ກິດຈະການຂອງອັກຄະສາວົກ
28 ເມື່ອປອດໄພແລ້ວ ພວກເຮົາຈຶ່ງຮູ້ວ່າເກາະນັ້ນຊື່ເມລີເຕ.+ 2 ຄົນພື້ນເມືອງ*ທີ່ຢູ່ຫັ້ນດີຕໍ່ພວກເຮົາຫຼາຍແທ້ໆ. ຕອນນັ້ນຝົນຕົກແລະອາກາດໜາວ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງດັງໄຟໃຫ້ແລະຕ້ອນຮັບພວກເຮົາຢ່າງອົບອຸ່ນ. 3 ໂປໂລເກັບງ່າໄມ້ແຫ້ງຫອບໜຶ່ງມາສຸມໄຟ ແລ້ວງູພິດໂຕໜຶ່ງທີ່ຖືກຄວາມຮ້ອນກໍເລືອອອກມາກັດມືໂປໂລແລະຄາຢູ່ຫັ້ນ. 4 ເມື່ອຄົນພື້ນເມືອງເຫັນງູພິດໂຕນັ້ນຫ້ອຍຢູ່ມືຂອງໂປໂລ ເຂົາເຈົ້າກໍພາກັນເວົ້າວ່າ: “ຜູ້ນີ້ຕ້ອງເຄີຍຂ້າຄົນແນ່ນອນ. ລາວລອດຕາຍຈາກທະເລມາໄດ້ ແຕ່ກໍຍັງຕ້ອງຕາຍຄືເກົ່າ. ຄວາມຍຸຕິທຳ*ບໍ່ຍອມໃຫ້ລາວລອດຊີວິດດອກ.” 5 ແຕ່ໂປໂລຊິດງູຕົກລົງໄປໃນໄຟໂດຍທີ່ລາວບໍ່ເປັນຫຍັງເລີຍ. 6 ຄົນພື້ນເມືອງຄິດວ່າໂຕໂປໂລຈະໃຄ່ຂຶ້ນຫຼືບໍ່ກໍລົ້ມລົງຕາຍທັນທີ. ແຕ່ເມື່ອຖ້າເບິ່ງດົນເຕີບກໍບໍ່ເຫັນວ່າລາວເປັນຫຍັງ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງປ່ຽນຄວາມຄິດແລະພາກັນເວົ້າວ່າໂປໂລເປັນເທບພະເຈົ້າ.
7 ແຖວນັ້ນເປັນດິນຂອງຜູ້ປົກຄອງເກາະທີ່ຊື່ປົບລີໂອ. ລາວສະແດງນ້ຳໃຈຕ້ອນຮັບແລະໃຫ້ບ່ອນພັກພວກເຮົາ 3 ມື້. 8 ພໍດີຕອນນັ້ນພໍ່ຂອງປົບລີໂອນອນເປັນໄຂ້ຢູ່ແລະເປັນພະຍາດທ້ອງບິດ ໂປໂລຈຶ່ງເຂົ້າໄປຫາ ແລ້ວອະທິດຖານແລະວາງມືເທິງລາວເພື່ອປົວລາວໃຫ້ເຊົາ.+ 9 ເມື່ອໄດ້ຍິນເລື່ອງທີ່ເກີດຂຶ້ນ ຄົນອື່ນໆທີ່ເຈັບປ່ວຍໃນເກາະກໍພາກັນມາໃຫ້ໂປໂລປົວຈົນເຊົາໝົດທຸກຄົນ.+ 10 ຄົນໃນເກາະນັບຖືພວກເຮົາແລະເອົາເຄື່ອງຂອງຫຼາຍຢ່າງມາໃຫ້. ຕອນທີ່ເຮືອຂອງພວກເຮົາກຳລັງຈະອອກ ເຂົາເຈົ້າກໍຍັງເອົາເຄື່ອງຂອງທີ່ຈຳເປັນອີກຫຼາຍຢ່າງມາໃຫ້ພວກເຮົາ.
11 ຫຼັງຈາກຢູ່ເກາະນີ້ 3 ເດືອນ ພວກເຮົາກໍຂຶ້ນເຮືອລຳໜຶ່ງທີ່ມີສັນຍະລັກຢູ່ຫົວເຮືອເປັນ “ລູກຊາຍຝາແຝດຂອງເທບພະເຈົ້າຊູດ.” ເຮືອນີ້ມາຈາກເມືອງອາເລັກຊັນເດຍແລະຈອດຢູ່ເກາະນີ້ໃນຍາມໜາວ. 12 ເມື່ອເຮືອເຂົ້າຈອດຢູ່ທ່າເຮືອໃນເມືອງຊີຣະກູຊາຍ ພວກເຮົາກໍພັກຢູ່ຫັ້ນ 3 ມື້. 13 ຈາກເມືອງນັ້ນ ພວກເຮົາແລ່ນເຮືອຕໍ່ໄປຈົນຮອດເມືອງເຣຄີໂອນ. ມື້ຕໍ່ມາມີລົມພັດມາຈາກທິດໃຕ້ ພວກເຮົາຈຶ່ງໄປຮອດເມືອງໂປຕີໂອລອຍໃນມື້ຕໍ່ໄປ. 14 ພວກເຮົາເຈິພີ່ນ້ອງຢູ່ຫັ້ນ. ເຂົາເຈົ້າຂໍໃຫ້ພວກເຮົາພັກຢູ່ນຳ 7 ມື້ ແລ້ວພວກເຮົາກໍເດີນທາງໄປເມືອງໂຣມ. 15 ເມື່ອພີ່ນ້ອງໃນເມືອງໂຣມໄດ້ຍິນຂ່າວ ເຂົາເຈົ້າກໍເດີນທາງມາຫາພວກເຮົາຢູ່ຕະຫຼາດອາປີໂອ ສ່ວນບາງຄົນກໍມາຖ້າເຈິພວກເຮົາຢູ່ສາລາສາມຫຼັງ. ເມື່ອໂປໂລເຫັນພີ່ນ້ອງກໍຂອບໃຈພະເຈົ້າແລະມີກຳລັງໃຈ.+ 16 ເມື່ອພວກເຮົາມາຮອດເມືອງໂຣມ ໂປໂລໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ພັກຢູ່ໃນເຮືອນສ່ວນໂຕໂດຍມີທະຫານຄົນໜຶ່ງເຝົ້າລາວໄວ້.
17 ສາມມື້ຕໍ່ມາ ໂປໂລເຊີນຄົນຢິວທີ່ເປັນຄົນສຳຄັນມາປະຊຸມກັນ. ເມື່ອທຸກຄົນມາຄົບແລ້ວ ໂປໂລກໍເວົ້າກັບເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ພີ່ນ້ອງເອີ້ຍ ຂ້ອຍຖືກຈັບຢູ່ເມືອງເຢຣູຊາເລັມແລະຖືກສົ່ງໄປໃຫ້ພວກໂຣມຄືກັບນັກໂທດ+ ທັງໆທີ່ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງຜິດຕໍ່ຄົນຊາດດຽວກັນກັບຂ້ອຍຫຼືຕໍ່ທຳນຽມຂອງປູ່ຍ່າຕານາຍຂອງພວກເຮົາເລີຍ.+ 18 ເມື່ອພວກໂຣມສອບສວນຂ້ອຍແລ້ວ+ກໍຈະປ່ອຍຂ້ອຍ ຍ້ອນບໍ່ເຫັນວ່າຂ້ອຍມີຄວາມຜິດທີ່ສົມຄວນຕາຍ.+ 19 ແຕ່ພວກຢິວບໍ່ຍອມ ຂ້ອຍຈຶ່ງຕ້ອງອຸທອນຕໍ່ກາຍຊາ.*+ ແຕ່ມັນບໍ່ແມ່ນວ່າຂ້ອຍຢາກຟ້ອງຄົນຊາດດຽວກັນກັບຂ້ອຍ. 20 ຍ້ອນແນວນີ້ ຂ້ອຍຈຶ່ງຢາກເຈິແລະລົມກັບພວກເຈົ້າ. ຂ້ອຍຖືກລ່າມໂສ້ຢູ່ນີ້ກໍຍ້ອນຄວາມຫວັງຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ.”+ 21 ເຂົາເຈົ້າບອກໂປໂລວ່າ: “ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ຮັບຈົດໝາຍເລື່ອງເຈົ້າຈາກແຂວງຢູດາຍ ແລະບໍ່ມີພີ່ນ້ອງຈາກຫັ້ນມາເລົ່າຫຼືຟ້ອງເລື່ອງທີ່ບໍ່ດີກ່ຽວກັບເຈົ້າເລີຍ. 22 ແຕ່ພວກເຮົາຢາກຟັງຈາກປາກຂອງເຈົ້າ ຍ້ອນພວກເຮົາຮູ້ວ່າມີຄົນເວົ້າຕໍ່ຕ້ານນິກາຍນີ້+ຢູ່ທຸກບ່ອນ.”+
23 ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງນັດມື້ມາຫາໂປໂລອີກ ແລະມີຄົນມາຫາໂປໂລຢູ່ເຮືອນພັກຫຼາຍກວ່າເກົ່າ. ຕັ້ງແຕ່ເຊົ້າຮອດແລງ ໂປໂລໄດ້ປະກາດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຟັງໂດຍອະທິບາຍຢ່າງລະອຽດເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ ແລະໂນ້ມນ້າວໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຊື່ອໃນພະເຢຊູ+ໂດຍອ້າງຈາກກົດໝາຍຂອງໂມເຊ+ແລະຄຳສອນຂອງພວກຜູ້ພະຍາກອນ.+ 24 ບາງຄົນເຊື່ອເລື່ອງທີ່ໂປໂລເວົ້າ ແຕ່ບາງຄົນກໍບໍ່ເຊື່ອ. 25 ເມື່ອມີຄວາມເຫັນບໍ່ກົງກັນ ບາງຄົນກໍເລີ່ມຍ່າງອອກໄປ ໂປໂລຈຶ່ງເວົ້າວ່າ:
“ພະລັງບໍລິສຸດຂອງພະເຈົ້າເວົ້າໄວ້ຖືກຕ້ອງແລ້ວຕອນທີ່ດົນໃຈຜູ້ພະຍາກອນເອຊາຢາໃຫ້ບອກປູ່ຍ່າຕານາຍຂອງພວກເຈົ້າວ່າ 26 ‘ໃຫ້ເຈົ້າໄປບອກປະຊາຊົນວ່າ “ພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຍິນ ແຕ່ຈະບໍ່ເຂົ້າໃຈ ແລະພວກເຈົ້າຈະເຫັນ ແຕ່ຈະບໍ່ຮູ້ວ່າແມ່ນຫຍັງ.+ 27 ໃຈຂອງຄົນຊາດນີ້ດື້ດ້ານ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຍິນແຕ່ບໍ່ເຮັດຕາມ. ເຂົາເຈົ້າອັດຫູແລະຫຼັບຕາໄວ້ເພື່ອຈະບໍ່ເຫັນຫຍັງ ບໍ່ໄດ້ຍິນຫຍັງ ແລະບໍ່ເຂົ້າໃຈຫຍັງ. ຍ້ອນແນວນີ້ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ກັບມາຫາເຮົາເພື່ອໃຫ້ເຮົາປົວເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເຊົາ.”’+ 28 ດັ່ງນັ້ນ ໃຫ້ຮູ້ໄວ້ເດີ້ວ່າ ຂ່າວເລື່ອງຄວາມລອດນີ້ຈາກພະເຈົ້າໄດ້ປະກາດໃຫ້ຄົນຕ່າງຊາດຮູ້ແລ້ວ+ ແລະເຂົາເຈົ້າຈະຟັງແນ່ນອນ.”+ 29*——
30 ໂປໂລໄດ້ຢູ່ໃນເຮືອນເຊົ່າຂອງລາວຕະຫຼອດ 2 ປີ+ແລະຍິນດີຕ້ອນຮັບທຸກຄົນທີ່ມາຫາ. 31 ໂປໂລປະກາດເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຟັງ ແລະສອນເລື່ອງພະເຢຊູຄລິດຜູ້ເປັນນາຍຢ່າງກ້າຫານແລະຢ່າງໝັ້ນໃຈ+ໂດຍບໍ່ມີໃຜຂັດຂວາງ.