ບົດທີ 21

ເຮົາຄວນໂອ້ອວດບໍ?

ການໂອ້ອວດໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ? ລູກຮູ້ບໍ?— ນີ້ເປັນຕົວຢ່າງອັນໜຶ່ງ. ລູກເຄີຍພະຍາຍາມເຮັດສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງທີ່ລູກບໍ່ຄ່ອຍເກັ່ງປານໃດບໍ? ບາງທີລູກອາດຈະພະຍາຍາມເຕະບານ ຫຼືອາດຈະພະຍາຍາມເຕັ້ນເຊືອກ. ມີຜູ້ໃດເຄີຍເວົ້າບໍວ່າ “ຮ່າ! ຮ່າ! ຮ່າ! ຂ້ອຍເຮັດໄດ້ດີກວ່າເຈົ້າ?”— ນັ້ນແຫຼະ ຄົນນັ້ນກຳລັງໂອ້ອວດຢູ່.

ລູກຮູ້ສຶກແນວໃດເມື່ອຄົນອື່ນເຮັດແບບນັ້ນ? ລູກມັກບໍ?— ແລ້ວລູກຄິດວ່າຄົນອື່ນຈະຮູ້ສຶກແນວໃດຖ້າລູກເວົ້າອວດເຖິງຕົວເອງ?— ເປັນຄວາມກະລຸນາບໍທີ່ຈະບອກຄົນອື່ນວ່າ “ຂ້ອຍເກັ່ງກວ່າເຈົ້າ”?— ພະເຢໂຫວາມັກຄົນທີ່ເຮັດແບບນັ້ນບໍ?—

ຄູຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ຮູ້ຄົນທີ່ຄິດວ່າຕົນດີກວ່າຄົນອື່ນໆ. ເຂົາເຈົ້າຈະເວົ້າໂອ້ອວດກ່ຽວກັບຕົນເອງແລະດູຖູກຄົນອື່ນ. ດັ່ງນັ້ນ ມື້ໜຶ່ງພະເຍຊູຈຶ່ງໄດ້ເລົ່າເລື່ອງໜຶ່ງໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຟັງເພື່ອສະແດງວ່າການເວົ້າອວດໂຕນັ້ນຜິດຫຼາຍສ່ຳໃດ. ໃຫ້ເຮົາຟັງເລື່ອງນີ້ເບິ່ງ.

ນັ້ນແມ່ນເລື່ອງກ່ຽວກັບຟາລິຊຽນຄົນໜຶ່ງແລະຄົນເກັບພາສີຄົນໜຶ່ງ. ຊາຍຟາລິຊຽນເປັນຄູສອນສາສະໜາທີ່ມັກເຮັດທ່າທີວ່າຕົນເອງຊອບທຳກວ່າຄົນອື່ນໆ. ຊາຍຟາລິຊຽນໃນເລື່ອງທີ່ພະເຍຊູເລົ່ານັ້ນໄດ້ໄປທີ່ວິຫານໃນເມືອງເຢຣຶຊາເລມເພື່ອອະທິດຖານ.

A Pharisee and a tax collector pray — ເປັນຫຍັງພະເຈົ້າຈຶ່ງພໍໃຈຄົນເກັບພາສີແຕ່ບໍ່ພໍໃຈຄົນຟາລິຊຽນ?

ພະເຍຊູກ່າວວ່າຄົນເກັບພາສີຄົນໜຶ່ງກໍໄປທີ່ວິຫານເພື່ອອະທິດຖານຄືກັນ. ຄົນສ່ວນຫຼາຍບໍ່ມັກຄົນເກັບພາສີ. ເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າຄົນເກັບພາສີພະຍາຍາມສໍ້ໂກງເຂົາເຈົ້າ. ແລະກໍເປັນຄວາມຈິງທີ່ວ່າຄົນເກັບພາສີຫຼາຍຄົນບໍ່ແມ່ນຄົນສັດຊື່ຢູ່ສະເໝີ.

ຢູ່ທີ່ວິຫານ ຊາຍຟາລິຊຽນເລີ່ມອະທິດຖານແນວນີ້: ‘ໂອ້ພະເຈົ້າ ຂ້ານ້ອຍຂອບໃຈທີ່ບໍ່ໄດ້ເປັນຄົນບາບຄືກັບຄົນອື່ນ. ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ສໍ້ໂກງຫຼືເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວ. ຂ້ານ້ອຍບໍ່ຄືກັບຄົນເກັບພາສີຄົນນັ້ນ. ຂ້ານ້ອຍເປັນຄົນຊອບທຳ. ຂ້ານ້ອຍຖືສິນອົດອາຫານອາທິດລະສອງເທື່ອເພື່ອຂ້ານ້ອຍມີເວລາຫຼາຍຂຶ້ນທີ່ຈະຄິດເຖິງພະອົງ. ທຸກສິ່ງທີ່ຂ້ານ້ອຍຫາໄດ້ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເອົາໜຶ່ງສ່ວນສິບມາຖວາຍແກ່ວິຫານ.’ ຟາລິຊຽນຄົນນັ້ນຄິດແທ້ໆວ່າຕົນເອງດີກວ່າຄົນອື່ນແມ່ນບໍ?— ແລະລາວບອກພະເຈົ້າເລື່ອງນັ້ນຄືກັນ.

ແຕ່ຄົນເກັບພາສີບໍ່ເປັນແບບນັ້ນ. ເມື່ອອະທິດຖານລາວບໍ່ໄດ້ແຫງນຕາເບິ່ງຟ້າຊ້ຳ. ລາວຢືນຢູ່ໄກໆກົ້ມຫົວລົງນຳ. ຄົນເກັບພາສີເສຍໃຈຫຼາຍຕໍ່ຄວາມຜິດທີ່ໄດ້ເຮັດໄປ ແລະລາວທຸບຕີເອິກຂອງຕົນດ້ວຍຄວາມເສົ້າໃຈ. ລາວບໍ່ພະຍາຍາມບອກພະເຈົ້າວ່າຕົນເປັນຄົນດີສ່ຳໃດ. ແທນທີ່ຈະເຮັດແບບນັ້ນ ລາວອະທິດຖານວ່າ: ‘ໂອ້ພະເຈົ້າ ຂໍໂຜດເມດຕາຜູ້ຂ້າທີ່ເປັນຄົນຜິດບາບແດ່ທ້ອນ.’

ຊາຍສອງຄົນນີ້ລູກຄິດວ່າພະເຈົ້າຈະພໍໃຈຄົນໃດ? ແມ່ນຄົນຟາລີຊຽນຜູ້ທີ່ຄິດວ່າຕົນດີຫຼາຍບໍ? ຫຼືວ່າແມ່ນຄົນເກັບພາສີທີ່ຮູ້ສຶກເສຍໃຈເພາະບາບຂອງຕົນ?—

ພະເຍຊູບອກວ່າພະເຈົ້າພໍໃຈຄົນເກັບພາສີ. ເພາະເຫດໃດ? ພະເຍຊູອະທິບາຍວ່າ: ‘ເພາະວ່າທຸກຄົນທີ່ພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ຕົວເອງເບິ່ງດີກວ່າຄົນອື່ນຈະຖືກເຮັດໃຫ້ຕ່ຳລົງ. ແຕ່ຜູ້ທີ່ຮູ້ສຶກວ່າຕົນຕ່ຳຕ້ອຍຈະຖືກຍົກຂຶ້ນໃຫ້ສູງ.’—ລືກາ 18:9-14.

ພະເຍຊູກຳລັງສອນບົດຮຽນອັນໃດຈາກເລື່ອງທີ່ພະອົງເລົ່າ?— ພະອົງສອນວ່າເປັນການຜິດທີ່ຈະຄິດວ່າເຮົາດີກວ່າຄົນອື່ນ. ເຮົາອາດຈະບໍ່ໄດ້ເວົ້າວ່າເຮົາຄິດວ່າເຮົາດີກວ່າ ແຕ່ໂດຍທາງການປະພຶດຂອງເຮົາ ເຮົາສະແດງວ່າເຮົາຄິດວ່າເຮົາດີກວ່າຄົນອື່ນ. ລູກເຄີຍເຮັດແນວນັ້ນບໍ?— ຂໍລອງພິຈາລະນາເລື່ອງຂອງອັກຄະສາວົກເປໂຕເບິ່ງ.

ເມື່ອພະເຍຊູບອກອັກຄະສາວົກຂອງພະອົງວ່າຕອນທີ່ພະອົງຖືກຈັບເຂົາເຈົ້າທຸກຄົນຈະປະຖິ້ມພະອົງ ເປໂຕອວດວ່າ: ‘ແມ່ນວ່າທຸກຄົນຈະຖິ້ມພະອົງ ຂ້າພະເຈົ້າຈະບໍ່ເຮັດແນວນັ້ນ!’ ແຕ່ເປໂຕເປັນຝ່າຍຜິດ. ລາວໝັ້ນໃຈເກີນໄປ. ລາວໄດ້ປະພະເຍຊູ. ແຕ່ລາວໄດ້ກັບມາ ດັ່ງທີ່ເຮົາຈະຮຽນໃນບົດທີ 30 ຂອງປຶ້ມນີ້.—ມັດທາຍ 26:31-33.

ໃຫ້ເຮົາພິຈາລະນາຕົວຢ່າງໃນສະໄໝປັດຈຸບັນ. ບາງທີອາດຈະມີການຖາມຄຳຖາມບາງຂໍ້ກັບລູກແລະຫມູ່ທີ່ຮຽນຢູ່ຫ້ອງດຽວກັນ. ຈະວ່າແນວໃດຖ້າລູກຕອບຄຳຖາມໄດ້ທັນທີ ແຕ່ນັກຮຽນຄົນອື່ນຕອບບໍ່ໄດ້? ແນ່ນອນ ລູກຈະຮູ້ສຶກດີໃຈເມື່ອລູກຕອບໄດ້. ແຕ່ຈະເປັນຄວາມກະລຸນາບໍທີ່ລູກຈະເອົາຕົວເອງໄປປຽບທຽບກັບຜູ້ທີ່ຕອບຊ້າກວ່າລູກ?— ຖືກຕ້ອງບໍທີ່ຈະພະຍາຍາມສະແດງຕົວເປັນຄົນເກັ່ງໂດຍເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນເບິ່ງດ້ອຍກວ່າຕົນ?—

ນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ຟາລີຊຽນຄົນນັ້ນໄດ້ເຮັດ. ລາວອວດວ່າລາວດີກວ່າຄົນເກັບພາສີ. ແຕ່ຄູຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ບອກວ່າຊາຍຟາລີຊຽນຄົນນັ້ນເປັນຜູ້ຜິດ. ເປັນຄວາມຈິງທີ່ຄົນໜຶ່ງອາດຈະເຮັດບາງສິ່ງໄດ້ດີກວ່າຄົນອື່ນ. ແຕ່ນັ້ນບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າລາວເປັນຄົນດີກວ່າຄົນອື່ນແທ້ໆ.

A girl raises her hand in a classroom — ຖ້າລູກຮູ້ຫຼາຍກວ່າບາງຄົນ ນັ້ນຈະເຮັດໃຫ້ລູກເປັນຄົນດີກວ່າຄົນອື່ນບໍ?

ດັ່ງນັ້ນ ຖ້າເຮົາຮູ້ຫຼາຍກວ່າຄົນອື່ນ ນັ້ນແມ່ນເຫດຜົນສົມຄວນທີ່ຈະໂອ້ອວດບໍ?—ລອງຄິດເບິ່ງດູ. ເຮົາໄດ້ສ້າງສະໝອງຂອງເຮົາເອງບໍ?— ບໍ່ ພະເຈົ້າເປັນຜູ້ທີ່ໃຫ້ສະໝອງແກ່ເຮົາທຸກຄົນ. ສິ່ງຕ່າງໆທີ່ເຮົາຮູ້ສ່ວນຫຼາຍເຮົາກໍໄດ້ຮຽນຈາກຄົນອື່ນ. ບາງທີເຮົາອາດຈະໄດ້ຈາກການອ່ານປຶ້ມຕ່າງໆ ຫຼືຄົນອື່ນໄດ້ບອກເຮົາ. ເຖິງແມ່ນວ່າເຮົາອາດຈະຄິດຄົ້ນຫາຄຳຕອບໄດ້ເອງ ເຮົາເຮັດໄດ້ແນວໃດ?— ຖືກແລ້ວ ເຮົາໃຊ້ສະໝອງທີ່ພະເຈົ້າໃຫ້ເຮົາ.

ເມື່ອຄົນໜຶ່ງອອກຄວາມພະຍາຍາມຫຼາຍ ລູກສະແດງຄວາມກະລຸນາດ້ວຍຄຳເວົ້າທີ່ໃຫ້ກຳລັງໃຈ. ບອກລາວວ່າລູກມັກສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ເຮັດ. ບາງທີລູກກໍອາດຈະຊ່ອຍລາວໃຫ້ເຮັດດີກວ່າເກົ່າ. ນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ລູກຢາກໃຫ້ຄົນອື່ນເຮັດກັບລູກແມ່ນບໍ?—

A boy shows his muscles to another boy — ເປັນຫຍັງຈຶ່ງຜິດທີ່ຈະໂອ້ອວດຖ້າວ່າເຮົາແຂງແຮງກວ່າຄົນອື່ນ?

ມີບາງຄົນທີ່ແຂງແຮງກວ່າຄົນອື່ນ. ຈະວ່າແນວໃດຖ້າລູກແຂງແຮງກວ່ານ້ອງຊາຍຫຼືນ້ອງສາວຂອງລູກເດ? ນັ້ນເປັນເຫດຜົນທີ່ລູກຈະອວດອ້າງບໍ?— ບໍ່ ຍ້ອນວ່າອາຫານທີ່ເຮົາກິນທີ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາແຂງແຮງ. ແລະພະເຈົ້າໃຫ້ແສງແດດແລະນ້ຳຝົນກັບທັງສິ່ງຈຳເປັນອື່ນໆທີ່ເຮັດໃຫ້ມີອາຫານແມ່ນບໍ?— ເມື່ອເປັນເຊັ່ນນັ້ນ ພະເຈົ້ານັ້ນແຫຼະທີ່ເຮົາຄວນຂອບໃຈຖ້າເຮົາແຂງແຮງຂຶ້ນ.—ກິດຈະການ 14:16, 17.

ເຮົາບໍ່ມັກຟັງຄົນທີ່ເວົ້າໂອ້ອວດແມ່ນບໍ?— ໃຫ້ເຮົາຄິດເຖິງຄຳເວົ້າຂອງພະເຍຊູທີ່ວ່າ: ‘ທ່ານທັງຫຼາຍຢາກໃຫ້ຄົນອື່ນເຮັດຢ່າງໃດກັບທ່ານ ທ່ານຈົ່ງເຮັດຢ່າງນັ້ນກັບເຂົາເຈົ້າ.’ ຖ້າເຮົາເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ ເຮົາຈະບໍ່ເປັນຄືຊາຍຟາລີຊຽນຄົນນັ້ນທີ່ເວົ້າອວດໂຕໃນເລື່ອງທີ່ຄູຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ເລົ່າໃຫ້ຟັງ.—ລືກາ 6:31.

ເທື່ອໜຶ່ງມີຄົນເອີ້ນພະເຍຊູວ່າຜູ້ດີ. ຄູຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ໄດ້ເວົ້າບໍວ່າ ‘ແມ່ນແລ້ວ ເຮົາເປັນຄົນດີ’? ບໍ່ ພະອົງບໍ່ໄດ້ເວົ້າ. ແທນທີ່ຈະເວົ້າແນວນັ້ນ ພະອົງກ່າວວ່າ: “ບໍ່ມີຜູ້ດີເທົ່າເວັ້ນໄວ້ແຕ່ພະເຈົ້າອົງດຽວ.” (ມາລະໂກ 10:18) ເຖິງແມ່ນວ່າຄູຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ເປັນຜູ້ທີ່ສົມບູນພ້ອມ ແຕ່ພະອົງບໍ່ໄດ້ໂອ້ອວດ. ແທນທີ່ຈະເຮັດແນວນັ້ນ ພະອົງໃຫ້ຄຳສັນລະເສີນທັງໝົດກັບພະເຢໂຫວາພໍ່ຂອງພະອົງ.

ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈະອວດອ້າງໃນຜູ້ໃດໄດ້ແດ່?— ແມ່ນແລ້ວ ມີແຕ່ຜູ້ດຽວ. ເຮົາຈະອວດໃນພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າ ພະຜູ້ສ້າງຂອງເຮົາ. ເມື່ອເຮົາເຫັນຕາເວັນຕົກດິນຫຼືສິ່ງເນລະມິດສ້າງອື່ນໆທີ່ເປັນຕາງຶດງໍ້ ເຮົາຈະບອກຄົນອື່ນວ່າ ‘ພະເຈົ້າອົງດີວິເສດຂອງເຮົາ ພະເຢໂຫວາໄດ້ສ້າງສິ່ງເຫຼົ່ານີ້!’ ໃຫ້ເຮົາພ້ອມຢູ່ສະເໝີທີ່ຈະເວົ້າເຖິງສິ່ງດີເລີດຕ່າງໆທີ່ພະເຢໂຫວາໄດ້ເຮັດແລະຈະເຮັດໃຫ້ໃນອະນາຄົດ.

Two boys look at a sunset — ເດັກຊາຍຄົນນີ້ກຳລັງອວດສິ່ງໃດ?

ຂໍໃຫ້ອ່ານສິ່ງທີ່ພະຄຳພີກ່າວກ່ຽວກັບການອວດອົ່ງຫຼືໂອ້ອວດ ແລະຮຽນຮູ້ວ່າເຮົາຄວນຫຼີກລ່ຽງການອວດອົ່ງຕົວເອງ ຢູ່ພະທຳສຸພາສິດ 16:5, 18; ເຢເຣມີ 9:23, 24; 1 ໂກລິນໂທ 4:7; 13:4.