ຜີປີສາດຫລອກວ່າຄົນຕາຍຍັງມີຊີວິດຢູ່
ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າຊາຕານກຳລັງ “ລໍ້ລວງທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກທີ່ຄົນອາໄສ.” (ຄຳປາກົດ 12:9) ຊາຕານແລະຜີປີສາດຂອງມັນບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຮົາເຊື່ອຄຳພີໄບເບິນພະຄຳຂອງພະເຈົ້າ. ພວກມັນພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ເຮົາເຊື່ອວ່າຄົນຕາຍແລ້ວຈະມີຊີວິດຢູ່ໃນແດນວິນຍານບ່ອນໃດບ່ອນຫນຶ່ງ. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງວ່າພວກມັນເຮັດແບບນີ້ແນວໃດ.
ສາສະຫນາປອມ
ມະນຸດ ສັດຕ່າງໆ ປາ ແລະນົກ—ລ້ວນແຕ່ເປັນຈິດວິນຍານ
ຫລາຍສາສະຫນາສອນວ່າມະນຸດທຸກຄົນມີຈິດວິນຍານເຊິ່ງຈະໄປສູ່ແດນວິນຍານຫລັງຈາກຮ່າງກາຍຕາຍແລ້ວ. ພວກເຂົາບອກວ່າຮ່າງກາຍຕາຍ ແຕ່ຈິດວິນຍານບໍ່ຕາຍ. ນອກຈາກນັ້ນ ເຂົາຢືນຢັນວ່າຈິດວິນຍານຕາຍບໍ່ໄດ້ ເພາະຈິດວິນຍານເປັນອະມະຕະ.
ແຕ່ພະຄຳຂອງພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ສອນແບບນັ້ນ. ຄຳພີໄບເບິນສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຈິດວິນຍານກໍແມ່ນຕົວມະນຸດນັ້ນແຫລະ ບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ມີຢູ່ໃນຕົວມະນຸດ. ຍົກຕົວຢ່າງ ເມື່ອພັນລະນາເຖິງການສ້າງອາດາມ ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ “ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າໄດ້ເອົາຂີ້ຝຸ່ນດິນມາປັ້ນຕົວຄົນ ແລະພະອົງໄດ້ເປົ່າລົມຫັນໃຈຊີວິດໃສ່ຮູດັງຄົນນັ້ນ ແລະຄົນໄດ້ບັງເກີດເປັນຈິດວິນຍານມີຊີວິດຢູ່.” (ຕົ້ນເດີມ 2:7) ດັ່ງນັ້ນອາດາມບໍ່ໄດ້ຮັບ ຈິດວິນຍານ ຕົວລາວເອງນັ້ນແຫລະເປັນ ຈິດວິນຍານ.
ສັດຕ່າງໆກໍຖືກເອີ້ນວ່າເປັນຈິດວິນຍານ.—ຕົ້ນເດີມ 1:20, 21, 24, 30, ລ.ມ.
ເນື່ອງຈາກຄຳວ່າ “ຈິດວິນຍານ” ໃນຄຳພີໄບເບິນຫມາຍເຖິງຕົວມະນຸດ ຈຶ່ງບໍ່ຄວນແປກໃຈເມື່ອຮູ້ວ່າຈິດວິນຍານຕາຍໄດ້ແລະຕາຍແທ້ໆ. ພະຄຳພີກ່າວດັ່ງນີ້:
“ຈິດໃຈ [“ຈິດວິນຍານ,” ລ.ມ.] ທີ່ຈະເຮັດການບາບຈິດໃຈນັ້ນກໍຈະຕາຍໄປ.”—ເອເຊກຽນ 18:4.
“ທ່ານຊາມຊອນໄດ້ກ່າວວ່າ ‘ຂໍໃຫ້ຈິດໃຈ [“ຈິດວິນຍານ,” ລ.ມ.] ຂອງຂ້ອຍ ຕາຍນຳພວກຟີລີດຕີນເຖີ້ນ.’”—ຜູ້ຕັດສິນ 16:30.
“ທີ່ຈະກະທຳການດີຫລືກະທຳການຊົ່ວ ຈະຊ່ອຍຊີວິດໃຫ້ພົ້ນຫລືຈະຕັດຊີວິດ ໃນວັນຊະບາໂຕສົມຄວນຫລື?”—ມາລະໂກ 3:4.
ຄຳພີໄບເບິນສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຈິດວິນຍານບໍ່ເປັນອະມະຕະ
ຂໍ້ຄຳພີອື່ນສະແດງວ່າ ຈິດວິນຍານຖືກທຳລາຍໄດ້ (ຕົ້ນເດີມ 17:14, ລ.ມ.) ຖືກຂ້າດ້ວຍດາບ (ໂຢຊວຍ 10:37, ລ.ມ.) ຂາດໃຈ (ໂຢບ 7:15, ລ.ມ.) ແລະຈົມນ້ຳຕາຍໄດ້ (ໂຢນາ 2:5, ລ.ມ.). ສະນັ້ນ ຈິດວິນຍານຈຶ່ງຕາຍໄດ້.
ຖ້າວ່າເຈົ້າອ່ານຄຳພີໄບເບິນຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນຈົນຈົບ ເຈົ້າຈະບໍ່ເຫັນຄຳວ່າ “ຈິດວິນຍານອະມະຕະ.” ຈິດວິນຍານຂອງມະນຸດບໍ່ແມ່ນວິນຍານ ຄຳພີໄບເບິນບໍ່ມີຄຳສອນເລື່ອງຈິດວິນຍານອະມະຕະ ມັນແມ່ນຄຳສອນຂອງຊາຕານແລະຜີປີສາດ. ພະເຢໂຫວາຊັງຄຳຕົວະທາງສາສະຫນາທັງຫມົດ.—ສຸພາສິດ 6:16-19; 1 ຕີໂມເຕ 4:1, 2.
ຄົນຊົງ
ທີ່ຈິງແລ້ວ ຜີປີສາດອ້າງວ່າມັນເປັນວິນຍານຂອງຄົນຕາຍ
ອີກວິທີຫນຶ່ງທີ່ຊາຕານເຮັດໃຫ້ຄົນເຮົາຫລົງຜິດແມ່ນການໃຊ້ຄົນຊົງ. ຄົນຊົງແມ່ນຄົນທີ່ໄດ້ຮັບຂ່າວໂດຍກົງຈາກໂລກວິນຍານ. ຄົນສ່ວນຫລາຍ ລວມທັງຄົນຊົງເອງກໍເຊື່ອວ່າວິນຍານຂອງຄົນຕາຍເປັນຜູ້ໃຫ້ຂ່າວສານເຫລົ່ານັ້ນ. ແຕ່ວ່າດັ່ງທີ່ຄຳພີໄບເບິນໄດ້ບອກໄວ້ແລ້ວ ເລື່ອງນີ້ເປັນໄປບໍ່ໄດ້.—ຜູ້ເທສະໜາປ່າວປະກາດ 9:5, 6, 10.
ຄັນຊັ້ນຂ່າວສານເຫລົ່ານີ້ມາຈາກໃຜ? ມາຈາກຜີປີສາດ! ຜີປີສາດສາມາດສັງເກດຄົນເຮົາຕອນທີ່ເຮົາຍັງມີຊີວິດຢູ່ ມັນຮູ້ວ່າຄົນນັ້ນເວົ້າຢ່າງໃດ ຮູບຮ່າງແລະຫນ້າຕາເປັນແນວໃດ ລວມທັງສິ່ງທີ່ຄົນນັ້ນເຮັດ ແລະສິ່ງທີ່ຄົນນັ້ນຮູ້. ສະນັ້ນ ຈຶ່ງເປັນເລື່ອງງ່າຍທີ່ພວກຜີປີສາດຈະລອກຮຽນແບບຄົນທີ່ຕາຍໄປ.—1 ຊາເມືອນ 28:3-19.
ເລື່ອງເລົ່າຂີ້ຕົວະ
ອີກວິທີຫນຶ່ງທີ່ຊາຕານໃຊ້ເພື່ອສົ່ງເສີມເລື່ອງຕົວະກ່ຽວກັບຄົນຕາຍແມ່ນເລື່ອງເລົ່າຂີ້ຕົວະ. ເລື່ອງເລົ່າຕ່າງໆແບບນີ້ມັກຈະເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນຫັນອອກຈາກຄວາມຈິງຂອງຄຳພີໄບເບິນ.—2 ຕີໂມເຕ 4:4.
ລາງຄົນຄິດວ່າຕົນເຄີຍເຫັນຄົນທີ່ຕາຍແລ້ວກັບມາມີຊີວິດອີກ
ໃນອາຝະລິກາມີເລື່ອງເລົ່າຫລາຍເລື່ອງກ່ຽວກັບການພົບເຫັນຄົນທີ່ຕາຍແລ້ວຍັງມີຊີວິດຢູ່. ດັ່ງທີ່ມັກເກີດຂຶ້ນຄື ມີການພົບເຫັນຄົນທີ່ຕາຍໄປແລ້ວມີຊີວິດຢູ່ຫ່າງໄກຈາກບ່ອນເຊິ່ງຄົນນັ້ນເຄີຍຢູ່ຕອນທີ່ຍັງບໍ່ຕາຍ. ແຕ່ລອງຖາມຕົນເອງເບິ່ງວ່າ ‘ມີເຫດຜົນບໍວ່າຫາກຄົນນັ້ນສາມາດຄືນມາຈາກຕາຍ ແລ້ວເຂົາຈະໄປຢູ່ບ່ອນທີ່ໄກຈາກຄອບຄົວແລະໄກຈາກຫມູ່ຄູ່ບໍ?’
ນອກຈາກນັ້ນ ເປັນໄປໄດ້ບໍວ່າຄົນນັ້ນອາດເຫັນຄົນທີ່ຄ້າຍຄືກັນກັບຄົນທີ່ໄດ້ຕາຍໄປເທົ່ານັ້ນ? ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ຄລິດສະຕຽນຜູ້ປະກາດສອງຄົນທີ່ໄດ້ອອກປະກາດໃນເຂດຊົນນະບົດແຫ່ງຫນຶ່ງໄດ້ສັງເກດເຫັນຜູ້ເຖົ້າຄົນຫນຶ່ງຍ່າງຕາມຫລັງເຂົາເຈົ້າຢູ່ຫລາຍຊົ່ວໂມງ. ເມື່ອຜູ້ປະກາດຖາມຜູ້ເຖົ້າຄົນນັ້ນ ຈຶ່ງຮູ້ວ່າລາວຄິດວ່າຜູ້ປະກາດຄົນຫນຶ່ງເປັນນ້ອງຊາຍຂອງເພິ່ນທີ່ຕາຍຫລາຍປີແລ້ວ. ແນ່ນອນ ລາວໄດ້ເຂົ້າໃຈຜິດ ແຕ່ລາວບໍ່ຍອມເຊື່ອວ່າຕົນຜິດ. ລອງຄິດເຖິງເລື່ອງທີ່ຊາຍຜູ້ນີ້ຈະເລົ່າສູ່ຫມູ່ແລະເພື່ອນບ້ານຟັງຫລັງຈາກນັ້ນເບິ່ງ!
ນິມິດ ການເຂົ້າຝັນ ແລະສຽງຕ່າງໆ
ຜີປີສາດຫລອກລວງຄົນໂດຍໃຊ້ການເຂົ້າຝັນ ນິມິດ ແລະສຽງຕ່າງໆ
ແນ່ນອນເຈົ້າຄົງຈະເຄີຍໄດ້ຍິນເລື່ອງປະຫລາດທີ່ບາງຄົນໄດ້ເຫັນ ໄດ້ຍິນ ຫລືໄດ້ຝັນ. ປະສົບການເຫນືອທຳມະຊາດແບບນີ້ມັກຈະເຮັດໃຫ້ຜູ້ທີ່ພົບພໍ້ຢ້ານຫລາຍ. ນາງແມເຣອິນທີ່ອາໄສຢູ່ອາຝະລິກາຕາເວັນຕົກ ໄດ້ຍິນສຽງແມ່ຕູ້ທີ່ຕາຍແລ້ວເອີ້ນລາວໃນຕອນກາງຄືນເປັນປະຈຳ. ນາງແມເຣອິນຕົກໃຈຢ້ານ ຮ້ອງຊັດຂຶ້ນ ປຸກຫມົດທຸກຄົນໃນເຮືອນໃຫ້ຕື່ນ. ໃນທີ່ສຸດ ລາວກໍເສຍຈິດ.
ຂໍໃຫ້ຄຶດເບິ່ງ ຫາກວ່າຄົນທີ່ຕາຍຍັງມີຊີວິດຢູ່ ມີເຫດຜົນບໍທີ່ພວກເຂົາຈະມາເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ຕົນຮັກຢ້ານ? ບໍ່ມີເຫດຜົນເລີຍ. ແຫລ່ງຂ່າວທີ່ອັນຕະລາຍເຊັ່ນນີ້ຕ້ອງແມ່ນພວກຜີປີສາດ.
ແຕ່ຈະວ່າຢ່າງໃດຫາກຂ່າວສານນັ້ນເບິ່ງຄືວ່າເປັນປະໂຫຍດແລະເຮັດໃຫ້ສະບາຍໃຈ? ເຊັ່ນຕົວຢ່າງ ນາງກະບັດເຊ ຢູ່ໃນປະເທດເຊຍຣາເລໂອນ ກຳລັງບໍ່ສະບາຍຢູ່. ລາວບອກວ່າພໍ່ທີ່ຕາຍໄດ້ມາເຂົ້າຝັນ. ບອກໃຫ້ລາວໄປເກັບໃບໄມ້ຈາກຕົ້ນໄມ້ແນວຫນຶ່ງ ມາປົນກັບນ້ຳແລ້ວດື່ມ. ກ່ອນໄປເກັບໃບໄມ້ມາເຮັດຢາລາວຕ້ອງບໍ່ເວົ້າກັບໃຜ. ລາວໄດ້ເຮັດຕາມແລະຄວາມເຈັບປ່ວຍກໍເຊົາ.
ຍິງອີກຄົນຫນຶ່ງກ່າວວ່າ ມີຄືນຫນຶ່ງຫລັງຈາກຜົວຕາຍໄປແລ້ວ ຜົວໄດ້ມາຫາລາວ. ລາວບອກວ່າຜົວເບິ່ງຄືສະບາຍດີແລະໃສ່ເສື້ອຜ້າງາມ.
ຂ່າວສານແລະນິມິດຕ່າງໆເຫລົ່ານີ້ເບິ່ງຄືວ່າດີແລະມີປະໂຫຍດ. ຂ່າວແບບນີ້ຈະມາຈາກພະເຈົ້າບໍ? ບໍ່ແມ່ນ ພະເຢໂຫວາເປັນ “ພະເຈົ້າແຫ່ງຄວາມຈິງ.” (ຄຳເພງ 31:5) ພະອົງຈະບໍ່ເຮັດເປັນຄົນທີ່ຕາຍແລ້ວແລະຕົວະເຮົາ. ມີແຕ່ຜີປີສາດເທົ່ານັ້ນທີ່ເຮັດແບບນັ້ນ.
ແຕ່ວ່າມີຜີປີສາດດີບໍ? ບໍ່ມີ. ແມ່ນວ່າບາງເທື່ອພວກມັນອາດເຮັດສິ່ງທີ່ມີປະໂຫຍດ ແຕ່ວ່າຜີປີສາດທັງຫມົດບໍ່ດີ. ເມື່ອພະຍາມານເວົ້າກັບເອວາ ມັນເວົ້າຢ່າງເປັນມິດ. (ຕົ້ນເດີມ 3:1) ແຕ່ຜົນເປັນຢ່າງໃດເມື່ອນາງເອວາໄດ້ເຊື່ອຟັງແລະປະຕິບັດຕາມຄຳເວົ້າຂອງພະຍາມານ? ລາວໄດ້ຕາຍ.
ຊາຕານບອກວ່າເອວາຈະບໍ່ຕາຍ. ເອວາເຊື່ອຟັງມັນ ແລະໃນທີ່ສຸດລາວກໍຕາຍ
ເຈົ້າຮູ້ແລ້ວວ່າມັນເປັນເລື່ອງປົກກະຕິທີ່ຄົນຊົ່ວຈະສະແດງຕົນເປັນຄົນມີມິດໄມຕີກັບຄົນທີ່ຕົນຕ້ອງການຫລອກລວງແລະສໍ້ໂກງ. ພາສິດອາຝະລິກາກ່າວວ່າ “ແຂ້ວຂາວໃຈດຳ.” ແລະພະຄຳຂອງພະເຈົ້າບອກຢ່າງນີ້: “ເພາະຊາຕານເອງກໍປອມຕົວເປັນທູດແຫ່ງແຈ້ງ.”—2 ໂກລິນໂທ 11:14.
ພະເຈົ້າເຊົາຕິດຕໍ່ກັບຄົນເທິງແຜ່ນດິນໂລກໂດຍທາງຄວາມຝັນ ນິມິດ ຫລືສຽງຈາກແດນວິນຍານ. ພະອົງຊີ້ນຳແລະສັ່ງສອນພວກເຮົາທາງຄຳພີໄບເບິນ “ເພື່ອຄົນຂອງພະເຈົ້າຈະເຖິງທີ່ສຳເລັດແລະຊຳນານຈະກະທຳການດີທຸກຢ່າງ.”—2 ຕີໂມເຕ 3:17.
ສະນັ້ນ ເມື່ອພະເຢໂຫວາເຕືອນພວກເຮົາບໍ່ໃຫ້ຫລົງເຊື່ອອຸບາຍຂອງພະຍາມານ ກໍຍ້ອນວ່າພະອົງຮັກພວກເຮົາ. ພະອົງຮູ້ວ່າພວກຜີປີສາດເປັນສັດຕູທີ່ເປັນອັນຕະລາຍ.