ကျမ်းစောင်များမှ သင်ခန်းစာများ။ ဩဗဒိ ၁–၂၁

ဘုရားသခင်ထံမှ သင့်အားထိခိုက်သည့် သတိပေးချက်များ

“သင်တို့ကို ထိသောသူသည် မျက်ဆန်တော်ကို ထိသောသူဖြစ်၏။” (ဇာခရိ ၂:၈) ခြိမ်းခြောက်ခြင်းသဘောဆောင်သော ဤစကားက လူတိုင်းအတွက် သတိပေးစကားဖြစ်ပေသည်။ ယေဟောဝါသည် မိမိလူမျိုးတော်ကို လူမျိုးခြားတို့ မည်သို့ဆက်ဆံသည်ကို ဂရုစိုက်ကြည့်ရှုနေတော်မူ၏။ သို့သော် ဤသတိပေးချက်ကို ဂရုမစိုက်ဘဲ ဘုရားသခင့်လူမျိုးတော်ကို ထိခိုက်နစ်နာစေသော လူမျိုးတစ်မျိုး ဘာဖြစ်ခဲ့သနည်း။ ဟေဗြဲကျမ်းစာ၌ အတိုဆုံးသောစာစောင် ဩဗဒိက အဖြေပေးထားသည်။

ဧဒုံလူမျိုးအတွက် ဘေးကြီး

ယေဟောဝါ၏တရားစီရင်ခြင်းမှ လွတ်သူတစ်ဦးမျှမရှိ။ ဘီစီအီး ၆၀၇ ခုနှစ်ခန့်တွင် မြွက်ဆိုခဲ့သော ဩဗဒိပရောဖက်ပြုချက်က မြင့်သော “ကြယ်တို့တွင်” နေ၍ လုံခြုံလှပြီဟု ထင်ရသောဧဒုံလူမျိုးသည် သူတို့၏ပြည်မှ နှင်ထုတ်ခြင်းခံရမည့်အကြောင်း ကြိုတင်ဟောပြောခဲ့သည်။ ဤကျမ်းစောင်ရေးသားသူ၏ ကိုယ်ရေးရာဇဝင်ဖေါ်ပြထားခြင်းမရှိစေကာမူ သူသည် “ယေဟောဝါ၏ အစေခံ” ဟူ၍ အဓိပ္ပာယ်ရှိသော သူ၏နာမည်နှင့်လိုက်လျောညီထွေစွာ အသက်ရှင်ခဲ့သည်။ အဘယ်သို့အားဖြင့်နည်း။ အကြီးအကျယ်ဖျက်ဆီးခြင်းနှင့်ဆိုင်သော စီရင်ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ကြေညာခြင်းအားဖြင့်ဖြစ်သည်။ ဧဒုံပြည်ကျရှုံးသောအခါ မဟာမိတ်ဖွဲ့ခဲ့သူတို့က သူ့ကိုအပြီးအပိုင်တိုက်ခိုက်လုယက်လိမ့်မည်။ သူ၏ပညာရှိနှင့် သူရဲကောင်းတို့ပင် လွတ်မြောက်မည်မဟုတ်။—၁-၉။

မိမိလူမျိုးတော်ကို အဓမ္မပြုကျင့်သူတို့အပေါ် ဘုရားသခင်ဘေးကြီးသင့်ရောက်စေတော်မူ၏။ ဧဒုံလူမျိုး အဘယ်အတွက်ကြောင့် ဘေးသင့်ရသနည်း။ ဧဒုံလူမျိုးသည် ယာကုပ်အမျိုးကို အကြိမ်ကြိမ်အဓမ္မပြုကျင့်ခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။ ဧဒုံလူမျိုးသည် ဧသောမှဆင်းသက်သူများဖြစ်ရာ ဣသရေလအမျိုးနှင့် ဆွေမျိုးတော်စပ်သည်။ သို့ရာတွင် သူတို့သည် ဆွေမျိုးကိုတိုက်ခိုက်လုယက်ခြင်းအပြစ်၊ ယေရုရှလင်မြို့ကျရှုံးစဉ်တွင် ဝမ်းသာအားရ လက်ခမောင်းခတ်ခြင်းအပြစ်၊ အဆိုးဆုံးမှာ ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်သူတို့ကို ရန်သူ့လက်သို့ အပ်ခြင်းအပြစ်ဖြင့် စွပ်စွဲခံရသည်။ သို့နှင့် ဧဒုံလူမျိုးသည် သူတို့၏ ပျက်သုဉ်းခြင်းကို သူတို့ကိုယ်တိုင် ဖန်တီးခဲ့လေသည်။—၁၀-၁၆။

ယာကုပ်အမျိုး ပြန်လည်ရှင်သန်လာ

ယေဟောဝါ၏ကတိတော်များသည် အစဉ်အားထားရသည်။ ဩဗဒိလက်ထက်၌ ယေဟောဝါက မိမိလူမျိုးတော်သည် သူတို့၏ပြည်တော်နှင့်တကွ ထိုထက်ကျယ်ဝန်းသော နယ်မြေများကို ပြန်လည်ပိုင်ဆိုင်ရမည်ဟု အာမခံတော်မူ၏။ ဣသရေလအမျိုး နောက်တစ်ဖန်ကွဲပြားတော့မည်မဟုတ်။ ယာကုပ်အမျိုးတည်းဟူသော နှစ်နွယ်ယုဒနိုင်ငံသည် ယောသပ်အမျိုးတည်းဟူသော ဆယ်နွယ်မြောက်ပိုင်းနိုင်ငံနှင့် ပြန်လည်ပေါင်းစည်းပြီး အမှိုက်ကိုမီးလောင်မြှိုက်သကဲ့သို့ ဧဒုံလူမျိုးကို ဝါးမြို၍ ဧဒုံပြည်ကို သိမ်းပိုက်ကြမည်။ အားတက်ဖွယ်နိဂုံးအနေဖြင့် ဩဗဒိက ပြည်တော်ပြန် ဣသရေလလူမျိုးသည် သူတို့၏ဘုရားသခင်အား စည်းလုံးစွာကိုးကွယ်၍ လက်အောက်ခံကြမည်အကြောင်း ကြေညာခဲ့သည်။ မင်းအရိုက်အရာသည် ယေဟောဝါပိုင်ဆိုင်ရာ မုချဖြစ်လာပေမည်။—၁၇-၂၁။

ယနေ့အဖို့ သင်ခန်းစာ။ သတိပေးချက်ကို ဥပေက္ခာပြုလျှင် ကိုယ်ကျိုးနည်းတတ်သည်။ ထိုကြောင့် ဧဒုံလူမျိုးအားပေးခဲ့သည့် ဩဗဒိ၏ပြင်းထန်သော အောက်ပါသတိပေးချက်သည် မျက်မှောက်ခေတ် ဘုရားသခင်အား ဆန့်ကျင်အန်တုသူတို့၏ နားဝတွင် ပဲ့တင်ထပ်နေသင့်ပေသည်။ ယေဟောဝါနှင့် ကိုယ်တော်.လူမျိုးတော်ကို အန်တုတိုက်ခိုက်သူတို့သည် ထာဝရပယ်ရှင်းခြင်းခံရမည်။

ကျမ်းစောင်များမှ သင်ခန်းစာများ။ ယောန ၁:၁–၄:၁၁

ဘေးဒုက္ခကို ရှောင်ကြ။ ကရုဏာကို ခံယူကြ။ အဘယ်သို့အားဖြင့် ဤသို့ပြုနိုင်မည်နည်း။ နှစ်ပေါင်း ၂၈၀၀ ကျော်က တကယ့်ဘဝဇာတ်လမ်းဖြစ်သော ယောနဝတ္တုမှ သင်ခန်းစာကို နားထောင်ခြင်းအားဖြင့်ဖြစ်သည်။ ဘီစီအီး ၈၄၄ ခုနှစ်ခန့်က ဂါလိလဲနယ်သား ပရောဖက်ယောနရေးသားခဲ့သည့် ယင်းကျမ်းစောင်၌ ဝိညာဏထိုးထွင်းသိမြင်စရာများနှင့် ပြည့်လျက်ရှိသည်။

ယောနထွက်ပြေးခြင်း

အမှုတော်ဆောင်ရာတွင် ယေဟောဝါထောက်မမည်ကို ယုံကြည်စိတ်ချသင့်သည်။ သို့သော် ယောနသည် ယေဟောဝါထောက်မတော်မူမည်ကို ကိုးစားမည့်အစား ဘုရားပေးတာဝန်မှ ထွက်ပြေးခဲ့သည်။ သူ့တာဝန်မှာ မလွယ်လှသော တာဝန်ဖြစ်သည်မှာ မှန်ပါသည်။ သူသည် အရှက်မရှိ၊ ယုတ်မာသော နိနေဝေမြို့အား ဘုရားသခင်ကျရောက်စေမည့် ဘေးကြီးအကြောင်း သတိပေးရမည်။ သို့သော် ယောနသည် ဆန့်ကျင်ဘက်အရပ် ယခုခေတ်စပိန်ပြည်ဖြစ်သော တာရှုမြို့ရှိရာသို့ ထွက်သွားသည်။ လမ်းခရီးတွင် လေပြင်းမုန်တိုင်းကျရောက်သဖြင့် သင်္ဘောနှင့်တကွ သင်္ဘောသားအားလုံး လွတ်မြောက်စရာလမ်း မရှိတော့ဟုထင်ရသည်။ ယောနကအဖြစ်မှန်ဝန်ခံပြီးနောက် သင်္ဘောသားတို့က သူ့အား သင်္ဘောမှပစ်ချလိုက်သည်နှင့် လှိုင်းလေငြိမ်ကျသွားသည်။ ငါးကြီးတစ်ကောင်က ပရောဖက်ယောနအား မြိုချလိုက်သည်။—၁:၁-၁၇။

မိမိတို့၏ဆုတောင်းသံကို ဘုရားသခင်နားညောင်းတော်မူမည်အကြောင်း ကိုယ်တော်.အစေခံများ ယုံကြည်စိတ်ချနိုင်သည်။ ငါးကြီးဝမ်းထဲ၌ ယောနသည် ယေဟောဝါထံ ကူညီမစမှုအသနားခံ၍ ရေဘေးမှ ကယ်တင်ခြင်းအတွက် ဘုရားသခင်အား ကျေးဇူးတော်ချီးမွမ်းပြီး သစ္စာပြုသည်အတိုင်း သစ္စာဝတ်ဖြေပါမည်အကြောင်း ကတိပြုလေသည်။ အချိန်တန်သောအခါ သူသည် ကုန်းပေါ်သို့ အန်ထုတ်ခြင်းခံရသည်။—၂:၁-၁၀။

ယောန နိနေဝေမြို့သို့သွားခြင်း

ယေဟောဝါပေးအပ်သော တာဝန်ကို ဘယ်တော့မျှမရှောင်သွေပါနှင့်။ ဤသင်ခန်းစာရပြီးနောက် ဆုတ်ဆိုင်းဆိုင်းလုပ်ခဲ့သော ဤပရောဖက်သည် “နိနေဝေမြို့ကြီး” ၌ ဟောပြောနေလေသည်။ ယောနသည် “အရက်လေးဆယ်လွန်သော်၊ နိနေဝေမြို့သည် ပျက်စီးခြင်းသို့ရောက်လိမ့်မည်” ဟူသော ရိုးရိုးရှင်းရှင်း လိုရင်းရောက်သောသတင်းကို ကြွေးကြော်လေသည်။ အလွန်ထူးခြားသည့် အပြောင်းအလဲဖြစ်ရပ်တို့ဖြင့် နိနေဝေမြို့သည် နောင်တရ၍ ဘေးကြီးကို ရှောင်လွဲခဲ့ကြသည်။—၃:၁-၁၀။

ဘုရားသခင့်ကရုဏာကို လူမကန့်သတ်နိုင်။ နိနေဝေမြို့ ဘေးလွတ်သွားသဖြင့် ယောန၏ဒေါသပို၍ကြီးလာသည်။ သို့သော် အပင်တစ်ပင်အားဖြင့် ယေဟောဝါက မိမိစေတနာနှင့်အညီ မိမိကရုဏာပြတော်မူမည်အကြောင်း ယောနအား ပညာပေးတော်မူသည်။—၄:၁-၁၁။

ယနေ့အဖို့ သင်ခန်းစာ။ ဘုရားသခင့်ပရောဖက်ပြုချက်တို့ကို နာခံခြင်းအားဖြင့် ကပ်ဘေးကိုတိမ်းရှောင်နိုင်သည်။ နိနေဝေမြို့သားတို့ကို အတုယူပါ။ ယောနထက်သာ၍ကြီးမြတ်သော ပရောဖက်ယေရှုခရစ်ကို စိတ်နှိမ့်ချစွာ နားထောင်ပါလေ။—လုကာ ၁၁:၃၂။

[စာမျက်နှာ ၂၉ ပါလေးထောင့်ကွက်]

ကျမ်းပိုဒ်များကို သုံးသပ်ခြင်း

○ ၇—ကျမ်းစာခေတ်၌ တစ်စုံတစ်ယောက်နှင့်အတူ “စားသောက်” သည်ဆိုရာဝယ် အမှန်အားဖြင့် မိတ်ဆွေဖွဲ့ခြင်းမည်၏။ သို့သော် ဧဒုံလူမျိုးနှင့် “မိဿဟာယဖွဲ့သောသူ” ဗာဗုလုန်လူမျိုးသည် သူတို့ကို ဖျက်ဆီးမည့်သူဖြစ်လာမည်။ နေဗုခဒ်နေဇာလက်ထက်မှ ဗာဗုလုန်လူမျိုးတို့က ယေရုရှလင်မြို့ပျက်စီးပြီးနောက် ယုဒလူမျိုးထံမှ တိုက်၍ရသော ပစ္စည်းကို ဧဒုံလူမျိုးအား ဝေမျှပေးခဲ့သည်မှာ အမှန်ဖြစ်သည်။ သို့သော် နောက်ပိုင်းတွင် ဗာဗုလုန်ရှင်ဘုရင် နဘိုနိဒပ်စ်က ဧဒုံလူမျိုး၏ စီးပွားရေးနှင့် ကုန်သွယ်ရေးဘက် ကြီးပွားချမ်းသာလိုသော စိတ်ကိုတစ်ချက်တည်းနှင့် အပြီးအပိုင် ဖျက်ဆီးခဲ့သည်။

○ ၁၀—ဧဒုံလူမျိုးသည် မိမိ၏ညီ “ယုဒအမျိုးသားတို့” အပေါ်၌ အငြိုးကြီးစွာ မုန်းတီးခြင်းနှင့် စုံမက်ခြင်းအကြင်နာကင်းမဲ့ခြင်းတို့ကြောင့် ‘အစဉ်ပယ်ရှားခံ’ ရလိမ့်မည်။ (အခန်းငယ် ၁၂) ထိုသို့အမျိုးချီ၍ တိမ်ကောပျောက်ကွယ်ခြင်းဆိုသည်မှာ ဒေသအတိအကျတစ်ခု၌ အစိုးရနှင့် ပြည်သူတို့နှင့် ဖွဲ့စည်းတည်ထောင်ထားသော ဧဒုံနိုင်ငံသည် ကမ္ဘာ့မြေပြင်ပေါ်မှ ပျောက်ကွယ်သွားမည်ဟူ၍ အဓိပ္ပာယ်ရသည်။ ယခုခေတ်၌ ဧဒုံလူမျိုးဟူ၍ သီးသီးသန့်သန့် မရှိတော့ပေ။ သူတို့သည် “မရှိဖူးသော သူကဲ့သို့ဖြစ်” သွားကြသည်။—အခန်းငယ် ၁၆။

[စာမျက်နှာ ၃၀ ပါ လေးထောင့်ကွက်]

ကျမ်းပိုဒ်များကို သုံးသပ်ခြင်း

○ ၁:၁၇— ဝေလငါးကြီးတစ်မျိုးသည် ကြီးမားသော ဦးခေါင်းနှင့် အစာမြိုလမ်းကြောင်းရှိသဖြင့် လူတစ်ယောက်ကို ကောင်းစွာမြိုနိုင်သည်။ မြေထဲပင်လယ်၌ ဝေလငါးနည်းပါးသော်လည်း တစ်ချိန်က ရုပ္ပေမြို့တွင် ဝေလငါးဖမ်းသင်္ဘောများ ဆိုက်ကပ်ခဲ့ဖူးသည်။ မြေထဲပင်လယ်အတွင်း၌ သင်္ဘောများနောက်မှလိုက်၍ သင်္ဘောမှပစ်ချသမျှကို စားသည်ဟု လူသိများသော ငါးတစ်မျိုးမှာ ငမန်းဖြူများဖြစ်သည်။ ဤငါးသည်လည်း လူကို တစ်ကိုယ်လုံးမြိုနိုင်စွမ်းရှိသည်။ သို့သော် ယောနအဖြစ်၌ ‘ငါးကြီးတစ်ကောင်’ ကို ဘုရားသခင်အသုံးပြုခဲ့သည်။ ခေတ်သစ်သိပ္ပံပညာ မသိသောသတ္တဝါတစ်ကောင်ကောင်လည်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်မည်။

○ ၂:၁၊ ၂—ယောနသည် “ငါး၏ဝမ်းထဲမှာနေစဉ်တွင်” ကဗျာစပ်ဆိုရန် အသင့်တော်ဆုံးအခြေအနေမျိုးမရှိခဲ့သည်မှာ သေချာပါသည်။ သို့သော် နောင်တွင် သူတွေ့ကြုံခဲ့သမျှကို သူမှတ်တမ်းတင်ခဲ့သည်။ သူ့နှလုံးသား၏အနက်ဆုံးနေရာမှ သူ၏ခံစားချက်ကို ထင်ဟပ်စေသည့် ဆာလံကျမ်းမှစကားများ ပဲ့တင်ထပ်ခဲ့လေသည်။—၂:၂ ကို ဆာလံ ၁၂၀:၁ နှင့် ၁၃၀:၁ တို့နှင့်လည်းကောင်း၊ ၂:၅ ကို ဆာလံ ၆၉:၁ နှင့်လည်းကောင်း နှိုင်းယှဉ်ကြည့်ပါ။

○ ၃:၃—နိနေဝေမြို့၏ အရွယ်အစားမှာ ပုံကြီးချဲ့ခြင်းမဟုတ်ပေ။ မြို့ရိုးသည် ပတ်ပတ်လည် ဂ မိုင်ခန့်သာရှိသော်လည်း ထိုမြို့၏နာမည်တွင် ၂၆ မိုင်ကျယ်ဝန်းမည့် ယင်း၏ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်များလည်း ပါဝင်မည်မှာ ထင်ရှားသည်။

○ ၃:၁၀—‘ပူပန်ဝမ်းနည်းသည်’ ဟူ၍ ဘာသာပြန်ဆိုထားသည့် ဟေဗြဲစကားလုံးမှာ “အတိတ်က (သို့မဟုတ်ကြံရွယ်ထားသည့်) လုပ်ရပ်နှင့်စပ်လျဉ်း၍ စိတ်ပြောင်းလဲသည်” ဟူ၍ အဓိပ္ပာယ်ရှိသည်။ ထိုကြောင့် ယေဟောဝါသည် ပြစ်မှားသောလူသားများ တကယ်နောင်တရကြသောအခါ သူတို့ပေါ်ချမှတ်သော အပြစ်ဒဏ်အတွက် ကိုယ်တော် ‘ပူပန်ဝမ်းနည်း’ နိုင်သည်၊ သို့မဟုတ် စိတ်တော်ပြောင်းလဲနိုင်သည်။