Hahazo Fahafahana ny Olona Rehetra

“Ataoko fa ny fahoriana amin’izao andro ankehitriny izao dia [tsinontsinona akory raha oharina amin’ny voninahitra izay efa haharihary amintsika, NW ]. Fa izao zavatra ary rehetra izao dia samy maniry fatratra ka miandry ny fampisehoana ireo zanak’Andriamanitra; fa izao zavatra ary rehetra izao dia nampanekena ho zava-poana, nefa tsy noho ny sitrapony, fa noho Izay nampanaiky azy, [mifototra amin’ny fanantenana, NW ] fa izao zavatra ary rehetra izao aza dia hovotsorana amin’ny fahandevozana, dia ny fahalòvana, ho amin’ny fahafahana [be voninahitr’ireo zanak’Andriamanitra, NW ]. Fa fantatsika fa izao zavatra ary rehetra izao dia miara-misento sy miara-marary toy izay efa hiteraka mandraka ankehitriny”. — ROMANA 8:18-22.

AO AMIN’IO ampahany ao amin’ny taratasiny ho an’ny Kristianina tany Roma io, ny apostoly Paoly dia manome famintinana miavaka momba ny antony tsy isian’ny tena fahafahana eo amin’ny fiainana, sy ny mahatonga ny fiainana ho voamariky ny fahabangana sy ny fanaintainana matetika aoka izany. Manazava koa ny fomba ahafahantsika mahazo ny tena fahafahana izy.

“Ny fahoriana amin’izao andro ankehitriny izao”

Tsy nanamaivana “ny fahoriana amin’izao andro ankehitriny izao” i Paoly, rehefa nilaza izy fa “tsinontsinona akory [ireny] raha oharina amin’ny voninahitra izay efa haharihary amintsika”. Nandritra ny andron’i Paoly sy tatỳ aoriana, dia nijaly mafy teo ambanin’ny fanapahana henjana sy tsy refesi-mandidy nampiharin’ny fahefana romanina, izay tsy niraharaha firy ny amin’ny zon’olombelona, ny Kristianina. Raha vantany vao nino i Roma fa fahavalom-pirenena ny Kristianina, dia nampiharany fangejana feno halozana izy ireo. Hoy i J. M. Roberts, mpahay tantara: “Kristianina maro tao amin’ilay renivohitra [Roma] no azo antoka fa maty tamin’ny fomba nahatsiravina teo amin’ny kianja filalaovana, na nodorana velona.” (Shorter History of the World). Milaza toy izao ny tatitra iray hafa momba ireny niharan’ny fanenjehan’i Néron ireny: “Nofantsihina teo amin’ny lakroa ny sasany, ny hafa nofonosina hodi-biby izay nozairina avy eo, ary dia nohazain’ny alika, ny sasany nohosorana godorao ka nampirehetina mba ho fanilo velona rehefa tonga ny alina.” — New Testament History, nataon’i F. F. Bruce.

Azo antoka fa ho tian’ireny Kristianina tany am-boalohany ireny ny hahazo fahafahana tamin’ny fampahoriana toy izany, nefa tsy vonona ny handika ny fampianaran’i Jesosy Kristy izy ireo mba hahazoana izany. Nitoetra ho nialanalana tanteraka izy ireo, ohatra, tamin’ny ady teo amin’ny Romanina nanapaka sy ny Jiosy mpitolona ho an’ny fahafahana toy ny Zelôta. (Jaona 17:16; 18:36). Ho an’ireo Zelôta, dia “tsy ny firesahana ny amin’ny fiandrasana ny fotoana mety amin’Andriamanitra, no notakin’ny fotoan-tsarotra nodiavina tamin’izay fotoana izay”. Ny nilaina, hoy izy ireo, dia ny “fanoherana tamin-kerisetra ny fahavalo”, dia i Roma. (New Testament History). Tsy nitovy tamin’izany ny hevitr’ireo Kristianina tany am-boalohany. Ny “fiandrasana ny fotoana mety amin’Andriamanitra”, no hany safidy nijery ny zava-nisy, ho azy ireo. Niaiky izy ireo fa tsy nisy afa-tsy ny fisalovanan’Andriamanitra ihany no hamarana amin’ny fomba maharitra ny “fahoriana amin’izao andro ankehitriny izao”, sy hitondra tena fahafahana maharitra. (Mika 7:7; Habakoka 2:3). Alohan’ny handinihantsika ny fomba hitrangan’izany anefa, dia andeha hodinihintsika aloha ny antony ‘nampanekena izao zavatra ary rehetra izao ho zava-poana’.

“Nampanekena ho zava-poana”

Eto, ilay teny hoe “zavatra ary”, hoy i Benjamin Wilson, ao amin’ny The Emphatic Diaglott, dia tsy manondro “ny biby sy ny zavaboary tsy mananaina”, araka ny lazain’ny sasany, fa manondro kosa ny “olombelona rehetra”. (Ampitahao amin’ny Kolosiana 1:23.) Manondro ny fianakavian’olombelona manontolo izy io, dia isika rehetra izay maniry mafy fahafahana. “Nampanekena ho zava-poana” isika noho ny zavatra nataon’ireo ray aman-drenintsika voalohany. Tsy nitranga “noho ny sitrapon[tsika]” na noho ny vokatry ny safidy manokana nataon’ny tsirairay izany. Nandova ny toe-piainana misy antsika isika. Araka ny fomba fijerin’ny Soratra Masina, dia diso hevitra i Rousseau rehefa nilaza fa “teraka ho olona afaka ny olombelona”. Teraka teo ambanin’ny fanandevozan’ny ota sy ny tsy fahalavorariana isika rehetra, izany hoe andevozin’ny fandehan-javatra iray feno zavatra mahakivy sy zava-poana, raha azo atao ny milaza izany. — Romana 3:23.

Nahoana no izany no toe-javatra? Satria naniry ny ho “tahaka an’Andriamanitra” mba hanapa-tena samirery tanteraka i Adama sy i Eva, ray aman-drenintsika voalohany, ka hanapaka samirery ny amin’izay tsara sy ratsy ho an’ny tenany. (Genesisy 3:5). Tsy niraharaha lafin-javatra iray tena lehibe momba ny fahafahana izy ireo. Ny Mpamorona ihany no afaka manana fahafahana feno. Izy no Tompom-piandrianana eo Amin’izao Rehetra Izao. (Isaia 33:22; Apokalypsy 4:11). Tsy maintsy midika ho fahafahana voafetra ny fahafahan’ny olombelona. Izany no antony nampirisihan’i Jakoba mpianatra ny Kristianina tamin’ny androny mba hotapahin’ny “lalàna tanteraka, dia ny lalàn’ny fahafahana”. — Jakoba 1:25.

Ara-drariny ny nandroahan’i Jehovah an’i Adama sy i Eva tsy ho ao amin’ny fianakaviany eo amin’izao rehetra izao, ary maty izy ireo ho vokatr’izany. (Genesisy 3:19). Ahoana anefa ny amin’ny taranany? Tamim-pamindram-po, i Jehovah dia mbola namela azy ireo hiteraka, na dia tsy afaka nanome afa-tsy ny tsy fahalavorariana sy ny fahotana ary ny fahafatesana aza izy ireo izao. Koa “nahatratra ny olona rehetra [àry] ny fahafatesana”. (Romana 5:12). Tamin’izany heviny izany no ‘nampaneken’Andriamanitra ny zavatra ary ho zava-poana’.

“Ny fampisehoana ireo zanak’Andriamanitra”

I Jehovah dia nampanaiky ny zavaboary ho zava-poana “mifototra amin’ny fanantenana” fa, indray andro any, dia ho tafaverina indray amin’ny fianakavian’olombelona amin’ny alalan’ny asan’ireo “zanak’Andriamanitra”, ny fahafahana. Iza ireo “zanak’Andriamanitra” ireo? Izy ireo dia mpianatr’i Jesosy Kristy izay, tahaka an’ireo sisa amin’ny “zavatra ary [olombelona]”, dia teraka andevon’ny ota sy ny tsy fahalavorariana. Tsy manan-jo hanan-toerana ao amin’ny fianakavian’Andriamanitra eo amin’izao rehetra izao izay madio sy lavorary izy ireo. Manao zavatra miavaka ho azy ireo anefa i Jehovah. Manafaka azy ireo amin’ny fanandevozan’ny ota nolovana sy manambara azy ireo ho ‘marina’, na madio ara-panahy, i Jehovah, amin’ny alalan’ny sorom-panavotan’i Jesosy Kristy. (1 Korintiana 6:11). Avy eo dia atsangany ho “zanak’Andriamanitra” izy ireo, ka averiny indray ao amin’ny fianakaviany eo amin’izao rehetra izao. — Romana 8:14-17.

Hahazo tombontsoa be voninahitra izy ireo, amin’ny maha zanaka natsangan’i Jehovah azy. Ho ‘mpisorona ho an’Andriamanitsika ireo: ary hanjaka ambonin’ny tany’ miaraka amin’i Jesosy Kristy, satria anisan’ilay Fanjakana, na fitondram-panjakan’Andriamanitra, any an-danitra. (Apokalypsy 5:9, 10; 14:1-4). Izy io dia fitondram-panjakana iray miorina mafy amin’ny foto-pitsipiky ny fahafahana sy ny rariny — fa tsy amin’ny fampahoriana sy ny fitondrana jadona. (Isaia 9:5, 6; 61:1-4). Nilaza ny apostoly Paoly fa ireo zanak’Andriamanitra ireo dia mpiara-miasa amin’i Jesosy, ilay “taranak’i Abrahama” nampanantenaina hatramin’ny ela. (Galatiana 3:16, 26, 29). Amin’ny maha toy izany azy, dia mitana anjara asa lehibe eo amin’ny fanatanterahana ny fampanantenan’Andriamanitra nomeny an’i Abrahama sakaizany, izy ireo. Tapany amin’izany fampanantenana izany ny hoe amin’ny alalan’ny taranak’i Abrahama no “hitahiana ny firenena rehetra ambonin’ny tany”. — Genesisy 22:18.

Fitahiana inona no entin’izy ireo ho an’ny olombelona? Mandray anjara amin’ny fanafahana ny fianakavian’olombelona manontolo amin’ny vokatra mahatsiravin’ny fahotana avy tamin’i Adama sy amin’ny famerenana indray ny olombelona ho amin’ny fahalavorariana, ireo zanak’Andriamanitra. Ny olona ‘avy amin’ny firenena rehetra sy ny fokom-pirenena sy ny olona’ dia afaka mandray fitahiana amin’ny fanehoana finoana ny sorom-panavotan’i Jesosy Kristy, sy amin’ny fanekena ny fanapahan’ilay Fanjakany mpanao soa. (Apokalypsy 7:9, 14-17; 21:1-4; 22:1, 2; Matio 20:28; Jaona 3:16). Amin’izany fomba izany, ny “zavatra ary rehetra” dia hahazo indray ny “fahafahana be voninahitr’ireo zanak’Andriamanitra”. Tsy ho karazana fahafahana ara-politika voafetra sy mihelina izy io, fa ho fanafahana amin’izay zavatra rehetra niteraka fanaintainana sy fahoriana ho an’ny fianakavian’olombelona hatramin’ny nandavan’i Adama sy i Eva ny fiandrianan’Andriamanitra. Tsy mahagaga raha afaka nilaza ny apostoly Paoly fa “ny fahoriana amin’izao andro ankehitriny izao dia tsinontsinona akory” raha oharina amin’ny fanompoana be voninahitra izay hotanterahin’ireo olona mahatoky!

Rahoviana no hanomboka ny “fampisehoana ireo zanak’Andriamanitra”? Tsy ho ela intsony izao, rehefa hasehon’i Jehovah mazava amin’ny rehetra hoe iza ireo zanak’Andriamanitra. Hitranga izany rehefa hatsangana ho any amin’ny faritra ara-panahy ireo ‘zanaka’ ireo, ka hiara-mandray anjara amin’i Jesosy Kristy amin’ny fanadiovana ity tany ity ho afaka amin’ny ratsy sy ny fampahoriana, amin’ny adin’Andriamanitra ao Haramagedona. (Daniela 2:44; 7:13, 14, 27; Apokalypsy 2:26, 27; 16:16; 17:14; 19:11-21). Hitantsika manodidina antsika ny porofo miavovona fa efa lasa lavitra ao anatin’ny “andro farany” isika, ka hifarana ny fileferan’Andriamanitra hatramin’izay ela izay amin’ny fikomiana sy ny faharatsiana aterany. — 2 Timoty 3:1-5, NW; Matio 24:3-31.

Eny, marina fa “izao zavatra ary rehetra izao dia miara-misento sy miara-marary toy izay efa hiteraka mandraka ankehitriny”, araka ny voalazan’ny apostoly Paoly — nefa tsy haharitra ela intsony izany. Olona an-tapitrisany maro izay velona ankehitriny no hahita ny “fampodiana ny zavatra rehetra, izay nampilazain’Andriamanitra ny mpaminaniny masina hatramin’ny voalohany indrindra”, ka voafaoka amin’izany ny famerenana indray ny fiadanana sy ny fahafahana ary ny rariny ho eo amin’ny fianakavian’olombelona manontolo. — Asan’ny Apostoly 3:21.

Ny tena fahafahana rehefa ela ny ela

Inona no tsy maintsy ataonao mba hahazoana io “fahafahana be voninahitr’ireo zanak’Andriamanitra” io? Hoy i Jesosy Kristy: “Raha maharitra amin’ny teniko hianareo, dia ho mpianatro tokoa; ka ho fantatrareo ny marina, ary ny marina hahafaka anareo tsy ho andevo.” (Jaona 8:31, 32). Izany no fanalahidin’ny fahafahana — ny fianarana ary avy eo dia ny fankatoavana ny didin’i Kristy sy ny fampianarany. Efa mitondra fahafahana ihany izany na dia ankehitriny aza. Amin’ny hoavy tsy ho ela, dia hitondra fahafahana feno izany eo ambanin’ny fanapahan’i Kristy Jesosy. Ny lalam-pahendrena dia ny fahatongavana amin’ny fahalalana ny ‘tenin’i Jesosy’, amin’ny alalan’ny fianarana ny Baiboly. (Jaona 17:3). Miaraha amim-paharisihana amin’ny kôngregasiônan’ny tena mpianatr’i Kristy, toy ny nataon’ireo Kristianina tany am-boalohany. Amin’ny fanaovana izany no ahafahanao mandray soa avy amin’ireo fahamarinana manafaka izay omen’i Jehovah amin’ny alalan’ny fandaminany amin’izao andro izao. — Hebreo 10:24, 25.

Eo ‘am-piandrasana ny fampisehoana ireo zanak’Andriamanitra’, dia azonao atao ny mamboly ilay fitokisana nananan’ny apostoly Paoly tamin’ny fiahian’i Kristy sy ny fiarovany ary ny fanohanany, na dia rehefa toa mila tsy ho zaka aza ny fijaliana sy ny tsy rariny. Taorian’ny niresahana ny fampisehoana ireo zanak’Andriamanitra, dia nanontany toy izao i Paoly: “Iza no hahasaraka antsika amin’ny fitiavan’i Kristy? Fahoriana va, sa fahantrana, sa fanenjehana, sa mosary, sa fitanjahana, sa loza, sa sabatra?” (Romana 8:35). Mazava ho azy, fa ny Kristianina tamin’ny andron’i Paoly dia mbola ‘voagejan’ny’ hery mampahory iray na hafa, raha ampiasaina ny tenin’i Rousseau. ‘Novonoina mandrakariva’ toy ny “ondry hovonoina”, izy ireo (Romana 8:36). Moa ve izy ireo namela izany hanakivy azy?

“Kanefa amin’izany rehetra izany”, hoy ny nosoratan’i Paoly, “dia manoatra noho ny mpandresy isika amin’ny alalan’Ilay tia antsika.” (Romana 8:37). Nivoaka ho mpandresy hoe, na dia teo aza ireo zavatra rehetra izay tsy maintsy niaretan’ireo Kristianina tany am-boalohany? Amin’ny ahoana izany? Hoy ny navalin’i Paoly: “Matoky aho fa na fahafatesana, na fiainana, na anjely, na ireo fanapahana, na zavatra ankehitriny, na zavatra ho avy, na hery, na ny ambony, na ny ambany, na inona na inona amin’izao zavatra ary rehetra izao, dia tsy hahasaraka antsika amin’ny fitiavan’Andriamanitra izay ao amin’i Kristy Jesosy Tompontsika.” (Romana 8:38, 39). Ianao koa dia afaka mivoaka ho ‘mpandresy’ amin’izay ‘fahoriana na fahantrana na fanenjehana’, mety ho voatery hiaretanao mandra-pahatongan’izany. Manome antoka ny fitiavan’Andriamanitra fa tsy ho ela — efa tena kely sisa izao isika dia ‘hovotsorana amin’ny fahandevozana [rehetra] (...) ho amin’ny fahafahana be voninahitr’ireo zanak’Andriamanitra’.

[Sary, pejy 6]

“Izao zavatra ary rehetra izao dia miara-misento sy miara-marary toy izay efa hiteraka mandraka ankehitriny”

[Sary, pejy 7]

‘Ny zavatra ary dia hovotsorana amin’ny fanandevozana rehetra, ho amin’ny fahafahana be voninahitr’ireo zanak’Andriamanitra’