Еховад үйлчилсэн жаргалтай он жилүүд

Дараа жил нь Өмнөд Африк салбар шинэ хэвлэх машинтай болж, хүн хүч хэрэгтэй байгааг манай Бетелд зарласан юм. Би нэрээ бүртгүүлсэн чинь сонгогдчихсон. Тэгээд Деннис Лийч, Билл Маклеллан, Кен Нордин гэдэг канад бетелчидтэй хамт явахаар болов. «Та нар нэг талын билеттэй шүү!» гэж бидэнд хэлж билээ.

Би ээж рүүгээ залгаад «Танд хэлэх нэг сонинтой. Би Өмнөд Африк руу явахаар болчихлоо» гэлээ. Ээж маань үг дуу цөөтэй ч бат итгэлтэй, Еховатай их дотно хүн л дээ. Надтай утсаар ярихдаа нэг их юм хэлээгүй. Гэхдээ дэмжиж байгааг нь би мэдэж байлаа. Намайг хол явна гэхээр аав ээж хоёрт тиймхэн байсан ч хэн хэн нь шийдвэрийг маань ер эсэргүүцээгүй.

ӨМНӨД АФРИКТ

Бид дөрөв Брүүклиний Бетелд очоод өндөр хэвлэлийн барлан дарахад зориулсан үсэг өрөх гурван сарын сургалтад суув. Тэгээд Өмнөд Африк хүрэх аян замдаа гарч Кэйптаун орох ачааны усан онгоцонд суулаа. Би тэр үед дөнгөж л 20 хүрч байлаа. Орой болж байхад Кэйптаунаас Иоханнэсбүрг рүү олон цаг явж хүрэх галт тэргэнд суув. Үүрээр эхний зогсоол буюу Каруу хэмээх заримдаг цөлийн нэгэн жижиг хотод хүрсэн. Битүү утаа, шороо болсон жигтэйхэн халуун газар байв. Бид дөрөв цонхоор хараад ямар газар ирснээ гайхан «Яаж энд ажиллаж амьдарна аа!» гэж бодож явсан. Хожим тэр жижиг хотуудад дахиж очоод хэчнээн сэтгэл татам, амгалан тайван болохыг нь мэдэрсэн.

Тэгээд хэдэн жилийн турш, ажиллуулахад төвөгтэй линотип гэдэг лут машин дээр ажилласан даа. «Харуулын цамхаг», «Сэрцгээ!» сэтгүүлийг хэвлэхэд бэлдэн үсэг өрдөг байлаа. Өмнөд Африк салбарт бас Африкийн бусад улс руу илгээх сэтгүүлийг олон хэлээр хэвлэдэг байсан. Шинэ хэвлэлийн машиныг алс хол орших Канадаас энд “авчирсны” хэргийг ингэж гаргаж байгаадаа маш их баяртай байна.

Дараа нь би үйлдвэрийн конторын ажилтан болоод орчуулах, хэвлэх, илгээх зэрэг олон ажил хариуцаж байв. Би зав чөлөөгүй ч сэтгэл хангалуун байсан юм.

ЭХНЭР АВЧ, ЭХЛЭГЧ БОЛСОН МИНЬ

Би 1968 онд Бетелийн ойролцоо амьдардаг Лора Бовэн гэдэг эмэгтэйтэй гэр бүл болов. Лора эхлэгчээр үйлчлэхийн зэрэгцээ Бетелийн Орчуулгын хэлтэст бичээч хийдэг байлаа. Тэр үед гэрлэвэл Бетелээс гардаг журамтай байсан болохоор бид тусгай эхлэгчээр томилогдов. Арван жил Бетелд дулаан байранд сууж, халуун хоол идэж байсан хүн тусгай эхлэгчийн тэтгэмжээ яаж хүргэнэ дээ гэж жаахан санаа зовж байлаа. Дэлгэрүүлэх цаг, давтан уулзалт, тараах хэвлэлийн нормоо гүйцээвэл бидний хэн хэн нь сар бүр 25 ранд (тэр үеийн ханшаар 35 ам.доллар) авах байв. Энэ мөнгөө байрны түрээс, хоол хүнс, унаа, эм тариа, өөр хэрэгтэй юмандаа хүргэх ёстой байлаа.

Бид Энэтхэгийн далайн эргийн Дурбан хотын ойролцоох жижиг бүлэгт томилогдлоо. Тэнд энэтхэгчүүд шигүү суудаг байв. Олонх нь 1800-аад оны сүүлээр чихрийн тариаланд ажиллуулахаар гэрээгээр авчирсан ажилчдын үр сад байлаа. Одоо тэд өөр ажил эрхэлдэг ч өв соёлоо хадгалж үлдсэн. Олон янзын амтат карри зэрэг үндэснийхээ хоол ундыг идэж уудаг хэвээрээ. Англи хэлтэй болохоор харьцахад их амар.

Тусгай эхлэгчид сард 150 цаг дэлгэрүүлэх нормтой байлаа. Тиймээс Лора бид хоёр эхний өдөр 6 цаг дэлгэрүүлье гэж бодоод гарав. Гадаа бүгчим халуун, чийгтэй байлаа. Давтан уулзалт, Библийн хичээлгүй болохоор зургаан цаг айлаар дэлгэрүүлнэ гээд бод доо. Явж явж цагаа хартал 40-хөн минут өнгөрсөн байлаа. Энэ байдлаар дэлгэрүүлбэл яаж ард нь гарна даа л гэж бодсон.

Гэхдээ удалгүй аргаа олсон шүү. Өдөр бүр сэндвич бэлдэж, халуун савандаа шөл юм уу кофе хийгээд цүнхэлчихнэ. Жижигхэн Фольксвагенаа ойролцоох модны сүүдэрт тавиад амарчихна. Хөөрхөн энэтхэг хүүхдүүд заримдаа биднийг сонирхсон шинжтэй тойроод зогсчихно! Дараагийн хэдэн хоногт байдал өөрчлөгдсөн. Өглөөний эхний хоёр гурван цаг өнгөрөхийг анзаардаг ч нэг л мэдэхэд өдөр аль хэдийн өнгөрчихсөн байдаг болсон.

Тэр найрсаг хүмүүст Библийн үнэнийг хүргэх хэчнээн сайхан байсан гэж санана! Энэтхэгчүүд их эелдэг, хүнийг хүндэлдэг, Бурхнаас эмээдэг хүмүүс юм билээ. Хиндү шашинтай олон хүн сайн мэдээг хүлээж авсан. Тэд Ехова, Есүс, Библи, ирээдүйн амар тайван шинэ ертөнц, амилах найдварын тухай мэдэж авахдаа их дуртай байв. Бид жилийн дараа 20 Библийн хичээлтэй болсон юм даа! Өдөр бүр хичээл зааж, аль нэг гэр бүлтэй хоол иддэг байлаа. Тэр үед их сайхан байсан шүү!

Гэтэл удалгүй Энэтхэгийн далайн эрэг хавийн хурлуудад эргэлт хийх даалгавар авдаг байгаа! Бид итгэл нэгтнүүдээ урамшуулахаар эргэлт хийхдээ долоо хоног бүр өөр өөр айлд хонодог байв. Хүүхдүүд болон гэрийн тэжээвэр амьтантай нь тоглож гэр бүлийнх нь гишүүн шиг л байдаг байсан. Ингэсээр байтал хоёр жилийг үдэв. Нэг өдөр салбараас гэнэт залгаад «Та хоёрыг Бетелд ажиллуулмаар байна» гэлээ. Тэгэхэд нь би: «Бид энд их жаргалтай байгаа шүү дээ» гэж хариулсан. Гэхдээ мэдээж ямар ч даалгавар өгсөн дуртайяа биелүүлэх байв.

ДАХИАД БЕТЕЛЧИН БОЛЛОО

Би туршлагатай, төлөвшсөн эрчүүдтэй хамт Бетелийн Үйлчлэлийн хэлтэст ажиллахаар болов. Дүүрэг хариуцагч хуралд эргэлт хийснийхээ дараа салбарт тайлагнана. Тэр үед салбар тус тайланд үндэслэсэн захиа илгээж хурлынхныг урамшуулж, удирдамж заавар өгдөг байсан юм. Манай нарийн бичгийн дарга нар тэр захиаг коса, зулу болоод Африкийн бусад хэлээс англи хэл рүү, англиас тэдгээр хэл рүү орчуулах их ажлыг амжуулдаг байв. Тэд бас хар арьст Африк ах дүүд маань ямар сорилт тулгардгийг надад ярьдаг байсан.

Тэр үед Өмнөд Африкт хүмүүсийг арьс өнгөөр ялгаварлан гадуурхдаг байсан. Хар, цагаан арьстнууд өөр өөр дүүрэгт амьдардаг учраас нэг их уулзаж учирдаггүй байв. Хар арьст ах дүү маань эх хэлээрээ ярина, дэлгэрүүлнэ, цуглаанаа явуулна.

Намайг англи хэлний дүүрэгт томилдог байсан болохоор тийм ч олон хар арьст хүнтэй танил биш байлаа. Харин тэр үед хар арьстан, тэдний өв соёл, зан заншлын тухай илүү сайн мэдэх боломж гарсан. Нутгийн ёс заншил, шашны зан үйлийг дагадаггүйгээсээ болоод хавчигддагийг нь мэдэж авсан. Библитэй зөрчилддөг ёс заншил, чөтгөрүүдтэй холбоотой зан үйлийг сахидаггүйгээс нь болж тэднийг гэр бүл, тосгоныхон нь хавчиж зовоодог байв. Гэвч тэд үнэнч хэвээр байж эр зоригийн гайхалтай жишээ болдог! Хөдөөнийхөн ядуу тарчиг амьдралтай, боловсрол багатай ч Библийг хүндэтгэдэг.

Би шашин шүтэх эрх чөлөө, төвийг сахих байр сууриа хууль зүйн үүднээс хамгаалах ажилд бас оролцож байсан. Шашны магтуу дуулаагүй, залбиралд оролцоогүй гэж сургуулиасаа хөөгдсөн үнэнч, эр зоригтой Гэрч хүүхдүүдийг хараад үнэхээр итгэл бэхэжсэн.

Свазиланд гэгддэг байсан Африкийн нэг жижиг улсад итгэл нэгтнүүд маань хүнд бэрх сорилттой учирч билээ. II Собуза хааныг таалал төгсөхөд эрэгтэй хүн бүр үсээ хусаж, эмэгтэй хүн бүр үсээ тайрах гашуудлын зан үйл сахих ёстой болсон юм. Ах дүү маань өвөг дээдсээ шүтэх энэ зан үйлийг сахиагүйгээсээ болж мөн ч их хавчигдсан даа. Еховадаа үнэнч тэднээрээ үнэхээр их бахархаж билээ. Үнэнч, тэвчээртэй африк Гэрчүүдээсээ эхнэр бид хоёр ихийг сурч, итгэлээ бэхжүүлсэн.

ЭРГЭЭД ХЭВЛЭХ ҮЙЛДВЭРТЭЭ

1981 онд салбар компьютержсэн хэвлэлийн машинтай болсон болохоор би дахиад хэвлэх үйлдвэрт ажиллахаар боллоо. Хэвлэх технологи орвонгоороо өөрчлөгдөхийг нүдээрээ үзэх үнэхээр сэтгэл хөдөлгөм байлаа. Худалдааны төлөөлөгч шинэ хэвлэлийн машиныг салбарт өгөөд туршиж үзэхийг зөвшөөрсөн юм. Есөн линотип машинынхаа оронд таван цоо шинэ машин ашиглахаар болсон. Бас эргэлдэгч офсет машинтай болов. Хэвлэх хүчин чадлыг нь өмнөх машинуудтай харьцуулах юм биш!

Ингэж компьютержсэний ачаар манай байгууллага MEPS буюу Хэвлэхэд бэлтгэх олон хэлний электрон системийг зохиов. Канадын Бетелээс Өмнөд Африкт ирээд овор ихтэй, цаг их бардаг линотип, барлан дардаг хэвлэлийн машинууд дээр ажиллахаар ирж байсан тэр үеийг бодвол одоо техник технологи их хөгжжээ! (Ис. 60:17). Тэр үед бид дөрөв Бурханд маш их хайртай сайн эхнэрүүдтэй болцгоосон байсан. Билл бид хоёр гэр бүлээрээ Бетелд үйлчилсэн хэвээр байв. Кен Деннис нар хүүхдүүдтэй болсон байлаа.

Библид үндэслэсэн ном хэвлэлийг илүү олон хэлээр орчуулж, хэвлэж, өөр салбарууд руу илгээдэг болсноор салбарын ажлын ачаалал нэмэгдсэн. Ийм болохоор Бетелийн шинэ цогцолбор хэрэгтэй болов. Ах дүү маань Иоханнэсбүргийн баруунтаа нэгэн үзэсгэлэнтэй газар цогцолбор сүндэрлүүлж, 1987 онд Еховад зориулсан. Би энэ нүсэр ажилд гар бие оролцож, Өмнөд Африк салбарын хороонд олон жил үйлчилсэндээ сэтгэл өег явдаг.

БАС НЭГ ШИНЭ ДААЛГАВАР

2001 онд шинээр байгуулагдсан Америк салбарын хороонд үйлчлэх урилга авсан нь гэнэтийн явдал байлаа. Өмнөд Африк дахь ажил, анд нөхдөө орхино гэхээр хэцүү байсан ч Америк Бетелийн гэр бүлд багтаж, шинэ амьдралын замд хөл тавина гээд догдолж байв.

Лорагийн нас дээр гарсан ээжийг орхиж явах болсондоо бид санаа зовж байлаа. Нью-Йорк руу нүүчихвэл ээждээ бараг туслах боломжгүй болно шүү дээ. Тэгтэл Лорагийн гурван эмэгтэй дүү ээжийгээ харж хандаж, мөнгө төгрөгөөр тэтгэхээр болсон юм. Тэд: «Бид ээжийгээ харж хандъя. Бид бүрэн цагаар үйлчлэх боломжгүй ч та хоёрыг үйлчлэхэд тус болъё» гэсэн. Бид тэдэндээ баярлаж явдаг.

Канадын Торонтод суудаг ах эхнэртэйгээ хамт бэлэвсэрсэн ээжийг маань харж хандаад бараг 20-оод жил болж байлаа. Биднийг Нью-Йоркт ирсний дараахан ээж өнгөрсөн дөө. Нас бартал нь асарсан тэдэндээ их талархдаг. Нас дээр гарсан хүнийг асрах заримдаа яггүй ч эрх ашгаа хойш тавин асардаг ах дүүтэй маань ямар их ивээл вэ!

Би Америкийн Бетелд ирээд хэдэн жил хэвлэлийн ажил хийсэн. Одоо бол хэвлэх үйлдвэр хөгжиж, илүү амар болж дээ. Саяхнаас би Хангамжийн хэлтэст орсон. 5 000 орчим байнгын бетелчнээс гадна 2 000 гаруй хүн гэрээсээ ирж үйлчилдэг энэ том Бетелд сүүлийн 20 жил үйлчилж байгаадаа туйлын их баяртай байна.

Би 60 жилийн өмнө өөрийгөө энд байгаагаар төсөөлөө ч үгүй явсан. Энэ бүх хугацаанд Лора намайг тулж түшиж байсан. Гүйцэтгэж ирсэн олон янзын үүрэг даалгавар маань сайхан санагддаг. Очиж байсан салбарынхан болон хамт ажилласан итгэл нэгтнүүддээ бид бүгдэд нь хайртай. Одоо би 80 гарсан болохоор богиносгосон цагаар ажиллаж байгаа. Шижигнэсэн залуус маань ажлын голыг нугалж байна даа.

Дуулалч: «Өөрсдийн Бурхан нь ЭЗЭН байдаг улс ... ерөөлтэй еэ!» гэж хэлсэн нь хэчнээн үнэн бэ! (Дуу. 33:12). Аз жаргалтай ард түмнийх нь дунд Еховад үйлчилдэгтээ би их баярлаж явдаг.