Ехова миний замыг шулуун болгосон

ЭЦЭГ ЭХИЙНХЭЭ АЧААР ЗӨВ ЗАМ ДЭЭР ГАРСАН МИНЬ

Аав ээж хоёр маань гэрлэхээсээ өмнө, 1920-оод онд үнэнийг мэджээ. Би 1939 оны эхээр Англид төрсөн. Багадаа аав ээжийгээ дагаад цуглаанд явдаг байв. Яваандаа дэлгэрүүлэгчийн сургуульд орсон. Индрийн ард хайрцаг дээр гарч зогсоод анхны даалгавраа биелүүлэхэд ямар санагдсаныг одоо болтол мартдаггүй юм. Тэгэхэд би 6-тай байлаа. Танхимд байгаа хүмүүсийг хараад маш их сандарч байснаа санаж байна.

Аав минь намайг дэлгэрүүлэх ажилдаа хэрэглэг гээд энгийн оршил үг бичгийн машинаар бичиж өгсөн юм. Би анх удаа ганцаараа айлын хаалга тогшихдоо 8-тай байлаа. Гэрийн эзэн нөгөө оршил үгийг уншсан даруйдаа «Бурхан нь үнэн байг» номыг надаас авахад бөөн баяр болж, энэ тухайгаа аавдаа хэлэхээр хар хурдаараа гүйж билээ. Дэлгэрүүлэх, цуглаанд явах нь надад үнэхээр сайхан байсан учраас Еховад бүрэн цагаар үйлчлэх хүсэлтэй болсон.

Аав минь «Харуулын цамхаг» сэтгүүлийг миний нэр дээр захиалдаг болсноос хойш Библийн үнэн зүрх сэтгэлийн минь утсыг хөндөж эхэлсэн юм. «Харуулын цамхаг» сэтгүүл шуудангаар ирэх бүрд би шимтэн уншдаг байлаа. Еховад улам бүр найддаг болж, яваандаа Ехова Бурхандаа өөрийгөө зориулсан.

1950 онд Нью-Йорк хотноо болсон «Теократын өсөлт» сэдэвтэй чуулганд манайх гэр бүлээрээ суусан юм. 8 дугаар сарын 3-ны пүрэв гаргийн хөтөлбөр «Миссионерын өдөр» гэсэн сэдэвтэй байв. Хожмоо Удирдах Зөвлөлийн гишүүн болсон Кери Барбер ах баптисмын илтгэл тавилаа. Тэрбээр илтгэлийнхээ төгсгөлд баптисм хүртэх хүмүүсээс хоёр асуулт асуухад би босож зогсоод «Тийм!» гэж хариулсан. Тэгэхэд дөнгөж 11-тэй байсан ч чухал алхам хийж байгаагаа ойлгож байлаа. Гэхдээ усанд сэлж арай сураагүй байсан болохоор уснаас их айсан. Авга ах маань надтай хамт усан сан руу явахдаа бүх юм зүгээр болно гэж хэлэн тайвшрууллаа. Үнэхээр ч бүх юм маш хурдан болж өнгөрөн, хөл минь усан сангийн ёроолд ч хүрч амжилгүй би гэдэг хүн баптисм хүртчихэв. Нэг ах надад баптисм хүртээж, нөгөөх нь уснаас өргөөд л гаргачихсан. Тэр нэгэн онцгой өдрөөс хойш Ехова замыг минь шулуун болгож ирсэн.

ЕХОВАД НАЙДАХААР ШИЙДСЭН МИНЬ

Сургуулиа төгсөөд эхлэгч болмоор байсан ч багш нар намайг дээд боловсрол эзэмшихийг ятгав. Би ятгалгад нь автаж их сургуульд орлоо. Гэхдээ үнэний замаар тууштай явангаа хичээл сургуулиа анхаарах боломжгүйг удалгүй ойлгоод сургуулиасаа гарахаар шийдсэн. Энэ тухайгаа Еховад хэлж залбираад, сургуулиас гарах болсон шалтгаанаа багш нартаа эвтэйхэн тайлбарласан захиа бичив. Тэгээд 1-р курсээ төгсөх гэж байхдаа сургуулиасаа гарсан. Еховад бүрэн найдаж шууд л эхлэгч боллоо.

1957 оны 7 дугаар сараас Веллингборо хотод бүрэн цагаар үйлчилж эхэлсэн. Туршлагатай эхлэгчтэй хамт үйлчлүүлж өгөөч гэж Лондонгийн Бетелийн ах нараас гуйлаа. Тэгтэл Берт Вэйзи гэдэг ах миний багш болов. Идэвх зүтгэлтэй дэлгэрүүлэгч тэрбээр дэлгэрүүлэх ажлын сайн хуваарьтай болоход минь тусалсан. Манай хурал ахимаг насны зургаан эгч, Берт Вэйзи ах бид хэдээс бүрдэнэ. Би цуглаан болгондоо бэлддэг, нэг ч удаа тасалдаггүй байсан учраас Еховадаа улам бүр найддаг болсон. Итгэл үнэмшлээ илэрхийлэх боломж ч их олддог байв.

Би цэргийн алба хаахаас татгалзсаны улмаас шоронд богино хугацаагаар хоригдов. Шоронгоос гараад Барбара гэдэг тусгай эхлэгч бүсгүйтэй танилцаж, 1959 онд гэрлэсэн. Бид хаана ч томилогдоход бэлэн байв. Эхлээд Английн баруун хойд зүгт орших Ланкаширт үйлчлэв. Дараа нь би Ахлагч, туслах үйлчлэгчийн сургуульд уригдлаа. Нэг сарын хугацаатай уг сургалт Лондонгийн Бетелд 1961 оны 1 дүгээр сард эхэлсэн. Гайхалтай нь, сургууль төгсөхийн алдад намайг явуулын ажилд томилов. Бирмингхам хотод үйлчилдэг туршлагатай дүүрэг хариуцагчийг хоёр 7 хоног дагалдан сурлаа. Дараа нь Барбара над дээр ирэв. Бид томилолтынхоо дагуу Ланкашир, Чешир хошуунд үйлчлэхээр очсон.

ЕХОВАД НАЙДАХ НЬ ХЭЗЭЭД ЗӨВ БАЙДАГ

1962 оны 8 дугаар сард амралтаа аваад байж байтал салбараас захидал ирэв. Дотор нь Гилеад сургуулийн анкет байлаа! Барбара бид хоёр залбираад анкетаа бөглөж, шаардсаных нь дагуу тэр дор нь салбар луу явуулав. Бид таван сарын дараа, Библийн боловсрол олгох арван сарын сургалттай Гилеад сургуулийн 38 дахь ангид сурахаар Нью-Йоркийн Брүүклинийг зорилоо.

Гилеад сургуульд сурч байхдаа Бурхны Үг болон байгууллагын тухай судлаад зогсохгүй, ах дүүгийн барилдлагын талаар ихийг мэдэж авав. Хорин хэдэн настай бид ангийнхнаасаа их юм сурсан. Би багш нарынхаа нэг Фрэд Раск ахтай өдөр болгон хамт ажиллах завшаан эдэлж билээ. Раск ахаас олон чухал юм мэдэж авсан. Жишээ нь, хүнд зөвлөгөө өгье гэвэл зөв зөвлөгөө өгөх ёстой. Өөрөөр хэлбэл, зөвлөгөө маань Сударт үндэслэсэн байх шаардлагатай. Хичээлийн явцад Нэйтан Норр, Фрэдэрик Фрэнц, Карл Клайн зэрэг туршлагатай ах нар илтгэл тавьсан. Даруу зантай А. Х. Макмиллан ахаас ч зөндөө их юм сурсан. 1914–1919 оны эхэнд болсон сорилтын үед Ехова ард түмнээ хэрхэн удирдаж байсныг Макмиллан ахын илтгэлээс ойлгосон доо.

ТОМИЛОЛТ ӨӨРЧЛӨГДСӨН НЬ

Барбара бид хоёрыг Африкийн Бурунди улсад томилох гэж байгааг сургууль төгсөх дөхөж байхдаа Норр ахаас дуулав. Бид хоёр Бетелийн номын сан руу хар хурдаараа харайлгаж очоод, Бурунди хэдэн дэлгэрүүлэгчтэйг мэдэх гэж «Жил тутмын ном» хайлаа. Сонирхолтой нь энэ улсын тухай ямар ч мэдээлэл олдсонгүй! Мэдэхгүй шахуу тивийнхээ, сайн мэдээ хүрээгүй улсад очих гэж байгаагаа ойлгов. Ямар их санаа зовсон гэж санана! Шаргуу залбирсны хүчинд л нэг юм тайвширсан даа.

Цаг агаар, ахуй соёл, хэл гээд бүх юм нь бидэнд цоо шинэ байлаа. Дээрээс нь, франц хэл сурах хэрэгтэй болов. Мөн амьдрах байр олох шаардлагатай. Энд ирээд 2 хонож байтал Гилеадад хамт сурч байсан Харри Арнотт өөрийн томилогдсон Замби улс руу явах замдаа бид хоёр дээр ирэв. Тэрбээр бидэнд орон сууц олоход тусалсан. Энэ нь миссионерын анхны байр болов. Тэгтэл Еховагийн Гэрчүүдийн тухай ямар ч ойлголтгүй орон нутгийн засаг захиргааныхан биднийг эсэргүүцэж эхэллээ. Уг нь, дэлгэрүүлээд бүх юм сайхан болж байсан юм. Гэтэл хөдөлмөр эрхлэх зөвшөөрөлгүй бол энд байж болохгүй гэдгийг албаны хүмүүс мэдэгдэв. Бид арга буюу Бурундигээс явлаа. Тэгээд Уганда улсад томилогдсон.

Бид визгүй гээд санаа зовж байсан ч Еховад найдсан учраас тайвширсан. Угандад нэг канад Гэрч эрэгтэй дэлгэрүүлэгч хэрэгтэй газар үйлчилж байв. Тэрбээр бидний нөхцөл байдлыг Гадаадын иргэн, харьяатын газрын ажилтанд тайлбарлаж өглөө. Тэгтэл бичиг баримтаа бүрдүүлээд оршин суух эрхээ автлаа хэдэн сар байхыг маань зөвшөөрөв. Байдал ийнхүү сайнаар эргэсэн нь Ехова тусалж байгаагийн баталгаа гэдгийг ойлгосон.

Эндхийн нөхцөл байдал Бурундигээс тэс ондоо. Улсын хэмжээнд ердөө 28 Гэрчтэй боловч Хаант төрийн үйл хэрэг аль хэдийн жигдэрчээ. Хэсгээр дэлгэрүүлэхэд англи хэлтэй хүн их тааралдана. Гэхдээ сонирхсон хүмүүст ахиц дэвшил гаргахад нь тусалъя гэвэл нутгийн олон хэлний ядаж нэгийг сурах хэрэгтэйгээ удалгүй ойлгов. Бид нийслэл хот Кампалад дэлгэрүүлж эхэлсэн. Тэндхийн ихэнх хүн луганда хэлээр ярьдаг учир энэ хэлийг сурахаар шийдэв. Чөлөөтэй ярьж чадахгүй нэлээн хэдэн жил болсон. Гэхдээ лугандагаар дэлгэрүүлэх нь илүү үр өгөөжтэй байж билээ. Бид суралцагчийнхаа хэрэгцээ шаардлагыг сайн ойлгодог болохын хэрээр тэд ч бидэнд итгээд, сурч мэдсэн зүйл нь ямар санагдаж байгааг илэн далангүй хэлдэг болсон.

ОЛОН ГАЗРААР АЯЛСАН НЬ

Үнэнийг хүлээж авдаг даруу хүмүүсийг олоод баяр хөөр болж байтал явуулын ажилд гэнэт томилогдоод бүр ч их баярлаж билээ. Бид Кени салбарын заавраар «тагнуулын аялал»-д гарсан. Тусгай эхлэгч шаардлагатай газрыг хайх зорилгоор Уганда улсын нутгаар хөндлөн гулд аялав. Тэгж явахдаа Еховагийн Гэрчүүдтэй хэзээ ч уулзаж байгаагүй хүмүүстэй нэлээд хэдэн удаа тааралдаж, дайлуулж цайлуулсан. Тэд биднийг ая тухтай байлгаж, бүр хоол хийж өгч байлаа.

Дараа нь өөр нэг аялал эхлэв. Би Кампалагаас галт тэргээр хоёр өдөр яваад Кени улсын Момбаса хотод очиж, тэндээсээ усан онгоцоор Энэтхэгийн далайд орших Сейшелийн арлууд руу явав. Түүнээс хойш 1965–1972 оны хооронд Сейшелийн арлууд дээрх ах дүү нарыг эргэхээр очихдоо Барбарагаа авч явдаг байлаа. Тэр үед алслагдсан газар үйлчилдэг байсан хоёр дэлгэрүүлэгчийг нэг бүлэг болгов. Бүлэг нь яваандаа сайхан хурал болсон. Дараа нь би өөр аялалд гарлаа. Эритре, Этиоп, Суданд байдаг итгэл нэгтнүүдээ эргэсэн.

Угандад төрийн эргэлт гарч, улс төрийн байдал өөрчлөгдөв. Түүнээс хойш аймшигт он жилүүд үргэлжилсэн бөгөөд энэ хугацаанд би «Цезарийн юмыг Цезарьт» өг гэсэн зааврыг дагах нь үнэхээр ухаалаг хэрэг гэдгийг ойлгосон юм (Марк 12:17). Нэг удаа Уганда дахь гадаадын иргэн бүр гэрийнхээ ойр байрлах цагдаагийн газар очиж бүртгүүлэх шаардлагатай болов. Бид энэ шаардлагыг дор нь биелүүлсэн. Хэд хоногийн дараа би нэг миссионертой хамт Кампалад машинаар явж байлаа. Тэгтэл нууц цагдаагийн ажилтнууд биднийг зогсооход зүрх амаар гарах шахав! Тэд биднийг тагнуулууд хэмээн буруутгаж, цагдаагийн хэлтэст аваачлаа. Гэм хоргүй номлогчид гэдгээ тайлбарлаж, цагдаагийн газар бүртгүүлснээ хэлсэн ч сонссонгүй. Зэвсэгтэй цэрэг биднийг миссионерын байрны дэргэдэх цагдаагийн газар аваачив. Бүртгүүлснийг маань мэдэж байсан тэндхийн цагдаагийн дарга биднийг шууд таниад суллахыг тушаахад сая нэг сэтгэл амарч билээ!

Тэр үед замын постууд дээр, ялангуяа согтуу цэргүүд зогсооход маш их түгшдэг байлаа. Тэгэх бүрдээ залбирч, биднийг явуулах бүрд нь дотор уужирдаг байв. Харамсалтай нь, 1973 онд гадаадын бүх миссионерыг Угандагаас гаргасан.

Ингээд томилолт дахин өөрчлөгдөж, бид Баруун Африкийн Кот д’Ивуарт томилогдлоо. Ямар том өөрчлөлт байсан гэж санана! Цоо шинэ соёлд дасаж, хаашаа ч харсан францаар ярьж, орон орны миссионертой хамт амьдарч сурах хэрэгтэй болов. Гэлээ ч чин сэтгэлтэй даруу хүмүүс үнэнийг хурдан хүлээж авч байгааг хараад Ехова удирдаж байгааг дахин мэдэрсэн. Еховад найдвал замыг маань шулуун болгодгийг бид харсан.

Гэтэл Барбара минь хорт хавдартай болох нь тогтоогдов. Бид олон ч улс оронд очиж, тусгай эмчилгээ хийлгэсэн боловч Африкт үйлчлэх боломжгүй нь 1983 он гэхэд тодорхой боллоо. Бид хоёр сэтгэлээр маш их унасан.

АМЬДРАЛ ӨӨРЧЛӨГДСӨН НЬ

Лондонгийн Бетелд үйлчилж байх хугацаанд Барбарагийн хорт хавдар улам даамжирч, удалгүй тэр минь нас барав. Бетелийн гэр бүлийнхэн надад маш их тусалсан. Шинэ амьдралдаа дасаж, Еховад найдсаар байхад минь, ялангуяа, нэг хос их тус болсон. Бетелд цагийн туслахаар ажилладаг Энн гэдэг эмэгтэйтэй хожим нь би танилцав. Өмнө нь тусгай эхлэгчээр үйлчилж байсан, Еховад маш их хайртай энэ бүсгүйтэй 1989 онд гэрлэсэн. Тэр цагаас хойш бид хоёр Лондонгийн Бетелд үйлчилж байна.

Би 1995–2018 онд төвийн төлөөлөгчийн (хуучнаар бүсийн харгалзагчийн) эргэлтээр 60 орчим улсад очсон. Ехова ямар ч үед үйлчлэгчдэдээ санаа тавьдгийг би тэдгээр улсад эргэлт хийх бүрдээ мэдэрсэн.

2017 онд дахиад Африкт очих завшаан тохиосон юм. Энндээ Бурундиг танилцуулах ямар сайхан байсан гээч! 15 500 гаруй Гэрчтэй болсныг хараад бид хоёр хэчнээн их баярласан гэж санана! 1964 онд айлаар дэлгэрүүлж байсан тэр гудамжинд маань одоо Бетелийн сайхан байшин сүндэрлэж байгаа.

Би 2018 оны аяллын төлөвлөгөөгөө аваад бөөн баяр болж билээ. Очих улсуудын маань жагсаалтад Кот д’Ивуар орсон байв. Нийслэл Абижанд ирэхэд гэртээ ирсэн юм шиг л санагдсан. Бетелчдийн утасны жагсаалтыг халти хартал Сосу гэдэг нэр нүдэнд тусав. Бидний байгаа зочны өрөөний зэргэлдээх өрөөнд амьдардаг бетелчин болж таарав. Намайг Абижанд байхад хотын харгалзагчаар үйлчилж байсан ах санаанд оров. Гэвч би андуурчээ. Сосу ахын хүү Сосу байлаа.

Ехова хэлсэндээ заавал хүрдэг. Өч төчнөөн зовлон туулсан ч Еховад найдаад байвал замыг маань шулуун болгодгийг би биеэрээ үзсэн. Шинэ ертөнц рүү ойртох тусам улам тод гэрэлтэх эцэс төгсгөлгүй энэ замаараа бид зогсолтгүй явна (Сур. 4:18).