အခန်း ၂၃

ကပေရနောင်မြို့တွင် ထပ်မံပြုသော အံ့ဖွယ်အမှုများ

ဥပုသ်ရက်တွင် မိမိ၏တပည့်ဦးများဖြစ်သော ယာကုပ်၊ အန္ဒြေ၊ ပေတရုနှင့်ယောဟန်တို့ကိုယေရှုခေါ်ပြီးနောက် ကပေရနောင်မြို့ရှိ တရားဇရပ်သို့သွားကြသည်။ ထိုတွင်စတင်ဆုံးမသြဝါဒပေးသည့်အခါ ကျမ်းပြုဆရာများကဲ့သို့မဟုတ်၊ အခွင့်အာဏာရပုဂ္ဂိုလ်ပမာ ပြောဆိုဆုံးမသဖြင့် လူအပေါင်းတို့အံ့သြကြ၏။

ထိုဥပုသ်ရက်တွင်၊ နတ်ဆိုးပူးနေသူတစ်ဦးလည်းရှိနေသည်။ ခဏအကြာ၊ အသံကျယ်ဖြင့် “နာဇရက်မြို့သားယေရှု၊ ကိုယ်တော်သည်ကျွန်ုပ်တို့နှင့် အဘယ်သို့ဆိုင်သနည်း။ အကျွန်ုပ်တို့ကိုဖျက်ဆီးခြင်းငှာ လာသလော။ ကိုယ်တော်သည်အဘယ်သူဖြစ်သည်ကို အကျွန်ုပ်တို့သိပါ၏။ ဘုရားသခင်၏သန့်ရှင်းတော်မူသောသူဖြစ်ပါသည်” ဟုဟစ်ကြော်လေသည်။

ထိုသူကိုစွဲသောနတ်ဆိုးသည် စာတန်၏နတ်ဆိုးဖြစ်သည်။ နတ်ဆိုးကိုဆုံးမရင်း ယေရှုဤသို့ဆိုသည်။ “တိတ်ဆိတ်စွာနေလော့။ ထိုသူ၏အထဲကထွက်သွားလော့။”

နတ်ဆိုးသည်ထိုသူကိုတုန်တက်စေပြီးမှ ကြီးသောအသံနှင့်အော်၍၊ ထိုသူကိုမထိခိုက်စေဘဲ ထွက်သွားသည်။ လူတိုင်းအံ့ဩ၍ “ဤအမှုသည်အဘယ်သို့နည်း” “ညစ်ညူးသောနတ်တို့ကိုပင် အာဏာနှင့်မှာထား၍ သူတို့သည်နားထောင်ကြသည်တကား” ဟုဆိုကြသည်။ ဤသတင်းသည်ဝန်းကျင်အနှံ့ပြန့်သွားလေသည်။

တရားဇရပ်မှထွက်ပြီး ယေရှုနှင့်တပည့်တော်များသည် ရှိမုန် (ပေတရု) အိမ်သို့သွားကြသည်။ ပေတရု၏ယောက္ခမအပြင်းဖျားနေချိန်ဖြစ်သည်။ ‘သူမကိုသက်သာစေပါ’ ဟုသူတို့တောင်းပန်ကြသော်၊ ယေရှုသည် သူမအနီးသို့သွား၍ လက်ကိုချီကြွတော်မူသည်နှင့် ချက်ချင်းအဖျားပျောက်၍ ဧည့်သည်များအတွက် အစားအသောက်တည်ခင်းရန် ပြင်ဆင်လေ၏။

နေဝင်ပြီးချိန်တွင် လူအပေါင်းတို့သည် ဖျားနာသူတို့ကို ပေတရုအိမ်သို့ခေါ်ဆောင်လာကြသည်။ မကြာမီတစ်မြို့လုံးတံခါးဝမှာ စုရုံးလာကြသည်။ ယေရှုသည်ဖျားနာသူတိုင်းကို သက်သာစေပြီး၊ နတ်ပူးသူတို့မှ နတ်ဆိုးနှင်ထုတ်ပေးသည်။ နတ်ဆိုးများက “သင်သည်ဘုရားသခင်၏သားတော်ဖြစ်သည်” ဟူ၍အော်ထွက်သွားကြသည်။ ကိုယ်တော်ခရစ်တော်ဖြစ်သည်ကို နတ်ဆိုးများသိသောကြောင့် စကားတစ်ခွန်းမျှ ပြောဆိုစေခြင်းငှာယေရှုခွင့်ပြုတော်မမူ။ မာကု ၁:၂၁-၃၄။ လုကာ ၄:၃၁-၄၁။ မဿဲ ၈:၁၄-၁၇။

▪ တပည့်တော်လေးဦးကိုယေရှုခေါ်ပြီးနောက်ပိုင်း ဥပုသ်နေ့တစ်နေ့တွင် တရားဇရပ်၌ဘာဖြစ်ခဲ့သနည်း။

▪ တရားဇရပ်မှထွက်ပြီး ယေရှုဘယ်ကိုသွားသနည်း။ ထိုနေရာတွင်အဘယ်အံ့ဖွယ်အမှုကို ကိုယ်တော်ပြသနည်း။

▪ ထိုညနေခင်းတွင် အဘယ်အရာဖြစ်ပျက်သေးသနည်း။