၁၈ ‘ငါယေဟောဝါဟာ အမျက်ထွက်နှေးပြီး  ခိုင်မြဲတဲ့မေတ္တာ ကြီးမားတဲ့ဘုရား၊+ အမှားတွေ၊ ကျူးလွန်မှုတွေကို ခွင့်လွှတ်ပေမဲ့ ဒဏ်မပေးဘဲ မနေတဲ့ဘုရား၊ ဖခင်ရဲ့အပြစ်အတွက် သားမြေးမြစ်အထိ ဒဏ်ခတ်တဲ့ဘုရားပဲ’ လို့ ကိုယ်တော် ပြောခဲ့ပါတယ်။+

၃၂ ဒါပေမဲ့ ဒါဝိဒ်အစ်ကို ရှိမာရဲ့သား+ ယောနဒပ်က+ “အရှင်မင်းကြီး၊ သားတော်အားလုံး အသတ်ခံရပြီဆိုတဲ့ သတင်းကို မယုံပါနဲ့။ အဗရှလုံရဲ့အမိန့်နဲ့ အာမနုန်တစ်ယောက်ကိုပဲ သတ်လိုက်ကြတာပါ။+ နှမ+ တာမာကို အာမနုန် စော်ကားတဲ့နေ့ကစပြီး+ အဗရှလုံက အခုလိုလုပ်ဖို့ ကြံစည်ထားတာ။+

၃၃ အဲဒီအခါ ဒါဝိဒ်မင်းလည်း စိတ်ထိခိုက်လွန်းလို့ မြို့တံခါးပေါ်က အထက်ခန်းကို တက်သွားပြီး ငိုတော့တယ်။ တက်သွားရင်းနဲ့ “ငါ့သား အဗရှလုံ။ ငါ့သား၊ ငါ့သား အဗရှလုံ။ မင်းအစား ငါသေသွားရင် အကောင်းသား။ ငါ့သား အဗရှလုံ၊ သားရယ်”+ လို့ပြောနေတော့တယ်။

၇ လှည့်စားမခံကြပါနဲ့။ ဘုရားသခင်ကို မခန့်လေးစားလုပ်လို့ မရဘူး။ လူဟာ မျိုးစေ့ကြဲတဲ့အတိုင်း ရိတ်သိမ်းရလိမ့်မယ်။+