ခိုင်မြဲသောစိတ်ချမှုဖြင့် အပြည့်အဝရပ်တည်

စည်းဝေးကြီးများ—ကျွန်ုပ်တို့ညီအစ်ကိုအသင်းအပင်းဖြစ်ကြောင်း ရွှင်လန်းဖွယ်အတည်ပြုချက်များ

တစ်နှစ်နီးပါး မတရားထောင်ချခံရပြီးနောက် ကျန်းမာရေးချူချာလျက်ရှိသော အသက်ငါးဆယ်အရွယ် ဂျိုးဇက် အက်ဖ်. ရပ်သဖော့ဒ်သည် ဟိုတယ်အခန်းစောင့်အဖြစ် ပျော်ရွှင်စွာလုပ်ဆောင်နေ၏။ သူသည် အဝတ်သေတ္တာများကို သွက်လက်ဖျတ်လတ်စွာသယ်ယူပေးပြီး ရောက်ရှိလာသော ခရစ်ယာန်ချင်းများအား ဟိုတယ်အခန်းများသို့ ပို့ဆောင်ပေးနေ၏။ သူနှင့်အတူ အကျဉ်းချခံခဲ့ရသူ—ကျမ်းစာကျောင်းသားချင်း—နှစ်ဦးသည် တည်းခိုခန်းများ စီမံခန့်ခွဲပေးရန်စောင့်ဆိုင်းနေကြသော လူအုပ်ကြီးကို နေရာချပေးနေကြသည်။ သန်းခေါင်ကျော်အထိ အလုပ်များလျက်ရှိကြ၏။ သူတို့အားလုံး စိတ်အားတက်ကြွနေကြသည်။ ဤအချိန်အခါကား အဘယ်နည်း။

ထိုနှစ်ကား ၁၉၁၉ ခုနှစ်ဖြစ်ပြီး (ယနေ့ ယေဟောဝါသက်သေများဟု လူသိများသော) ကျမ်းစာကျောင်းသားများသည် ညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်ရာကာလမှ နာလန်ထူခါစပင်ရှိသေးသည်။ မိမိတို့အဖွဲ့အစည်းကို ပြန်လည်အားဖြည့်တင်းပေးဖို့ ယူ.အက်စ်.အေ.၊ အိုဟိုင်အို၊ စီဒါပွိုင့်တွင် ၁၉၁၉၊ စက်တင်ဘာ ၁ ရက်မှ ၈ ရက်အထိ စည်းဝေးကြီးတစ်ခုကို ကျင်းပကြမည်ဖြစ်သည်။ စည်းဝေးကြီးနောက်ဆုံးနေ့တွင် စည်းဝေးကြီးတက်ရောက်သူအသီးသီးအား ညီအစ်ကိုရပ်သဖော့ဒ်က “သင်တို့သည် ဘုန်းအသရေနှင့်ပြည့်စုံသော ကျွန်ုပ်တို့သခင်၏နိုင်ငံတော်အကြောင်း . . . လူတို့အားဟောပြောနေကြသည့်၊ ဘုရင်တကာတို့၏ဘုရင်၊ သခင်တကာတို့၏သခင်၏ သံတမန်ဖြစ်သည်” ဟူသောစကားဖြင့် အားပေးခဲ့ခြင်းကို စိတ်အားတက်ကြွနေသူ ၇,၀၀၀ မျှရှိလူအုပ်ကြီးသည် အထူးအာရုံစိုက်နားထောင်ခဲ့ကြ၏။

ယေဟောဝါ၏လူမျိုးတို့သည် စည်းဝေးကြီးများကို ရှေးဣသရေလအချိန်ကတည်းက ကျင်းပခဲ့ကြသည်။ (ထွက်မြောက်ရာ ၂၃:၁၄-၁၇; လုကာ ၂:၄၁-၄၃) ဤသို့စုဝေးခဲ့ချိန်များသည် ပျော်ရွှင်ဖွယ်အချိန်အခါများဖြစ်၍ တက်ရောက်သူအားလုံး ဘုရားသခင့်စကားတော်ကို စိတ်စွဲလမ်းကြစေရန် ကူညီပေးချိန်ဖြစ်သည်။ ထိုနည်းတူစွာ မျက်မှောက်ခေတ် ယေဟောဝါသက်သေများ၏ စည်းဝေးကြီးများသည်လည်း ဝိညာဉ်ရေးအကျိုးစီးပွားကို အာရုံစိုက်သည်။ ဤပျော်ရွှင်ဖွယ်စည်းဝေးများသည် ခရစ်ယာန်ညီအစ်ကိုအသင်းအပင်း၏ ခိုင်မြဲသောနှောင်ကြိုးများဖြင့် သက်သေခံများ စည်းလုံးနေကြောင်း စိတ်ရင်းမှန်ဖြင့်လေ့လာသူများအတွက် မငြင်းနိုင်သောသက်သေသာဓကဖြစ်သည်။

တက်ရောက်ရန် ကြိုးစားမှုများ

စည်းဝေးကြီးများသည် ဝိညာဉ်ရေးလန်းဆန်းမှုနှင့် ဘုရားသခင့်စကားတော်မှ သွန်သင်ပေးချက်များရသည့် အချိန်အခါဖြစ်ကြောင်းကို မျက်မှောက်ခေတ်ခရစ်ယာန်များ သဘောပေါက်ကြ၏။ သူတို့အား “စုံလင်လျက်၊ ဘုရားသခင်၏အလိုတော်ကို အကုန်အစင်လေ့ကျက်လျက် တည်ကြည်” စေရန် ကူညီပေးရာတွင် အဆိုပါစည်းဝေးကြီးများသည် မရှိမဖြစ်လိုအပ်ရာများဖြစ်၏ဟု သူတို့မှတ်ယူကြသည်။ (ကောလောသဲ ၄:၁၂) သို့ဖြင့် သက်သေခံများသည် ဤစည်းဝေးများကို လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲထောက်ခံကြပြီး ၎င်းတို့ကိုတက်ရောက်ရန် အကြီးအကျယ်ကြိုးစားကြသည်။

အချို့အတွက်ဆိုလျှင် ဤစည်းဝေးကြီးများကိုတက်ရောက်ရန် ယုံကြည်ခြင်းရှိကြောင်း တင်ပြခဲ့ကြရပြီး တောင်ကြီးပမာ အတားအဆီးများကိုပင် ကျော်လွှားဖို့လိုအပ်ခဲ့သည်။ ဥပမာ၊ ဩစတြီးယားနိုင်ငံမှ သက်ကြီးပိုင်းသက်သေခံတစ်ဦးကို စဉ်းစားကြည့်ပါ။ သူသည် ဆီးချိုရောဂါရှင်ဖြစ်ပြီး နေ့စဉ် အင်စူလင်ဆေးထိုးနေရသော်လည်း သူ့နိုင်ငံတွင်ကျင်းပသည့် ခရိုင်စည်းဝေးကြီးကို နေ့တိုင်းတက်ရောက်ရန်စီစဉ်ခဲ့၏။ အိန္ဒိယနိုင်ငံမှ အလွန်ဆင်းရဲသောမိသားစုကြီးတစ်ခုသည် စည်းဝေးကြီးတက်ရောက်ရန် မဖြစ်နိုင်စရာအကြောင်းက ပိုများနေသည်။ ထိုမိသားစုမှတစ်ဦးက ကူညီထောက်ပံ့ပေးခဲ့သည်။ “ဒီစည်းဝေးကြီးကို မပျက်ချင်လို့ ခရီးစရိတ်အတွက် ကျွန်မရွှေနားကွင်းကို ရောင်းလိုက်ရတယ်။ ပေါင်းသင်းခွင့်နဲ့ အတွေ့အကြုံတွေက ကျွန်မတို့ရဲ့ယုံကြည်ခြင်းကို ပိုခိုင်ခံ့စေတဲ့အတွက် ရောင်းရကျိုးနပ်ပါတယ်” ဟုသူပြောပြသည်။

ပါပူဝါ နယူးဂီနီနိုင်ငံမှ နှစ်ခြင်းမခံရသေးသော စိတ်ဝင်စားသူအုပ်စုတစ်စုသည် မြို့ပေါ်တွင်ကျင်းပမည့် ခရိုင်စည်းဝေးကြီးကိုတက်ရောက်ရန် သန္နိဋ္ဌာန်ချခဲ့ကြသည်။ သူတို့ရွာမှ ကားပိုင်ရှင်တစ်ဦးထံသို့သွား၍ စည်းဝေးကြီးအရောက် ကုန်ကျငွေကို မေးခဲ့ကြသည်။ ကုန်ကျစရိတ်သည် သူတို့တတ်နိုင်သည်ထက် ပိုများနေသောကြောင့် ထိုလူ၏အိမ်တွင်အလုပ်လုပ်ပေးရန်၊ မီးဖိုဆောင်ကို ပြန်လည်ဆောက်လုပ်ပေးရန် သူတို့စီစဉ်ခဲ့ကြသည်။ ဤနည်းဖြင့် သူတို့သည် ခရိုင်စည်းဝေးကြီးသို့ သွားရောက်နိုင်ကြပြီး စည်းဝေးကြီးအစီအစဉ်တစ်ခုလုံးကို တက်ရောက်ခြင်းမှ အကျိုးကျေးဇူးခံစားခဲ့ကြရ၏။

စည်းဝေးကြီးများတက်ရောက်ရန် ရည်စူးထားသော ယေဟောဝါသက်သေများအတွက် ခရီးဝေးခြင်းမှာ မဖြေရှင်းနိုင်သောပြဿနာတစ်ခုမဟုတ်ချေ။ ၁၉၇၈ ခုနှစ်တွင် ပြင်သစ်နိုင်ငံ၊ လီလ်မြို့၌ ကျင်းပသည့်စည်းဝေးကြီးတစ်ခုကို တက်ရောက်ရန် ပိုလန်နိုင်ငံမှလူငယ်တစ်ဦးသည် မိုင် ၇၅၀ ကိုစက်ဘီးစီး၍ ခြောက်ရက်ကြာခရီးနှင်ခဲ့၏။ ၁၉၉၇၊ နွေရာသီအတွင်း မွန်ဂိုလီယာနိုင်ငံမှ သက်သေခံနှစ်ဦးသည် ရုရှားနိုင်ငံ၊ အီရ်ကွတ်စ်မြို့တွင်ကျင်းပမည့် ခရစ်ယာန်အစည်းအဝေး တက်ရောက်ရန်မိုင် ၇၅၀ ခရီးကိုသွားခဲ့သည်။

စစ်မှန်သောညီအစ်ကိုအသင်းအပင်း၏လှုပ်ရှားမှု

စည်းဝေးကြီးများ၌ သက်သေခံများတင်ပြကြသော စည်းလုံးမှုနှင့် ညီအစ်ကိုအသင်းအပင်းကို ဘက်မလိုက်ဘဲလေ့လာသူများ သိသာထင်ရှားစွာတွေ့ မြင်နိုင်ကြသည်။ စည်းဝေးကြီးတက်ရောက်သူများကြားတွင် မျက်နှာလိုက်ခြင်းမရှိ၊ ဦးဆုံးအကြိမ် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးတွေ့ဆုံသူများကြား၌ပင် စစ်မှန်သောနွေးထွေးမှုရှိသည်ကို လူအများ စိတ်စွဲမှတ်သွားခဲ့ကြ၏။

ဩစတြေးလျနိုင်ငံတွင် မကြာသေးမီကကျင်းပခဲ့သော အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာစည်းဝေးကြီးတစ်ခုအတွင်း အခြားအရပ်မှလည်ပတ်ရောက်ရှိလာသော စည်းဝေးကြီးကိုယ်စားလှယ်များနှင့်အတူ တစ်ပတ်အထိ လိုက်ပါသွားလာခဲ့သည့် ဧည့်လမ်းညွှန်သူတစ်ဦးသည် သူတို့နှင့်ပေါင်းသင်းရခြင်းမှ အလွန်ပျော်ရွှင်မှုရသည့်အတွက် အချိန်ပိုနေလိုခဲ့သည်။ သူတို့၏ချစ်ခြင်းမေတ္တာနှင့် စည်းလုံးမှုကို ထိုသူစိတ်စွဲမှတ်သွား၏၊ သူတို့အများစုမှာ သူစိမ်းများဖြစ်ကြသော်လည်း ဤမျှသင့်မြတ်နိုင်ကြသည်ကို သူမယုံကြည်နိုင်ဘဲဖြစ်ခဲ့သည်။ သူတို့နှင့်ခွဲခွာရတော့မည့်အချိန်ရောက်သောအခါ မိမိစကားကိုနားထောင်ပေးရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။ “ညီအစ်ကို၊ ညီအစ်မတို့” ဟုခေါ်၍ ကျေးဇူးတင်စကားပြောမဆုံးမီ ဆို့နင့်လာကာ မျက်ရည်များပင်ကျလာလေသည်။

၁၉၉၇ ခုနှစ်တွင် သီရိလင်္ကာနိုင်ငံ၏ ဘာသာစကားသုံးမျိုးဖြင့် ခရိုင်စည်းဝေးကြီးကို အားကစားရုံကြီးတစ်ခု၌ ပထမဆုံးအကြိမ်ကျင်းပခဲ့၏။ အစီအစဉ်တစ်ခုလုံးကို အင်္ဂလိပ်၊ စင်ဟာလီနှင့် တယ်မီလ်ဘာသာစကားတို့ဖြင့် တစ်ပြိုင်တည်းတင်ဆက်ခဲ့သည်။ လူမျိုးရေးတင်းမာမှု တိုးများနေသောလောကကြီးတွင် ဤသို့ဘာသာစကားသုံးမျိုးဖြင့် စည်းဝေးကြီးကျင်းပခြင်းကို သတိမပြုမိကြဘဲမနေပါ။ ရဲသားတစ်ဦးက “ဒီစည်းဝေးကြီးကို ဘယ်သူစီမံဦးဆောင်နေတာလဲ၊ စင်ဟာလီတွေလား၊ တယ်မီလ်တွေလား၊ အင်္ဂလိပ်တွေလား” ဟုညီအစ်ကိုတစ်ဦးကို မေးခဲ့သည်။ “ဘယ်အုပ်စုကမှ ဒီစည်းဝေးကြီးကို စီမံဦးဆောင်နေတာမဟုတ်ဘူး။ ဒီစည်းဝေးကြီးကို ကျွန်ုပ်တို့အားလုံးက ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်နေကြတာ” ဟုညီအစ်ကိုက ပြန်ဖြေသည်။ ထိုရဲသားက မယုံချင်ပေ။ နောက်ဆုံးဆုတောင်းချက်အဆုံး ဘာသာစကားသုံးမျိုးစလုံးမှ လူအစုအဝေးအားလုံး ပူးပေါင်းပြီး “အာမင်” ချလိုက်သံသည် အားကစားရုံတစ်ခုလုံး ဟိန်းထွက်သွားသောအခါ စည်းဝေးကြီးတက်ရောက်သူများသည် အလိုအလျောက်လက်ခုပ်သြဘာပေးကြလေသည်။ ပရိသတ်တွင် မျက်ရည်မကျသူ မရှိသလောက်ပင်။ မှန်၏၊ စည်းဝေးကြီးများသည် ကျွန်ုပ်တို့ညီအစ်ကိုအသင်းအပင်း၏ အားရဖွယ်အတည်ပြုချက်များဖြစ်သည်။—ဆာလံ ၁၃၃:၁။a

[အောက်ခြေမှတ်ချက်]