ငရဲ တကယ် ရှိလား။ ကျမ်းစာအရ ငရဲဆိုတာ ဘာလဲ
ကျမ်းစာအဖြေ
ဂျိမ်းဘုရင် ဘာသာပြန်ကျမ်းလို အရင်က ထုတ်ဝေခဲ့တဲ့ ဘာသာပြန်ကျမ်းတွေမှာ “ငရဲ” ဆိုတဲ့ စကားလုံး ပါတယ်။ (ဆာလံ ၁၆:၁၀။ တမန်တော် ၂:၂၇a) ဒီဆောင်းပါးမှာ ပါတဲ့ ဘာသာရေး ပန်းချီကားမှာ တွေ့ရသလို ငရဲဆိုတာ လူဆိုးတွေကို အပြစ်ပေးဖို့ ထာဝစဉ် မီးတောက်လောင်နေတဲ့နေရာလို့ လူအများ ယူမှတ်ကြတယ်။ အဲဒါနဲ့ပတ်သက်ပြီး ကျမ်းစာက ဘာဖော်ပြသလဲ။
ဒီဆောင်းပါးမှာ ဖော်ပြထားတာက
ငရဲဆိုတာ ထာဝစဉ် ညှဉ်းဆဲခံရတဲ့ နေရာလား
မဟုတ်ပါဘူး။ အရင်က ထုတ်ဝေခဲ့တဲ့ ဘာသာပြန်ကျမ်းတချို့မှာ “ငရဲ” လို့ ပြန်ဆိုထားတဲ့ မူရင်းစကားလုံး (ဟီဘရူးလို “ရှီးအိုးလ်၊” ဂရိလို “ဟေးဒီးစ်”) ဟာ “သင်္ချိုင်း” ကို ရည်ညွှန်းတယ်။ “သင်္ချိုင်း” မှာ ရှိသူတွေဟာ အသက်မရှင်ကြဘူးလို့ ကျမ်းစာက ဖော်ပြတယ်။
လူသေတွေဟာ ဘာကိုမှ မသိတဲ့အတွက် နာကျင်မှု မခံစားကြရဘူး။ “ငရဲမှာ အလုပ်အကိုင် မရှိ၊ အစီအစဉ် မရှိ၊ အသိပညာ မရှိ၊ ဉာဏ်ပညာ မရှိဘူး။” (ဒေသနာ ၉:၁၀၊ ဒူးဝေး-ရိမ်းဘာသာပြန်ကျမ်း) ငရဲမှာ မချိမဆံ့ အော်သံတွေ မရှိဘူး။ အဲဒီအစား “လူဆိုးတွေပဲ အရှက်ကွဲပြီး သင်္ချိုင်း (ငရဲ၊ ဒူးဝေး-ရိမ်းဘာသာပြန်ကျမ်း) မှာ နှုတ်ဆိတ်သွားပါစေ” လို့ ကျမ်းစာက ဆိုတယ်။—ဆာလံ ၃၁:၁၇။ ဂျိမ်းဘုရင်ဘာသာပြန်ကျမ်း (၃၀:၁၈၊ ဒူးဝေး-ရိမ်းဘာသာပြန်ကျမ်း)။ ဆာလံ ၁၁၅:၁၇။
အပြစ်အတွက် ပြစ်ဒဏ်ဟာ မီးငရဲမှာ ညှဉ်းဆဲခံရတာ မဟုတ်ဘဲ သေခြင်း ဖြစ်တယ်လို့ ဘုရား မိန့်မှာတယ်။ ဘုရားရဲ့ ပညတ်ကို ချိုးဖောက်တဲ့အတွက် ပြစ်ဒဏ်ဟာ သေခြင်း ဖြစ်တယ်လို့ အာဒံကို ဘုရား ပြောခဲ့တယ်။ (ကမ္ဘာဦး ၂:၁၇) ငရဲထဲမှာ ထာဝစဉ် ညှဉ်းဆဲခံရမယ့်အကြောင်း မပြောခဲ့ဘူး။ အာဒံ အပြစ်လုပ်ပြီး နောက်ပိုင်းမှာ ဘုရားက “မင်းဟာ မြေမှုန့် ဖြစ်တဲ့အတွက် မြေမှုန့်ကိုပဲ ပြန်ရမယ်” လို့ ပြောတယ်။ (ကမ္ဘာဦး ၃:၁၉) သူ ဘယ်နေရာမှာမှ မရှိတော့ဘူး။ ဘုရားက အာဒံကို မီးငရဲထဲ ပို့မယ်ဆိုရင် ငရဲပို့မယ်လို့ ပြောမှာ သေချာတယ်။ ပညတ်တွေကို မလိုက်နာလို့ ခံရမယ့် ပြစ်ဒဏ်ကို ဘုရား မပြောင်းလဲဘူး။ အာဒံ အပြစ်လုပ်ပြီး နှစ်အတော်ကြာတဲ့အခါ ဘုရားက ကျမ်းရေးသူတစ်ဦးကို “အပြစ်က ပေးတဲ့ အခဟာ သေခြင်းပဲ” လို့ ရေးသားစေခဲ့တယ်။ (ရောမ ၆:၂၃) “လူတစ်ယောက် သေဆုံးပြီဆိုရင် အပြစ်ရဲ့ လက်အောက်ကနေ လွတ်မြောက်သွားပြီ” ဖြစ်လို့ ထပ်ပြီး အပြစ်ပေးစရာ မလိုတော့ဘူး။—ရောမ ၆:၇။
ထာဝစဉ် ညှဉ်းဆဲတယ်ဆိုတာကို ဘုရား ရွံမုန်းတယ်။ (ယေရမိ ၃၂:၃၅) အဲဒီအယူအဆက ‘ဘုရားသခင်ဟာ ချစ်ခြင်းမေတ္တာ ဖြစ်တယ်’ ဆိုတဲ့ ကျမ်းစာသွန်သင်ချက်နဲ့ ဆန့်ကျင်နေတယ်။ (၁ ယောဟန် ၄:၈) ဘုရားကို ဝတ်ပြုတာက ထာဝစဉ် ညှဉ်းဆဲခံရမှာ ကြောက်လို့ မဟုတ်ဘဲ ချစ်လို့ ဝတ်ပြုတာမျိုးကို ဘုရား လိုချင်တယ်။—မဿဲ ၂၂:၃၆-၃၈။
ငရဲကို လူကောင်းတွေ ရောက်ကြတယ်။ “ငရဲ” ဆိုတဲ့ စကားလုံး ပါတဲ့ ကျမ်းချက်တွေအရ သစ္စာရှိသူတွေ ဖြစ်တဲ့ ယာကုပ်နဲ့ ယောဘတို့ဟာ ငရဲကို ရောက်မယ်ဆိုတာ သိကြတယ်။ (ကမ္ဘာဦး ၃၇:၃၅။ ယောဘ ၁၄:၁၃) ယေရှုခရစ်တောင် သေဆုံးပြီး မထမြောက်ခင်အတွင်း ငရဲမှာ ရှိနေတယ်လို့ ကျမ်းစာက ဆိုတယ်။ (တမန်တော် ၂:၃၁၊ ၃၂) အဲဒီကျမ်းပိုဒ်တွေထဲက “ငရဲ” ဆိုတဲ့ အသုံးအနှုန်းဟာ သင်္ချိုင်းကို ရည်ညွှန်းတာ ထင်ရှားပါတယ်။b
သူဌေးနဲ့ လာဇရုအကြောင်း ယေရှုရဲ့ ပုံဥပမာ အဓိပ္ပာယ်က ဘာလဲ
ယေရှု ပြောခဲ့တဲ့ အဲဒီပုံဥပမာကို လုကာ ၁၆:၁၉-၃၁ မှာ မှတ်တမ်းတင်ထားတယ်။ အမှန်တရားအကြောင်း၊ ဘုရားရဲ့ ရှုမြင်ပုံအကြောင်း သွန်သင်ရာမှာ ပုံဥပမာတွေကို အသုံးပြုတယ်။ သူဌေးနဲ့ လာဇရုအကြောင်း ပုံဥပမာဟာ တကယ့် အဖြစ်အပျက် မဟုတ်ဘူး။ (မဿဲ ၁၃:၃၄) ဒီအကြောင်းကို ပိုသိဖို့ “သူဌေးနဲ့ လာဇရုက ဘယ်သူတွေလဲ” ဆောင်းပါးကို ဖတ်ပါ။
ငရဲဆိုတာက ဘုရားနဲ့ လုံးဝ ကင်းကွာနေတာကို ဆိုလိုသလား
မဟုတ်ပါဘူး။ ဘုရားနဲ့ လုံးဝ ကင်းကွာနေတယ်လို့ လူသေတွေ သိတယ်ဆိုတဲ့ သွန်သင်ချက်က ကျမ်းစာနဲ့ ဆန့်ကျင်တယ်။ လူသေတွေဟာ ဘာကိုမှ မသိဘူးလို့ ကျမ်းစာက ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သွန်သင်တယ်။—ဆာလံ ၁၄၆:၃၊ ၄။ ဒေသနာ ၉:၅။
ငရဲထဲကနေ ထွက်လာဖူးသူ ရှိသလား
ရှိပါတယ်။ (တချို့ကျမ်းစာတွေမှာ “ငရဲ” လို့ ပြန်ဆိုထားတဲ့) သင်္ချိုင်းကို ရောက်သွားတဲ့ လူကိုးယောက်ဟာ ရှင်ပြန်ထမြောက်လာတယ်လို့ ကျမ်းစာမှာ ဖော်ပြထားတယ်။c အဲဒီလူတွေဟာ ငရဲကို ရောက်သွားတုန်းက ဖြစ်ပျက်နေတာတွေကို သိမယ်ဆိုရင် အဲဒီအကြောင်းကို ပြန်ပြောပြကြမှာပဲ။ ညှဉ်းဆဲခံရတယ်၊ ဘာတွေ တွေ့ကြုံခဲ့တယ်ဆိုပြီး ပြန်ပြောပြသူ တစ်ယောက်မှ မရှိတာ ထူးခြားပါတယ်။ ဘာကြောင့်လဲ။ ကျမ်းစာ သွန်သင်တဲ့အတိုင်း သူတို့ဟာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် “အိပ်ပျော်” နေသူလို ဘာကိုမှ မသိကြလို့ပါ။—ယောဟန် ၁၁:၁၁-၁၄။ ၁ ကောရိန္သု ၁၅:၃-၆။
a ခေတ်သစ် ဘာသာပြန်ကျမ်း အတော်များများက တမန်တော် ၂:၂၇ မှာ “ငရဲ” ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို အသုံးမပြုကြတော့ဘူး။ အဲဒီအစား ဘာသာပြန်ကျမ်းတချို့က “သင်္ချိုင်း၊” “မရဏာနိုင်ငံ” ဆိုပြီး ပြန်ဆိုကြတယ်။ တခြားဘာသာပြန်ကျမ်းတွေကတော့ ဂရိစကားလုံး “ဟေးဒီးစ်” ဆိုပြီး အသံလှယ်ထားတယ်။
b “ကျမ်းစာ မူရင်းဘာသာစကားမှ စကားလုံးများ” လေးထောင့်ကွက်ကို ကြည့်ပါ။