Septiembrë poˈo abëtsemy nyaxwinyëdë nyajwäˈkxäˈänëmë La Atalaya

Abëtsemy nyaxwinyëdë jäˈäy yajjotkujkmoˈoyaˈany (Ecl. 4:1). Nˈoktuˈunëmë mëjääw parë septiembrë poˈo nˈawäˈänëmë rebistë La Atalaya numero 5, diˈib myaytyakypy wiˈixë jäˈäy yajjotkujkmoˈoyët. Nˈokˈyajwäˈkxëm kajabäät. Ets kom njotkujkmoˈoyäˈänëmë jäˈäy, pääty nmoˈoyäˈänëm wingëjxm jëjpkëjxm. Kyaj nikaˈagäˈänëmë rebistë pën kyaj pën nbatëm.

WIˈIX NGËYÄJKËMË REBISTË

“Niˈamukë ntsojkëm ets pën näˈä xyjotkujkmoˈoyëm, per ¿mää mbäät nbatëm? [Käjpxë 2 Korintʉ 1:3, 4]. Tyäˈädë rebistë La Atalaya nyimaytyakypy wiˈixë Dios xyjotkujkmoˈoyëm.”

Pën ja jäˈäy yˈoymyëdoopy ets yˈaxäjëp ja rebistë:

Ta net xyˈanëëmët pën yˈëxpëkaambyë Biiblyë.

Yajtëw extëm: ¿Tiko Dios tnasˈixë ayoˈon? parë xyˈatsoowëmbitët ko jatëgok xynyinëjkxët.