သင်ခန်းစာ ၄၃
ဘုရင်ဒါဝိဒ်ရဲ့ အပြစ်
ရှောလုသေပြီးနောက် ဒါဝိဒ် ဘုရင်ဖြစ်လာချိန်မှာ အသက် ၃၀ ရှိပြီ။ ဘုရင်ဖြစ်တာ နှစ်အတော်ကြာပြီးနောက် တစ်ညနေခင်းမှာ နန်းတော်အမိုးကနေ သိပ်လှတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို တွေ့တယ်။ သူ့နာမည်က ဗာသရှေဘတဲ့။ သူက စစ်သား ဥရိယရဲ့မိန်းမ ဖြစ်တယ်။ ဒါဝိဒ်ဟာ ဗာသရှေဘကို နန်းတော်ဆီ ခေါ်လိုက်တယ်။ သူနဲ့အတူအိပ်လိုက်တော့ ကိုယ်ဝန်ရသွားတယ်။ ဒါဝိဒ်ဟာ သူ့အပြစ်ကို ဖုံးကွယ်ဖို့ ကြိုးစားတော့တယ်။ ဥရိယကို ရှေ့တန်းမှာထားပြီး တစ်ယောက်တည်းထားခဲ့ဖို့ သူ့ဗိုလ်ချုပ်ကို မှာလိုက်တယ်။ တိုက်ပွဲမှာ ဥရိယသေသွားတော့ ဗာသရှေဘကို ဒါဝိဒ် ယူလိုက်တယ်။
ယေဟောဝါဘုရားဟာ အဖြစ်အပျက် အားလုံးကို မြင်တယ်။ ကိုယ်တော် ဘာလုပ်သလဲ။ ပရောဖက်နာသန်ကို ဒါဝိဒ်ဆီ လွှတ်လိုက်တယ်။ နာသန်လည်း သွားပြီး ဒီလိုပြောတယ်– ‘သူဌေးကြီးတစ်ယောက်မှာ သိုးနွားတိရစ္ဆာန် အများကြီးရှိတယ်။ ဆင်းရဲသားမှာတော့ သူသိပ်ချစ်တဲ့ သိုးမလေးတစ်ကောင်ပဲ ရှိတယ်။ သူဌေးက ဆင်းရဲသားမှာရှိတဲ့ သိုးမလေးကို ယူလိုက်တယ်။’ ဒါကို ဒါဝိဒ်ကြားတော့ သိပ်စိတ်ဆိုးပြီး ‘ဒီသူဌေး သေဒဏ်ခံထိုက်တယ်’ လို့ပြောတယ်။ နာသန်က ‘မင်းကြီးဟာ အဲဒီသူဌေးပါပဲ’ လို့ ပြန်ပြောတော့ ဒါဝိဒ် အကြီးအကျယ် စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပြီး ‘ယေဟောဝါကို ကျွန်တော်ပြစ်မှားမိပြီ’ လို့ သူ့အပြစ်ကို ဝန်ခံတယ်။ ဒီအပြစ်ကြောင့် ဒါဝိဒ်နဲ့ သူ့မိသားစု ပြဿနာတွေ အများကြီး ကြုံရတယ်။ ယေဟောဝါဟာ ဒါဝိဒ်ကို ဒဏ်ခတ်ပေမဲ့ သူ့ရဲ့ရိုးသားမှုနဲ့ နှိမ့်ချမှုကြောင့် အသက်ချမ်းသာပေးတယ်။
ဒါဝိဒ်ဟာ ယေဟောဝါအတွက် ဗိမာန်တော် ဆောက်ပေးချင်ပေမဲ့ ယေဟောဝါက ဒါဝိဒ်ရဲ့သား ရှောလမုန်ကိုပဲ ဆောက်ခွင့်ပေးတယ်။ ဒါဝိဒ်က ‘ယေဟောဝါရဲ့အိမ်တော်ဟာ သိပ်ကို ခမ်းနားထည်ဝါပြီး လှပတင့်တယ်ရမယ်။ ရှောလမုန်ဟာ အသက်ကလည်းငယ်သေးတော့ သူ့အတွက် အသင့်ပြင်ထားပေးမှဖြစ်မယ်’ လို့ ပြောပြီး လိုအပ်သမျှ ပြင်ဆင်ပေးခဲ့တယ်။ ဆောက်လုပ်ရေးအတွက် ဒါဝိဒ်ကိုယ်တိုင် အများကြီး လှူဒါန်းတယ်။ ကျွမ်းကျင်တဲ့အလုပ်သမားတွေ ရှာပေးတယ်။ ရွှေတွေ၊ ငွေတွေနဲ့ တိုင်ရာမြို့၊ ဆိုင်ဒုန်မြို့က သစ်ကတိုးသားတွေ စုဆောင်းထားပေးတယ်။ သူ အသက်ကြီးပိုင်းရောက်တဲ့အခါ ဗိမာန်တော် ပုံကြမ်းကို ရှောလမုန်လက်ထဲ အပ်ပြီး ‘မင်းအတွက် ငါ့ကို ယေဟောဝါ ရေးသားစေတာ။ ယေဟောဝါ မင်းကို ကူညီပေးလိမ့်မယ်။ မကြောက်နဲ့။ ရဲရဲရင့်ရင့်နဲ့ ဆောက်ကြ’ လို့ပြောခဲ့တယ်။
“ကိုယ့်အမှားကို ဖုံးကွယ်ထားတဲ့သူက အောင်မြင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ အမှားကိုဝန်ခံပြီး စွန့်လွှတ်သူကတော့ ကရုဏာ ခံစားရလိမ့်မယ်။”—ပညာအလိမ္မာ ၂၈:၁၃