ဟန္နသည် မိမိပြဿနာကို မေ့ပျောက်ထားပြီး ခရီးထွက်ဖို့ အထုပ်အပိုးပြင်နေသည်။ ဤအချိန်သည် ပျော်စရာအချိန်ဖြစ်သည်။ သူ၏ခင်ပွန်း ဧလကာနသည် မိသားစုကိုခေါ်၍ ရှိလောမြို့ရှိ ဝတ်ပြုရာတဲတော်သို့ နှစ်စဉ် ခရီးထွက်လေ့ရှိသည်။ ယေဟောဝါဘုရားသခင်သည် ထိုအခါသမယများတွင် လူတို့ကို ရွှင်လန်းစေလိုတော်မူ၏။ (တရားဟောရာ ၁၆:၁၅) ဟန္နသည် ငယ်စဉ်ကတည်းက ထိုပွဲတော်များတွင် ပျော်မွေ့ခဲ့မည်မှာ သေချာပါသည်။ သို့သော် မကြာသေးမီနှစ်များမှစ၍ သူ့ဘ၀ ပြောင်းလဲသွားလေပြီ။

မကြာသေးမီအချိန်က တစ်မိသားစုလုံး အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့ကြသည်။ ကလေးများအပါအဝင် အိမ်သားအားလုံး ခရီးထွက်ဖို့ အသင့်ရှိနေကြပြီ။ ရှိလောမြို့သို့သွားရန် အိမ်ထောင်စုကြီးသည် မိုင် ၂၀ ကျော် ခရီးရှိသော ဧဖရိမ်တောင်တန်းဒေသကို ဖြတ်သန်းသွားလာရပေမည်။c ထိုခရီးကို ခြေလျင်လျှောက်လျှင် တစ်ရက်နှစ်ရက်ကြာပေမည်။ ပြိုင်ဘက်ဇနီးဖြစ်သူ မိမိကို မည်သို့ပြုမူတော့မည်ကို ဟန္န ကောင်းစွာသိရှိထား၏။ သို့သော် ဟန္နသည် အိမ်တွင် မနေရစ်ခဲ့ပေ။ ဟန္န၏စံနမူနာသည် ယနေ့ခေတ် ဘုရားသခင်အား ဝတ်ပြုကိုးကွယ်သူတို့အတွက် အတုယူစရာပင်။ အခြားသူတို့၏ လုပ်ရပ်အမှားများကြောင့် ဘုရားသခင်အား ဝတ်မပြုတော့ခြင်းက ပညာရှိရာမကျပေ။ ထိုသို့ဖြစ်စေမည်ဆိုလျှင် ကျွန်ုပ်တို့အား ခံနိုင်ရည်ရှိစေမည့် ကောင်းချီးများကိုလည်း ရရှိတော့မည်မဟုတ်။