ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် တလိုတလား ပေးဆက်ကြသူများ–ဂါနာနိုင်ငံမှာ

နိုင်ငံတော်သတင်းဟောပြောသူ ပိုလိုအပ်တဲ့နိုင်ငံကို ပြောင်းရွှေ့သွားတဲ့ ညီအစ်ကိုညီအစ်မတွေကို သင် သိသလား။ ‘နိုင်ငံရပ်ခြားမှာ အမှုဆောင်ဖို့ သူတို့ကို ဘာက လှုံ့ဆော်ပေးသလဲ။ ဒီလုပ်ငန်းအတွက် သူတို့ ဘယ်လိုပြင်ဆင်သလဲ။ ငါကော ဒီလုပ်ငန်းမှာ ပါဝင်နိုင်မလား’ လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မေးကြည့်ဖူးသလား။ အဖြေသိနိုင်ဖို့ အဲဒီညီအစ်ကိုညီအစ်မတွေကို မေးကြည့်တာ အကောင်းဆုံးပဲ။ အခု မေးကြည့်ကြစို့။

ဘာက လှုံ့ဆော်ပေးသလဲ

ပိုလိုအပ်တဲ့နိုင်ငံမှာ အမှုဆောင်ဖို့ ဘာကြောင့် စပြီးစဉ်းစားဖြစ်ခဲ့တာလဲ။ အမေရိကန်နိုင်ငံသား၊ အသက် ၃၅ နှစ်အရွယ် အေမီက “တခြားနိုင်ငံမှာ အမှုဆောင်ဖို့ ပန်းတိုင်ထားတာ တော်တော်ကြာပြီ။ ဒါပေမဲ့ လက်လှမ်းမမီနိုင်ဘူးလို့ ထင်ခဲ့တယ်” လို့ ပြောတယ်။ သူ့သဘောထားကို ဘာက ပြောင်းလဲစေသလဲ။ “ဗေလိဇ်နိုင်ငံမှာအမှုဆောင်နေတဲ့ မောင်နှံစုံက သူတို့ဆီလာလည်ပြီး ရှေ့ဆောင် တစ်လလုပ်ဖို့ ၂၀၀၄ ခုနှစ်မှာ ဖိတ်ခေါ်တယ်။ စမ်းလုပ်ကြည့်တဲ့အခါ သိပ်ပျော်သွားတယ်။ တစ်နှစ်ကြာပြီးနောက် ရှေ့ဆောင်လုပ်ဖို့ ဂါနာနိုင်ငံကို ကျွန်မ ပြောင်းရွှေ့သွားတယ်” လို့ သူပြောတယ်။

အမေရိကန်နိုင်ငံက အသက် ၃၀ နီးပါးရှိတဲ့ စတက်ဖနီဟာ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်တွေတုန်းက သူ့အခြေအနေကို သေချာသုံးသပ်တယ်။ ‘ငါက ကျန်းမာရေးကောင်းပြီး မိသားစုတာဝန်လည်း မရှိတဲ့အတွက် ယေဟောဝါရဲ့လုပ်ငန်းမှာ အခုထက် ပိုပါဝင်နိုင်မှာပဲ’ လို့ သူ စဉ်းစားမိတယ်။ အဲဒီလို ရိုးရိုးသားသား ဆန်းစစ်တာက ဂါနာနိုင်ငံကို ပြောင်းရွှေ့ဖို့ လှုံ့ဆော်ပေးတယ်။ ဒိန်းမတ်နိုင်ငံက လူလတ်ပိုင်း ရှေ့ဆောင်ဇနီးမောင်နှံ ဖိလစ်နဲ့ အိုင်ဒါဟာ ပိုလိုအပ်တဲ့နေရာမှာ အမှုဆောင်ဖို့ အမြဲ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ကြတယ်။ သူတို့ရဲ့ စိတ်ကူးကို အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ နည်းလမ်းတွေ ရှာဖွေခဲ့ကြတယ်။ “အခွင့်အရေး ပေါ်လာတဲ့အခါ ‘လုပ်လိုက်တော့’ ဆိုပြီး ယေဟောဝါ ပြောနေသလို ခံစားရတယ်” လို့ ဖိလစ် ပြောတယ်။ ၂၀၀၈ ခုနှစ်မှာ သူတို့ ဂါနာကို ပြောင်းရွှေ့ပြီး သုံးနှစ်ကျော် အမှုဆောင်ခဲ့ကြတယ်။

အသက် ၃၀ ကျော် ဟန်းစ်နဲ့ ဘရွတ်တို့ ဇနီးမောင်နှံဟာ အမေရိကန်နိုင်ငံမှာ ရှေ့ဆောင်လုပ်နေကြတယ်။ ၂၀၀၅ ခုနှစ်မှာ ကက်ထရီနာမုန်တိုင်း တိုက်ပြီးနောက် ကယ်ဆယ်ရေးလုပ်ငန်းမှာ သူတို့ ပါဝင်ခဲ့တယ်။ နောက်ပိုင်း အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ ဆောက်လုပ်ရေးအတွက် လျှောက်လွှာတင်ခဲ့ပေမဲ့ ဖိတ်ခေါ်မခံရဘူး။ ဟန်းစ် အခုလိုပြောတယ်– “ဘုရင်ဒါဝိဒ်ဟာ ဗိမာန်တော်ဆောက်ခွင့်မရဘူး ဆိုတဲ့အချက်ကိုလက်ခံပြီး ပန်းတိုင် ပြောင်းလဲခဲ့တယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း စည်းဝေးကြီးဟောပြောချက်တစ်ခုမှာ ကြားခဲ့ရတယ်။ ကိုယ်ချမှတ်ထားတဲ့ ဘုရားရေးရာပန်းတိုင်တွေကို ပြောင်းလဲလို့ရတယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်တို့ သဘောပေါက်လာတယ်။” (၅ ရာ. ၁၇:၁-၄၊ ၁၁၊ ၁၂; ၂၂:၅-၁၁) “ယေဟောဝါက ကျွန်မတို့ကို လုပ်ငန်းတံခါး နောက်တစ်ခု ခေါက်စေချင်နေတာ” လို့ ဘရွတ် ပြောတယ်။

နိုင်ငံရပ်ခြားမှာ အမှုဆောင်နေတဲ့ မိတ်ဆွေတွေဆီကနေ တွေ့ကြုံမှုကောင်းတွေ ကြားရတဲ့အခါ ဟန်းစ်နဲ့ ဘရွတ်လည်း တခြားနိုင်ငံမှာ ရှေ့ဆောင်လုပ်ချင်လာတယ်။ ၂၀၁၂ မှာ ဂါနာကိုသွားပြီး လက်သင်္ကေတပြအသင်းတော်မှာ လေးလ အမှုဆောင်ခဲ့တယ်။ အဲဒီနောက် အမေရိကန်ကို ပြန်လာရပေမဲ့ ဂါနာမှာအမှုဆောင်ခဲ့တဲ့ အတွေ့အကြုံက ဘဝမှာ နိုင်ငံတော်အကျိုး ဦးစားထားလိုစိတ်ကို ပြင်းပြစေတယ်။ အဲဒီအချိန်ကစပြီး မိုက်ခရိုနီးရှား ဌာနခွဲဆောက်လုပ်ရေးမှာ ပါဝင်ခဲ့တယ်။

ပန်းတိုင်ရောက်ဖို့ ကြိုးစား

ပိုလိုအပ်တဲ့နေရာမှာ အမှုဆောင်ဖို့ ဘယ်လိုပြင်ဆင်သလဲ။ စတက်ဖနီ အခုလိုပြောတယ်– “ပိုလိုအပ်တဲ့နေရာမှာ အမှုဆောင်တာနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ကင်းမျှော်စင် ဆောင်းပါးတွေကိုa ဖတ်တယ်။ နိုင်ငံရပ်ခြားမှာ အမှုဆောင်ချင်တဲ့အကြောင်း အသင်းတော်အကြီးအကဲတွေ၊ တိုက်နယ်ကြီးကြပ်မှူးနဲ့ သူ့ဇနီးကို ပြောပြတယ်။ အထူးသဖြင့် ယေဟောဝါဆီ ဆုတောင်းတဲ့အခါ ကျွန်မရဲ့ပန်းတိုင်ကို ပြောပြတယ်။” တစ်ချိန်တည်းမှာ ဘဝကို ရိုးရိုးရှင်းရှင်းထားပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ထောက်ပံ့နိုင်အောင် ငွေစုခဲ့တယ်။

ဟန်းစ် အခုလိုပြောတယ်– “ယေဟောဝါ သွားစေချင်တဲ့နေရာကို လမ်းညွှန်ပေးဖို့ ကျွန်တော်တို့ ဆုတောင်းတယ်။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အစီအစဉ်ကို ဘယ်နေ့ကစပြီး အကောင်အထည်ဖော်ချင်တယ် ဆိုတာလည်း တိတိကျကျ ထည့်ပြောတယ်။” သူတို့ဇနီးမောင်နှံဟာ ဌာနခွဲ လေးခုဆီ စာပို့တယ်။ ဂါနာဌာနခွဲက စာပြန်တဲ့အခါ အဲဒီနိုင်ငံမှာ နှစ်လနေဖို့ သွားခဲ့ကြတယ်။ “အသင်းတော်နဲ့အတူ အမှုဆောင်ရတာ သိပ်ပျော်လို့ ဆက်နေခဲ့ကြတယ်” လို့ ဟန်းစ်ပြောတယ်။

ကနေဒါနိုင်ငံက အသက် ၄၀ နီးပါးရှိတဲ့ ဂျော့ချ်နဲ့ အေဒရီအာတို့ ဇနီးမောင်နှံဟာ ရည်ရွယ်ချက်ကောင်း ရှိရုံသာမဟုတ်ဘဲ ဆုံးဖြတ်ချက်ကောင်းချတာကို ယေဟောဝါ ကောင်းချီးပေးမှန်း သိထားကြတယ်။ ဒါကြောင့် ပန်းတိုင်ကို အရောက်လှမ်းနိုင်ဖို့ ပြတ်ပြတ်သားသား လုပ်ဆောင်ခဲ့ကြတယ်။ ဂါနာနိုင်ငံရဲ့ ပိုလိုအပ်တဲ့နေရာမှာ အမှုဆောင်နေတဲ့ ညီအစ်မတစ်ယောက်ကို ဆက်သွယ်မေးမြန်းခဲ့ကြတယ်။ ကနေဒါဌာနခွဲနဲ့ ဂါနာဌာနခွဲကိုလည်း စာရေးကြတယ်။ “ဘဝကို အရင်ထက် ပိုရိုးရှင်းအောင်ထားနိုင်မယ့် နည်းလမ်းတွေကို ရှာခဲ့တယ်” လို့ အေဒရီအာ ပြောတယ်။ အဲဒီဆုံးဖြတ်ချက်တွေကြောင့် ၂၀၀၄ ခုနှစ်မှာ ဂါနာနိုင်ငံကို ပြောင်းရွှေ့နိုင်ခဲ့တယ်။

အခက်အခဲတွေကို ရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းခြင်း

ပြောင်းရွှေ့ပြီးတဲ့နောက် ဘယ်အခက်အခဲတွေ ကြုံရသလဲ။ ဘယ်လို ဖြေရှင်းသလဲ။ အေမီအတွက် ဦးဆုံးအခက်အခဲကတော့ အိမ်ကို လွမ်းတာပဲ။ “အရာအားလုံးက ကျွန်မအတွက် အစိမ်းသက်သက်ဖြစ်နေတယ်” လို့ သူပြောတယ်။ သူ့ကို ဘာက ကူညီပေးသလဲ။ “မိသားစုဝင်တွေ ဖုန်းဆက်ပြီး ကျွန်မလုပ်ဆောင်နေတာကို သိပ်တန်ဖိုးထားကြောင်း ပြောပြတာက ဆက်အမှုဆောင်နိုင်ဖို့ ကူညီပေးတယ်။ နောက်ပိုင်း မိသားစုဝင်တွေနဲ့ အွန်လိုင်းမှာ စကားပြောတယ်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မြင်ရတော့ အနေဝေးတယ်လို့ မခံစားရတော့ဘူး” လို့ သူပြောတယ်။ အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ ဒေသခံညီအစ်မတစ်ယောက်နဲ့ ခင်မင်အောင် လုပ်ထားတာက ဓလေ့မတူတာတွေကို သိနားလည်ဖို့ အကူအညီဖြစ်စေခဲ့တယ်။ “လူတွေရဲ့ ပြုမူပုံကို နားမလည်တဲ့အခါတိုင်း သူ့ကိုသွားမေးလေ့ရှိတယ်။ သူ့ရဲ့အကူအညီကြောင့် ဘာလုပ်ရမယ်၊ ဘာကိုတော့ရှောင်ရမယ်ဆိုတာ သိလာတယ်။ အဲဒါက အမှုဆောင်လုပ်ငန်းကို ပျော်ရွှင်စွာလုပ်ဆောင်ဖို့ အများကြီး ထောက်ကူပေးတယ်” လို့ အေမီ ပြောတယ်။

ဂျော့ချ်နဲ့ အေဒရီအာတို့ ဂါနာကိုရောက်ခါစက ရှေးခေတ်ကို ပြန်ရောက်သွားသလို ခံစားခဲ့ရတယ်။ “အဝတ်လျှော်စက်အစား ရေပုံးတွေကိုပဲ သုံးရတယ်။ ချက်ပြုတ်ရတာလည်း အရင်ထက် ဆယ်ဆလောက် ပိုကြာသလိုပဲ။ နောက်တော့လည်း အခက်အခဲတွေဟာ အတွေ့အကြုံသစ်တွေ ဖြစ်လာတယ်” လို့ အေဒရီအာ ပြောတယ်။ ဘရွတ်ကလည်း “ရှေ့ဆောင်ဘဝမှာ အခက်အခဲတွေကြုံရပေမဲ့ ကျေနပ်စရာကောင်းတဲ့ အသက်တာကို ကျွန်မတို့ ပိုင်ဆိုင်ထားတယ်။ အားရှိစရာအတွေ့အကြုံတွေကို စုပေါင်းလိုက်တဲ့အခါ မမေ့နိုင်စရာ အမှတ်တရတွေ ဖြစ်လာတယ်” လို့ပြောတယ်။

အကျိုးဖြစ်ထွန်းတဲ့ အမှုဆောင်လုပ်ငန်း

ဒီလုပ်ငန်းမှာပါဝင်ဖို့ တခြားသူတွေကို ဘာကြောင့် အားပေးသလဲ။ “အမှန်တရားအကြောင်း သိပ်သိချင်ပြီး နေ့တိုင်း ကျမ်းစာလေ့လာချင်သူတွေ ရှိတဲ့နေရာမှာ အမှုဆောင်ရတာ အရမ်းပျော်ဖို့ကောင်းတယ်။ ပိုလိုအပ်တဲ့နေရာမှာ အမှုဆောင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာက အကောင်းဆုံး ဆုံးဖြတ်ချက်ပဲ” လို့ စတက်ဖနီ ပြောတယ်။ ၂၀၁၄ မှာ စတက်ဖနီဟာ အေရုန်နဲ့လက်ထပ်ပြီး အခု ဂါနာဌာနခွဲမှာ အမှုဆောင်နေကြတယ်။

ဂျာမနီနိုင်ငံကလာတဲ့ အသက် ၃၀ ကျော်အရွယ် ရှေ့ဆောင်ညီအစ်မ ခရစ္စတင်းဟာ ဂါနာကို မပြောင်းလာခင် ဘိုလီးဗီးယားမှာ အမှုဆောင်ခဲ့တယ်။ သူ အခုလိုပြောတယ်– “မိသားစုနဲ့ဝေးနေတော့ အကူအညီလိုအပ်တိုင်း ယေဟောဝါကိုပဲ အားကိုးရတယ်။ ယေဟောဝါဟာ ကျွန်မအတွက် အရင်ကထက်ပိုပြီး တကယ့်ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်လာတယ်။ ယေဟောဝါရဲ့လူမျိုးအလယ်မှာရှိတဲ့ ထူးခြားတဲ့စည်းလုံးမှုကိုလည်း ခံစားရတယ်။ ဒီလုပ်ငန်းက ကျွန်မဘဝကို အဓိပ္ပာယ်ပြည့်ဝစေတယ်။ တကယ့်အတွေ့အကြုံကောင်းပဲ။” ခရစ္စတင်းဟာ ဂီဒီယန်နဲ့ မကြာသေးခင်က လက်ထပ်ပြီး ဂါနာမှာ ဆက်အမှုဆောင်နေတယ်။

ဖိလစ်နဲ့ အိုင်ဒါက ကျမ်းစာသင်သားတွေ တိုးတက်လာအောင် ဘယ်လိုကူညီပေးခဲ့သလဲဆိုတာ ပြောပြတယ်။ “အစပိုင်းမှာ ကျမ်းစာသင်အံမှု ၁၅ ခုထက်မက ကျင်းပခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ သင်သားတွေကို စေ့စေ့စပ်စပ် သင်ပေးနိုင်ဖို့ သင်အံမှု ၁၀ ခုအထိ လျှော့ချလိုက်တယ်။” သင်သားတွေ အကျိုးရရှိခဲ့သလား။ ဖိလစ် အခုလိုပြောတယ်– “မိုက်ကယ်ဆိုတဲ့ လူငယ်လေးနဲ့ ကျွန်တော် သင်အံမှုလုပ်တယ်။ သူက သင်အံမှုအတွက် နေ့တိုင်း အချိန်ပေးနိုင်ပြီး သေချာပြင်ဆင်တဲ့အတွက် တစ်လအတွင်းမှာပဲ သွန်သင်ရာ စာအုပ် ပြီးသွားတယ်။ အဲဒီနောက် နှစ်ခြင်းမခံရသေးတဲ့ ကြေညာသူ ဖြစ်လာတယ်။ အမှုဆောင်စထွက်တဲ့နေ့မှာ ‘ကျွန်တော့်သင်အံမှုတွေကို ကူညီပေးနိုင်မလား’ လို့ သူ မေးတယ်။ ကျွန်တော် အံ့ဩသွားတယ်။ သူ့မှာ သင်အံမှုသုံးခုရှိပြီး သူတို့ကိုသင်ပေးဖို့ အကူအညီလိုတယ်လို့ မိုက်ကယ် ပြောတယ်။” ကျမ်းစာသင်ယူနေသူတွေတောင် သင်အံမှုရှိတယ်ဆိုတော့ သွန်သင်သူ ဘယ်လောက်လိုအပ်တယ်ဆိုတာ ဖော်ပြတယ်။

“ဂါနာကိုရောက်ပြီး သိပ်မကြာခင် ရွာလေးတစ်ရွာမှာ ဆွံ့အနားမကြားသူတွေကို ရှာဖွေတဲ့အခါ ရှစ်ယောက်တောင် တွေ့ခဲ့တယ်” လို့ အေမီ ပြောတယ်။ ဟောပြောသူတွေ အရမ်းလိုအပ်မှန်း သူ သိလာတယ်။ နောက်ပိုင်း အေမီဟာ အဲရစ်နဲ့လက်ထပ်ပြီး လက်သင်္ကေတပြအသင်းတော်မှာ အထူးရှေ့ဆောင်အဖြစ် အတူအမှုဆောင်နေတယ်။ အဲဒီနိုင်ငံမှာ ဆွံ့အနားမကြား ကြေညာသူနဲ့ စိတ်ဝင်စားသူ စုစုပေါင်း ၃၀၀ ကျော် ရှိတယ်။ ဂျော့ချ်နဲ့ အေဒရီအာလည်း ဂါနာမှာ အမှုဆောင်ရင်း သာသနာပြုဖြစ်ဖို့ ဘာလိုအပ်မှန်း ကိုယ်တွေ့သိခဲ့ရတယ်။ ၁၂၆ ကြိမ်မြောက် ဂိလဒ်သင်တန်းတက်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်ခံရတဲ့အခါ သူတို့ အရမ်းပျော်ခဲ့ကြတယ်။ အခု မိုဇမ်ဘစ်မှာ သာသနာပြုအဖြစ် အမှုဆောင်နေကြတယ်။

မေတ္တာက လှုံ့ဆော်ပေး

နိုင်ငံရပ်ခြားကလာတဲ့ ညီအစ်ကိုညီအစ်မများစွာဟာ ဒေသခံတွေနဲ့အတူ ရိတ်သိမ်းခြင်းလုပ်ငန်းမှာ ကြိုးစားပါဝင်နေကြတာ စိတ်ကြည်နူးစရာပဲ။ (ယော. ၄:၃၅) ဂါနာမှာ ပျမ်းမျှအားဖြင့် တစ်ပတ်ကို လူ ၁၂၀ နှစ်ခြင်းခံတယ်။ ယေဟောဝါကိုချစ်တဲ့မေတ္တာက ဂါနာကို ပြောင်းရွှေ့လာတဲ့ ညီအစ်ကိုညီအစ်မ ၁၇ ယောက်ကိုရော ကမ္ဘာတစ်ဝန်းမှာရှိတဲ့ ညီအစ်ကိုညီအစ်မ ထောင်ပေါင်းများစွာကိုပါ ‘စေတနာစိတ်နဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပေးဆက်ဖို့’ လှုံ့ဆော်ပေးတယ်။ နိုင်ငံတော်သတင်းဟောပြောသူ ပိုလိုအပ်တဲ့ဒေသတွေမှာ သူတို့ အမှုဆောင်နေကြတယ်။ လိုလိုလားလားပေးဆက်တဲ့ သူတို့ကြောင့် ယေဟောဝါ အရမ်းပျော်မှာ သေချာတယ်။—ဆာ. ၁၁၀:၃၊ ကဘ; သု. ၂၇:၁၁။