Zava-tsoa ny asa

MOA zava-tsoa ve ny asa? Eny, zava-tsoa ny asa raha jerena araka ny mety ary raha toa tsy dia nampananosarotra loatra ny fomba anatanterahana azy.Noho ny antony maro no mahamarina izany, araka ny porofoin’​ny Soratra Masina sy ny toe-javatra misy.

Mampahafantatra antsika ny Baiboly fa miasa Andriamanitra sy Jesosy Kristy ka sambatra izy. Izao no nolazain’​i Solomona, mpanjaka hendry fahiny, momba ny soa entin’​ny asa: “Indro efa hitako izay soa sy izay tsara, dia ny mihinana sy misotro ary mifaly amin’​ny asa rehetra izay isasaran’​ny olona aty ambanin’​ny masoandro (.⁠.⁠.⁠) ary koa ny miravoravo amin’​ny asany (mafy, NW).’​’ “Fanomezan’​Andriamanitra izany.”— Mpitoriteny 5:​18, 19; 3:​13, Da.

Voalohany indrindra aloha, dia zava-tsoa ny asa, satria ahazoantsika izay ilaintsika amim-pahamarinana. Ankoatr’​izany, dia mahafaly kokoa ny manan-javatra azo tamin’​ny asa, noho ny manan-javatra nomen’​olona fotsiny. Tsy isalasalana fa zavatsoa ny asa ho an’​ny olona tsy manana anton-draharaha ka mitady asa. Raha toa kosa misy olona afaka miasa nefa tsy mety manao izany, dia azo ampiharina aminy ity fitsipika araka ny Baiboly ity:

“Aoka tsy hihinana koa [izy].”— II Tesaloniana 3:​10, MN.

Ny soa azo avy amin’​ny asa, dia tsy voafetra ho amin’​ny fanomezany antsika izay ilaina ara-batana fotsiny, toy ny sakafo, fitafiana, fonenana, fialam-boly, ets. Ilaina ny asa mba hitondra fiadanana ho antsika, na ara-batana na ara-panahy. Nomen’​Andriamanitra fahaizana miasa ara-tena sy ara-tsaina isika, koa mba hahasambatra sy hahafaly antsika, dia tokony hampiasaintsika izany fanomezana nozaraina ho antsika izany. Noho izany, ny olona manana anto-pivelomana mampiasa saina fa tsy mampiasa tena, dia hahita fa ilainy ny mampiasa tena mba hahasalama azy.

Voadinika marina fa “tena ilain’​ny olona ny miasa, toy ny ilany ny mihinana sy matory.” Raha ny marina dia izany no antony ilana ny mihinana sy matory. Raha manana ny faran’​ny herinandro na ny alahady fialan-tsasatra sy ny fakan-drivotra ilaina isika, dia tsy ho azontsika hatao kosa ny hanana fialan-tsasatra tsy misy fetrany. Angamba hianao hiteny hoe: “Raha izay re aho no mba tsy voatery hiasa ny alatsinainy maraina fotsiny! Na, raha izay aho no mba nanana andro fakan-drivotra arak’​izay tiako!” Tsy isalasalana fa ho tena soa sy tsara izany ao anatin’​ny andro vitsivitsy, nefa tsy ho ela dia haniry mafy ny hanao zavatra mahasoa hianao.

Tsy afaka miala amin’​izany isika. Ny fifaliana sy fahafaham-po ateraky ny asa mahafinaritra sy mahasoa, dia tena ilain- tsika tokoa. Taratry ny Mpamorona antsi- ka isika amin’​izany, satria mampahafantatra antsika ny Tcniny fa rehefa vita ny famoronana dia “hitan’​Andriamanitra izay rehetra nataony ary indro tsara indrindra izany.” Marina fa ny tsirairay avy amin- tsika dia tsy afaka hanao ny asa tiantsika hatao indrindra; mety ho asa vitsy mpa- nao izany, na asa tsy ahazoana karama tsara, na asa hafa koa izay tsy haintsika, toy ny mpitendry lokangam-bazaha faha-roa, maniry ny hitarika orkestra.— Genesisy 1: 31.

Nefa ny tsirairay avy dia samy tokony ho tia ny asa izay heveriny fa tsara atao, mba hivelomany sy hamelomany ireo izay miankina aminy. Ny zava-dehibe indrindra dia ny hanaovana asa mendrika sy mahasoa. Hevero ho toy ny anaovana fanamby ny asanao mba hanaovanao azy tsaratsara kokoa hahazoam-bokatra tsara, na mpiasa mpanao taozavatra hianao na mpanampy olona mpanao asan-tanana, na mpiasam-birao na mpikarakara tokantrano. Mankamamy ny fifaliana sy ny fahafahampo ateraky ny asa vita tsara, na manoratra taratasim-barotra amin’​ny milina hianao, na mamboatra milina, na mikarakara sakafo, na manadio efitrano.

Noho ny habetsahan’​ny olona tsy mahita ny soa azo avy amin’​ny asa, amin’​izany lafiny izany, dia ny amin’​ny valisoa na karama, ny tombom-barotra, ny ora fiasana fanampiny, no hamafisina hatrany hatrany amin’​izao androntsika izao. Tsy mahasambatra velively anefa ny fanaovana izany, fa mampiseho faharesena kosa. Satria nahoana? Satria arakaraky ny ananana no aniriana hanana bebe kokoa, toy izay hita amin’​ny fitomboan’​ny zavatra tadiavin’​ny ankamaroan’​ny sindika, tsy an- kijanona; ary arakaraky ny maha-kely ny asa atao, no niriana hampihena ny asa ihany, toy izay hita miharihary amin’​ny adi-hevitra atao amin’​izao fotoana izao ao amin’​ny Kongresy any Etazonia, momba ny fiasana roa amby telo-polo ora ao anatin’​ny herinandro. Ny fahamarinan’​izany voalaza teo aloha izany, dia hamafisin’​ny olona maro manana asa momba ny famoronan-javatra, toy ny artista sy ny mpanoratra. Porofoin’​ny olona maro manana taratasy filazam-pahaizana koa izany, toy ny mpampianatra sy ny mpitsabo izay afaka hanao raharaha ahazoam-bola bebe kokoa, nefa aleony manao ny asany, noho ny valisoa tsy ara-bola azony amin’​izany.

Manazava tsara izany fitsipika izany, ny hafetsen’​ny mpampanonta ny iray amin’ ny gazety malaza indrindra any Etazonia. Araka ny nolazain’​ny mpanoratra iray tao taloha, dia tsy mba mandroaka mihitsy izay mpanoratra noraisiny hiasa ao, izy ireo. Fa raha tsy mahafa-po azy kosa ny asany, dia ampanaoviny zavatra sarotra dia sarotra tsy noheveriny hatao mihitsy ilay mpanoratra, hany ka kivy ary farany, rehefa tsapany fa tsy ilaina izy, dia miala amin’​ny asany. Ny taratasim-bola omena azy, dia tsy ampy ho valin’​ny asany; ilainy koa ny hahatsiaro fahafahampo amin’​ny fahatanterahana zavatra mahasoa.

Nefa eo amin’​ny olon’​Andriamanitra nanolo-tena hanao ny asam-pitoriana kristiana indrindra no ahitana ny maha-zava-tsoa ny asa; moa ve tsy azo ampiharina amin’​izany tokoa ilay fitsipika hoe: “mahasambatra kokoa ny manome, noho ny mandray?” Izany tokoa. Ary izao koa no nolazain’​i Jesosy: “Ny haniko dia ny manao ny sitrapon’​izay naniraka ahy.” Na dia maro aza ny mpandinika no mihemotra rehefa mieritreritra ny hoe: andeha isan-trano, na hijoro eny an-joron-dalambe mba hitory ny vaovao tsaran’​ny Fanjakan’​Andriamanitra, ireo izay manao izany amin’​ny fony rehetra kosa, dia mandray soa tsy misy toa azy, amin’​izany asa izany.— Asan’​ny Apostoly 20:35; Jaona 4:​34, MN.

Noho izany, satria ilaina ny asa ary voatery hiasa hianao mba hivelomanao sy hiadananao, dia tiavo ny asanao ary mankamamia ny fifaliana sy fahafaham-po ateraky ny asa vita tsara. Dia ho fantatro fa zava-tsoa ny asa, satria toy izany no nanomanan’​ny Mpamorona azy!