ശുദ്ധമായ കൈക​ളോ​ടെ യഹോ​വയെ ആരാധി​ക്കു​വിൻ

സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​ര​നായ ദാവീദ്‌ നിശ്വ​സ്‌ത​ത​യിൽ ഇങ്ങനെ പാടി: “ഞാൻ കുറ്റമി​ല്ലാ​യ്‌മ​യിൽ എന്റെ കൈകളെ കഴുകു​ന്നു; യഹോവേ, ഞാൻ നിന്റെ യാഗപീ​ഠത്തെ വലം​വെ​ക്കു​ന്നു.”—സങ്കീർത്തനം 26:6.

ഈ വാക്കുകൾ രചിച്ച​പ്പോൾ ദാവീദ്‌, ഇസ്രാ​യേ​ലി​ലെ ലേവ്യ പുരോ​ഹി​ത​ന്മാർ യാഗപീ​ഠ​ത്തി​ലേ​ക്കുള്ള ചെരിഞ്ഞ പ്രതല​ത്തി​ലൂ​ടെ കയറി​പ്പോ​യി തങ്ങളുടെ യാഗവ​സ്‌തു​ക്കൾ തീയിൽ വയ്‌ക്കുന്ന ആചാരത്തെ പരോ​ക്ഷ​മാ​യി പരാമർശി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്കാം. എന്നാൽ ഇത്തരം ആരാധ​നാ​ക്രിയ അനുഷ്‌ഠി​ക്കു​ന്ന​തി​നു മുമ്പു പുരോ​ഹി​ത​ന്മാർ തങ്ങളുടെ കൈകാ​ലു​കൾ കഴുക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇത്‌ അപ്രധാ​ന​മായ ഒരു വിശദാം​ശ​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. ഈ പ്രാരം​ഭ​ന​ട​പടി കൈ​ക്കൊ​ള്ളാ​തി​രി​ക്കുന്ന പുരോ​ഹി​തനു തന്റെ ജീവൻ വില​യൊ​ടു​ക്കേണ്ടി വരുമാ​യി​രു​ന്നു!—പുറപ്പാ​ടു 30:18-21.

പ്രതീ​കാ​ത്മക കഴുകൽ ആത്മീയ​വും ധാർമി​ക​വു​മായ ശുദ്ധി​യിൽ കലാശി​ക്കു​ന്നു. (യെശയ്യാ​വു 1:16; എഫെസ്യർ 5:26) ഇന്നു നാം യഹോ​വയെ സേവി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ‘അവന്റെ യാഗപീ​ഠത്തെ വലം​വെ​ക്കുന്ന’തിന്‌ അവൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ നാം ശുദ്ധമായ കൈക​ളോ​ടെ, ദാവീദ്‌ പറഞ്ഞതു​പോ​ലെ, “കുറ്റമി​ല്ലാ​യ്‌മ​യിൽ” കഴുകിയ കൈക​ളോ​ടെ അതു ചെയ്യാൻ അവൻ നിഷ്‌കർഷി​ക്കു​ന്നു. അതു കാര്യ​ഗൗ​ര​വ​മി​ല്ലാത്ത നിബന്ധ​നയല്ല, എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ അശുദ്ധ കാര്യങ്ങൾ പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്നവർ ദൈവ​രാ​ജ്യം അവകാ​ശ​മാ​ക്കു​ക​യില്ല. (ഗലാത്യർ 5:19-21) ദൈവിക വേലയിൽ ജീവിതം നയിക്കു​ന്നത്‌ അധാർമിക നടത്തയിൽ ഏർപ്പെ​ടു​ന്ന​തിന്‌ ഒരുവന്‌ അനുവാ​ദം നൽകു​ന്നില്ല. അതു​കൊണ്ട്‌ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ ഇങ്ങനെ എഴുതി: “മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടു പ്രസം​ഗി​ച്ച​ശേഷം ഞാൻ തന്നേ കൊള്ള​രു​താ​ത്ത​വ​നാ​യി പോകാ​തി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു എന്റെ ശരീരത്തെ ദണ്ഡിപ്പി​ച്ചു അടിമ​യാ​ക്കു​ക​യ​ത്രേ ചെയ്യു​ന്നതു.”—1 കൊരി​ന്ത്യർ 9:27.

ദിവ്യാം​ഗീ​കാ​ര​വും യഥാർഥ സന്തുഷ്ടി​യും തേടു​ന്നവർ ശുദ്ധമായ കൈക​ളോ​ടെ യഹോ​വയെ സേവിച്ചേ പറ്റൂ. ദാവീ​ദി​നെ​പ്പോ​ലെ അവരും “ഹൃദയ​നിർമ്മ​ല​ത​യോ​ടും പരമാർത്ഥ​ത​യോ​ടും” കൂടെ നടക്കുന്നു.—1 രാജാ​ക്ക​ന്മാർ 9:4.