ຄຳພີໄບເບິນປ່ຽນຊີວິດຄົນ
ຂ້ອຍບໍ່ຕ້ອງເພິ່ງໃຜ
ປີເກີດ 1951
ປະເທດບ້ານເກີດ ເຢຍລະມັນ
ອາດີດ ຄົນຍິ່ງ ໝາຍເພິ່ງໂຕເອງ
ຊີວິດທີ່ຜ່ານມາ:
ຕອນທີ່ຂ້ອຍອາຍຸຍັງນ້ອຍ ຄອບຄົວຂ້ອຍຢູ່ໃກ້ກັບເມືອງໄລພ໌ຊິກ ໃນທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງປະເທດເຢຍລະມັນ ແຖວຊາຍແດນປະເທດເຊັກແລະໂປໂລຍ. ເມື່ອຂ້ອຍອາຍຸໄດ້ 6 ປີ ພໍ່ຕ້ອງຍ້າຍໄປເຮັດວຽກຢູ່ຕ່າງປະເທດ—ຢູ່ປະເທດເບຣຊີນກ່ອນແລ້ວປະເທດເອກົວເຕີຕໍ່.
ເມື່ອຮອດອາຍຸ 14 ປີ ພໍ່ແມ່ໄດ້ຝາກຂ້ອຍໄວ້ນຳໂຮງຮຽນຢູ່ປະເທດເຢຍລະມັນ. ຍ້ອນພໍ່ແມ່ຢູ່ໄກໃນອາເມລິກາໃຕ້ ຂ້ອຍຈຶ່ງຕ້ອງເບິ່ງແຍງໂຕເອງ. ຂ້ອຍເລີຍກາຍເປັນຄົນທີ່ໝາຍເພິ່ງໂຕເອງສູງ. ຂ້ອຍບໍ່ຄ່ອຍສົນໃຈວ່າການກະທຳຂອງຂ້ອຍຊິມີຜົນກະທົບໃສ່ຄົນອື່ນໜ້ອຍຫຼາຍສ່ຳໃດ.
ເມື່ອອາຍຸໄດ້ 17 ປີ ພໍ່ແມ່ກັບມາຢູ່ປະເທດເຢຍລະມັນ. ຕອນທຳອິດ ຂ້ອຍຢູ່ນຳເຂົາເຈົ້າ. ແຕ່ຍ້ອນຂ້ອຍບໍ່ຢາກຟັງໃຜ ຂ້ອຍກໍກັບມາຢູ່ນຳຄອບຄົວແບບເກົ່າບໍ່ໄດ້. ແລ້ວເມື່ອເຖິງອາຍຸ 18 ປີ ຂ້ອຍຍ້າຍອອກຈາກເຮືອນເລີຍ.
ຂ້ອຍເລີ່ມບໍ່ຄ່ອຍພໍໃຈກັບຊີວິດພະຍາຍາມຊອກຫາຈຸດມຸ່ງໝາຍຂອງຊີວິດ. ຫຼັງຈາກທີ່ລອງເບິ່ງແນວທາງຊີວິດແລະກະແສຕ່າງໆຂອງໂລກນີ້ ຂ້ອຍກໍໄດ້ຂໍ້ສະຫຼຸບວ່າຄວນໃຊ້ຊີວິດຂອງໂຕເອງເພື່ອໄປສຳຫຼວດເບິ່ງໂລກທີ່ງົດງາມນີ້ກ່ອນມະນຸດຈະທຳລາຍ.
ຂ້ອຍກໍໜີຈາກປະເທດເຢຍລະມັນ ຊື້ລົດຈັກ ແລະມຸ່ງໜ້າໄປອາຝຼິກກາ. ແຕ່ບໍ່ດົນ ຂ້ອຍກໍຕ້ອງກັບມາສ້ອມແປງລົດຈັກຢູ່ເອີຣົບ. ຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍທ່ຽວຮອດຫາດຊາຍຢູ່ໃນປະເທດປອກຕູຍການ. ແລ້ວຂ້ອຍກໍຕັດສິນໃຈປະຖິ້ມລົດຈັກເພື່ອຫາວິທີເດີນທາງໂດຍເຮືອ.
ຂ້ອຍຂ້າມມະຫາສະໝຸດແອດແລນຕິກນຳກັນກັບໜຸ່ມໆກຸ່ມໜຶ່ງ. ໃນຫັ້ນ ຂ້ອຍກໍເຈິກັບລໍຣີ ເຊິ່ງຕໍ່ມາໄດ້ກາຍເປັນເມຍຂ້ອຍ. ທຳອິດ ພວກເຮົາເດີນທາງໄປໝູ່ເກາະຄາເລບຽນ. ແລ້ວເມື່ອພັກຢູ່ເກາະປອກໂຕຣິໂກ ພວກເຮົາກໍກັບໄປເອີຣົບ. ຂ້ອຍກັບລໍຣີຫາຊື້ເຮືອໃບທີ່ພວກເຮົາຈະດັດແປງໄດ້ໃຫ້ເປັນເຮືອບ້ານ. ແຕ່ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປພຽງ 3 ເດືອນ ພວກເຮົາຕ້ອງໄດ້ຢຸດແຜນການນັ້ນກ່ອນແບບກະທັນຫັນ. ຂ້ອຍຖືກເອີ້ນໃຫ້ໄປຝຶກການທະຫານໃນກອງທັບເຢຍລະມັນ.
ຂ້ອຍປະຈຳການຢູ່ກອງທັບເຮືອເຢຍລະມັນເປັນເວລາ 15 ເດືອນ. ໃນເວລານັ້ນຂ້ອຍກັບລໍຮີແຕ່ງດອງກັນແລະກຽມໂຕໃຫ້ພ້ອມທີ່ຈະເດີນທາງຢ່າງທີ່ຕັ້ງໃຈໄວ້. ບໍ່ດົນກ່ອນທີ່ຈະເປັນທະຫານເຮືອ ພວກເຮົາໄດ້ຊື້ຮ່າງເຮືອກູ້ໄພ. ແລະຕອນທີ່ຮັບໃຊ້ກອງທັບເຮືອ ພວກເຮົາຄ່ອຍດັດແປງຮ່າງເຮືອນັ້ນໃຫ້ເປັນເຮືອໃບລຳນ້ອຍໆ. ພວກເຮົາຄິດຢາກໃຊ້ຊີວິດຢູ່ເທິງເຮືອເພື່ອໄປສຳຫຼວດໂລກທີ່ງົດງາມ. ໃນເວລານັ້ນແຫຼະ—ຫຼັງຈາກທີ່ຝຶກການທະຫານຈົບແລ້ວ ແຕ່ກ່ອນທີ່ໄດ້ແປງເຮືອໃຫ້ເສັດ—ພວກເຮົາໄດ້ເຈິພະຍານພະເຢໂຫວາແລະເລີ່ມຮຽນຄຳພີໄບເບິນ.
ຄຳພີໄບເບິນປ່ຽນຊີວິດຂ້ອຍແນວໃດ:
ຕອນທຳອິດ ຂ້ອຍບໍ່ເຂົ້າໃຈປານໃດວ່າຂ້ອຍຈຳເປັນຕ້ອງປ່ຽນຊີວິດຂອງໂຕເອງ. ຂ້ອຍແຕ່ງດອງຢ່າງຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍກັບຜູ້ຍິງທີ່ຂ້ອຍຢູ່ກິນນຳ ແລະຂ້ອຍກໍເຊົາສູບຢາແລ້ວ. (ເອເຟໂຊ 5:5) ຂ້ອຍຍັງເຊື່ອວ່າການເດີນທາງທົ່ວໂລກ ເປັນເລື່ອງທີ່ໜ້າຍົກຍ້ອງຍ້ອນພວກເຮົາຈະທຸ່ມເທຊີວິດໄປເບິ່ງສິ່ງມະຫັດສະຈັນທີ່ພະເຈົ້າສ້າງຂຶ້ນມາ.
ແຕ່ແທ້ໆແລ້ວ ຂ້ອຍຍັງຕ້ອງປ່ຽນແປງຕື່ມອີກ ໂດຍສະເພາະເລື່ອງນິດໄສສ່ວນໂຕ. ຍ້ອນຂ້ອຍຍິ່ງຈອງຫອງ ແລະໝາຍເພິ່ງໂຕເອງສູງ ຂ້ອຍກໍເລີຍເຫັນພຽງແຕ່ຄວາມສາມາດແລະຜົນສຳເລັດຂອງໂຕເອງເທົ່ານັ້ນ. ຂ້ອຍມັກໃຊ້ຊີວິດເພື່ອໂຕເອງ.
ມື້ໜຶ່ງ ຂ້ອຍກຳລັງອ່ານຄຳເທດເທິງພູເຂົາ ເຊິ່ງເປັນຄຳບັນຍາຍທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງພະເຢຊູ. (ມັດທາຍ ບົດ 5-7) ທຳອິດ ຂ້ອຍຢາກງົງເລື່ອງທີ່ພະເຢຊູສອນກ່ຽວກັບຄວາມສຸກ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ເພິ່ນສອນວ່າຄົນທີ່ຫິວກະຫາຍຈະມີຄວາມສຸກ. (ມັດທາຍ 5:6) ຂ້ອຍຄິດບໍ່ອອກເລີຍວ່າຄົນທີ່ຫິວຈະມີຄວາມສຸກໄດ້ຈັ່ງໃດ. ເມື່ອຂ້ອຍໄດ້ຮຽນຕໍ່ ຂ້ອຍກໍເຂົ້າໃຈວ່າພວກເຮົາທຸກຄົນຕ້ອງຖ່ອມໃຈຍອມຮັບວ່າເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງໝາຍເພິ່ງພະເຈົ້າເພື່ອເຮົາຊິສະໜອງຄວາມຈຳເປັນດ້ານຄວາມເຊື່ອໄດ້ ຄືກັບທີ່ພະເຢຊູບອກ: “ຄົນທີ່ຮູ້ຕົວວ່າຈຳເປັນຕ້ອງເພິ່ງພະເຈົ້າກໍມີຄວາມສຸກ.”—ມັດທາຍ 5:3
ຫຼັງຈາກທີ່ເລີ່ມຮຽນຄຳພີໄບເບິນຢູ່ປະເທດເຢຍລະມັນ ຂ້ອຍກັບລໍຣີຍ້າຍໄປຢູ່ປະເທດຝຣັ່ງແລະຕໍ່ມາປະເທດອີຕາລີ. ບໍ່ວ່າຈະໄປບ່ອນໃດກໍຕາມ ພວກເຮົາກໍເຈິພະຍານພະເຢໂຫວາ. ຂ້ອຍປະທັບໃຈຫຼາຍທີ່ເຂົາເຈົ້າຮັກກັນຢ່າງຈິງໃຈແລະເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວກັນ. ຂ້ອຍເຫັນກັບຕາວ່າພວກພະຍານເປັນສັງຄົມພີ່ນ້ອງກັນຢູ່ທົ່ວໂລກ. (ໂຢຮັນ 13:34, 35) ຕໍ່ມາ ຂ້ອຍກັບລໍຣີພາກັນຮັບບັບເຕມາເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາ.
ເມື່ອຮັບບັບເຕມາແລ້ວ ຂ້ອຍຍັງໄດ້ປ່ຽນແປງນິດໄສຂ້ອຍຕໍ່ໆໄປ. ຂ້ອຍກັບລໍຣີຕັດສິນໃຈຂີ່ເຮືອຕາມຊາຍຝັ່ງອາຝຼິກກາແລະຂ້າມມະຫາສະໝຸດແອດແລນຕິກໄປເຖິງສະຫະລັດອາເມຣິກາ. ຕອນທີ່ພວກເຮົາພຽງ 2 ຄົນຢູ່ກາງມະຫາສະໝຸດ ເທິງເຮືອນ້ອຍໆທີ່ມີນ້ຳເປັນຫຼາຍໆພັນກິໂລແມັດອ້ອມຮອບ—ຂ້ອຍໄດ້ສຳນຶກວ່າຂ້ອຍຕ່ຳຕ້ອຍສ່ຳໃດເມື່ອປຽບທຽບກັບພະຜູ້ສ້າງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່. ຍ້ອນມີເວລາຫຼາຍເທິງເຮືອແລ້ວກໍຢູ່ວ່າງໆ ຂ້ອຍກໍເລີຍຕັ້ງໃຈອ່ານຄຳພີໄບເບິນ. ຂ້ອຍປະທັບໃຈເປັນພິເສດເລື່ອງລາວຊີວິດຂອງພະເຢຊູ. ເພິ່ນເປັນຄົນສົມບູນແບບ ເກັ່ງຫຼາຍກວ່າທີ່ຂ້ອຍອາດຄິດ ແຕ່ເພິ່ນພັດບໍ່ເຄີຍຍົກຍ້ອງໂຕເອງຈັກເທື່ອ. ເພິ່ນບໍ່ເຄີຍໃຊ້ຊີວິດເພື່ອໂຕເອງແຕ່ໃຊ້ເພື່ອພໍ່ຂອງເພິ່ນທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນ.
ຂ້ອຍເຫັນຄວາມຈຳເປັນທີ່ຂ້ອຍຕ້ອງເອົາການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າມາກ່ອນໃນຊີວິດຂ້ອຍ.
ແຮ່ງຂ້ອຍຄິດຕຶກຕອງກ່ຽວກັບຕົວຢ່າງຂອງພະເຢຊູ ຂ້ອຍແຮ່ງເຫັນຄວາມຈຳເປັນທີ່ຂ້ອຍຕ້ອງເອົາການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າມາກ່ອນໃນຊີວິດຂ້ອຍແທນທີ່ຈະໃຫ້ເປັນຮອງຂອງສິ່ງຫຼາຍໆຢ່າງທີ່ຂ້ອຍຢາກເຮັດ. (ມັດທາຍ 6:33) ພໍໄປຮອດສະຫະລັດອາເມຣິກາ ພວກເຮົາຕັດສິນໃຈຕັ້ງຖິ່ນຖານຢູ່ຫັ້ນແລະທຸ່ມເທໃນການຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າ.
ປະໂຫຍດທີ່ໄດ້ຮັບ:
ແຕ່ກ່ອນ ເມື່ອຂ້ອຍໃຊ້ຊີວິດແບບໝາຍເພິ່ງໂຕເອງ ຊີວິດຂ້ອຍບໍ່ແນ່ນອນຈັກດີ້. ແຕ່ຕອນນີ້ ຂ້ອຍມີແຫຼ່ງສະຕິປັນຍາທີ່ບໍ່ມີມື້ຜິດພາດໄດ້ມາຊີ້ນຳຊີວິດຂ້ອຍ. (ເອຊາຢາ 48:17, 18) ຊີວິດຂ້ອຍຍັງໄດ້ຈຸດມຸ່ງໝາຍທີ່ບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນ—ຄືການຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າແລະການຊ່ວຍຄົນອື່ນໃຫ້ຮູ້ຈັກກັບເພິ່ນ.
ຍ້ອນນຳໃຊ້ຫຼັກການໃນຄຳພີໄບເບິນ ຊີວິດແຕ່ງດອງຂອງຂ້ອຍກັບລໍຣີກໍໝັ້ນຄົງຫຼາຍຂຶ້ນ. ພວກເຮົາຍັງໄດ້ຮັບພອນອີກຍ້ອນພວກເຮົາມີລູກສາວທີ່ໜ້າຮັກແລະລາວກໍຮັກພະເຢໂຫວາ.
ຊີວິດພວກເຮົາບໍ່ລາບລື່ນມາຕະຫຼອດ. ແຕ່ໂດຍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະເຢໂຫວາ ພວກເຮົາຈະບໍ່ຍອມແພ້ຫຼືຈະເຊົາເພິ່ງເພິ່ນ.—ສຸພາສິດ 3:5, 6