စစ်မှန်သောလုံခြုံမှု—ရောက်ရန်ခဲယဉ်းသည့် ပန်းတိုင်

အနိုးအမည်ရှိကလေးငယ်တစ်ဦးသည် အဆာသွတ်ထားသော သူ၏ကစားစရာ ကျားရုပ်လေးကို ခင်တွယ်မြတ်နိုးလှ၏။ ကစားရာနေရာ၊ ထမင်းစားရာစားပွဲ၊ သူ၏အိပ်ရာ၊ သူသွားလေရာရာသို့ ၎င်းကို ဆွဲခေါ်ယူငင်သွားတတ်၏။ သူလေးအဖို့ ထိုကျားရုပ်သည် စိတ်လက်ချမ်းသာမှုနှင့် လုံခြုံမှုကို ပေးပေသည်။ တစ်နေ့သော် အရေးကြုံလေတော့သည်။ ကျားရုပ်လေး ပျောက်ဆုံးနေ၏!

အာနိုးလေး ငိုယိုသောအခါ သူ၏မိခင်၊ ဖခင်အပြင် အစ်ကိုသုံးဦးတို့မှာ အိမ်ကြီးအတွင်း၌ ကျားရုပ်လေးကို ပိုက်စိပ်တိုက် ရှာဖွေရလေတော့သည်။ နောက်ဆုံး၌ သူတို့ထဲမှ တစ်ဦးက ၎င်းကို အံဆွဲတစ်ခုထဲတွင် ရှာတွေ့သွားသည်။ အာနိုးလေးသည် ၎င်းကို ထိုအထဲ၌ထည့်ထားပြီး မည်သည့်နေရာ၌ရှိသည်ကို ရုတ်တရက် မေ့သွားဟန်တူ၏။ ကျားရုပ်လေးကို ပြန်ရ၍ အာနိုးလေးသည်လည်း မျက်ရည်များကို သုတ်လိုက်တော့သည်။ သူလေးသည် ပျော်ရွှင်မှုနှင့် လုံခြုံမှုကို နောက်တစ်ဖန် ရရှိပြန်လေပြီ။

အံဆွဲတစ်ခုအတွင်းမှ ကစားစရာ ကျားရုပ်လေးကို ရှာတွေ့ ခြင်းတမျှ ပြဿနာအားလုံးကို လွယ်ကူစွာ ဖြေရှင်းနိုင်ခဲ့မည်ဆိုလျှင် မည်မျှကောင်းလိုက်မည်ဖြစ်ခြင်း! သို့သော်လည်း များစွာသောသူတို့အဖို့ လုံခြုံမှုနှင့်ပတ်သက်သော ကိစ္စရပ်များသည် ထိုထက်မက ပို၍အရေးကြီးပြီး နက်နဲရှုပ်ထွေးလှပေသည်။ ‘ငါဟာ ရာဇဝတ်မှု ဒါမှမဟုတ် အကြမ်းဖက်မှုရဲ့သားကောင် ဖြစ်သွားလေမလား။ အလုပ်ပြုတ်မယ့် အန္တရာယ်နဲ့ ကြုံနေရသလား။ ငါ့မိသားစုမှာ အစားအသောက် အလုံအလောက်ရှိတာ သေချာရဲ့လား။ ငါ့ရဲ့ဘာသာရေး ဒါမှမဟုတ် လူမျိုးနောက်ခံကြောင့် တခြားသူတွေ ငါ့ကို ရှောင်သွားကြလေမလား’ ဟု နေရာတိုင်းလိုလိုတွင်ရှိသောသူတို့ စနောင့်စနင်းဖြစ်လျက်ရှိ၏။

လုံခြုံမှုကင်းမဲ့နေသည့် လူအရေအတွက်မှာ တောင်ပုံရာပုံပင်ဖြစ်သည်။ ကုလသမဂ္ဂ၏အလိုအရ သန်းပေါင်းသုံးထောင်နီးပါးတို့သည် သာမန်ရောဂါကုသမှုအတွက်တင်မကဘဲ လိုအပ်သည့်ဆေးဝါးများရရှိရန်အတွက်ပါ အခွင့်အလမ်းမဲ့လျက်ရှိကြသည်။ သန်းပေါင်းတစ်ထောင်ကျော်တို့မှာ ဆင်းရဲတွင်းနက်လျက်ရှိကြ၏။ အလုပ်လုပ်နိုင်ကြသော်လည်း သန်းပေါင်းတစ်ထောင်နီးပါးတို့မှာ အကျိုးမရှိသော အလုပ်သာရရှိကြသည်။ ဒုက္ခသည်အရေအတွက်သည် တိုးများလျက်ရှိ၏။ ၁၉၉၄ ခုနှစ်အကုန်ပိုင်းတွင် ကမ္ဘာပေါ်၌ လူ ၁၁၅ ယောက်တွင် ၁ ယောက်ခန့်တို့သည် သူတို့၏နေအိမ်မှ ထွက်ပြေးကြရန် ဖိအားပေးခံရသည်။ မရေမတွက်နိုင်သော ရာဇဝတ်မှုနှင့် အကြမ်းဖက်မှုတို့ကို ဖြစ်ပွားစေသည့် နှစ်စဉ် ဒေါ်လာသန်းထောင်ပေါင်း ၅၀၀ တန် မူးယစ်ဆေးကုန်သွယ်မှု၏အကျိုးရလဒ်အဖြစ် လူ သန်းနှင့်ချီ၍ အသက်ဆုံးရှုံးရကြ၏။ စစ်မှုက သန်းပေါင်းများစွာတို့၏အသက်ကို မွှေနှောက်ဖျက်ဆီးလျက်ရှိသည်။ ၁၉၉၃ ခုနှစ် တစ်နှစ်တည်းအတွင်း၌ နိုင်ငံပေါင်း ၄၂ နိုင်ငံတို့သည် တိုက်ပွဲကြီးများ ဆင်နွှဲခဲ့ပြီး အခြား ၃၇ နိုင်ငံတို့မှာ နိုင်ငံရေးအကြမ်းဖက်မှုနှင့် တွေ့ ကြုံခဲ့ရသည်။

စစ်မှု၊ ဆင်းရဲနွမ်းပါးမှု၊ ရာဇဝတ်မှုနှင့် လူ့လုံခြုံမှုကို ခြိမ်းခြောက်နေသော အခြားခြိမ်းခြောက်မှုများသည် အပြန်အလှန် ဆက်စပ်လျက်ရှိကြပြီး အရေအတွက်မှာလည်း တိုးပွားလျက်ရှိသည်။ အဆိုပါ ပြဿနာများအတွက် အံဆွဲတွင်းရှိ ကျားရုပ်ပြဿနာဖြေရှင်းနည်းမျိုး မရှိပါ။ အမှန်တကယ်၌ ၎င်းတို့ကို လူသားများ ဘယ်တော့မျှဖြေရှင်းနိုင်မည်မဟုတ်ချေ။

“မင်းများမှစ၍ မကယ်တင်နိုင်သော လူသားကို မကိုးစားကြနှင့်” ဟု ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပါဌ်တော် ကျမ်းစာက သတိပေး၏။ သို့ ဖြစ်ပါက မည်သူ့ကို ကျွန်ုပ်တို့ ယုံကြည်ကိုးစားနိုင်မည်နည်း။ အဆိုပါကျမ်းချက်က ဆက်လက်၍ “ယာကုပ်အမျိုး၏ဘုရားသခင် မစတော်မူသောသူ၊ မိမိဘုရားသခင်ထာဝရဘုရားကို မျှော်လင့်သောသူသည် မင်္ဂလာရှိ၏။ ထိုဘုရားသခင်သည် ကောင်းကင်၊ မြေကြီး၊ သမုဒ္ဒရာနှင့်တကွ အရပ်ရပ်၌ရှိသမျှတို့ကို ဖန်ဆင်းတော်မူ၏” ဟု ဆိုသည်။—ဆာလံ ၁၄၆:၃-၆။

ဤကမ္ဘာမြေ၌ လုံခြုံမှုရှိစေရန် ယေဟောဝါအား အဘယ်ကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့ ယုံကြည်ကိုးစားနိုင်သနည်း။ ယခုအချိန်၌ လုံခြုံ၍ ပျော်ရွှင်ဖွယ်အသက်တာမျိုးကို မွေ့လျော်ရန် ဖြစ်နိုင်ပါမည်လော။ လူ့လုံခြုံမှုအား အနှောင့်အယှက်ပြုနေသည့်အရာများကို ဘုရားသခင် မည်သို့ဖယ်ရှားတော်မူမည်နည်း။