ຄວາມຫວັງທີ່ແນ່ນອນສຳລັບຄົນທີ່ຕາຍໄປແລ້ວ
ຜູ້ຍິງອາຍຸ 25 ປີຄົນໜຶ່ງຂຽນວ່າ “ໃນປີ 1981 ແມ່ລ້ຽງຂອງຂ້ອຍຕາຍດ້ວຍໂລກມະເຮັງ. ຄວາມຕາຍຂອງແມ່ລ້ຽງເປັນເລື່ອງຮ້າຍແຮງຫຼາຍສຳລັບຂ້ອຍແລະນ້ອງຊາຍທີ່ເປັນລູກລ້ຽງ. ຕອນນັ້ນຂ້ອຍອາຍຸ 17 ປີແລະນ້ອງຊາຍອາຍຸ 11 ປີ. ຂ້ອຍຄິດຮອດແມ່ລ້ຽງຫຼາຍ. ຍ້ອນໄດ້ຮັບການສອນວ່າແມ່ໄປຢູ່ສະຫວັນ ຂ້ອຍຈຶ່ງຢາກຂ້າຕົວຕາຍເພື່ອຈະໄດ້ໄປຢູ່ນຳແມ່. ແມ່ເປັນເພື່ອນທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງຂ້ອຍ.”
ເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ຍຸຕິທຳເລີຍທີ່ຄວາມຕາຍມີອຳນາດພາກເອົາຜູ້ທີ່ເຈົ້າຮັກໄປຈາກເຈົ້າ. ເມື່ອເລື່ອງນີ້ເກີດຂຶ້ນ ຄວາມຄິດທີ່ວ່າຈະລົມນຳ ຫົວນຳ ຫຼືກອດຄົນທີ່ເຈົ້າຮັກເຊິ່ງຕາຍແລ້ວນັ້ນບໍ່ໄດ້ອີກແລ້ວນັ້ນຈຶ່ງເປັນເລື່ອງທີ່ເຫຼືອທົນ. ການບອກວ່າຄົນທີ່ເຈົ້າຮັກໄປຢູ່ສະຫວັນກໍບໍ່ອາດເຮັດໃຫ້ຄວາມຮູ້ສຶກເຈັບປວດນັ້ນເບົາບາງລົງ.
ແຕ່ຄຳພີໄບເບິນໃຫ້ຄວາມຫວັງທີ່ແຕກຕ່າງກັນຢ່າງສິ້ນເຊີງ. ດັ່ງທີ່ເຮົາສັງເກດໃນຕອນກ່ອນ ຂໍ້ຄຳພີສະແດງວ່າ ເປັນໄປໄດ້ທີ່ອີກເທື່ອໜຶ່ງໃນອະນາຄົດອັນໃກ້ນີ້ເຈົ້າຈະໄດ້ຢູ່ນຳຄົນທີ່ເຈົ້າຮັກເຊິ່ງຕາຍຈາກໄປແລ້ວ ບໍ່ແມ່ນຢູ່ໃນສະຫວັນທີ່ບໍ່ຮູ້ຈັກ ແຕ່ວ່າຢູ່ໃນໂລກນີ້ທີ່ມີສະພາບສະຫງົບສຸກແລະຊອບທຳ. ໃນເວລານັ້ນມະນຸດມີໂອກາດທີ່ຈະມີສຸຂະພາບສົມບູນ ແລະພວກເຂົາຈະບໍ່ຕ້ອງຕາຍອີກເລີຍ. ບາງຄົນອາດບອກວ່າ ‘ແຕ່ນັ້ນເປັນຄວາມຄິດທີ່ເພີ້ຝັນ!’
ແມ່ນຫຍັງຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເຊື່ອວ່າ ນັ້ນແມ່ນຄວາມຫວັງທີ່ແນ່ນອນ? ເພື່ອຈະເຊື່ອໃນຄຳສັນຍາຢ່າງໜຶ່ງ ເຈົ້າຈະຕ້ອງແນ່ໃຈວ່າ ຜູ້ທີ່ສັນຍາໄວ້ນັ້ນທັງເຕັມໃຈເຮັດແລະສາມາດເຮັດໃຫ້ຄຳສັນຍານັ້ນເປັນຈິງ. ຖ້າເປັນແນວນັ້ນ ແມ່ນໃຜສັນຍາວ່າຄົນຕາຍຈະມີຊີວິດອີກ?
ໃນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງປີ 31 ສ.ສ. ພະເຍຊູຄລິດສັນຍາຢ່າງໜັກແໜ້ນວ່າ “ຄົນຕາຍທັງຫຼາຍພະບິດາໃຫ້ຄືນມາອີກແລະໃຫ້ມີຊີວິດເໝືອນຢ່າງໃດ ພະບຸດໃຫ້ມີຊີວິດແກ່ຜູ້ໃດພະອົງຢາກໄດ້ເໝືອນຢ່າງນັ້ນດ້ວຍ. ຢ່າປະຫຼາດໃຈດ້ວຍສິ່ງນັ້ນ ເພາະວ່າຄາວມາໃກ້ແລ້ວເວລາຄົນທັງປວງທີ່ຢູ່ໃນບ່ອນຝັງສົບກໍຈະຍິນສຽງປາກຂອງພະບຸດ [ພະເຍຊູ] ແລະເຂົາຈະອອກມາ.” (ໂຢຮັນ 5:21, 28, 29) ແມ່ນແລ້ວ ພະເຍຊູຄລິດສັນຍາວ່າລ້ານໆຄົນທີ່ຕາຍໄປແລ້ວຈະມີຊີວິດຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກນີ້ອີກ ແລະມີໂອກາດຈະຢູ່ຕະຫຼອດໄປໃນສະພາບອຸທິຍານທີ່ສະຫງົບສຸກ. (ລືກາ 23:43; ໂຢຮັນ 3:16; 17:3; ທຽບກັບຄຳເພງ 37:29 ແລະມັດທາຍ 5:5.) ເນື່ອງຈາກພະເຍຊູໄດ້ສັນຍາໄວ້ ເຮົາຈຶ່ງໝັ້ນໃຈວ່າພະອົງຈະເຕັມໃຈເຮັດໃຫ້ຄຳສັນຍານີ້ເປັນຈິງ. ແຕ່ພະອົງຈະສາມາດເຮັດເຊັ່ນນັ້ນໄດ້ບໍ?
ບໍ່ຮອດສອງປີຫຼັງຈາກພະເຍຊູໃຫ້ຄຳສັນຍານີ້ ພະອົງສະແດງດ້ວຍລິດເດດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ວ່າ ພະອົງທັງເຕັມໃຈແລະສາມາດປຸກຄົນຕາຍໃຫ້ຄືນມາ.
“ລາຊະໂລເອີຍ ຈົ່ງອອກມາທາງນອກເຖີ້ນ”
ເປັນເຫດການທີ່ໜ້າປະທັບໃຈ. ລາຊະໂລປ່ວຍໜັກເກືອບຈະຕາຍ. ເອື້ອຍສອງຄົນຂອງລາວ ມາລີແລະມາທາສົ່ງຂ່າວໄປຫາພະເຍຊູເຊິ່ງຢູ່ອີກຟາກໜຶ່ງຂອງແມ່ນ້ຳຢູລະເດນວ່າ “ພະອົງເຈົ້າຂ້າເບິ່ງເຖີ້ນ ຜູ້ທີ່ພະອົງຮັກນັ້ນກໍປ່ວຍຢູ່.” (ໂຢຮັນ 11:3) ເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າພະເຍຊູຮັກລາຊະໂລ. ພະເຍຊູຈະບໍ່ຢາກເຫັນເພື່ອນທີ່ປ່ວຍຢູ່ບໍ? ເປັນເລື່ອງແປກປະຫຼາດ ແທນທີ່ຈະໄປທີ່ບ້ານເບທະນີທັນທີ ພະເຍຊູພັດພັກຢູ່ບ່ອນທີ່ພະອົງຢູ່ນັ້ນຕໍ່ອີກສອງມື້.—ໂຢຮັນ 11:5, 6.
ລາຊະໂລຕາຍຫຼັງຈາກຂ່າວກ່ຽວກັບຄວາມເຈັບປ່ວຍຂອງລາວຖືກສົ່ງອອກໄປບໍ່ດົນ. ຕອນທີ່ລາຊະໂລຕາຍພະເຍຊູກໍຮູ້ ແລະພະອົງຕັ້ງໃຈເຮັດບາງສິ່ງກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້. ເມື່ອພະເຍຊູມາເຖິງບ້ານເບທະນີ ສະຫາຍທີ່ຮັກຂອງພະອົງຕາຍໄປແລ້ວຕັ້ງສີ່ມື້. (ໂຢຮັນ 11:17, 39) ພະເຍຊູສາມາດເອົາຄົນທີ່ຕາຍດົນຂະໜາດນັ້ນໃຫ້ມີຊີວິດອີກໄດ້ບໍ?
ເມື່ອໄດ້ຍິນວ່າພະເຍຊູພວມມາ ມາທາ ຍິງສາວຜູ້ວ່ອງໄວໄດ້ແລ່ນອອກໄປເພື່ອພົບພະອົງ. (ທຽບກັບລືກາ 10:38-42.) ຄວາມໂສກເສົ້າຂອງມາທາໄດ້ກະຕຸ້ນພະເຍຊູໃຫ້ຮັບຮອງກັບລາວວ່າ “ນ້ອງຊາຍຂອງເຈົ້າຈະຄືນມາຈາກຕາຍ.” ເມື່ອລາວສະແດງຄວາມເຊື່ອໃນເລື່ອງການຄືນມາຈາກຕາຍໃນອະນາຄົດ ພະເຍຊູໄດ້ກ່າວແກ່ລາວຢ່າງຊັດເຈນວ່າ “ເຮົາເປັນການຄືນມາຈາກຕາຍແລະເປັນຊີວິດ. ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນເຮົາແມ່ນວ່າເພິ່ນຕາຍແລ້ວກໍຈະມີຊີວິດຢູ່.”—ໂຢຮັນ 11:20-25.
ເມື່ອມາເຖິງບ່ອນຝັງສົບ ພະເຍຊູບອກໃຫ້ຍ້າຍຫີນທີ່ຕັນທາງເຂົ້າບ່ອນຝັງສົບອອກ. ຫຼັງຈາກອະທິດຖານດ້ວຍສຽງດັງແລ້ວ ພະອົງຈຶ່ງສັ່ງວ່າ “ລາຊະໂລເອີຍ ຈົ່ງອອກມາທາງນອກເຖີ້ນ.”—ໂຢຮັນ 11:38-43.
ຕາທຸກດວງເພ່ງເບິ່ງບ່ອນຝັງສົບ. ແລ້ວໃນຄວາມມືດຮ່າງໜຶ່ງກໍໄດ້ປາກົດອອກມາ. ຕີນມືຂອງຮ່າງນັ້ນມີແພພັນຢູ່ ແລະມີຜ້າພັນໜ້າໄວ້. ພະເຍຊູບອກວ່າ “ຈົ່ງແກ້ຜ້ານັ້ນແລະໃຫ້ເພິ່ນໄປເຖີ້ນ.” ຜ້າພັນສົບຜືນສຸດທ້າຍຕົກໃສ່ພື້ນ. ຮ່າງນັ້ນກໍແມ່ນລາຊະໂລ ຊາຍທີ່ຕາຍໄປຕັ້ງສີ່ມື້ແລ້ວ!—ໂຢຮັນ 11:44.
ເຫດການນັ້ນໄດ້ເກີດຂຶ້ນແທ້ໆບໍ?
ບັນທຶກເລື່ອງການຄືນມາຈາກຕາຍຂອງລາຊະໂລທີ່ຢູ່ໃນກິດຕິຄຸນຂອງໂຢຮັນເປັນເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນແທ້ໆໃນປະຫວັດສາດ. ລາຍລະອຽດຂອງເລື່ອງຊັດເຈນເກີນກວ່າຈະເປັນພຽງນິທານປຽບທຽບ. ຄັນຈະສົງໄສເລື່ອງນີ້ກໍຄືກັບສົງໄສການອັດສະຈັນທັງໝົດໃນຄຳພີໄບເບິນ ລວມທັງການຄືນຈາກຕາຍຂອງພະເຍຊູຄລິດດ້ວຍ. ແລະການປະຕິເສດການຄືນມາຈາກຕາຍຂອງພະເຍຊູກໍຄືກັບການປະຕິເສດຄວາມເຊື່ອແບບຄລິດສະຕຽນທັງໝົດ.—1 ໂກລິນໂທ 15:13-15.
ທີ່ຈິງແລ້ວ ຖ້າເຈົ້າເຊື່ອວ່າມີພະເຈົ້າ ກໍບໍ່ມີບັນຫາທີ່ເຈົ້າຈະເຊື່ອເລື່ອງການຄືນມາຈາກຕາຍ. ເພື່ອເປັນຕົວຢ່າງ ຄົນຜູ້ໜຶ່ງສາມາດບັນທຶກພາບການອ່ານພິໄນກຳຂອງຕົນໃສ່ເທັບວີດີໂອ ແລະຫຼັງຈາກລາວຕາຍໄປ ພີ່ນ້ອງແລະຫມູ່ເພື່ອນຂອງລາວສາມາດເຫັນໜ້າແລະໄດ້ຍິນສຽງຂອງລາວທີ່ຊີ້ແຈງວ່າ ຄວນຈະຈັດການກັບຊັບສິນຂອງລາວແນວໃດ. ເມື່ອໜຶ່ງຮ້ອຍປີກ່ອນ ການບັນທຶກພາບແລະສຽງໃສ່ເທັບວີດີໂອເປັນເລື່ອງເຫຼືອເຊື່ອ ແມ່ນແຕ່ໃນຂະນະນີ້ ສຳລັບບາງຄົນທີ່ຢູ່ບ່ອນໄກຄວາມຈະເລີນແລ້ວ ວິຊາການດ້ານການບັນທຶກເທັບວີດີໂອກໍຍັງເປັນເລື່ອງທີ່ອັດສະຈັນເກີນຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຖ້າຫາກມະນຸດຍັງສາມາດໃຊ້ຫຼັກວິທະຍາສາດທີ່ພະຜູ້ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ ມາບັນທຶກພາບເຫດການທີ່ເຫັນໄດ້ແລະມີສຽງ ພະຜູ້ສ້າງແຮ່ງຈະເຮັດໄດ້ຫຼາຍກວ່ານັ້ນແມ່ນບໍ? ດັ່ງນັ້ນ ມີເຫດຜົນທີ່ວ່າຜູ້ສ້າງຊີວິດໃນເບື້ອງຕົ້ນກໍສາມາດສ້າງຊີວິດໃໝ່ ແມ່ນບໍ?
ການອັດສະຈັນກ່ຽວກັບການຄືນມາຈາກຕາຍຂອງລາຊະໂລເສີມຄວາມເຊື່ອໃນພະເຍຊູແລະເລື່ອງການຄືນມາຈາກຕາຍໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ. (ໂຢຮັນ 11:41, 42; 12:9-11, 17-19) ການອັດສະຈັນນັ້ນຍັງເຜີຍໃຫ້ເຫັນຢ່າງເລິກເຊິ່ງວ່າພະເຢໂຫວາແລະພະບຸດເຕັມໃຈແລະປາຖະໜາເຮັດການຄືນມາຈາກຕາຍ.
‘ພະເຈົ້າມີຄວາມປາຖະໜາ’
ອາການທີ່ພະເຍຊູມີຕໍ່ຄວາມຕາຍຂອງລາຊະໂລສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພະບຸດຂອງພະເຈົ້າມີຄວາມຮູ້ສຶກອັນອ່ອນລະມຸນ. ຄວາມຮູ້ສຶກອັນເລິກເຊິ່ງໃນໂອກາດນັ້ນສະແດງຢ່າງຊັດເຈນວ່າພະອົງປາຖະໜາຢ່າງແຮງກ້າທີ່ຈະປຸກຜູ້ຕາຍໃຫ້ກັບຄືນມາ. ເຮົາອ່ານວ່າ “ເມື່ອນາງມາລີໄດ້ໄປບ່ອນທີ່ພະເຍຊູຢູ່ແລະເຫັນພະອົງແລ້ວ ນາງໄດ້ຂາບຕົວລົງທີ່ຕີນຂອງພະອົງແລະກ່າວແກ່ພະອົງວ່າ ‘ພະອົງເຈົ້າຂ້າ ຖ້າພະອົງໄດ້ຢູ່ທີ່ນີ້ນ້ອງຊາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ຕາຍ.’ ເຫດສັນນີ້ເມື່ອພະເຍຊູໄດ້ເຫັນນາງຮ້ອງໄຫ້ແລະພວກຊາວຢູເດທີ່ໄດ້ມານຳນາງນັ້ນຮ້ອງໄຫ້ດ້ວຍ ພະອົງໄດ້ສັ່ນໃນຈິດວິນຍານແຫ່ງຕົນແລະວຸ່ນວາຍໄປ ແລະກ່າວວ່າ ‘ຫມູ່ເຈົ້າວາງເພິ່ນລົງໃນທີ່ໃດ?’ ເຂົາໄດ້ກ່າວແກ່ພະອົງວ່າ ‘ພະອົງເຈົ້າຂ້າເຊີນມາເບິ່ງ.’ ແລະພະເຍຊູໄດ້ຮ້ອງໄຫ້ນ້ຳຕາໄຫຼອອກ. ເຫດສັນນີ້ພວກຊາວຢູເດໄດ້ກ່າວວ່າ ‘ເບິ່ງເຖີ້ນ ພະອົງໄດ້ຮັກທ່ານລາຊະໂລຫຼາຍປານນັ້ນ.’”—ໂຢຮັນ 11:32-36.
ຄວາມເມດຕາສົງສານຈາກໃຈຂອງພະເຍຊູສະແດງໃນທີ່ນີ້ໂດຍຄຳເວົ້າສາມຄຳ “ສັ່ນໃນຈິດວິນຍານ [“ສະເທືອນໃຈ,” ລ.ມ.] “ວຸ່ນວາຍໄປ” ແລະ “ນ້ຳຕາໄຫຼອອກ” ຄຳພາສາເດີມທີ່ໂຢຮັນໃຊ້ບັນທຶກເຫດການທີ່ຊາບຊຶ້ງໃຈນັ້ນສະແດງວ່າພະເຍຊູສະເທືອນໃຈຫຼາຍຍ້ອນຄວາມຕາຍຂອງລາຊະໂລເພື່ອນຮັກ ແລະການເຫັນເອື້ອຍຂອງລາຊະໂລຮ້ອງໄຫ້ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ນ້ຳຕາຂອງພະອົງຫຼັ່ງອອກ.a
ສິ່ງທີ່ໂດດເດັ່ນຫຼາຍແມ່ນ ກ່ອນໜ້ານັ້ນພະເຍຊູໄດ້ເຮັດໃຫ້ສອງຄົນຄືນມາຈາກຕາຍ. ແລະພະອົງຕັ້ງໃຈຈະເຮັດແບບນີ້ກັບລາຊະໂລ. (ໂຢຮັນ 11:11, 23, 25) ເຖິງປານນັ້ນ ພະອົງ “ນ້ຳຕາໄຫຼອອກ.” ດັ່ງນັ້ນ ການເຮັດໃຫ້ມະນຸດຄືນມາຈາກຕາຍ ບໍ່ແມ່ນຂັ້ນຕອນການທຳງານຂອງພະເຍຊູເທົ່ານັ້ນ. ຄວາມຮູ້ສຶກອັນອ່ອນໂຍນແລະເລິກເຊິ່ງທີ່ພະອົງສະແດງໃນໂອກາດນັ້ນຊີ້ຊັດວ່າພະອົງປາຖະໜາຢ່າງແຮງກ້າທີ່ຈະກຳຈັດຜົນເສຍຫາຍຂອງຄວາມຕາຍ.
ຄວາມຮູ້ສຶກອັນອ່ອນໂຍນເມື່ອປຸກລາຊະໂລໃຫ້ຄືນມາຈາກຕາຍ ໄດ້ສະທ້ອນເຖິງຄວາມປາຖະໜາຂອງພະອົງທີ່ຈະກຳຈັດຜົນເສຍຫາຍຂອງຄວາມຕາຍ
ເນື່ອງຈາກວ່າພະເຍຊູ ‘ເປັນແບບພະສາຍຂອງພະເຈົ້າ’ ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຮົາຈຶ່ງສາມາດຄາດໝາຍເລື່ອງນີ້ຈາກພະບິດາທາງພາກສະຫວັນຂອງເຮົາໄດ້ບໍ່ໜ້ອຍໄປກວ່າພະເຍຊູ. (ເຫບເລີ 1:3) ໂຢບບຸລຸດຜູ້ສັດຊື່ໄດ້ບອກກ່ຽວກັບຄວາມເຕັມໃຈຂອງພະເຢໂຫວາທີ່ຈະເຮັດການປຸກໃຫ້ຄືນມາຈາກຕາຍໄວ້ວ່າ “ຖ້າຄົນຜູ້ໜຶ່ງຕາຍເພິ່ນຈະຄືນມາອີກຫຼື? . . . ພະອົງຈະໄດ້ຮ້ອງເອີ້ນແລະຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ຕອບ. ພະອົງຈະໄດ້ມີຄວາມປາຖະໜາ ສູ່ກິດຈະການແຫ່ງມືພະອົງ.” (ໂຢບ 14:14, 15) ໃນທີ່ນີ້ພາສາເດີມທີ່ແປວ່າ “ພະອົງຈະໄດ້ມີຄວາມປາຖະໜາ” ສະແດງເຖິງຄວາມປາຖະໜາແລະຄວາມຕ້ອງການຢ່າງຈິງຈັງຂອງພະເຈົ້າ. (ຕົ້ນເດີມ 31:30; ຄຳເພງ 84:2) ປາກົດຊັດວ່າ ພະເຢໂຫວາມຸ່ງໝາຍຢ່າງແຮງກ້າໃນການປຸກໃຫ້ຄືນມາຈາກຕາຍ.
ພວກເຮົາຈະເຊື່ອຄຳສັນຍາເລື່ອງການຄືນມາຈາກຕາຍໄດ້ບໍ? ເຊື່ອໄດ້ ບໍ່ມີຂໍ້ສົງໄສວ່າພະເຢໂຫວາແລະພະບຸດຂອງພະອົງທັງເຕັມໃຈແລະຍັງສາມາດເຮັດໃຫ້ຄຳສັນຍານັ້ນເປັນຈິງ. ນັ້ນຈະໝາຍຄວາມຢ່າງໃດສຳລັບເຈົ້າ? ເຈົ້າມີໂອກາດຈະຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກນີ້ຮ່ວມກັນກັບຜູ້ທີ່ເຈົ້າຮັກເຊິ່ງຕາຍໄປແລ້ວ ແຕ່ຈະເປັນໂລກທີ່ມີສະພາບທີ່ແຕກຕ່າງຈາກຕອນນີ້ຫຼາຍ!
ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າ ຜູ້ທີ່ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນສ້າງມະນຸດໃຫ້ຢູ່ໃນສວນທີ່ສວຍງາມໜ້າຢູ່ ພະອົງໄດ້ສັນຍາວ່າຈະເຮັດໃຫ້ໂລກນີ້ເປັນອຸທິຍານອີກ ໂດຍການປົກຄອງແຫ່ງລາຊະອານາຈັກຝ່າຍສະຫວັນພາຍໃຕ້ພະເຍຊູຄລິດທີ່ຊົງສະຫງ່າລາສີຢູ່ດຽວນີ້. (ຕົ້ນເດີມ 2:7-9; ມັດທາຍ 6:10; ລືກາ 23:42, 43) ໃນອຸທິຍານທີ່ຟື້ນຟູແລ້ວນັ້ນ ຄອບຄົວມະນຸດມີໂອກາດຈະມີຊີວິດທີ່ບໍ່ສິ້ນສຸດ ໂລກໄພໄຂ້ເຈັບທັງໝົດຈະບໍ່ມີອີກ. (ຄຳປາກົດ 21:1-4; ທຽບກັບໂຢບ 33:25; ເອຊາອີ 35:5-7) ເຊັ່ນດຽວກັນ ຄວາມກຽດຊັງ ອະຄະຕິທາງເຊື້ອຊາດ ຄວາມຮຸນແຮງລະຫວ່າງເຜົ່າພັນ ແລະການບີບຄັ້ນທາງເສດຖະກິດ ກໍຈະໝົດໄປ. ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າ ໂດຍທາງພະເຍຊູຄລິດຈະປຸກຄົນທີ່ຕາຍໄປໃຫ້ຄືນມາຈາກຕາຍ ເຂົ້າສູ່ໂລກທີ່ໄດ້ຊຳຮະສະອາດແລ້ວ.
ການປຸກໃຫ້ຄືນຈາກຕາຍເຊິ່ງອາໄສຄ່າໄຖ່ຂອງພະເຍຊູຄລິດຈະນຳເອົາຄວານຍິນດີມາສູ່ມະນຸດຊາດທັງໝົດ
ບັດນີ້ຍິງຄລິດສະຕຽນທີ່ກ່າວເຖິງໃນຕອນຕົ້ນຂອງສ່ວນນີ້ມີຄວາມຫວັງແບບນີ້. ຫຼາຍປີຫຼັງຈາກແມ່ຂອງລາວຕາຍໄປ ພະຍານພະເຢໂຫວາໄດ້ຊ່ວຍລາວໃຫ້ສຶກສາຄຳພີໄບເບິນຢ່າງຖີ່ຖ້ວນ. ລາວຈື່ວ່າ “ຫຼັງຈາກຮຽນຮູ້ຄວາມຫວັງເລື່ອງການຄືນມາຈາກຕາຍ ຂ້ອຍຮ້ອງໄຫ້. ເປັນເລື່ອງດີວິເສດແທ້ໆທີ່ຮູ້ວ່າຂ້ອຍຈະໄດ້ເຫັນແມ່ອີກ.”
ຖ້າຫາກເຈົ້າປາຖະໜາຈະເຫັນຜູ້ທີ່ເຈົ້າຮັກອີກ ພະຍານພະເຢໂຫວາຍິນດີຊ່ວຍເຈົ້າຮຽນຮູ້ວິທີເຮັດໃຫ້ຄວາມຫວັງແນ່ນອນແບບນີ້ເປັນຂອງເຈົ້າເອງ. ເຊີນຕິດຕໍ່ກັບເຂົາເຈົ້າຢູ່ຫໍປະຊຸມລາຊະອານາຈັກທີ່ໃກ້ເຮືອນຂອງເຈົ້າ ຫຼືຕາມທີ່ຢູ່ໃກ້ທີ່ສຸດໃນລາຍການໜ້າ 32.
a ພາສາກະເລັກແປຄຳ “ສະເທືອນໃຈ” ມາຈາກຄຳກິລິຍາເຊິ່ງໝາຍຄວາມວ່າສະເທືອນໃຈດ້ວຍຄວາມເຈັບປວດຫຼືຢ່າງເລິກເຊິ່ງ. ຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານຄຳພີໄບເບິນຜູ້ໜຶ່ງໃຫ້ຂໍ້ສັງເກດວ່າ “ຄຳນີ້ໝາຍຄວາມໄດ້ຢ່າງດຽວວ່າ ພະເຍຊູຮູ້ສຶກຢ່າງເລິກເຊິ່ງແບບນີ້ຈົນໄດ້ຄ່ຳຄວນອອກມາຢ່າງບໍ່ຕັ້ງໃຈ.” ຄຳທີ່ແປວ່າ “ວຸ່ນວາຍໄປ” ມາຈາກຄຳພາສາກະເລັກທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມເດືອດຮ້ອນໃຈ. ຕາມຜູ້ຮຽບຮຽງວັດຈະນານຸກົມຄົນໜຶ່ງ ຄຳນີ້ແປວ່າ “ເຮັດໃຫ້ວຸ່ນວາຍຢູ່ພາຍໃນ . . . ສະເທືອນໃຈຍ້ອນຄວາມເຈັບປວດແລະຄວາມເສົ້າໂສກຢ່າງໜັກ. ຄຳວ່າ “ນ້ຳຕາໄຫຼອອກ” ມາຈາກພາສາກະເລັກເຊິ່ງໝາຍຄວາມວ່າ “ນ້ຳຕາໄຫຼ ຮ້ອງໄຫ້ບໍ່ມີສຽງ.”