‘ຈົ່ງຊື້ຄວາມຈິງເອົາໄວ້ແລະຢ່າຂາຍອີກສັກເທື່ອ’
‘ຈົ່ງຊື້ຄວາມຈິງເອົາໄວ້ແລະຢ່າຂາຍອີກສັກເທື່ອ ແລະຈົ່ງຊື້ເອົາຄວາມປັນຍາກັບຄວາມສັ່ງສອນກັບຄວາມເຂົ້າໃຈ.’—ສຸພາສິດ 23:23
1, 2. (ກ) ສິ່ງທີ່ມີຄ່າທີ່ສຸດໃນຊີວິດຂອງເຮົາແມ່ນຫຍັງ? (ຂ) ຄວາມຈິງຫຍັງແດ່ທີ່ເຮົາຄວນເຫັນຄຸນຄ່າ ແລະຍ້ອນຫຍັງ? (ເບິ່ງຮູບທຳອີດ)
ສິ່ງທີ່ມີຄ່າທີ່ສຸດໃນຊີວິດຂອງເຮົາແມ່ນຫຍັງ? ສຳລັບພະຍານພະເຢໂຫວາ ສິ່ງທີ່ມີຄ່າທີ່ສຸດຄືສາຍສຳພັນຂອງເຮົາກັບພະອົງ. ເຮົາຈະບໍ່ຍອມເອົາຫຍັງມາແລກກັບສາຍສຳພັນນີ້ເດັດຂາດ. ເຮົາຍັງເຫັນຄ່າຄວາມຈິງຈາກຄຳພີໄບເບິນນຳ ເພາະມັນເຮັດໃຫ້ເຮົາໄດ້ເປັນໝູ່ກັບພະເຢໂຫວາ.—ໂກໂລດ 1:9, 10
2 ພະເຢໂຫວາເປັນຄູຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ ພະອົງສອນຄວາມຈິງທີ່ມີຄ່າຫຼາຍເລື່ອງໃນຄຳພີໄບເບິນໃຫ້ກັບເຮົາ. ພະອົງສອນເຮົາໃຫ້ຮູ້ວ່າຊື່ຂອງພະອົງສຳຄັນຫຼາຍສ່ຳໃດ ແລະບອກເຮົາກ່ຽວກັບຄຸນລັກສະນະທີ່ດີເລີດຕ່າງໆຂອງພະອົງ. ພະອົງບອກວ່າຮັກເຮົາຫຼາຍຈົນໄດ້ໃຫ້ຊີວິດລູກຊາຍສຸດທີ່ຮັກກັບເຮົາ ແລະຍັງສອນເຮົາເລື່ອງລາຊະອານາຈັກເມຊີ. ພະອົງຍັງໃຫ້ເຮົາມີຄວາມຫວັງເລື່ອງອະນາຄົດ ເຊັ່ນ: ຜູ້ຖືກເຈີມຈະໄດ້ຢູ່ສະຫວັນແລະ “ແກະອື່ນ” ຈະໄດ້ຢູ່ເທິງໂລກທີ່ເປັນສວນອຸທິຍານ. (ໂຢຮັນ 10:16) ພະເຢໂຫວາສອນເຮົາໃຫ້ຮູ້ວ່າເຮົາຄວນໃຊ້ຊີວິດແນວໃດ. ເຮົາເບິ່ງຄວາມຈິງເຫຼົ່ານີ້ເປັນສິ່ງທີ່ມີຄ່າເພາະມັນຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາໃກ້ຊິດກັບພະຜູ້ສ້າງແລະເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຈຸດມຸ່ງໝາຍໃນຊີວິດ.
3. ພະເຢໂຫວາບອກໃຫ້ເຮົາຈ່າຍເງິນເພື່ອຈະໄດ້ຮຽນຄວາມຈິງບໍ?
3 ພະເຢໂຫວາເປັນພະເຈົ້າທີ່ໃຈກວ້າງ ພະອົງໃຈກວ້າງຫຼາຍຈົນສະລະລູກຊາຍຄົນດຽວໃຫ້ເຮົາ. ເມື່ອພະອົງເຫັນບາງຄົນທີ່ຢາກຮູ້ຄວາມຈິງ ພະອົງກໍຊ່ວຍຄົນນັ້ນໃຫ້ພົບ. ພະອົງບໍ່ເຄີຍບອກໃຫ້ເຮົາຈ່າຍເງິນເພື່ອຈະໄດ້ຮຽນຄວາມຈິງ. ມີຢູ່ເທື່ອໜຶ່ງ ຜູ້ຊາຍທີ່ຊື່ຊີໂມນສະເໜີເງິນໃຫ້ເປໂຕເພື່ອລາວຈະມີອຳນາດໃຫ້ພະລັງບໍລິສຸດກັບຄົນອື່ນໄດ້. ແຕ່ເປໂຕບອກວ່າຊາຍຄົນນັ້ນຄິດຜິດ ໂດຍເວົ້າວ່າ: “ຈົ່ງໃຫ້ເງິນຂອງເຈົ້າຈິບຫາຍກັບເຈົ້າເຖີ້ນ ເຫດວ່າເຈົ້າໄດ້ຄຶດວ່າຈະຊື້ເອົາຂອງປະທານແຫ່ງພະເຈົ້າດ້ວຍເງິນ.” (ກິດຈະການ 8:18-20) ດັ່ງນັ້ນ ການ ‘ຊື້ຄວາມຈິງ’ ໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ?
ການ ‘ຊື້ຄວາມຈິງ’ ໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ?
4. ໃນບົດຄວາມນີ້ເຮົາຈະຮຽນຮູ້ຫຍັງກ່ຽວກັບຄວາມຈິງ?
4 ອ່ານສຸພາສິດ 23:23. ເພື່ອຈະຮຽນຄວາມຈິງຈາກຄຳພີໄບເບິນເຮົາຕ້ອງອອກຄວາມພະຍາຍາມ ແລະຍອມເສຍສະລະບາງສິ່ງບາງຢ່າງ. ຫຼັງຈາກເຮົາ ‘ຊື້ຄວາມຈິງ’ ເຊິ່ງກໍຄືຮຽນຮູ້ຄວາມຈິງ ເຮົາຕ້ອງລະວັງທີ່ຈະບໍ່ “ຂາຍ” ຄວາມຈິງເຊິ່ງກໍຄືຖິ້ມຄວາມຈິງໄປ. ເຮົາຈະ “ຊື້” ຄວາມຈິງໃນຄຳພີໄບເບິນໄດ້ແນວໃດ? ເຮົາຕ້ອງຈ່າຍຫຼາຍສ່ຳໃດ? ຄຳຕອບຂອງຄຳຖາມເຫຼົ່ານີ້ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຫັນຄ່າຄວາມຈິງຫຼາຍຂຶ້ນ ແລະຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາຕັ້ງໃຈຫຼາຍຂຶ້ນທີ່ຈະບໍ່ຖິ້ມຄວາມຈິງໄປ. ນອກຈາກນັ້ນ ເຮົາຈະໄດ້ເຂົ້າໃຈວ່າເປັນຫຍັງຄວາມຈິງຈາກພະເຢໂຫວາຈຶ່ງມີຄ່າຫຼາຍກວ່າທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ.
5, 6. (ກ) ເຮົາຈະຊື້ຄວາມຈິງໂດຍບໍ່ຕ້ອງຈ່າຍເງິນໄດ້ແນວໃດ? ຂໍໃຫ້ອະທິບາຍ. (ຂ) ຄວາມຈິງເຮັດໃຫ້ເຮົາໄດ້ຮັບປະໂຫຍດແນວໃດ?
5 ທີ່ຈິງແລ້ວ ຂອງຟຣີກໍບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າຈະບໍ່ຕ້ອງເສຍຫຍັງເລີຍ. ຄຳພາສາເຫບເລີທີ່ວ່າ: “ຊື້” ໃນສຸພາສິດ 23:23 ຍັງແປວ່າ: “ໄດ້ມາ.” ທັງສອງຄຳນີ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າຕ້ອງອອກຄວາມພະຍາຍາມຫຼືຕ້ອງຍອມເສຍບາງຢ່າງເພື່ອຈະໄດ້ສິ່ງທີ່ມີຄ່າ. ເພື່ອຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຂົ້າໃຈວ່າເຮົາຈະຊື້ຄວາມຈິງແນວໃດ ໃຫ້ນຶກພາບດັ່ງນີ້: ມີຕະຫຼາດແຫ່ງໜຶ່ງແຈກໝາກກ້ວຍຟຣີ ເຮົາຈະຄິດວ່າຢູ່ດີໆໝາກກ້ວຍຈະລອຍມາຢູ່ໂຕະເຮືອນເຮົາບໍ? ບໍ່. ເຮົາຕ້ອງໄປຕະຫຼາດແລະໄປເອົາໝາກກ້ວຍມາ. ດັ່ງນັ້ນ ເຖິງວ່າໝາກກ້ວຍຈະຟຣີ ແຕ່ເຮົາກໍຕ້ອງພະຍາຍາມໄປເອົາມັນມາ. ຄ້າຍຄືກັນ ເຮົາບໍ່ຕ້ອງຈ່າຍເງິນເພື່ອຊື້ຄວາມຈິງ ແຕ່ເຮົາຕ້ອງອອກຄວາມພະຍາຍາມແລະຕ້ອງເສຍສະລະ.
6 ອ່ານເອຊາອີ 55:1-3. ສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາບອກຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຂົ້າໃຈວ່າການ ‘ຊື້ຄວາມຈິງ’ ໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ. ໃນຂໍ້ພະຄຳພີເຫຼົ່ານີ້ ພະເຢໂຫວາສົມທຽບຄຳເວົ້າຂອງພະອົງເຊິ່ງເປັນຄວາມຈິງເປັນຄືກັບນ້ຳ ນ້ຳນົມ ແລະເຫຼົ້າອະງຸ່ນ. ນ້ຳເຢັນເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ຫິວນ້ຳສົດຊື່ນ ຄວາມຈິງກໍເຮັດໃຫ້ເຮົາສົດຊື່ນ. ສ່ວນນ້ຳນົມເຮັດໃຫ້ເດັກນ້ອຍເຕີບໃຫຍ່ແຂງແຮງ ຄວາມຈິງໃນຄຳພີໄບເບິນກໍເຮັດໃຫ້ສາຍສຳພັນຂອງເຮົາກັບພະເຢໂຫວາເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ. ແລ້ວເປັນຫຍັງພະເຢໂຫວາຈຶ່ງສົມທຽບພະຄຳຂອງພະອົງຄືກັບເຫຼົ້າອະງຸ່ນ? ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າເຫຼົ້າອະງຸ່ນເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນຊື່ນໃຈ. (ຄຳເພງ 104:15) ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອພະເຢໂຫວາບອກເຮົາໃຫ້ ‘ຊື້ເຫຼົ້າອະງຸ່ນ’ ພະອົງກໍຢາກໃຫ້ເຮົາຮູ້ວ່າເມື່ອເຮົາເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງພະອົງເຮົາກໍຈະມີຄວາມສຸກ. (ຄຳເພງ 19:8) ພະເຢໂຫວາໃຊ້ການປຽບທຽບເຫຼົ່ານີ້ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ເຂົ້າໃຈວ່າ ຖ້າເຮົາຮຽນຄວາມຈິງແລະເອົາໄປໃຊ້ເຮົາກໍຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດ. ຕອນນີ້ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງ 5 ສິ່ງທີ່ເຮົາອາດຕ້ອງເສຍສະລະເພື່ອຈະຊື້ຄວາມຈິງ.
ເຈົ້າໄດ້ສະລະອັນໃດແດ່ເພື່ອຊື້ຄວາມຈິງ?
7, 8. (ກ) ເປັນຫຍັງການຮຽນຄວາມຈິງຈຶ່ງຕ້ອງໃຊ້ເວລາ? (ຂ) ນັກສຶກສາຄົນໜຶ່ງໄດ້ເສຍສະລະຫຍັງ ແລະຜົນເປັນແນວໃດ?
7 ເວລາ. ຄົນໜຶ່ງຕ້ອງສະລະເວລາເພື່ອຟັງຂ່າວສານເລື່ອງລາຊະອານາຈັກ ອ່ານຄຳພີໄບເບິນແລະໜັງສືຂອງອົງການ ສຶກສາຄຳພີໄບເບິນກັບພະຍານພະເຢໂຫວາ ກຽມເພື່ອການປະຊຸມ ແລະເຂົ້າຮ່ວມປະຊຸມ. ເພື່ອຈະເຮັດທັງໝົດນີ້ໄດ້ ເຮົາຕ້ອງເອົາເວລາທີ່ເຄີຍເຮັດສິ່ງອື່ນທີ່ສຳຄັນໜ້ອຍກວ່າມາເຮັດສິ່ງເຫຼົ່ານີ້. (ອ່ານເອເຟດ 5:15, 16) ການຮຽນຄວາມຮູ້ພື້ນຖານໃນຄຳພີໄບເບິນຕ້ອງໃຊ້ເວລາດົນສ່ຳໃດ? ແຕ່ລະຄົນບໍ່ຄືກັນ. ການຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບສະຕິປັນຍາ ແນວທາງແລະສິ່ງຕ່າງໆທີ່ພະເຢໂຫວາໄດ້ເຮັດນັ້ນບໍ່ຈົບບໍ່ສິ້ນ. (ໂລມ 11:33) ຫໍສັງເກດການ ສະບັບທຳອິດສົມທຽບຄວາມຈິງຄືກັບ “ດອກໄມ້ນ້ອຍໆດອກໜຶ່ງ” ບົດຄວາມນັ້ນບອກວ່າ: “ຢ່າພໍໃຈກັບດອກໄມ້ແຫ່ງຄວາມຈິງພຽງດອກດຽວ. ຖ້າພໍໃຈເທົ່ານັ້ນກໍຈະມີຢູ່ເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ໃຫ້ພະຍາຍາມຫາຕໍ່ໆໄປເພື່ອຈະໄດ້ດອກອື່ນໆເພີ່ມຂຶ້ນ.” ເຮົາຕ້ອງຖາມຕົວເອງວ່າ: ‘ຂ້ອຍໄດ້ຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາຫຼາຍສ່ຳໃດແລ້ວ?’ ເຖິງວ່າໃນອະນາຄົດເຮົາຈະມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ ແຕ່ເຮົາຍັງຈະໄດ້ຮຽນຮູ້ອີກຫຼາຍຢ່າງກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາຢ່າງບໍ່ສິ້ນສຸດ. ຕອນນີ້ເປັນເລື່ອງສຳຄັນຫຼາຍທີ່ເຮົາຈະຕ້ອງໃຊ້ເວລາຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບພະອົງໃຫ້ຫຼາຍເທົ່າທີ່ເຮົາຈະເຮັດໄດ້. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງຕົວຢ່າງຂອງບາງຄົນທີ່ໄດ້ເຮັດແບບນັ້ນ.
ເປັນເລື່ອງສຳຄັນຫຼາຍທີ່ເຮົາຈະຕ້ອງໃຊ້ເວລາຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບພະອົງໃຫ້ຫຼາຍເທົ່າທີ່ເຮົາຈະເຮັດໄດ້
8 ມາຣິໂກະa (ເບິ່ງໄຂເງື່ອນ) ເປັນໄວລຸ້ນຄົນຍີ່ປຸ່ນທີ່ຍ້າຍໄປຮຽນຢູ່ເມືອງນິວຢອກ ປະເທດສະຫະລັດອາເມຣິກາ. ມື້ໜຶ່ງມີພີ່ນ້ອງໄພໂອເນຍໄປປະກາດກັບລາວຢູ່ເຮືອນ ທີ່ຈິງມາຣິໂກະກໍມີສາສະໜາຢູ່ແລ້ວ ແຕ່ລາວກໍຕັດສິນໃຈສຶກສາຄຳພີໄບເບິນ. ລາວມັກສິ່ງທີ່ໄດ້ຮຽນຫຼາຍຈົນຂໍສຶກສາສອງເທື່ອຕໍ່ອາທິດ. ເຖິງວ່າມາຣິໂກະຈະຫຍຸ້ງຢູ່ກັບການຮຽນແລະການເຮັດວຽກເສີມ ແຕ່ລາວກໍເລີ່ມໄປປະຊຸມທັນທີ. ລາວໃຊ້ເວລາໜ້ອຍລົງກັບກິດຈະກຳບາງຢ່າງທີ່ມັກເພື່ອຈະມີເວລາຮຽນກ່ຽວກັບພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນ. ການເສຍສະລະແບບນີ້ເຮັດໃຫ້ລາວໃກ້ຊິດພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ ບໍ່ຮອດປີລາວກໍຮັບບັບເຕມາ. ອີກຫົກເດືອນຕໍ່ມາໃນປີ 2006 ລາວກໍເປັນໄພໂອເນຍ ແລະຍັງເປັນໄພໂອເນຍຈົນຮອດທຸກມື້ນີ້.
9, 10. (ກ) ການຮຽນຄວາມຈິງປ່ຽນຄວາມຄິດຂອງເຮົາຕໍ່ຊັບສິນເງິນຄຳແນວໃດ? (ຂ) ໄວລຸ້ນຍິງຄົນໜຶ່ງໄດ້ຖິ້ມອັນໃດ ແລະລາວຮູ້ສຶກແນວໃດ?
9 ຊັບສິນເງິນຄຳ. ເພື່ອຈະຮຽນຄວາມຈິງເຮົາອາດຕ້ອງຖິ້ມວຽກດີໆ ຫຼືວຽກທີ່ຄົນໃນໂລກນີ້ຖືວ່າປະສົບຄວາມສຳເລັດ. ຕົວຢ່າງ: ເປໂຕແລະອັນດາເລອາເປັນຊາວປະມົງ ແຕ່ເມື່ອພະເຍຊູໄດ້ຊວນເຂົາເຈົ້າໃຫ້ມາເປັນລູກສິດ ເຂົາເຈົ້າກໍໄດ້ຖິ້ມທຸລະກິດການປະມົງ. (ມັດທາຍ 4:18-20) ນີ້ບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າເມື່ອເຈົ້າຮຽນຄວາມຈິງ ເຈົ້າຕ້ອງຖິ້ມວຽກຂອງເຈົ້າ. ທຸກຄົນຕ້ອງເຮັດວຽກແລະຫາລ້ຽງຄອບຄົວ. (1 ຕີໂມເຕ 5:8) ແຕ່ເມື່ອເຈົ້າໄດ້ຮຽນຄວາມຈິງແລ້ວ ວິທີຄິດຂອງເຈົ້າເລື່ອງຊັບສິນເງິນຄຳກໍປ່ຽນໄປ ເພາະເຈົ້າຮູ້ວ່າສິ່ງໃດແທ້ໆທີ່ສຳຄັນໃນຊີວິດ. ພະເຍຊູບອກວ່າ: “ຢ່າຊູ່ໂຮມເອົາເຂົ້າຂອງແພງໄວ້ສຳລັບຕົນໃນແຜ່ນດິນໂລກ” ແຕ່ “ຈົ່ງໂຮມເອົາເຂົ້າຂອງແພງໄວ້ສຳລັບຕົນໃນສະຫວັນ.” (ມັດທາຍ 6:19, 20) ນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ມາເຣຍເຊິ່ງເປັນໄວລຸ້ນໄດ້ເຮັດ.
10 ມາເຣຍມັກຫຼິ້ນກ໋ອບຕັ້ງແຕ່ຍັງນ້ອຍໆ. ຕອນຢູ່ມັດທະຍົມຕອນປາຍລາວກໍຫຼິ້ນເກັ່ງຂຶ້ນເລື້ອຍໆ ແລະເກັ່ງຫຼາຍຈົນໄດ້ຮັບທຶນໄປຮຽນຕໍ່ຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລ. ເປົ້າໝາຍຂອງມາເຣຍຄືລາວຢາກຫຼິ້ນກ໋ອບເປັນອາຊີບແລະຫາເງິນໄດ້ຫຼາຍໆ. ຕໍ່ມາລາວກໍເລີ່ມສຶກສາຄຳພີໄບເບິນ. ລາວມັກສິ່ງທີ່ໄດ້ຮຽນຫຼາຍແລະນຳເອົາມາໃຊ້ໃນຊີວິດ. ລາວບອກວ່າ: “ແຮ່ງຂ້ອຍປັບປ່ຽນຄວາມຄິດແລະໃຊ້ຊີວິດຕາມມາດຕະຖານໃນຄຳພີໄບເບິນຫຼາຍເທົ່າໃດ ຂ້ອຍກໍແຮ່ງມີຄວາມສຸກຫຼາຍຂຶ້ນ.” ມາເຣຍຮູ້ວ່າເປັນເລື່ອງຍາກຫຼາຍທີ່ລາວຈະເອົາທັງເລື່ອງສາຍສຳພັນກັບພະເຢໂຫວາແລະທັງອາຊີບກິລາ. (ມັດທາຍ 6:24) ດັ່ງນັ້ນ ລາວຈຶ່ງຕັດສິນໃຈຖິ້ມເປົ້າໝາຍທີ່ຈະຫຼິ້ນກ໋ອບເປັນອາຊີບເພື່ອຈະໄດ້ສິ່ງທີ່ດີກວ່າ. ທຸກມື້ນີ້ມາເຣຍເປັນໄພໂອເນຍ ແລະລາວບອກວ່າ: “ຂ້ອຍມີຊີວິດທີ່ມີຄວາມໝາຍທີ່ສຸດແລະມີຄວາມສຸກຫຼາຍທີ່ສຸດ.”
ພະເຍຊູສັນຍາວ່າບໍ່ວ່າເຮົາຕ້ອງເສຍສະລະເພື່ອຄວາມຈິງຫຼາຍສ່ຳໃດ ເຮົາກໍຈະໄດ້ຮັບກັບຄືນມາຫຼາຍກວ່ານັ້ນອີກ
11. ເມື່ອເຮົາຮຽນຄວາມຈິງສາຍສຳພັນຂອງເຮົາກັບຄົນອື່ນອາດເປັນແນວໃດ?
11 ສາຍສຳພັນກັບຄົນອື່ນ. ເມື່ອເຮົາເລີ່ມເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ໄດ້ຮຽນຈາກຄຳພີໄບເບິນ ສາຍສຳພັນຂອງເຮົາກັບຄົນໃນຄອບຄົວອາດປ່ຽນໄປ. ພະເຍຊູຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຂົ້າໃຈເຫດຜົນຕອນທີ່ເພິ່ນອະທິດຖານກ່ຽວກັບລູກສິດວ່າ: “ຖ້ອຍຄຳຂອງພະອົງເປັນຄວາມຈິງ ຂໍໃຫ້ຄວາມຈິງນີ້ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າບໍລິສຸດ.” (ໂຢຮັນ 17:17, ລ.ມ.) ການ ‘ເຮັດໃຫ້ບໍລິສຸດ’ ໝາຍເຖິງການ “ແຍກໄວ້ຕ່າງຫາກ.” ເມື່ອເຮົາເລີ່ມໃຊ້ຊີວິດຕາມຄວາມຈິງ ເຮົາກໍແຍກຢູ່ຕ່າງຫາກຈາກໂລກເພາະເຮົາເຮັດຕາມມາດຕະຖານຂອງຄຳພີໄບເບິນ. ເຖິງວ່າເຮົາຈະພະຍາຍາມຫຼາຍສ່ຳໃດທີ່ຈະຮັກສາສາຍສຳພັນທີ່ດີກັບໝູ່ແລະຍາດພີ່ນ້ອງ ແຕ່ບາງຄົນກໍອາດບໍ່ມັກເຮົາຄືແຕ່ກ່ອນແລະບາງຄົນອາດເຖິງກັບຕໍ່ຕ້ານຄວາມເຊື່ອໃໝ່ຂອງເຮົາ. ນີ້ບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາແປກໃຈ ເພາະພະເຍຊູບອກວ່າ: “ພວກສັດຕູແຫ່ງຄົນຜູ້ໜຶ່ງຈະເປັນໄທເຮືອນແຫ່ງຕົນ.” (ມັດທາຍ 10:36) ແຕ່ພະເຍຊູສັນຍາວ່າບໍ່ວ່າເຮົາຕ້ອງເສຍສະລະເພື່ອຄວາມຈິງຫຼາຍສ່ຳໃດ ເຮົາກໍຈະໄດ້ຮັບກັບຄືນມາຫຼາຍກວ່ານັ້ນອີກ.—ອ່ານມາລະໂກ 10:28-30
12. ອາໂຣນຍອມສະລະອັນໃດເພື່ອຄວາມຈິງ?
12 ອາໂຣນເປັນຜູ້ຊາຍຢິວຄົນໜຶ່ງທີ່ເຊື່ອມາຕະຫຼອດວ່າການເວົ້າຊື່ຂອງພະເຈົ້າເປັນສິ່ງທີ່ຜິດ. ແຕ່ລາວຢາກຮູ້ຈັກຄວາມຈິງກ່ຽວກັບພະເຈົ້າແທ້ໆ. ມີມື້ໜຶ່ງພະຍານພະເຢໂຫວາໄດ້ໃຫ້ລາວເບິ່ງວ່າ ຖ້າເອົາສະຫຼະມາປະສົມກັບພະຍັນຊະນະພາສາເຫບເລີ 4 ຕົວທີ່ເປັນຊື່ຂອງພະເຈົ້າກໍຈະອ່ານອອກສຽງວ່າ “ເຢໂຫວາ.” ອາໂຣນຮູ້ສຶກຕື່ນເຕັ້ນຫຼາຍກັບເລື່ອງນີ້ຈົນໄປບ່ອນນະມັດສະການຂອງຄົນຢິວເພື່ອຈະບອກກັບພວກອາຈານ! ລາວຄິດວ່າເຂົາເຈົ້າຈະດີໃຈທີ່ໄດ້ຮູ້ຄວາມຈິງກ່ຽວກັບຊື່ຂອງພະເຈົ້າ ແຕ່ພັດບໍ່ເປັນແບບນັ້ນ. ເຂົາເຈົ້າຖົ່ມນ້ຳລາຍໃສ່ລາວແລະໄລ່ລາວໜີ. ແມ່ນແຕ່ຄອບຄົວຂອງລາວກໍຍັງຕໍ່ຕ້ານລາວຄືກັນ. ແຕ່ລາວກໍບໍ່ຍອມໃຫ້ອັນໃດມາຂັດຂວາງລາວໄວ້ຈາກການຢາກຮູ້ຈັກພະເຢໂຫວາຫຼາຍຂຶ້ນ. ອາໂຣນເຂົ້າມາເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາແລະຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາຢ່າງສັດຊື່ຕະຫຼອດຊີວິດ. ເມື່ອເຮົາຮຽນຄວາມຈິງ ເຮົາກໍຄາດໝາຍໄດ້ວ່າເຮົາອາດຈະຕ້ອງເສຍສະລະສາຍສຳພັນຂອງເຮົາກັບຄົນອື່ນ.
13, 14. ເມື່ອເຮົາຮຽນຄວາມຈິງ ເຮົາຕ້ອງປ່ຽນແປງຄວາມຄິດແລະການກະທຳຫຍັງແດ່? ຂໍໃຫ້ຍົກຕົວຢ່າງ.
13 ຄວາມຄິດແລະການກະທຳທີ່ບໍ່ສະອາດ. ເມື່ອເຮົາຮຽນຄວາມຈິງແລະເລີ່ມເຮັດຕາມມາດຕະຖານຂອງຄຳພີໄບເບິນ ເຮົາຕ້ອງເຕັມໃຈປ່ຽນຄວາມຄິດແລະການກະທຳຂອງເຮົາ. ອັກຄະສາວົກເປໂຕບອກວ່າ: “ເໝືອນເປັນລູກທີ່ຟັງຄວາມ ຢ່າກະທຳຕາມຄວາມຄຶດຢາກໄດ້ແຕ່ເກົ່າເມື່ອທ່ານທັງຫຼາຍຍັງເປັນຄົນບໍ່ຮູ້ຈັກຄວາມ.” (1 ເປໂຕ 1:14, 15) ໃນເມືອງໂກລິນໂທບູຮານ ຫຼາຍຄົນທີ່ເຄີຍເຮັດຜິດສິນລະທຳໄດ້ເຮັດການປ່ຽນແປງຄັ້ງໃຫຍ່ໃນຊີວິດເພື່ອໃຫ້ເປັນຄົນສະອາດໃນສາຍຕາຂອງພະເຈົ້າ. (1 ໂກລິນໂທ 6:9-11) ທຸກມື້ນີ້ກໍຄ້າຍຄືກັນ ຫຼາຍຄົນໄດ້ປ່ຽນແປງຊີວິດເມື່ອໄດ້ຮຽນຄວາມຈິງ. ເປໂຕເວົ້າເຖິງເລື່ອງນີ້ວ່າ: “ທີ່ຜ່ານມາ ພວກເຈົ້າໃຊ້ຊີວິດຕາມໃຈຜູ້ຄົນໃນໂລກມາຫຼາຍພໍແລ້ວ ຕອນນັ້ນພວກເຈົ້າປະພຶດໄຮ້ຢາງອາຍ ປ່ອຍຕົວໄປກັບຄວາມຕ້ອງການຜິດໆ ດື່ມເຫຼົ້າຫຼາຍເກີນໄປ ກິນລ້ຽງເຮຮາແບບເລີຍເຖີດ ແຂ່ງກັນດື່ມ ແລະໄຫວ້ຮູບເຄົາລົບທີ່ໜ້າກຽດ.”—1 ເປໂຕ 4:3, ລ.ມ.
14 ເດວິນແລະຈັດສະມິນຕິດເຫຼົ້າມາຫຼາຍປີ. ເຖິງວ່າເດວິນຈະເປັນນັກບັນຊີທີ່ເກັ່ງ ແຕ່ລາວກໍຕົກວຽກຍ້ອນວ່າຕິດເຫຼົ້າ. ຈັດສະມິນມີຊື່ສຽງວ່າເປັນຄົນມັກໃຈຮ້າຍແລະມັກໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງ. ມື້ໜຶ່ງຂະນະທີ່ຈັດສະມິນກຳລັງເມົາ ລາວໄດ້ພົບມິດຊັນນາລີສອງຄົນຢູ່ຫົນທາງ. ເຂົາເຈົ້າສະເໜີການສຶກສາຄຳພີໄບເບິນ. ແຕ່ອາທິດຕໍ່ມາເມື່ອເຂົາເຈົ້າມາຢາມ ເດວິນແລະຈັດສະມິນກໍເມົາຢູ່ ເພາະບໍ່ໄດ້ຄິດວ່າມິດຊັນນາລີຈະສົນໃຈເຖິງຂັ້ນມາຫາຢູ່ເຮືອນແທ້ໆ. ຕໍ່ມາມິດຊັນນາລີກໍມາຢາມອີກ ແຕ່ເທື່ອນີ້ແມ່ນແຕກຕ່າງ. ຈັດສະມິນແລະເດວິນຢາກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນ ແລະເຂົາເຈົ້າກໍນຳເອົາສິ່ງທີ່ໄດ້ຮຽນໄປໃຊ້ທັນທີ. ບໍ່ຮອດ 3 ເດືອນເຂົາເຈົ້າກໍເຊົາດື່ມເຫຼົ້າ ແລະຕໍ່ມາກໍພາກັນໄປຈົດທະບຽນແຕ່ງດອງ. ຫຼາຍຄົນແຖວບ້ານສັງເກດເຫັນວ່າຈັດສະມິນແລະເດວິນປ່ຽນແປງໄປຫຼາຍ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງເລີ່ມສຶກສາຄຳພີໄບເບິນຄືກັນ.
15. ເມື່ອຮຽນຮູ້ຄວາມຈິງສິ່ງໜຶ່ງທີ່ຍາກທີ່ສຸດເຊິ່ງເຮົາຕ້ອງປ່ຽນແປງແມ່ນຫຍັງ? ແລະຍ້ອນຫຍັງ?
15 ທຳນຽມແລະປະເພນີທີ່ພະເຈົ້າບໍ່ມັກ. ສິ່ງໜຶ່ງທີ່ຍາກທີ່ສຸດເຊິ່ງເຮົາຕ້ອງປ່ຽນແປງກໍຄື ເຊົາເຮັດຕາມທຳນຽມແລະປະເພນີທີ່ພະເຢໂຫວາບໍ່ມັກ. ສຳລັບບາງຄົນທີ່ຮຽນຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາຮູ້ສຶກແນວໃດກັບເລື່ອງນີ້ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍຍັງຮູ້ສຶກວ່າຍາກທີ່ຈະປ່ຽນແປງ. ເຂົາເຈົ້າເປັນຫ່ວງວ່າຄອບຄົວ ເພື່ອນຮ່ວມງານ ແລະໝູ່ເພື່ອນຈະມີທ່າທີແນວໃດ. ເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າຜູ້ຄົນເຫັນວ່າປະເພນີບາງຢ່າງເປັນເລື່ອງທີ່ສຳຄັນຫຼາຍ ເຊັ່ນ ການໃຫ້ກຽດຍາດພີ່ນ້ອງທີ່ຕາຍໄປແລ້ວ. (ພະບັນຍັດ 14:1) ດັ່ງນັ້ນ ສິ່ງໃດຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຮັດການປ່ຽນແປງທີ່ຈຳເປັນນີ້? ເຮົາສາມາດຮຽນຈາກຕົວຢ່າງທີ່ດີຂອງຄົນໃນອະດີດໄດ້ທີ່ເຮັດການປ່ຽນແປງເມື່ອເຂົາເຈົ້າຮຽນຮູ້ຄວາມຈິງ ເຊັ່ນ ຄລິດສະຕຽນໃນສະຕະວັດທຳອິດຢູ່ເມືອງເອເຟດ.
16. ຄລິດສະຕຽນໃນເມືອງເອເຟດບາງຄົນເສຍສະລະ?
16 ໃນເມືອງເອເຟດບູຮານ ການໃຊ້ເວດມົນຄາຖາເປັນເລື່ອງທີ່ທຳມະດາຫຼາຍ. ຄົນທີ່ໃຊ້ເວດມົນຄາຖາໄດ້ເຮັດແນວໃດເມື່ອເຂົ້າມາເປັນຄລິດສະຕຽນ? ຄຳພີໄບເບິນບອກວ່າ: “ຄົນຫຼາຍຄົນທີ່ໄດ້ເຄີຍກະທຳການຫູຮາກໍໄດ້ເອົາປຶ້ມໜັງສືຂອງເຂົາຂົນມາເຜົາໄຟເສຍຕໍ່ໜ້າຄົນທັງປວງ ແລະເຂົາໄດ້ຄຶດລາຄາໜັງສືນັ້ນເປັນເງິນ 50.000 ແຜ່ນ. ດັ່ງນີ້ ພະຄຳແຫ່ງພະອົງເຈົ້າໄດ້ຈຳເລີນຂຶ້ນແລະມີອຳນາດມາກຫຼາຍ.” (ກິດຈະການ 19:19, 20) ຄລິດສະຕຽນທີ່ສັດຊື່ເຫຼົ່ານັ້ນເຕັມໃຈຖິ້ມປຶ້ມເວດມົນທີ່ລາຄາແພງໆ ແລະພະເຢໂຫວາກໍອວຍພອນເຂົາເຈົ້າ.
ແລ້ວເຈົ້າເດ ເຈົ້າໄດ້ເສຍສະລະຫຍັງແດ່ເພື່ອຮຽນຮູ້ຄວາມຈິງ?
17. (ກ) ມີຫຍັງແດ່ທີ່ເຮົາອາດຕ້ອງຍອມເສຍສະລະເພື່ອຮຽນຮູ້ຄວາມຈິງ? (ຂ) ໃນບົດຄວາມຕໍ່ໄປຈະຕອບຄຳຖາມຫຍັງແດ່?
17 ແລ້ວເຈົ້າເດ ເຈົ້າໄດ້ເສຍສະລະຫຍັງແດ່ເພື່ອຮຽນຮູ້ຄວາມຈິງ? ເຮົາທຸກຄົນຕ້ອງເສຍສະລະເວລາ. ບາງຄົນເສຍສະລະໂອກາດທີ່ຈະເປັນຄົນຮັ່ງມີ ແລະບາງຄົນກໍຍອມເສຍສາຍສຳພັນກັບຄົນອື່ນ. ເຮົາຫຼາຍຄົນຍັງຕ້ອງປ່ຽນແປງຄວາມຄິດແລະການກະທຳ ແລະຍັງຕ້ອງເຊົາເຮັດຕາມທຳນຽມແລະປະເພນີທີ່ພະເຢໂຫວາບໍ່ມັກ. ເຮົາເຊື່ອວ່າຄວາມຈິງໃນຄຳພີໄບເບິນມີຄ່າຫຼາຍກວ່າທຸກສິ່ງທີ່ໄດ້ເສຍສະລະໄປ. ຄວາມຈິງໃນຄຳພີໄບເບິນເຮັດໃຫ້ເຮົາມີສາຍສຳພັນທີ່ໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາເຊິ່ງເປັນສິ່ງທີ່ມີຄ່າທີ່ສຸດໃນຊີວິດ. ເມື່ອເຮົາຄິດເຖິງພອນທຸກຢ່າງທີ່ເຮົາໄດ້ຮັບຈາກການຮຽນຮູ້ຄວາມຈິງ ອາດເປັນເລື່ອງຍາກທີ່ເຮົາຈະເຂົ້າໃຈວ່າເປັນຫຍັງບາງຄົນຈຶ່ງຍອມ “ຂາຍ” ຄວາມຈິງໄປ. ນັ້ນຈະເກີດຂຶ້ນໄດ້ແນວໃດ? ແລ້ວເຮົາຈະຫຼີກລ່ຽງບໍ່ເຮັດຜິດພາດຮ້າຍແຮງແບບນັ້ນໄດ້ແນວໃດ? ເຮົາຈະຕອບຄຳຖາມເຫຼົ່ານີ້ໃນບົດຄວາມຕໍ່ໄປ.
a ຊື່ສົມມຸດ.