ທີ່​ເຮົາໄດ້​ເຮັດ​ໄປ​ແລ້ວ.+ 22 ຕັ້ງ​ແຕ່​ນີ້​ຕໍ່​ໄປ ໂລກ​ຈະ​ມີ​ລະດູ​ປູກ​ຝັງ​ກັບ​ລະດູ​ເກັບ​ກ່ຽວ ມີ​ລະດູ​ໜາວ​ກັບ​ລະດູ​ຮ້ອນ ມີ​ຄວາມ​ເຢັນ​ກັບ​ຄວາມ​ຮ້ອນ ແລະ​ມີ​ກາງເວັນ​ກັບ​ກາງຄືນ​ຕະຫຼອດ​ໄປ.”+