ບົດທີ 17
“ຈົ່ງຈຳເລີນຂຶ້ນໃນຄວາມເຊື່ອອັນບໍລິສຸດຂອງພວກທ່ານ”
“ຈົ່ງຈຳເລີນຂຶ້ນໃນຄວາມເຊື່ອອັນບໍລິສຸດຂອງພວກທ່ານ . . . ຈົ່ງຮັກສາຕົວໄວ້ໃນຄວາມຮັກຂອງພະເຈົ້າ.”—ຢູເດ 20, 21.
1, 2. ໂຄງການກໍ່ສ້າງອັນໃດທີ່ເຈົ້າມີສ່ວນກ່ຽວຂ້ອງນຳ ແລະເປັນຫຍັງຄຸນະພາບໃນວຽກຂອງເຈົ້າຈຶ່ງສຳຄັນຢ່າງຍິ່ງ?
ເຈົ້າເຮັດວຽກຢ່າງສຸດເຫື່ອແຮງໃນໂຄງການກໍ່ສ້າງຢ່າງຫນຶ່ງ. ການກໍ່ສ້າງດຳເນີນງານມາໄດ້ໄລຍະຫນຶ່ງແລ້ວ ແລະຍັງຈະດຳເນີນຕໍ່ໄປອີກດົນ. ຮອດຕອນນີ້ວຽກນັ້ນຖືວ່າມີຂໍ້ຫຍຸ້ງຍາກ ແຕ່ກໍຫນ້າພໍໃຈ. ບໍ່ວ່າຈະເກີດອັນໃດຂຶ້ນ ເຈົ້າຕັ້ງໃຈວ່າຈະບໍ່ເຊົາຫລືຊັກຊ້າລົງ ເນື່ອງຈາກຄຸນນະພາບຂອງວຽກຈະສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ຊີວິດຂອງເຈົ້າ ແມ່ນກະທັ່ງອະນາຄົດຂອງເຈົ້ານຳອີກ. ເປັນຫຍັງ? ເພາະສິ່ງທີ່ກຳລັງກໍ່ສ້າງແມ່ນຕົວເຈົ້ານັ້ນເອງ!
2 ສາວົກຢູເດເນັ້ນວ່າວຽກກໍ່ສ້າງທີ່ເຮົາເຮັດນັ້ນຄືການເສີມກຳລັງຕົວເອງ. ເມື່ອລາວກະຕຸ້ນເຕືອນຄລິດສະຕຽນໃຫ້ “ຮັກສາຕົວໄວ້ໃນຄວາມຮັກຂອງພະເຈົ້າ” ໃນຂໍ້ຄວາມຕອນດຽວກັນຂອງພະຄຳພີ ລາວຍັງສະແດງໃຫ້ເຫັນເຄັດລັບທີ່ຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຮັດເຊັ່ນນັ້ນໂດຍກ່າວວ່າ “ຈົ່ງຈຳເລີນຂຶ້ນໃນຄວາມເຊື່ອອັນບໍລິສຸດຂອງພວກທ່ານ.” (ຢູເດ 20, 21) ມີວິທີໃດແດ່ທີ່ເຈົ້າສາມາດເສີມກຳລັງຕົວເອງ ເຮັດໃຫ້ຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນເພື່ອເຈົ້າຈະສາມາດຮັກສາຕົວໄວ້ໃນຄວາມຮັກຂອງພະເຈົ້າຕໍ່ໆໄປ? ຂໍໃຫ້ເລັງໃສ່ສາມແງ່ມຸມຂອງໂຄງການກໍ່ສ້າງເຊິ່ງຈະຊ່ວຍເຮັດໃຫ້ຄວາມເຊື່ອຂອງເຈົ້າເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນໄດ້.
ເສີມຄວາມເຊື່ອໃນຂໍ້ຮຽກຮ້ອງ ອັນຊອບທຳຂອງພະເຢໂຫວາຕໍ່ໆໄປ
3-5. (ກ) ຊາຕານຢາກລໍ້ລວງເຈົ້າໃຫ້ມີທັດສະນະແນວໃດຕໍ່ຂໍ້ຮຽກຮ້ອງຂອງພະເຢໂຫວາ? (ຂ) ເຮົາຄວນມອງວ່າຂໍ້ຮຽກຮ້ອງຂອງພະເຈົ້າເປັນແນວໃດ ແລະການມອງແບບນັ້ນຄວນຈະມີຜົນກະທົບແນວໃດຕໍ່ຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເຮົາ? ຂໍໃຫ້ຍົກຕົວຢ່າງ.
3 ກ່ອນອື່ນ ເຮົາຕ້ອງເສີມຄວາມເຊື່ອທີ່ມີຕໍ່ກົດຫມາຍຂອງພະເຈົ້າໃຫ້ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ. ຂະນະທີ່ສຶກສາປຶ້ມຫົວນີ້ ເຈົ້າໄດ້ພິຈາລະນາຂໍ້ຮຽກຮ້ອງອັນຊອບທຳຂອງພະເຢໂຫວາກ່ຽວກັບຄວາມປະພຶດມາຫລາຍຂໍ້ແລ້ວ. ເຈົ້າມີທັດສະນະແນວໃດຕໍ່ກັບຂໍ້ຮຽກຮ້ອງເຫລົ່ານັ້ນ? ຊາຕານຢາກລໍ້ລວງເຈົ້າໃຫ້ມອງວ່າກົດຫມາຍ ຫລັກການ ແລະມາດຕະຖານຂອງພະເຢໂຫວາກີດຂວາງບໍ່ໃຫ້ເຈົ້າໄດ້ຮັບສິ່ງທີ່ດີ ເຖິງຂັ້ນເປັນການກົດຂີ່ຊ້ຳ. ມັນໄດ້ໃຊ້ວິທີການນີ້ນັບຕັ້ງແຕ່ທີ່ມັນໃຊ້ໄດ້ຜົນເປັນຢ່າງດີແຕ່ດົນນານມາແລ້ວໃນສວນເອເດນ. (ຕົ້ນເດີມ 3:1-6) ວິທີການຂອງມັນຈະໃຊ້ໄດ້ຜົນກັບເຈົ້າບໍ? ສ່ວນຫລາຍຈະຂຶ້ນຢູ່ກັບທັດສະນະຂອງເຈົ້າ.
4 ເພື່ອເປັນຕົວຢ່າງ ໃນຂະນະທີ່ເຈົ້າກຳລັງຍ່າງຫລິ້ນໃນສວນທີ່ສວຍງາມແຫ່ງຫນຶ່ງ ເຈົ້າສັງເກດເຫັນຮົ້ວສູງທີ່ຫນາແຫນ້ນເຊິ່ງກັນບໍລິເວນຫນຶ່ງຂອງສວນໄວ້. ທິວທັດທາງຫລັງຮົ້ວນັ້ນເປັນຕາຈັບໃຈແທ້. ທຳອິດ ເຈົ້າອາດມອງວ່າຮົ້ວນັ້ນບໍ່ຄວນມີເລີຍເພາະມັນຈຳກັດເສລີພາບຂອງເຈົ້າ. ແຕ່ເມື່ອແນມຜ່ານຮົ້ວ ເຈົ້າສັງເກດເຫັນໂຕສິງທີ່ຮ້າຍກຳລັງຍ່າງຊອກຫາເຫຍື່ອຢູ່ຟາກເບື້ອງນັ້ນ! ຕອນນີ້ເຈົ້າເຫັນແລ້ວວ່າຮົ້ວນັ້ນເປັນສິ່ງປ້ອງກັນແທ້ໆ. ມີສັດລ່າເຫຍື່ອເຊິ່ງເປັນອັນຕະລາຍກຳລັງຕິດຕາມເຈົ້າໃນຕອນນີ້ບໍ? ພະຄຳຂອງພະເຈົ້າເຕືອນວ່າ “ຈົ່ງເປັນຄົນອົດຕົວແລະເຝົ້າລະວັງໃຫ້ດີ. ສັດຕູຂອງພວກທ່ານ ຄືວ່າພະຍາມານເຫມືອນດັ່ງສິງຕົວຫນຶ່ງທີ່ຮ້ອງຫະນາດກໍທຽວໄປມາວຽນອ້ອມຮອບພວກທ່ານຊອກຫາຄົນໃດທີ່ມັນຈະກັດກິນໄດ້.”—1 ເປໂຕ 5:8.
5 ຊາຕານເປັນນັກລ່າທີ່ໂຫດຮ້າຍ. ເນື່ອງຈາກພະເຢໂຫວາບໍ່ຢາກໃຫ້ເຮົາກາຍເປັນເຫຍື່ອຂອງຊາຕານ ພະອົງໄດ້ຕັ້ງກົດຫມາຍໄວ້ເພື່ອປົກປ້ອງເຮົາຈາກ “ອຸບາຍ” ຫລາຍຢ່າງຂອງຕົວຊົ່ວຮ້າຍນີ້. (ເອເຟດ 6:11) ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ເຮົາຄຶດຕຶກຕອງເຖິງກົດຫມາຍຂອງພະເຈົ້າ ເຮົາຄວນມອງວ່າກົດຫມາຍເຫລົ່ານັ້ນເປັນການສະແດງເຖິງຄວາມຮັກຂອງພໍ່ຂອງເຮົາຜູ້ຢູ່ໃນສະຫວັນ. ເມື່ອເຮົາມອງເຊັ່ນນັ້ນ ກົດຫມາຍຂອງພະເຢໂຫວາກໍເປັນແຫລ່ງທີ່ໃຫ້ຄວາມປອດໄພແລະຄວາມຍິນດີ. ສາວົກຢາໂກໂບຂຽນວ່າ “ຜູ້ທີ່ໄດ້ເບິ່ງຄັກໃນພະບັນຍັດອັນດີທີ່ສຸດທີ່ໃຫ້ພົ້ນຈາກເປັນທາດໄດ້ ແລະຈະຕັ້ງຫມັ້ນຄົງຢູ່ໃນພະບັນຍັດນັ້ນ . . . ຄົນຜູ້ນັ້ນຈະໄດ້ຄວາມສຸກໃນການແຫ່ງຕົນ.”—ຢາໂກໂບ 1:25.
6. ອັນໃດຄືວິທີດີທີ່ສຸດທີ່ຈະເສີມຄວາມເຊື່ອໃນກົດຫມາຍແລະຫລັກການອັນຊອບທຳຂອງພະເຈົ້າ? ຈົ່ງຍົກຕົວຢ່າງ.
6 ການດຳເນີນຊີວິດຕາມພະບັນຍັດຂອງພະເຈົ້າເປັນວິທີດີທີ່ສຸດທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມເຊື່ອທີ່ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນໃນຜູ້ປະທານກົດຫມາຍແລະໃນສະຕິປັນຍາແຫ່ງກົດຫມາຍຂອງພະອົງ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ “ພະບັນຍັດຂອງພະຄລິດ” ລວມເອົາຄຳສັ່ງຂອງພະເຍຊູທີ່ໃຫ້ສອນຄົນອື່ນໃນ “ສິ່ງທັງປວງທີ່ [ພະອົງ] ໄດ້ສັ່ງໄວ້.” (ຄາລາຊີ 6:2; ມັດທາຍ 28:19, 20) ຄລິດສະຕຽນຍັງເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງຈິງຈັງຕໍ່ຄຳສັ່ງທີ່ໃຫ້ປະຊຸມຮ່ວມກັນເປັນປະຈຳເພື່ອນະມັດສະການແລະມີການຄົບຫາທີ່ເສີມສ້າງ. (ເຫບເລີ 10:24, 25) ພະບັນຍັດຂອງພະເຈົ້າລວມເອົາຄຳກະຕຸ້ນເຕືອນທີ່ໃຫ້ອະທິດຖານຈາກໃຈຈິງເຖິງພະເຢໂຫວາເປັນປະຈຳແລະເລື້ອຍໆອີກດ້ວຍ. (ມັດທາຍ 6:5-8; 1 ເທຊະໂລນີກ 5:17) ໃນຂະນະທີ່ເຮົາດຳເນີນຊີວິດຕາມພະບັນຍັດດັ່ງກ່າວ ເຮົາແຮ່ງເຫັນແຈ້ງຂຶ້ນວ່າພະບັນຍັດນັ້ນໃຫ້ການຊີ້ນຳດ້ວຍຄວາມຮັກຢ່າງແທ້ຈິງ. ການເຊື່ອຟັງພະບັນຍັດເຫລົ່ານັ້ນເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມຍິນດີແລະຄວາມອີ່ມໃຈແບບທີ່ເຮົາຈະບໍ່ມີວັນພົບໄດ້ຈາກແຫລ່ງອື່ນໃນໂລກທີ່ຫຍຸ້ງຍາກນີ້. ໃນຂະນະທີ່ຄຶດຕຶກຕອງເຖິງວິທີທີ່ເຈົ້າໄດ້ຮັບປະໂຫຍດເປັນສ່ວນຕົວຈາກການດຳເນີນຊີວິດຕາມກົດຫມາຍຂອງພະເຈົ້າ ເຈົ້າກໍມີຄວາມເຊື່ອຫມັ້ນຫລາຍຂຶ້ນໃນກົດຫມາຍນັ້ນບໍ່ແມ່ນບໍ?
7, 8. ພະຄຳຂອງພະເຈົ້າໃຫ້ກຳລັງໃຈແນວໃດແກ່ຄົນທີ່ກັງວົນວ່າຕົນເອງຈະບໍ່ສາມາດຮັກສາແນວທາງທີ່ຊອບທຳໄວ້ໄດ້ໃນຂະນະທີ່ເວລາຜ່ານໄປຫລາຍປີ?
7 ບາງຄັ້ງບາງຄົນກັງວົນໃຈວ່າເມື່ອເວລາຜ່ານໄປຫລາຍປີ ການເຊື່ອຟັງກົດຫມາຍຂອງພະເຢໂຫວາຄົງຈະເປັນເລື່ອງທີ່ຍາກເກີນໄປ. ເຂົາເຈົ້າຢ້ານວ່າຕົນເອງອາດລົ້ມພາດດ້ວຍເຫດຜົນຢ່າງໃດຢ່າງຫນຶ່ງ. ຖ້າເຈົ້າເຄີຍຮູ້ສຶກແບບນັ້ນ ຂໍໃຫ້ຄຶດເຖິງຖ້ອຍຄຳຕໍ່ໄປນີ້ “ຝ່າຍເຮົາເຮົາແມ່ນພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ ຜູ້ສັ່ງສອນເຈົ້າສຳລັບປະໂຫຍດແກ່ເຈົ້າ ຜູ້ພາເຈົ້າໄປໃນຫົນທາງທີ່ເຈົ້າຕ້ອງໄປ. ໂອ້ຖ້າເຈົ້າໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ໃນຄຳສັ່ງທັງຫລາຍຂອງເຮົາຄວາມສຸກສຳລານຂອງເຈົ້າຈະໄດ້ເປັນຄືແມ່ນ້ຳ ແລະຄວາມຊອບທຳຂອງເຈົ້າຄື [ຄື້ນໃນ] ນ້ຳທະເລ.” (ເອຊາອີ 48:17, 18) ເຈົ້າເຄີຍຢຸດຄຶດບໍວ່າຖ້ອຍຄຳດັ່ງກ່າວໃຫ້ກຳລັງໃຈສ່ຳໃດ?
8 ໃນຂໍ້ນີ້ພະເຢໂຫວາເຕືອນເຮົາໃຫ້ລະນຶກວ່າໂດຍການເຊື່ອຟັງພະອົງ ເຮົາເຮັດໃຫ້ຕົວເອງໄດ້ຮັບປະໂຫຍດ. ຖ້າເຮົາເຊື່ອຟັງ ພະອົງສັນຍາວ່າເຮົາຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດສອງຢ່າງ. ປະໂຫຍດແນວທຳອິດ ສັນຕິສຸກຂອງເຮົາຈະເປັນຄືແມ່ນ້ຳ ຄືຈະງຽບສະຫງົບ ມີຢ່າງລົ້ນເຫລືອ ບໍ່ຂາດສາຍ. ປະໂຫຍດທີສອງ ຄວາມຊອບທຳຂອງເຮົາຈະເປັນຄືຄື້ນໃນທະເລ. ຖ້າເຈົ້າຢືນຢູ່ຫາດຊາຍແລະສັງເກດເບິ່ງຄື້ນທີ່ຫລັ່ງໄຫລມາ ແນ່ນອນ ເຈົ້າຄົງຈະສຳນຶກເຖິງຄວາມຫມັ້ນຄົງຖາວອນ. ເຈົ້າຮູ້ວ່າຄື້ນຈະຫລັ່ງໄຫລມາແບບນັ້ນເລື້ອຍໆ ກະທົບໃສ່ຫາດຊາຍຕະຫລອດໄປ. ພະເຢໂຫວາກ່າວວ່າຄວາມຊອບທຳຂອງເຈົ້າຈະມີຢູ່ຕະຫລອດໄປຖ້າເຈົ້າເຊື່ອຟັງພະອົງ. ຕາບໃດທີ່ເຈົ້າພະຍາຍາມຮັກສາຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ພະອົງ ພະອົງຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ເຈົ້າລົ້ມພາດ! (ຄຳເພງ 55:22) ຄຳສັນຍາທີ່ເຮັດໃຫ້ອົບອຸ່ນໃຈແບບນັ້ນເຮັດໃຫ້ເຈົ້າມີຄວາມເຊື່ອຫລາຍຂຶ້ນໃນພະເຢໂຫວາແລະໃນຂໍ້ຮຽກຮ້ອງອັນຊອບທຳຂອງພະອົງບໍ່ແມ່ນບໍ?
“ກ້າວໄປສູ່ຄວາມເປັນຜູ້ໃຫຍ່”
9, 10. (ກ) ເພາະເຫດໃດຄວາມເປັນຜູ້ໃຫຍ່ຝ່າຍວິນຍານຈຶ່ງເປັນເປົ້າຫມາຍທີ່ດີເລີດສຳລັບຄລິດສະຕຽນ? (ຂ) ທັດສະນະທີ່ໄດ້ຮັບການຊີ້ນຳຈາກພະວິນຍານຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄວາມຍິນດີໄດ້ແນວໃດ?
9 ແງ່ມຸມທີສອງຂອງໂຄງການກໍ່ສ້າງທີ່ເຈົ້າເຮັດມີການເປີດເຜີຍໃນຖ້ອຍຄຳທີ່ຂຽນຂຶ້ນໂດຍການດົນໃຈທີ່ວ່າ “ຈົ່ງກ້າວໄປສູ່ຄວາມເປັນຜູ້ໃຫຍ່.” (ເຫບເລີ 6:1, ທ.ປ.) ຄວາມເປັນຜູ້ໃຫຍ່ຝ່າຍວິນຍານເປັນເປົ້າຫມາຍທີ່ດີເລີດສຳລັບຄລິດສະຕຽນ. ຄວາມເປັນຜູ້ໃຫຍ່ຝ່າຍວິນຍານເປັນເປົ້າຫມາຍທີ່ບັນລຸໄດ້ ຕ່າງຈາກຄວາມສົມບູນແບບເຊິ່ງຕອນນີ້ເປັນເປົ້າຫມາຍທີ່ມະນຸດບັນລຸບໍ່ທັນໄດ້. ນອກຈາກນີ້ ຄລິດສະຕຽນປະສົບຄວາມຍິນດີຫລາຍຂຶ້ນໃນການຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາຂະນະທີ່ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມເປັນຜູ້ໃຫຍ່ຫລາຍຂຶ້ນ. ເພາະເຫດໃດຈຶ່ງເປັນເຊັ່ນນັ້ນ?
10 ຄລິດສະຕຽນທີ່ມີຄວາມເປັນຜູ້ໃຫຍ່ເປັນບຸກຄົນຝ່າຍວິນຍານ. ລາວມອງສິ່ງຕ່າງໆຕາມທັດສະນະຂອງພະເຢໂຫວາ. (ໂຢຮັນ 4:23) ໂປໂລຂຽນວ່າ “ຄົນທັງຫລາຍທີ່ຢູ່ຝ່າຍເນື້ອຫນັງກໍເອົາໃຈໃສ່ໃນສິ່ງທີ່ເປັນຂອງເນື້ອຫນັງ ແຕ່ວ່າຄົນທັງຫລາຍທີ່ຢູ່ຝ່າຍພະວິນຍານກໍເອົາໃຈໃສ່ໃນສິ່ງທີ່ເປັນຂອງພະວິນຍານ.” (ໂລມ 8:5) ທັດສະນະແບບມະນຸດເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຍິນດີພຽງຫນ້ອຍດຽວ ເພາະມີທ່າອ່ຽງຈະຄຶດເຖິງແຕ່ຕົວເອງ ເບິ່ງແບບຕື້ນໆ ແລະເລັງໃສ່ແຕ່ສິ່ງຝ່າຍວັດຖຸ. ທັດສະນະທີ່ໄດ້ຮັບການຊີ້ນຳຈາກພະວິນຍານຂອງພະເຈົ້າພາໃຫ້ມີຄວາມຍິນດີ ເພາະເລັງໃສ່ພະເຢໂຫວາ “ພະເຈົ້າຜູ້ມີຄວາມສຸກ.” (1 ຕີໂມເຕ 1:11) ບຸກຄົນຝ່າຍວິນຍານກະຕືລືລົ້ນທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາພໍໃຈແລະຊື່ນຊົມຍິນດີແມ່ນແຕ່ເມື່ອຖືກການທົດລອງ. ເພາະເຫດໃດ? ເພາະການທົດລອງຕ່າງໆເຮັດໃຫ້ເຮົາມີໂອກາດທີ່ຈະພິສູດວ່າຊາຕານເປັນຜູ້ຕົວະແລະເຮົາມີໂອກາດທີ່ຈະພັດທະນາຄວາມສັດຊື່ຫມັ້ນຄົງ ເຮັດໃຫ້ພໍ່ຂອງເຮົາທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນມີຄວາມຍິນດີ.—ສຸພາສິດ 27:11; ຢາໂກໂບ 1:2, 3.
11, 12. (ກ) ໂປໂລເວົ້າແນວໃດກ່ຽວກັບຄວາມ “ສາມາດໃຊ້ເຫດຜົນ” ຂອງຄລິດສະຕຽນ ແລະຄຳທີ່ໄດ້ຮັບການແປວ່າ “ເຝິກແອບ” ມີຄວາມຫມາຍແນວໃດ? (ຂ) ຮ່າງກາຍຕ້ອງໄດ້ຮັບການຝຶກແອບແນວໃດເພື່ອຈະເປັນຜູ້ໃຫຍ່ແລະໃຊ້ອະໄວຍະວະຕ່າງໆຢ່າງຊຳນານ?
11 ການເປັນບຸກຄົນຝ່າຍວິນຍານແລະຄວາມເປັນຜູ້ໃຫຍ່ພັດທະນາຂຶ້ນໂດຍການຝຶກຝົນ. ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາຂໍ້ນີ້ “ອາຫານແຂງມີໄວ້ສຳລັບຜູ້ໃຫຍ່ ຜູ້ທີ່ໂດຍທາງການເຝິກແອບສາມາດໃຊ້ເຫດຜົນ ໄຈ້ແຍກຄວາມດີແລະຄວາມຊົ່ວ.” (ເຫບເລີ 5:14, ທ.ປ.) ເມື່ອໂປໂລເວົ້າເຖິງການ “ເຝິກແອບ” ຄວາມສາມາດທີ່ຈະໃຊ້ເຫດຜົນຂອງເຮົາ ລາວໃຊ້ຄຳພາສາກະເລັກເຊິ່ງເບິ່ງຄືວ່າເປັນຄຳທີ່ໃຊ້ທົ່ວໄປໃນຫ້ອງຝຶກກາຍະກຳຂອງປະເທດກະເລັກໃນສະຕະວັດທຳອິດ ເພາະຄຳນີ້ອາດແປໄດ້ວ່າ ‘ໄດ້ຮັບການຝຶກແອບຄືນັກກາຍະກຳ.’ ຕອນນີ້ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງສິ່ງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການຝຶກແອບດັ່ງກ່າວນັ້ນ.
ນັກກາຍະກຳຕ້ອງຝຶກແອບຮ່າງກາຍ
12 ເມື່ອເຮົາເກີດມາ ຮ່າງກາຍຂອງເຮົາຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບການຝຶກແອບ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ແອນ້ອຍເກືອບບໍ່ຮູ້ວ່າຈະຫຍັບແຂນຂາໄປເບື້ອງໃດ. ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງແກວ່ງແຂນໄປມາ ແມ່ນແຕ່ຕີຫນ້າຂອງຕົນເອງດ້ວຍຊ້ຳ ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ແອນ້ອຍສະດຸ້ງຕົກໃຈ. ໂດຍການເຄື່ອນເຫນັງອະໄວຍະວະຕ່າງໆຂອງຮ່າງກາຍ ແອນ້ອຍໄດ້ຮັບການຝຶກແອບເທື່ອລະຫນ້ອຍ. ແອນ້ອຍຄານ ຮຽນຍ່າງ ແລະໃນທີ່ສຸດກໍແລ່ນ.a ສ່ວນນັກກາຍະກຳເດ? ເມື່ອເຈົ້າເຫັນນັກກາຍະກຳດັ່ງກ່າວໂດດແລະຫມູນຕົວຢູ່ໃນອາກາດດ້ວຍລີລາທີ່ງົດງາມແລະຖືກຕ້ອງແນ່ນອນ ບໍ່ມີຂໍ້ສົງໄສເລີຍວ່າຮ່າງກາຍຂອງລາວຄົງເປັນເຫມືອນເຄື່ອງຈັກທີ່ຕັ້ງລະບົບໄວ້ຢ່າງທ່ຽງກົງ. ຄວາມຊຳນານຂອງນັກກາຍະກຳບໍ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນໂດຍບັງເອີນ ຈຳເປັນຕ້ອງມີການຝຶກແອບເປັນເວລານັບບໍ່ຖ້ວນ. ຄຳພີໄບເບິນຍອມຮັບວ່າການຝຶກແອບຮ່າງກາຍເຊັ່ນນັ້ນ “ມີປະໂຫຍດອັນຫນ້ອຍ.” ການຝຶກແອບຄວາມສາມາດທີ່ຈະໃຊ້ເຫດຜົນຝ່າຍວິນຍານມີຄ່າຫລາຍກວ່ານັ້ນຊ້ຳ!—1 ຕີໂມເຕ 4:8.
13. ເຮົາຈະຝຶກແອບຄວາມສາມາດໃນການໃຊ້ເຫດຜົນໄດ້ໂດຍວິທີໃດ?
13 ໃນປຶ້ມຫົວນີ້ ເຮົາໄດ້ພິຈາລະນາຫລາຍເລື່ອງທີ່ຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ຝຶກແອບຄວາມສາມາດທີ່ຈະໃຊ້ເຫດຜົນເພື່ອເຈົ້າຈະສັດຊື່ຕໍ່ພະເຢໂຫວາສະເຫມີໃນຖານະເປັນມະນຸດຝ່າຍວິນຍານ. ຈົ່ງຄຶດຕຶກຕອງຫລັກການແລະກົດຫມາຍຂອງພະເຈົ້າຢ່າງເລິກເຊິ່ງພ້ອມດ້ວຍການອະທິດຖານຂະນະທີ່ເຈົ້າເຮັດການຕັດສິນໃຈໃນຊີວິດປະຈຳວັນ. ທຸກຄັ້ງທີ່ປະເຊີນກັບການຕັດສິນໃຈ ຈົ່ງຖາມຕົວເອງວ່າ ‘ກົດຫມາຍແລະຫລັກການອັນໃດໃນຄຳພີໄບເບິນກ່ຽວຂ້ອງກັບເລື່ອງນີ້? ຂ້ອຍຈະເອົາກົດຫມາຍແລະຫລັກການເຫລົ່ານັ້ນມາໃຊ້ແນວໃດ? ແນວທາງຊີວິດແບບໃດທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ພໍ່ຂອງຂ້ອຍທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນພໍໃຈ?’ (ສຸພາສິດ 3:5, 6; ຢາໂກໂບ 1:5) ແຕ່ລະຄັ້ງທີ່ເຈົ້າຕັດສິນໃຈໂດຍອາໄສວິທີດັ່ງກ່າວ ເຈົ້າຈະຝຶກແອບຄວາມສາມາດໃຊ້ເຫດຜົນຫລາຍຂຶ້ນເພື່ອຈະແຍກອອກວ່າອັນໃດຖືກອັນໃດຜິດ. ການຝຶກແອບດັ່ງກ່າວຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ເປັນມະນຸດຝ່າຍວິນຍານຢ່າງແທ້ຈິງແລະຄົງຈະເປັນເຊັ່ນນັ້ນຕໍ່ໆໄປ.
14. ເຮົາຕ້ອງມີຄວາມຫິວກະຫາຍຈະໄດ້ອັນໃດເພື່ອຈະເຕີບໂຕທາງຝ່າຍວິນຍານ ແຕ່ເຮົາຕ້ອງຄິດເຖິງຄຳເຕືອນອັນໃດສະເຫມີ?
14 ເຖິງແມ່ນວ່າເຮົາສາມາດບັນລຸຄວາມເປັນຜູ້ໃຫຍ່ໄດ້ ກໍຍັງມີໂອກາດສະເຫມີທີ່ຈະພັດທະນາທາງຝ່າຍວິນຍານຕໍ່ໄປ. ການເຕີບໃຫຍ່ຕ້ອງອາໄສອາຫານ. ດັ່ງນັ້ນ ໂປໂລຈຶ່ງໃຫ້ຂໍ້ສັງເກດວ່າ “ອາຫານແຂງມີໄວ້ສຳລັບຜູ້ໃຫຍ່.” ປັດໄຈສຳຄັນທີ່ຈະເສີມຄວາມເຊື່ອຂອງເຈົ້າໃຫ້ເຂັ້ມແຂງຄືການຮັບເອົາອາຫານແຂງຝ່າຍວິນຍານເປັນປະຈຳ. ໃນຂະນະທີ່ເຈົ້າເອົາສິ່ງທີ່ໄດ້ຮຽນຮູ້ມາໃຊ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ ນັ້ນແຫລະຄືປັນຍາ ແລະຄຳພີໄບເບິນກ່າວວ່າ “ປັນຍາແມ່ນສິ່ງສຳຄັນອັນສຸດຍອດ.” ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຕ້ອງພັດທະນາຄວາມຫິວກະຫາຍແທ້ໆທີ່ຈະໄດ້ຮັບຄວາມຈິງອັນລ້ຳຄ່າເຊິ່ງຜູ້ເປັນພໍ່ປະທານໃຫ້ເຮົາ. (ສຸພາສິດ 4:5-7, ທ.ປ.; 1 ເປໂຕ 2:2) ແມ່ນແລ້ວ ການມີຄວາມຮູ້ແລະປັນຍາຈາກພະເຈົ້າຫລາຍຂຶ້ນບໍ່ແມ່ນສາເຫດທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາອວດຕົວ. ເຮົາຕ້ອງກວດສອບຕົວເອງເປັນປະຈຳເພື່ອບໍ່ເປີດຊ່ອງທາງໃຫ້ຄວາມຍິ່ງຫລືຄວາມອ່ອນແອອື່ນໆບາງຢ່າງປົ່ງຮາກແລະເຕີບໂຕຂຶ້ນໃນຫົວໃຈຂອງເຮົາ. ໂປໂລຂຽນວ່າ “ຈົ່ງພິຈາລະນາເບິ່ງຕົວເອງວ່າທ່ານຕັ້ງຢູ່ໃນຄວາມເຊື່ອຫລືບໍ່ ຈົ່ງລອງເບິ່ງຕົວເຖີ້ນ.”—2 ໂກລິນໂທ 13:5.
15. ເປັນຫຍັງຄວາມຮັກຈຶ່ງຈຳເປັນສຳລັບການເຕີບໂຕທາງຝ່າຍວິນຍານ?
15 ການປຸກເຮືອນອາດແລ້ວສົມບູນ ແຕ່ວຽກຍັງດຳເນີນຕໍ່ໄປ. ການບຳລຸງຮັກສາແລະການສ້ອມແປງຖືວ່າເປັນສິ່ງສຳຄັນ ແລະອາດມີການຕໍ່ຫ້ອງອອກໄປອີກເມື່ອສະພາບການປ່ຽນແປງ. ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະເປັນຜູ້ໃຫຍ່ແລະຮັກສາສະພາບຝ່າຍວິນຍານໄວ້ຕໍ່ໄປ? ສຳຄັນທີ່ສຸດ ຕ້ອງມີຄວາມຮັກ. ເຮົາຕ້ອງພັດທະນາຄວາມຮັກທີ່ມີຕໍ່ພະເຢໂຫວາແລະເພື່ອນຮ່ວມຄວາມເຊື່ອຕໍ່ໆໄປ. ຖ້າເຮົາບໍ່ມີຄວາມຮັກ ຄວາມຮູ້ທັງຫມົດທີ່ເຮົາມີລວມທັງສິ່ງຕ່າງໆທີ່ເຮົາເຮັດກໍຈະໄຮ້ຄ່າ ຄືກັບສຽງຫລາຍຢ່າງທີ່ເປັນຕາລຳຄານ. (1 ໂກລິນໂທ 13:1-3) ດ້ວຍຄວາມຮັກ ເຮົາສາມາດບັນລຸຄວາມເປັນຜູ້ໃຫຍ່ແບບຄລິດສະຕຽນແລະເຕີບໂຕທາງຝ່າຍວິນຍານຕໍ່ໆໄປ.
ໃຫ້ໃຈຈົດຈໍ່ຢູ່ກັບຄວາມຫວັງທີ່ພະເຢໂຫວາຈັດຕຽມໄວ້
16. ຊາຕານສົ່ງເສີມຄວາມຄຶດແບບໃດ ແລະພະເຢໂຫວາຈັດຕຽມອັນໃດໃຫ້ເຮົາເພື່ອໃຫ້ການປົກປ້ອງ?
16 ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາອີກແງ່ມຸມຫນຶ່ງກ່ຽວກັບໂຄງການກໍ່ສ້າງຂອງເຈົ້າ. ເພື່ອຈະເສີມກຳລັງຂອງຕົນເອງໃນຖານະເປັນລູກສິດແທ້ຂອງພະຄລິດ ເຈົ້າຕ້ອງລະວັງວິທີຄຶດຂອງເຈົ້າ. ຊາຕານຜູ້ປົກຄອງໂລກນີ້ເປັນຜູ້ຊ່ຽວຊານໃນການເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນຍອມຈຳນົນຕໍ່ການຄຶດໃນແງ່ລົບ ການເບິ່ງໃນແງ່ຮ້າຍ ຂາດຄວາມໄວ້ວາງໃຈແລະຄວາມສິ້ນຫວັງ. (ເອເຟດ 2:2) ການຄຶດແບບດັ່ງກ່າວເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ຄລິດສະຕຽນຄືກັບປວກທີ່ເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ເຮືອນໄມ້. ເປັນຕາຍິນດີ ພະເຢໂຫວາຈັດຕຽມເຄື່ອງປົກປ້ອງທີ່ສຳຄັນແກ່ເຮົາ ນັ້ນຄືຄວາມຫວັງ.
17. ພະຄຳຂອງພະເຈົ້າສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດເຖິງຄວາມສຳຄັນຂອງຄວາມຫວັງ?
17 ຄຳພີໄບເບິນມີລາຍຊື່ສ່ວນຕ່າງໆຂອງຍຸດທະພັນຝ່າຍວິນຍານທີ່ເຮົາຕ້ອງໃຊ້ໃນການຕໍ່ສູ້ກັບຊາຕານແລະໂລກນີ້. ຍຸດທະພັນທີ່ສຳຄັນຢ່າງຫນຶ່ງຄືຫມວກເຫລັກ ເຊິ່ງກໍຄື “ຄວາມຫວັງວ່າໄດ້ຮັບຄວາມພົ້ນ.” (1 ເທຊະໂລນີກ 5:8, ທ.ປ.) ທະຫານໃນສະໄຫມທີ່ຂຽນຄຳພີໄບເບິນຮູ້ວ່າຕົນເອງຄົງຈະບໍ່ລອດຊີວິດໃນການສູ້ຮົບຖ້າບໍ່ມີຫມວກເຫລັກ. ເນື່ອງຈາກເຮັດດ້ວຍໂລຫະແລະຮອງທາງໃນດ້ວຍຜ້າທີ່ເປັນຂົນຫລືດ້ວຍຫນັງ ມັນຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ການຕີການຟັນໃສ່ຫົວສ່ວນຫລາຍຟົ້ງອອກແລະເຮັດໃຫ້ບໍ່ເຈັບຫລາຍ. ເຊັ່ນດຽວກັບທີ່ຫມວກເຫລັກປົກປ້ອງຫົວ ຄວາມຫວັງກໍສາມາດປົກປ້ອງຄວາມຄຶດຈິດໃຈຂອງເຈົ້າໄດ້.
18, 19. ພະເຍຊູວາງຕົວຢ່າງແນວໃດໃນການຮັກສາຄວາມຫວັງ ແລະເຮົາຈະຮຽນແບບພະອົງໄດ້ໂດຍວິທີໃດ?
18 ພະເຍຊູວາງຕົວຢ່າງອັນດີເລີດໃນການຮັກສາຄວາມຫວັງ. ຂໍໃຫ້ນຶກເຖິງສິ່ງທີ່ພະອົງໄດ້ທົນເອົາໃນຄືນສຸດທ້າຍຂອງຊີວິດທີ່ຢູ່ແຜ່ນດິນໂລກ. ເພື່ອນສະຫນິດຄົນຫນຶ່ງໄດ້ທໍລະຍົດພະອົງເພື່ອແລກກັບເງິນ. ເພື່ອນອີກຄົນຫນຶ່ງເຖິງຂັ້ນປະຕິເສດວ່າບໍ່ຮູ້ຈັກພະອົງ. ຄົນອື່ນໆປະຖິ້ມພະອົງແລ້ວກໍຫນີໄປ. ເພື່ອນຮ່ວມຊາດໄດ້ປະຕິເສດພະອົງ ພາກັນຮ້ອງບອກໃຫ້ທະຫານໂລມັນປະຫານຊີວິດພະອົງເທິງເສົາທໍລະມານ. ເວົ້າໄດ້ວ່າພະເຍຊູປະເຊີນການທົດລອງທີ່ສາຫັດຍິ່ງກວ່າທີ່ພວກເຮົາຈະເຄີຍປະສົບ. ອັນໃດໄດ້ຊ່ວຍພະອົງ? ເຫບເລີ 12:2 ຕອບວ່າ “ເພາະເຫັນແກ່ຄວາມຍິນດີທີ່ຕັ້ງໄວ້ຕໍ່ຫນ້າພະອົງກໍໄດ້ທົນເອົາໄມ້ກາງເຂນ ໄດ້ດູຫມິ່ນຄວາມລັກອາຍ ແລະໄດ້ສະເດັດນັ່ງເບື້ອງຂວາພະທີ່ນັ່ງຂອງພະເຈົ້າ.” ພະເຍຊູເບິ່ງທີ່ “ຄວາມຍິນດີທີ່ຕັ້ງໄວ້ຕໍ່ຫນ້າພະອົງ.”
19 ຄວາມຍິນດີອັນໃດທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພະເຍຊູ? ພະອົງຮູ້ວ່າໂດຍການອົດທົນຄວາມທຸກຍາກລຳບາກ ພະອົງຈະມີສ່ວນໃນການເຮັດໃຫ້ຊື່ອັນສັກສິດຂອງພະເຢໂຫວາເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດ. ພະອົງຈະໃຫ້ຂໍ້ພິສູດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້ວ່າຊາຕານເປັນຜູ້ຕົວະ. ບໍ່ມີຄວາມຫວັງອື່ນໃດທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ພະເຍຊູມີຄວາມຍິນດີຫລາຍໄປກວ່ານີ້! ພະອົງຮູ້ດ້ວຍວ່າພະເຢໂຫວາຈະປະທານບຳເຫນັດຢ່າງບໍລິບູນສຳລັບແນວທາງຊີວິດທີ່ສັດຊື່ຂອງພະອົງ ນັ້ນຄືໄລຍະເວລາທີ່ພິເສດເຊິ່ງຢູ່ພາຍຫນ້າຕອນທີ່ພະອົງຈະກັບມາຢູ່ຮ່ວມກັບພໍ່ອີກ. ພະເຍຊູຈົດຈໍ່ຢູ່ກັບຄວາມຫວັງທີ່ຫນ້າຍິນດີດັ່ງກ່າວຕະຫລອດໄລຍະເວລາທີ່ເລວຮ້າຍທີ່ສຸດ. ເຮົາຕ້ອງເຮັດແບບດຽວກັນ. ເຮົາກໍມີຄວາມຍິນດີຢູ່ຕໍ່ຫນ້າດ້ວຍເຊັ່ນກັນ. ພະເຢໂຫວາໃຫ້ກຽດເຮົາແຕ່ລະຄົນໂດຍມີສິດທິພິເສດຊ່ວຍເຮັດໃຫ້ຊື່ອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພະອົງເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດ. ເຮົາສາມາດພິສູດວ່າຊາຕານເປັນຜູ້ຕົວະໂດຍເລືອກພະເຢໂຫວາເປັນຜູ້ປົກຄອງຂອງເຮົາແລະເຮັດໃຫ້ຕົວເອງປອດໄພຢູ່ໃນຄວາມຮັກຂອງພໍ່ຂອງເຮົາສະເຫມີ ບໍ່ວ່າເຮົາອາດປະເຊີນການທົດລອງແລະການລໍ້ໃຈອັນໃດດໍຕາມ.
20. ອັນໃດຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຄຶດໃນແງ່ບວກແລະມີຄວາມຫວັງສະເຫມີ?
20 ພະເຢໂຫວາບໍ່ພຽງແຕ່ເຕັມໃຈປະທານບຳເຫນັດໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງພະອົງເທົ່ານັ້ນ ພະອົງປາຖະຫນາຢ່າງແຮງກ້າທີ່ຈະເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ. (ເອຊາອີ 30:18; ມາລາກີ 3:10) ພະອົງຍິນດີທີ່ຈະປະທານໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງໄດ້ຮັບຕາມຄວາມປາຖະຫນາອັນເຫມາະສົມ. (ຄຳເພງ 37:4) ດັ່ງນັ້ນ ໃຫ້ຄວາມຄຶດຂອງເຈົ້າຫມັ້ນທ່ຽງແນ່ວແນ່ຢູ່ກັບຄວາມຫວັງທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເຈົ້າສະເຫມີ. ຢ່າຍອມແພ້ຕໍ່ຄວາມຄຶດໃນແງ່ລົບທີ່ເສື່ອມເສຍແລະບິດເບືອນຂອງໂລກເກົ່າຂອງຊາຕານ. ຖ້າເຈົ້າສຳນຶກວ່ານ້ຳໃຈຂອງໂລກນີ້ຄ່ອຍໆລ່ວງລ້ຳເຂົ້າມາໃນຈິດໃຈແລະຫົວໃຈຂອງເຈົ້າ ຈົ່ງອະທິດຖານດ້ວຍໃຈແຮງກ້າຕໍ່ພະເຢໂຫວາເພື່ອຈະມີ “ຄວາມສຸກສຳລານແຫ່ງພະເຈົ້າອັນເຫລືອລົ້ນທີ່ຈະເຂົ້າໃຈໄດ້.” ຄວາມສຸກສຳລານທີ່ພະເຈົ້າປະທານໃຫ້ນີ້ຈະປົກປ້ອງຫົວໃຈແລະຄວາມສາມາດໃນການຄຶດຂອງເຈົ້າ.—ຟີລິບ 4:6, 7.
21, 22. (ກ) “ຊົນຝູງໃຫຍ່” ຖະຫນອມຄວາມຫວັງທີ່ດີເລີດອັນໃດ? (ຂ) ຄວາມຫວັງຂອງຄລິດສະຕຽນເລື່ອງໃດທີ່ມີຄວາມຫມາຍສຳລັບເຈົ້າຫລາຍທີ່ສຸດ ແລະເຈົ້າຕັ້ງໃຈແນວໃດ?
21 ເຈົ້າມີຄວາມຫວັງທີ່ຫນ້າຕື່ນເຕັ້ນແທ້ໆທີ່ຈະຄຶດຕຶກຕອງເຖິງ! ຖ້າເຈົ້າເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງ “ຊົນຝູງໃຫຍ່” ເຊິ່ງຈະລອດ “ຈາກຄວາມທຸກລຳບາກໃຫຍ່” ຂໍໃຫ້ຄຶດເຖິງສະພາບຊີວິດທີ່ເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບໃນໄວໆນີ້. (ຄຳປາກົດ 7:9, 14, ລ.ມ.) ການທີ່ຊາຕານແລະພວກຜີປີສາດຂອງມັນຈະບໍ່ມີອີກຕໍ່ໄປ ເຈົ້າຈະຮູ້ສຶກໂລ່ງອົກໂລ່ງໃຈເຊິ່ງອາດເປັນເລື່ອງຍາກທີ່ຈະເຂົ້າໃຈໃນຕອນນີ້. ທີ່ຈິງ ມີໃຜໃນພວກເຮົາບໍທີ່ເຄີຍມີຊີວິດທີ່ປາສະຈາກຄວາມກົດດັນຈາກອິດທິພົນອັນເສື່ອມຊາມຂອງຊາຕານ? ເມື່ອຄວາມກົດດັນແບບນັ້ນຜ່ານພົ້ນໄປ ຈະມີຄວາມຍິນດີແທ້ໆທີ່ຈະເຮັດວຽກເພື່ອປ່ຽນແປງແຜ່ນດິນໂລກໃຫ້ເປັນອຸທິຍານພາຍໃຕ້ການຊີ້ນຳຂອງພະເຍຊູແລະ 144.000 ຄົນທີ່ຮ່ວມປົກຄອງກັບພະອົງໃນສະຫວັນ! ເຮົາຮູ້ສຶກຕື່ນເຕັ້ນແທ້ໆໃນຄວາມຫວັງທີ່ຈະເຫັນຄວາມເຈັບປ່ວຍແລະຄວາມອ່ອນແຮງທັງຫມົດຖືກກຳຈັດອອກໄປ ທັງຈະໄດ້ຕ້ອນຮັບຄົນທີ່ເຮົາຮັກເຊິ່ງອອກມາຈາກຫລຸມຝັງສົບ ແລ້ວດຳເນີນຊີວິດແບບທີ່ພະເຈົ້າມຸ່ງມາດປາຖະຫນາໃຫ້ເຮົາດຳເນີນ! ເມື່ອເຮົາກ້າວເຂົ້າສູ່ຄວາມສົມບູນແບບ ເຮົາກໍແຮ່ງເຂົ້າມາໃກ້ລາງວັນອັນລ້ຳຄ່າກວ່າຕາມຄຳສັນຍາທີ່ເປີດເຜີຍໄວ້ໃນໂລມ 8:21 (ທ.ປ.) ນັ້ນຄື “ອິດສະລະພາບອັນຮຸ່ງເຮືອງແຫ່ງບັນດາລູກຂອງພະເຈົ້າ.”
22 ພະເຢໂຫວາຢາກໃຫ້ເຈົ້າມີເສລີພາບຫລາຍກວ່າທີ່ເຈົ້າຈະສາມາດນຶກພາບອອກໄດ້. ທາງໄປສູ່ເສລີພາບນັ້ນຂຶ້ນກັບການເຊື່ອຟັງ. ຖືວ່າຄຸ້ມຄ່າບໍ່ແມ່ນບໍທີ່ເຈົ້າຈະທຸ່ມເທຄວາມພະຍາຍາມທຸກຢ່າງໃນຕອນນີ້ເພື່ອຈະເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາທຸກໆມື້? ດັ່ງນັ້ນ ໃນທຸກວິຖີທາງ ຈົ່ງເສີມກຳລັງຕົວເອງດ້ວຍຄວາມເຊື່ອອັນບໍລິສຸດສະເຫມີ ເພື່ອເຈົ້າຈະຮັກສາຕົວໄວ້ໃນຄວາມຮັກຂອງພະເຈົ້າຕະຫລອດຊົ່ວນິລັນດອນ!
a ນັກວິທະຍາສາດກ່າວວ່າເຮົາພັດທະນາປະສາດສັ່ງການພິເສດເຊິ່ງແມ່ນການຮັບຮູ້ເຖິງການກະຕຸກທີ່ເກີດຂຶ້ນພາຍໃນຮ່າງກາຍ ເຊິ່ງປະສາດນີ້ກຳນົດທິດທາງຂອງຮ່າງກາຍເຮົາລວມທັງຕຳແຫນ່ງຂອງແຂນຂາ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ປະສາດສັ່ງການນີ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາຕົບມືໄດ້ເມື່ອຫລັບຕາ. ຄົນເຈັບທີ່ເປັນຜູ້ໃຫຍ່ຜູ້ຫນຶ່ງເຊິ່ງສູນເສຍປະສາດສັ່ງການນີ້ບໍ່ສາມາດຢືນ ຍ່າງ ຫລືແມ່ນແຕ່ນັ່ງ.