^၇ မှန်ပါသည်၊ ယေဟောဝါသည် စပျစ်ဥယျာဉ်ပိုင်ရှင် ဖြစ်တော်မူပြီး ပုံဆောင်သဘောအရ တရားရုံးတစ်ခုတွင် မိမိနှင့် မိမိကို စိတ်ပျက်စေသော စပျစ်ဥယျာဉ်တို့၏ အမှုကို တရားစီရင်ပေးရန် တောင်းဆိုနေသူအလား မိမိကိုယ်ကို ဖော်ပြထားသည်။ သို့ဆိုလျှင် စပျစ်ဥယျာဉ်ကား အဘယ်အရာ ဖြစ်သနည်း။ ဥယျာဉ်ပိုင်ရှင် ဤသို့ ရှင်းပြ၏– “ကောင်းကင်ဗိုလ်ခြေအရှင် ထာဝရဘုရား၏ စပျစ်ဥယျာဉ်ကား ဣသရေလအမျိုးတည်း။ နှစ်သက်တော်မူသောပျိုးပင်ကား ယုဒလူတည်း။”—ဟေရှာယ ၅:၇က။

ယနေ့ ဘုရားသခင့် စပျစ်ဥယျာဉ်ကို ခွဲခြားသိမြင်ခြင်း

၁၀။ ယေရှုသည် စပျစ်ဥယျာဉ်တစ်ခုနှင့်ပတ်သက်၍ အဘယ် ပုံဥပမာကို မိန့်တော်မူခဲ့သနည်း။

^၁၀ ယေရှုက လူသတ်မှု ကျူးလွန်သော ခြံလုပ်သားများ ပုံဥပမာကို ပြောခဲ့ချိန်၌ စိတ်ထဲတွင် ဟေရှာယ၏ စကားများ ရှိခဲ့ပေမည်– “အိမ်ရှင်တစ်ဦးသည် စပျစ်ဥယျာဉ်ကို စိုက်ပျိုး၍ စောင်ရန်းကို လုပ်ပြီးမှ စပျစ်သီးနယ်ရာ ကျင်းကို တူးလေ၏။ မှီခိုရာ လင့်စင်ကိုလည်း ဆောက်လေ၏။ လုပ်ဆောင်သောသူတို့အား ဥယျာဉ်ကို ငှား၍ အခြားသော ပြည်သို့ သွားလေ၏။” ဝမ်းနည်းစရာမှာ ခြံလုပ်သားတို့သည် စပျစ်ဥယျာဉ်ပိုင်ရှင်ကို သစ္စာဖောက်ကာ ပိုင်ရှင့်သားကိုပင် သတ်ပစ်ကြသည်။ ဤဥပမာသည် ဇာတိဣသရေလလူမျိုးထက်မက ပါဝင်ပတ်သက်ကြောင်း ဤသို့ ဆက်တင်ပြ၏– “ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်ကို သင်တို့ [ဇာတိဣသရေလလူမျိုး] မှ နုတ်၍ နိုင်ငံတော်၏ အသီးကို သီးအံ့သော လူမျိုးအား ပေးရလတ္တံ့။”—မဿဲ ၂၁:၃၃-၄၁၊ ၄၃။

၁၁။ ပထမရာစုတွင် အဘယ် ဝိညာဏစပျစ်ဥယျာဉ် တည်ရှိခဲ့သနည်း၊ သို့သော် တမန်တော်များ သေဆုံးပြီးနောက်ပိုင်း အဘယ်အရာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သနည်း။

^၁၁ ထို “လူမျိုး” အသစ်မှာ “ဘုရားသခင်၏ ဣသရေလအမျိုး”—စုစုပေါင်း ၁၄၄,၀၀၀ ပါဝင်သော ဘိသိက်ခံ ခရစ်ယာန် ဝိညာဏလူမျိုး ဖြစ်ကြောင်း ထင်ရှားသည်။ (ဂလာတိ ၆:၁၆; ၁ ပေတရု ၂:၉၊ ၁၀; ဗျာဒိတ် ၇:၃၊ ၄) ယေရှုက မိမိသည် “မှန်သော စပျစ်နွယ်ပင်” ဖြစ်ပြီး ထိုတပည့်တော်များကို “အခက်များ” နှင့် ခိုင်းနှိုင်းခဲ့သည်။ ထိုအခက်များမှ အသီးသီးရန် မျှော်လင့်ခြင်းသည် သဘာဝကျပါသည်။ (ယောဟန် ၁၅:၁-၅) သူတို့သည် ခရစ်တော်ကဲ့သို့သော အရည်အသွေးများကို ထင်ရှားပြရမည် ဖြစ်ပြီး ‘နိုင်ငံတော်နှင့်ယှဉ်သော သတင်းကောင်း’ ဟောပြောခြင်းလုပ်ငန်းတွင် ပါဝင်ရမည်။ (မဿဲ ၂၄:၁၄; ဂလာတိ ၅:၂၂၊ ၂၃) သို့သော် တမန်တော် ဆယ့်နှစ်ပါး သေဆုံးချိန်မှစ၍ “မှန်သောစပျစ်နွယ်ပင်” ၏ အခက်များ ဖြစ်သည်ဟု ဆိုကြသူအများစုသည် အသီးကောင်း သီးမည့်အစား စပျစ်သီးရိုင်းများကို သီးခြင်းဖြင့် အတုအယောင်များ ဖြစ်ကြောင်း ထင်ရှားခဲ့သည်။—မဿဲ ၁၃:၂၄-၃၀၊ ၃၈၊ ၃၉။

၁၂။ ဟေရှာယ၏ စကားများသည် ခရစ်ယာန်ဘောင်ကို မည်သို့ ပြစ်တင်ရှုတ်ချသနည်း၊ ၎င်းသည် စစ်မှန်သော ခရစ်ယာန်များအတွက် အဘယ် သင်ခန်းစာဖြစ်သနည်း။

^၁၂ ထို့ကြောင့် ဟေရှာယ ပြစ်တင်ရှုတ်ချခဲ့သော ယုဒလူမျိုးသည် ယနေ့အချိန်တွင် ခရစ်ယာန်ဘောင်နှင့် သက်ဆိုင်ပါသည်။ သမိုင်းကို လေ့လာကြည့်ပါက သူ့ကြောင့်ဖြစ်သော စစ်များ၊ ခရူးဆိတ်စစ်ပွဲများ၊ စုံစမ်းစစ်ဆေးမှု ခုံရုံးများက သူ၏ အသီးများသည် အလွန်ချဉ်ကြောင်း ဖော်ပြခဲ့ပြီ! သို့ဖြစ်စေကာမူ စစ်မှန်သော စပျစ်ဥယျာဉ် ဖြစ်သည့် ဘိသိက်ခံ ခရစ်ယာန်များနှင့် သူတို့၏ အပေါင်းပါ “လူအုပ်ကြီး” တို့သည် ဟေရှာယ၏ စကားများကို လိုက်လျှောက်ကြရမည်။ (ဗျာဒိတ် ၇:၉) သူတို့သည် စပျစ်ဥယျာဉ်ပိုင်ရှင်၏ နှစ်သက်လက်ခံမှု ရရန် တစ်ဦးစီအနေနှင့်ရော အုပ်စုလိုက်အနေနှင့်ပါ ကိုယ်တော် နှစ်သက်သော အသီးများကို သီးရမည် ဖြစ်သည်။

၁၄။ မိမိ၏ လူမျိုးတော်ထံမှ အဘယ်အသီးကို ယေဟောဝါ မျှော်လင့်တော်မူသနည်း၊ သို့သော် ယင်းအစား အဘယ်အရာ သီးသနည်း။

^၁၄ ဘုရားသခင်သည် လူမျိုးတော်ထံမှ အသီးကောင်းများ သီးရန် မျှော်လင့်တော်မူ၏။ ဟေရှာယနှင့် တစ်ခေတ်တည်းသား ဖြစ်သော မိက္ခာက ဤသို့ ဖော်ပြ၏– “တရားသဖြင့် ပြုခြင်း၊ ကရုဏာကို နှစ်သက်ခြင်း၊ သင်၏ ဘုရားသခင်နှင့်အတူ သွားလာရာ၌ ကျိုးနွံလျက် နေခြင်းမှတစ်ပါး အဘယ်အရာကိုယေဟောဝါ တောင်းတော်မူသနည်း။” (မိက္ခာ ၆:၈၊ ကဘ; ဇာခရိ ၇:၉) သို့ရာတွင် လူမျိုးတော်သည် ယေဟောဝါ၏ နှိုးဆော်သတိပေးချက်ကို လိုက်လျှောက်ရန် ပျက်ကွက်ကြသည်။ “တရားစောင့်ကြမည်ဟု [ဘုရားသခင်] မျှော်လင့်တော်မူသော်လည်း ပညတ်တော်ကိုချိုးဖောက်ခြင်း၊ ဖြောင့်မတ်ခြင်းအရာ၌ အော်ဟစ်ငိုကြွေးခြင်းကို တွေ့မြင်တော်မူ၏။” (ဟေရှာယ ၅:၇ခ၊ ကဘ) သစ္စာမဲ့သော လူမျိုးသည် “သောဒုံစပျစ်နွယ်ပင်မျိုး” မှ သီးသော အဆိပ်ရှိသောစပျစ်သီး သီးမည်ဟု မောရှေ ကြိုဟောခဲ့သည်။ (တရားဟောရာ ၃၂:၃၂) သို့ဖြစ်၍ ဘုရားသခင့် ပညတ်တော်မှ သွေဖည်ခြင်း တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းတွင် လိင်တူမေထုန်အပါအဝင် လိင်အကျင့်ယိုယွင်းခြင်း ပါဝင်ပေမည်။ (ဝတ်ပြုရာ ၁၈:၂၂) “ပညတ်တော် ချိုးဖောက်ခြင်း” ဟူသော အသုံးအနှုန်းကို “သွေးသွန်းခြင်း” ဟူ၍လည်း ပြန်ဆိုနိုင်သည်။ ထိုကဲ့သို့သော ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သည့် အပြုအမူသည် နှိပ်စက်ခံရသူအား “အော်ဟစ်ငိုကြွေး” စေမည်မှာ သေချာသည်—ထိုအော်ဟစ်ငိုကြွေးသံသည် စပျစ်ဥယျာဉ်ပိုင်ရှင်၏ နားတော်သို့ ရောက်ခဲ့သည်။—ယောဘ ၃၄:၂၈ နှိုင်းယှဉ်။

၁၅၊ ၁၆။ ခရစ်ယာန်စစ်များသည် ဣသရေလလူမျိုး သီးသော မကောင်းသောအသီး မသီးရန် မည်သို့ ရှောင်ရှားနိုင်သနည်း။

^၁၅ ယေဟောဝါ ဘုရားသခင်သည် “ဖြောင့်မတ်စွာ ကျင့်ခြင်းနှင့် တရားသဖြင့် စီရင်ခြင်းကို နှစ်သက်တော်မူ၏။” (ဆာလံ ၃၃:၅) ဂျူးလူမျိုးများကို ကိုယ်တော် ဤသို့ အမိန့်ပေးခဲ့၏– “တရားတွေ့သည်အမှုမှာ မတရားသဖြင့် မစီရင်ရ။ ဆင်းရဲသောသူဘက်၌ မငဲ့ကွက်၊ ကြီးသောသူ၏ မျက်နှာကို မထောက်ဘဲ၊ ကိုယ်အမျိုးသားချင်းကို တရားသဖြင့် စီရင်ရမည်။” (ဝတ်ပြုရာ ၁၉:၁၅) ထို့ကြောင့် အခြားသူများနှင့် ကျွန်ုပ်တို့ ဆက်ဆံရာတွင် မျက်နှာလိုက်ခြင်းကို ရှောင်ရမည် ဖြစ်ကာ လူများကို လူမျိုး၊ အသက်အရွယ်၊ ဆင်းရဲချမ်းသာ၊ အသားအရောင် စသည်တို့ဖြင့် စီရင်ဆုံးဖြတ်ခြင်း ဘယ်တော့မျှ မပြုရပါ။ (ယာကုပ် ၂:၁-၄) ကြီးကြပ်ရသည့် ရာထူးတွင် အမှုဆောင်ကြရသောသူများသည် “ငဲ့ကွက်သောစိတ်နှင့် အလျှင်းမပြုဘဲ” ကိစ္စရပ်တစ်ခုကို တရားစီရင်ခြင်း မပြုမီ နှစ်ဖက်စလုံးမှ ကြားနာရန် အမြဲ ကြိုးစားအားထုတ်ခြင်းသည် အလွန် အရေးကြီးသည်။—၁ တိမောသေ ၅:၂၁; သုတ္တံ ၁၈:၁၃။