“နို့စို့သူငယ်များ၏ နှုတ်ထဲမှ”

ရှမွေလ ငယ်ရွယ်စဉ်က ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းကြီး ဧလိ၏သားများ ဆိုးသွမ်းမှု ပြုသည့်ကြားမှ ဖြောင့်မတ်သောမူများကို အခိုင်အမာစွဲကိုင်ခဲ့သည်။ (၁ ဓမ္မရာဇဝင် ၂:၂၂; ၃:၁) ဧလိရှဲလက်ထက်တွင် ဆီးရီးယားသို့ သုံ့ပန်းအဖြစ်ခေါ်ဆောင်ခံရသော ဣသရေလလုံမပျိုလေးသည် မိမိ၏သခင်မအား ရဲရဲရင့်ရင့် သက်သေခံခဲ့သည်။ (၄ ဓမ္မရာဇဝင် ၅:၂-၄) ယေရှု ၁၂ နှစ်အရွယ်တွင် ဘေးမှကြည့်နေသူများ မှင်တက်မိလောက်အောင် ဣသရေလဆရာများကို ရဲရင့်စွာပြောဆိုခဲ့ပြီး မေးခွန်းများမေးကာ အဖြေများပေးသည်။ (လုကာ ၂:၄၆-၄၈) သမိုင်းတစ်လျှောက်တွင် ယေဟောဝါ၏ ငယ်ရွယ်သောဝတ်ပြုသူများသည် ကိုယ်တော်အား သစ္စာရှိရှိ အမှုတော်ထမ်းခဲ့ကြပေပြီ။

ယနေ့လူငယ်တို့သည် ထပ်တူသစ္စာတည်ကြည်သော စိတ်ထားတင်ပြကြပါသလော။ အမှန်ပင်တင်ပြကြပါသည်! ကင်းမျှော်စင်အသင်း၏ ဌာနခွဲရုံးများမှလာသော သတင်းများက မြောက်မြားလှသော ယုံကြည်သူ လူငယ်လူရွယ်များသည် “ကြည်ညိုသော စေတနာစိတ်” နှင့် ယေဟောဝါ၏အမှုတော်ကို ထမ်းဆောင်နေကြကြောင်းပြသပါသည်။ (ဆာလံ ၁၁၀:၃) သူတို့၏ကြိုးစားအားထုတ်မှု ရလဒ်ကောင်းများက “အားမလျော့စိတ်မပျက်ဘဲ ကောင်းသောအကျင့်ကို ကျင့်ကြ” ဖို့ ခရစ်ယာန် လူကြီးလူငယ်အားလုံးကို အားတက်စေသည်။—ဂလာတိ ၆:၉။

ပုံသက်သေကောင်းတစ်ခုမှာ ခြောက်နှစ်အရွယ်တွင် ကြေညာသူတစ်ဦးဖြစ်လာပြီး သူမ၏အတန်းထဲရှိသူတိုင်းအား သက်သေခံရန် ပန်းတိုင်ချမှတ်ခဲ့သည့် ဂျပန်လုံမပျိုလေး အာယူမီးပင်ဖြစ်သည်။ သူမသည် စာသင်ခန်းရှိ စာကြည့်တိုက်တွင် စာအုပ်စာပေများစွာ ထားရန် ခွင့်ပြုချက်ကို ရယူခဲ့ပြီး သူ၏အတန်းသားများ မေးနိုင်မည့် မည်သည့်မေးခွန်းကိုမဆို ဖြေဆိုရန် ကိုယ်ပိုင်ပြင်ဆင်ထားသည်။ သူမလေး၏ အတန်းဖော်များအပြင် ဆရာသည်ပင် ဤစာအုပ်များနှင့် ရင်းနှီးလာသည်။ မူလတန်း ခြောက်နှစ်တာကာလအတွင်း အာယူမီးသည် ကျမ်းစာသင်အံမှု ၁၃ ခုကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ သူမသည် လေးတန်းအရောက်တွင် နှစ်ခြင်းခံပြီး သူမနှင့်ကျမ်းစာသင်သော မိတ်ဆွေများထဲမှ တစ်ယောက်က ခြောက်တန်းအရောက်တွင် နှစ်ခြင်းခံခဲ့သည်။ ထို့အပြင် ဤကျမ်းစာသင်သား၏ မိခင်နှင့် အမနှစ်ယောက်တို့လည်း ကျမ်းစာသင်ပြီး နှစ်ခြင်းခံခဲ့ကြသည်။

အကျင့်အကြံကောင်းက သက်သေခံမှုကို ဖြစ်စေ

‘သင်တို့၏ကောင်းသောအကျင့်များအားဖြင့် သာသနာပလူတို့ရှေ့၌ တင့်တယ်လျောက်ပတ်စွာ ကျင့်နေကြလော့’ ဟုတမန်တော်ပေတရုကဆိုခဲ့ရာ ဤမိန့်မှာချက်ကို ငယ်ရွယ်သူခရစ်ယာန်များက အလေးအနက်ခံယူကြသည်။ (၁ ပေတရု ၂:၁၂) ရလဒ်အနေနှင့် သူတို့၏အကျင့်အကြံကောင်းက သက်သေခံမှုကောင်းကိုဖြစ်စေခဲ့ပေသည်။ အာဖရိကတိုက်ရှိ ကင်မရွန်းနိုင်ငံတွင် အမျိုးသားတစ်ယောက်သည် ယေဟောဝါသက်သေများ၏ အသင်းတော်စည်းဝေးသို့ ဒုတိယအကြိမ်တက်ရောက်ရန် လာခဲ့ရာ လုံမငယ်တစ်ဦး၏နံဘေးတွင် ထိုင်ဖြစ်သွားသည်။ ဟောပြောသူက ကျမ်းပိုဒ်များကို လိုက်ဖွင့်ကြည့်ရန် ဖိတ်ခေါ်လိုက်သောအခါ လုံမငယ်လေးသည် သူမ၏ကျမ်းစာတွင် အခန်းငယ်ကို လျင်မြန်စွာရှာတွေ့ကာ အာရုံစူးစိုက်စွာ လိုက်ဖတ်နေသည်ကို ထိုအမျိုးသားက သတိပြုမိသည်။ သူမ၏ ဟန်ပန်အမူအရာသည် သူ့အတွက် လွန်စွာစွဲမှတ်စရာဖြစ်ခဲ့သဖြင့် အစည်းအဝေးပြီးဆုံးသောအခါ ဟောပြောသူဆီသွားကာ ဤသို့ပြောခဲ့သည်–“ဒီချာတိတ်မလေးက ကျွန်တော့်ကို ခင်ဗျားနဲ့ကျမ်းစာလေ့လာချင်စိတ် ပေါ်လာအောင်လုပ်တယ်။”

တောင်အာဖရိကတွင် ကျောင်းသား ၂၅ ယောက်မှာ ယေဟောဝါသက်သေတို့၏ကလေးများဖြစ်သည့် ကျောင်းတစ်ကျောင်းရှိသည်။ သူတို့၏အကျင့်အကြံကောင်းများက ယေဟောဝါသက်သေများအတွက် ဂုဏ်သတင်းမွှေးစေခဲ့ပြီ။ ဆရာမတစ်ယောက်က အထူးသဖြင့် သူမ၏အသင်းသည် လူငယ်များကို ကူညီရန် မစွမ်းဆောင်နိုင်သောကြောင့် သက်သေခံများသည် သူတို့၏သားသမီးများကို ဤမျှကောင်းစွာ မည်သို့လေ့ကျင့်ပေးသည်ကို သူမနားမလည်ကြောင်း သက်သေခံမိဘတစ်ဦးအားဖွင့်ပြောလာသည်။ ဤကျောင်းကို အကူအညီပေးရန် ဆရာမအသစ်တစ်ယောက် ရောက်လာရာ သက်သေခံကလေးများ၏ အကျင့်အကြံကောင်းကို ချက်ချင်းသတိပြုမိသွားသည်။ သူမက ယေဟောဝါသက်သေတစ်ယောက် ဖြစ်လာဖို့ ဘာတွေလုပ်ရမလဲဟု သက်သေခံကလေးတစ်ယောက်ကို မေးခဲ့သည်။ ကလေးက ကျမ်းစာကို သူမလေ့လာသင့်ကြောင်း ရှင်းပြကာ စိတ်ဝင်စားမှုကို အရေးယူလုပ်ဆောင်ရန် သူ၏မိဘများအား စီစဉ်ပေးခဲ့သည်။

ကော့စတာရီကာတွင် ရီဂိုဘာတိုသည် သုံးပါးပေါင်းတစ်ဆူ၊ ဝိညာဉ်စိုးလ်၊ မီးငရဲနှင့်ပတ်သက်သော သူ၏မေးခွန်းများကို အတန်းဖော်နှစ်ယောက်က ကျမ်းစာကိုအသုံးပြု၍ဖြေဆိုခဲ့သောအခါ သမ္မာတရား၏ထင်ရှားသောအကျိုးကို သတိပြုမိခဲ့သည်။ သူတို့ပြောဆိုသည့်အရာများကို သူအလေးထားခြင်းမှာ သူတို့၏ကျမ်းစာအသုံးပြုနိုင်သော စွမ်းရည်ကြောင့်သာမဟုတ်ဘဲ ခရစ်ယာန်ဘောင် ချာ့ချ်များတွင် သူတွေ့မြင်ခဲ့ရာများနှင့် များစွာခြားနားသော သူတို့၏အလွန်ကောင်းမွန်သည့် အကျင့်အကြံများကြောင့်လည်း ဖြစ်သည်။ မိသားစုက ဆန့်ကျင်သည့်ကြားမှ ရီဂိုဘာတိုသည် သူ၏ကျမ်းစာလေ့လာမှုတွင် ကောင်းစွာတိုးတက်နေပါသည်။

စပိန်တွင် ယေဟောဝါသက်သေခံနှစ်ယောက်—တစ်ယောက်မှာ ကိုးနှစ်အရွယ်—တို့သည် အိုနိုဖရဲအမည်ရှိ အမျိုးသားတစ်ဦးထံ သွားရောက်လည်ပတ်ခဲ့ကြသည်။ အသက်ကြီးသောသက်သေခံက ဒိုင်ခံပြောဆိုနေစဉ် ကျမ်းချက်ဖတ်သောအခါ ငယ်ရွယ်သောသက်သေခံက လိုက်ဖတ်ကာ မှတ်မိသည့် ကျမ်းချက်အချို့ကို ကိုးကားခဲ့သည်။ အိုနိုဖရဲ အလွန်စွဲမှတ်သွားသည်။ ဤလူငယ်များအား ကျမ်းစာကို ဤမျှကျွမ်းကျင်အောင်အသုံးပြုနိုင်ရန် လေ့ကျင့်ပေးသည့်နေရာတွင် ကျမ်းစာလေ့လာရန် သူဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ သို့ဖြစ်ရကား နောက်တနင်္ဂနွေနေ့ နံနက်စောစောတွင် ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ခန်းမသို့ သူသွားခဲ့သည်။ သူသည် သက်သေခံများ အစည်းအဝေးလာသည့်အချိန်ဖြစ်သော မွန်းလွဲနှစ်နာရီခန့်အထိ အပြင်တွင် စောင့်နေရသည်။ ဤအချိန်မှစ၍ သူသည် ကောင်းစွာတိုးတက်လာပြီး မကြာမီပင် သူ၏ဆက်ကပ်အပ်နှံခြင်းအထိမ်းအမှတ်အဖြစ်ရေတွင်နှစ်ခြင်းခံခဲ့သည်။

ထိထိမိမိရှိသော သက်သေခံလူငယ်လေးများ

မှန်ပါသည်၊ ယေဟောဝါသည် နူးညံ့သောနှလုံးသားပိုင်ရှင်များထံသို့ရောက်ရန် ငယ်ရွယ်သူများကိုသာမက အသက်ကြီးသောသူများကိုပါ အသုံးပြုသည်။ ယင်းကို ဟန်ဂေရီမှ တွေ့ကြုံမှုတစ်ခုတွင် ထပ်ဆင့်တွေ့မြင်ရသည်။ ဤတွင် ဆေးရုံသူနာပြုတစ်ဦးသတိပြုမိသည်မှာ ဆယ်နှစ်အရွယ် လူနာလေးဆီသို့ ဧည့်သည်များလာကြည့်သည့်အခါတိုင်း သူတို့သည် အစားအသောက်သာမက ဖတ်စရာများယူလာပေးလေ့ရှိခြင်းဖြစ်သည်။ သူမသည် ဤမိန်းကလေး အဘယ်အရာဖတ်နေသည်ကို သိလိုပြီး ချောင်းကြည့်ခဲ့ရာ ကျမ်းစာဖြစ်ကြောင်းတွေ့ခဲ့ရသည်။ သူနာပြုက သူမနှင့် စကားစမြည်ပြောပြီး နောက်ပိုင်းတွင် ဤသို့ဆိုသည်–“စတွေ့ကတည်းက သူ ကျွန်မကို သွန်သင်ပေးခဲ့တယ်။” မိန်းကလေး ဆေးရုံဆင်းသောအခါ သူနာပြုအား အစည်းအဝေးကြီးတက်ရောက်ရန် ဖိတ်ခေါ်ခဲ့သော်လည်း သူမ၏ဖိတ်ခေါ်ချက်ကို သူနာပြုက ငြင်းပယ်ခဲ့သည်။ သို့သော် နောက်ပိုင်း၌ သူမသည် “စင်ကြယ်သော ဘာသာစကား” ခရိုင်စည်းဝေးကြီးကို တက်ရောက်ရန် သဘောတူခဲ့သည်။ ယင်းနောက် သိပ်မကြာမီ သူမသည် ကျမ်းစာစလေ့လာပြီး တစ်နှစ်အကြာတွင် နှစ်ခြင်းခံခဲ့သည်—ဤအရာအားလုံးသည် ဆေးရုံတွင် ကျမ်းစာစာပေများကိုဖတ်ရန် မိန်းမငယ်လေးသည် မိမိ၏အချိန်ကို အသုံးပြုခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်သည်။

အဲလ်ဆာဗေဒိုးတွင်ရှိ အန္နားရုသည် အထက်တန်းကျောင်းတွင် ဒုတိယနှစ်ကျောင်းသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ သူမသည် အခြားသူများ ဖတ်လိုကဖတ်ရန် သူမ၏စာရေးစားပွဲတွင် ကျမ်းစာစာပေကို ထားခဲ့လေ့ရှိသည်။ တစ်ချိန်တွင် ဤစာပေသည် ပျောက်သွားပြီး ခဏအကြာတွင် ပြန်ရောက်လာသည်ကို သတိပြုမိရာ ကျောင်းနေဖက်တစ်ဦးဖြစ်သော အဲဗ်လင်း ယူဖတ်ကြောင်း သူမသိလိုက်ရသည်။ မကြာမီ အဲဗ်လင်းသည် သင်အံမှုကို လက်ခံပြီး အသင်းတော်စည်းဝေးများကို စတင်တက်ရောက်ခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင် နှစ်ခြင်းခံခဲ့ပြီး ယခုသူမသည် အရန်ရှေ့ဆောင်အဖြစ် အမှုဆောင်နေသည်။ အန္နားရုသည် မှန်မှန်ရှေ့ဆောင်တစ်ဦးဖြစ်သည်။

ပနားမားတွင် ညီအစ်မတစ်ဦးသည် အမျိုးသမီးတစ်ဦးနှင့်သင်အံမှုစတင်သည်နှင့် ထိုအမျိုးသမီး၏ခင်ပွန်းဖြစ်သူက သင်အံမှုရပ်တန့်သွားလောက်အောင် သမ္မာတရားကို ဆန့်ကျင်စပြုလာသည်။ သို့သော် ခင်ပွန်းသည်၏ သဘောထားသည် တဖြည်းဖြည်းပျော့ပျောင်းလာသည်။ နောက်ပိုင်းတစ်ချိန်၌ သက်သေခံတစ်ယောက်ဖြစ်သော သူ၏အကိုအရင်းက မိမိအိမ်တွင် သူခိုးအချက်ပေးကိရိယာ တပ်ဆင်ပေးရန် သူ့အားတောင်းဆိုခဲ့သည်။ သူသည် အချက်ပေးကိရိယာ တပ်ဆင်ပေးနေစဉ် သူ၏ကိုးနှစ်အရွယ် တူမလေးက မျက်နှာမကောင်းဘဲ အိမ်ပြန်ရောက်လာသည်။ တူမလေးအား ဘာဖြစ်ခဲ့ကြောင်းမေးရာ သူမနှင့် သူ့အမသည် ကျမ်းစာသင်ရန်သွားခဲ့သော်လည်း အိမ်၌လူမရှိဘဲဖြစ်ရာ ယင်းကြောင့်ဤနေ့တွင် ယေဟောဝါအတွက် မည်သည့်အရာမျှမလုပ်ပေးနိုင်ခဲ့ကြောင်း ပြောပြသည်။ သူမ၏ဦးလေးက ဤသို့ပြောခဲ့သည်–“ကဲ ငါ့ကိုဟောလေ။ အဲဒါဆိုရင် ယေဟောဝါအတွက် တူမလေး တစ်ခုခုလုပ်တာဖြစ်မှာပေါ့။” သူ၏တူမလေးသည် ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ ကျမ်းစာအုပ် ပြေးယူပြီး ကျမ်းစာသင်အံမှုစခဲ့သည်။

သူမလေး၏ မိခင် (ဤသူ၏ မရီး) က နားထောင်နေသည်။ သူမက ဖြစ်ပျက်သမျှသည် ရယ်စရာဖြစ်သည်ဟု ထင်သော်လည်း ဤသူသည် အိမ်ကိုအမြဲတမ်းလာပြီး တူမလေးအား ကျမ်းစာသင်ပေးရန်အတွက် တောင်းဆိုခဲ့သည်။ မိခင်ဖြစ်သူက သူမ၏မတ်သည် အလေးအနက်ထားပြီး ခက်ခဲသောမေးခွန်းများကို မေးခဲ့ကြောင်း တွေ့မြင်ခဲ့ရာ သမီးဖြစ်သူပါရောထိုင်စေပြီး သူမကိုယ်တိုင်ကျမ်းစာသင်ပေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သူသည် တစ်ပတ်လျှင်နှစ်ကြိမ် စတင်လေ့လာခဲ့ရာ အလျင်အမြန် တိုးတက်ခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင် ဆက်ကပ်အပ်နှံသည့် အဆင့်ထိရောက်ခဲ့ပြီး တူမလေး၏ ကောင်းသောအပြုအမူကြောင့် တိုက်နယ်စည်းဝေးတစ်ခုတည်းတွင် သူ၏ဇနီးနှင့်အတူ နှစ်ခြင်းခံခဲ့သည်။

လူငယ့်ရဲရင့်မှုက ကောင်းသောသက်သေခံမှုတစ်ခုကို ဖြစ်စေ

ကျမ်းစာဤသို့ဆိုသည်–“အားယူ၍ ရဲရင့်သောနှလုံးရှိလော့။ ထာဝရဘုရားကို မျှော်လင့်လျက်နေလော့။” (ဆာလံ ၂၇:၁၄) ဤစကားများသည် ဘုရားသခင့်ကျေးကျွန်အားလုံးနှင့် သက်ဆိုင်ပြီး လွန်ခဲ့သောနှစ်အတွင်းက ငယ်ရွယ်သူအပြင် လူကြီးများပါ ယင်းစကားများကို လိုက်လျှောက်ခဲ့ကြသည်။ ဩစတြေးလျတွင် ငါးနှစ်သမီးလေးသည် ကျောင်းအသစ်ကို တက်သောအခါ သူမ၏မိခင်က ယေဟောဝါသက်သေများ၏ ယုံကြည်ချက်များကို ရှင်းပြရန်ဆရာထံသို့သွားခဲ့သည်။ ဆရာက ဤသို့ဆိုခဲ့သည်–“ခင်ဗျားတို့ ယုံကြည်ချက်ကို ကျွန်တော်သိပြီးပါပြီဗျာ။ ခင်ဗျားသမီးက ကျွန်တော့်ကို အားလုံးရှင်းပြထားတယ်။” ဤလုံမလေးသည် သူမ၏ယုံကြည်ချက်ကို သူမဘာသာရှင်းပြရန် ဆရာကို ချဉ်းကပ်ဖို့ မရှက်ကြောက်ခဲ့ပါ။

ရိုမေးနီးယားတွင် ငါးနှစ်အရွယ် အန်ဒရေအာသည်လည်း ရဲရင့်မှုကို ပြသခဲ့သည်။ သူမ၏မိခင်သည် ဩသဒေါက်စ်ယုံကြည်ချက်ကို စွန့်ပြီး ယေဟောဝါသက်သေတစ်ယောက် ဖြစ်လာသောအခါ အိမ်နီးနားချင်းများက သူမပြောသည်များကို နားမထောင်ကြချေ။ တစ်နေ့ အသင်းတော်စာအုပ်ကြီးသင်တန်းတွင် လုပ်ငန်းတော်ကြီးကြပ်မှူးက အိမ်နီးချင်းများကို ဟောရန်လိုအပ်ချက်အား အလေးပေးဖော်ပြသည်ကို အန်ဒရေအာကြားခဲ့သည်။ သူမသည် ယင်းနှင့်ပတ်သက်၍ အလေးအနက်သဘောထားကာ အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်တွင် မိခင်အား ဤသို့ပြောခဲ့သည်–“မာမီအလုပ်သွားတဲ့နောက် သမီးအိပ်ရာထမယ်၊ မာမီလုပ်သလို လွယ်အိတ်ထဲကို စာပေစာတမ်းတွေထည့်ပြီး အိမ်နီးနားချင်းတွေကို သမ္မာတရားအကြောင်း ပြောပြဖို့ အကူအညီအတွက် ယေဟောဝါဆီမှာ ဆုတောင်းမယ်။”

နောက်တစ်နေ့တွင် အန်ဒရေအာသည် သူမကတိပြုထားသည့်အရာကို လုပ်ခဲ့သည်။ ထို့နောက် ကိုယ့်ကိုကိုယ်ရဲဆေးတင်ကာ အိမ်နီးချင်း၏ ဘဲလ်ကိုနှိပ်လိုက်သည်။ အိမ်နီးချင်းက တံခါးကိုဖွင့်ပေးသည့်အခါ သူငယ်မလေးက ဤသို့ပြောသည်–“ကျွန်မအမေ သက်သေခံတစ်ယောက် ဖြစ်လာကတည်းက သူ့ကိုရှင်တို့မကြိုက်ဘူးဆိုတာ ကျွန်မသိပါတယ်။ အမေဟာ ရှင်တို့ကို စကားပြောဖို့ အကြိမ်ကြိမ်ကြိုးစားပါသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရှင်တို့က သူမပြောတာကို နားမထောင်ချင်ဘူးလေ။ အဲဒါဟာ သူမကို စိတ်မကောင်းစရာ ဖြစ်စေတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မတို့ဟာ ရှင်တို့ကို ချစ်တယ်ဆိုတာ သိစေချင်တယ်။” ထို့နောက် အန်ဒရေအာသည် ဆက်၍ကောင်းစွာသက်သေခံခဲ့သည်။ တစ်နေ့တည်းတွင် သူမသည် စာအုပ်ကြီး ခြောက်အုပ်၊ မဂ္ဂဇင်း ခြောက်စောင်၊ စာအုပ်ငယ် လေးအုပ်နှင့် ဝေစာ လေးစောင် ဝေငှခဲ့သည်။ ထိုအချိန်မှစ၍ သူမသည် လယ်ကွင်းလုပ်ငန်းတွင် မှန်မှန်ပါဝင်လာခဲ့သည်။

ရဝမ်ဒါတွင်ရှိ ကျွန်ုပ်တို့၏ ညီအစ်ကိုများသည် ထိုတွင်ဖြစ်နေသော ရုန်းရင်းဆန်ခတ်မှုကြောင့် အကြီးအကျယ်ရဲရင့်မှု ပြသခဲ့ကြရပေမည်။ အဖြစ်အပျက်တစ်ခုတွင် သက်သေခံမိသားစုတစ်စုကို သတ်ရန်စစ်သားများ ပြင်ဆင်ထားသော အခန်းတစ်ခုထဲတွင် ထည့်လိုက်သည်။ မိသားစုသည် အလျင်ဆုတောင်းရန် ခွင့်ပြုချက်တောင်းခံခဲ့သည်။ ခွင့်ပြုချက်ရပြီးနောက် သမီးလေးဒေဗောရမှလွဲ၍ အားလုံးသည် တိတ်ဆိတ်စွာဆုတောင်းခဲ့ကြသည်။ သတင်းပို့ချက်အရ ဒေဗောရက ဤသို့ကျယ်လောင်စွာ ဆုတောင်းခဲ့သည်– “အို ယေဟောဝါ၊ ဒီအပတ် ပါပါနှင့် ကျွန်မ မဂ္ဂဇင်းငါးအုပ် ဝေငှခဲ့ပါတယ်။ ဒီလူတွေကို သမ္မာတရားအကြောင်းသင်ပေးပြီး အသက်ရအောင်ကူညီပေးဖို့ သူ့တို့ဆီဘယ်လိုလုပ် ပြန်သွားမလဲ။ ပြီးတော့ ကျွန်မ အခုကြေညာသူတစ်ယောက် ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်တော့မလဲ။ ကိုယ်တော်အတွက် အမှုဆောင်ဖို့ ကျွန်မနှစ်ခြင်းခံချင်တယ်။” ယင်းကို နားထောင်ပြီး စစ်သားတစ်ယောက်က ဤသို့ဆိုသည်–“ဒီသူငယ်မလေးကြောင့် ခင်ဗျားတို့ကို ကျုပ်တို့မသတ်ရက်တော့ဘူးဗျာ။” ဒေဗောရက ဤသို့တုံ့ပြန်ခဲ့သည်–“ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင်။” ဤမိသားစု လွတ်မြောက်ခဲ့သည်။

ယေရှုခရစ်သည် မိမိ၏မြေကြီးအသက်တာ အဆုံးပိုင်းလောက်တွင် ယေရုရှလင်သို့ အောင်ပွဲခံလျက်ဝင်လာခဲ့ချိန်တွင် ရွှင်မြူးနေသော အလွန်ကြီးမားသည့် လူအုပ်ကြီးက ကိုယ်တော်ကိုဆီးကြိုနှုတ်ဆက်ခဲ့ကြသည်။ လူအုပ်တွင် ကလေးများသာမက လူကြီးများလည်းပါသည်။ မှတ်တမ်းအရ လူငယ်များက “‘ဒါဝိဒ်၏သားတော်အား ဟောရှဏ္ဏဖြစ်စေသတည်း’ ဟု ဗိမာန်တော်၌ ကြွေးကြော်ကြသည်။” ယင်းကို ယဇ်ပုရောဟိတ်များနှင့် ကျမ်းပြုဆရာများက ကန့်ကွက်သောအခါ ယေရှု ဤသို့ချေပပြောဆိုခဲ့သည်–“‘နို့စို့သူငယ်တို့နှုတ်ထဲမှ ကိုယ်တော်သည် ချီးမွမ်းခြင်းကို ပြင်ဆင်တော်မူသည်’ ဟူသော စကားကိုသင်တို့ တစ်ခါမျှမဖတ်ဖူးသလော။”—မဿဲ ၂၁:၁၅၊ ၁၆။

ယနေ့လည်း ယေရှု၏စကားများမှန်ကန်နေကြောင်း တွေ့ရခြင်းသည် ဘဝင်ခိုက်ဖွယ်မဖြစ်ပေလော။ ဆယ်ကျော်သက်များနှင့် လူငယ်အမျိုးသမီး အမျိုးသားများအပါအဝင်—“နို့စို့သူငယ်တို့နှုတ်ထဲမှ” ယေဟောဝါသည် ချီးမွမ်းခြင်းကို ပြင်ဆင်ခဲ့ပြီ။ အမှန်ပင်၊ ယေဟောဝါအား ချီးမွမ်းခြင်းနှင့် ပတ်သက်လာလျှင် အသက်ငယ်လွန်းသည် မရှိပါ။—ယောလ ၂:၂၈၊ ၂၉။