‘ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်နှင့်ဆိုင်သော ဤသတင်းကောင်းကို ဟောပြောရလိမ့်မည်’

‘လူမျိုးအပေါင်းတို့အတွက် သက်သေဖြစ်စေရန် ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်နှင့်ဆိုင်သော ဤသတင်းကောင်းကို လူနေရာ မြေတစ်ပြင်လုံး၌ ဟောပြောရလိမ့်မည်။ သို့ပြီးမှ အဆုံးသည် ရောက်လိမ့်မည်။’—မဿဲ ၂၄:၁၄။

ဘာအဓိပ္ပာယ်လဲ– ယေရှုဟာ “တစ်မြို့မှတစ်မြို့၊ တစ်ရွာမှတစ်ရွာ လှည့်လည်၍ ဘုရားသခင်၏နိုင်ငံတော် သတင်းကောင်းကို ဟောပြောတော်မူ၏” လို့ကျမ်းရေးသူ လုကာက ဖော်ပြခဲ့တယ်။ (လုကာ ၈:၁) ယေရှုကိုယ်တိုင်လည်း ဒီလိုပြောခဲ့တယ်– “ဘုရားသခင်၏နိုင်ငံတော် သတင်းကောင်းကို အခြားမြို့ရွာများတွင်လည်း ငါဟောပြောရမည်။ ထိုအကြောင်းကြောင့် ငါ့ကိုစေလွှတ်တော်မူ၏။” (လုကာ ၄:၄၃) မြို့ရွာတွေမှာ သတင်းကောင်းဟောဖို့ တပည့်တွေကို ယေရှု ဒီလိုမိန့်မှာပြီး စေလွှတ်ခဲ့တယ်– “သင်တို့သည် . . . မြေကြီးစွန်းတိုင်အောင် ငါ့အကြောင်း သက်သေခံသူများ ဖြစ်ကြလိမ့်မည်။”—တမန်တော် ၁:၈; လုကာ ၁၀:၁။

ပထမရာစုခရစ်ယာန်တွေ ဘယ်လိုလုပ်ဆောင်ခဲ့သလဲ– ယေရှုရဲ့တပည့်တွေဟာ ယေရှုမိန့်မှာခဲ့တဲ့အတိုင်း အချိန်မဆွဲဘဲ ချက်ချင်း လုပ်ဆောင်ခဲ့ကြတယ်။ “သူတို့သည် ဗိမာန်တော်၌လည်းကောင်း၊ တစ်အိမ်မှ တစ်အိမ်သို့လည်းကောင်း ယေရှုသည် ခရစ်တော်ဖြစ်သည်ဟူသော သတင်းကောင်းကို နေ့စဉ်မပြတ် သွန်သင်ဟောပြောလျက်နေကြ၏။” (တမန်တော် ၅:၄၂) ဟောပြောခြင်းလုပ်ငန်းကို အုပ်စုတစ်စုကပဲ လုပ်ရမှာမဟုတ်ဘဲ အသင်းတော်သားအားလုံး လုပ်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။ “သိုးမွေးညှပ်သူတွေ၊ ဖိနပ်ချုပ်သမားတွေ၊ သားရေနယ်သူတွေ၊ စာလုံးဝမတတ်သူတွေနဲ့ သာမန်လူတန်းစာတွေဟာ သတင်းကောင်းကို ထက်ထက်သန်သန် ဟောပြောတဲ့သူတွေ ဖြစ်ကြတယ်ဆိုတာ ခရစ်ယာန်ဘာသာကို ဆန့်ကျင်တဲ့ ပထမဆုံး စာရေးဆရာ ဆဲလ်စပ်စ်က လှောင်ပြောင်ခဲ့တယ်” ဆိုပြီး သမိုင်းပညာရှင် နီယန်းဒါးက မှတ်ချက်ချခဲ့တယ်။ ဇန် ဘာနာဒီက သူ့ရဲ့စာအုပ် (The Early Centuries of the Church) ထဲမှာ ဒီလိုရေးသားခဲ့တယ်– “[ခရစ်ယာန်တွေ] ဟာ အပြင်ကိုထွက်ပြီး နေရာတကာမှာရှိတဲ့ လူတိုင်းကို ဟောပြောကြတယ်။ အဝေးပြေးလမ်းမတွေပေါ်၊ မြို့တွင်း၊ ပြည်သူ့ရင်ပြင်နဲ့ အိမ်တွေမှာ ဟောပြောကြတယ်။ လူတွေ လက်ခံခံ၊ မခံခံ သူတို့လုပ်ဆောင်ကြတယ်။ . . . သူတို့ဟာ မြေကြီးစွန်းထိတိုင် သွားကြတယ်။”

ကနေ့ခေတ်မှာ ဘယ်သူတွေက အဲဒီအတိုင်း လုပ်ဆောင်နေသလဲ– “ကနေ့ခေတ်မှာ ဟောပြောသွန်သင်ခြင်းလုပ်ငန်းကို ခရစ်ယာန်အသင်းတွေ အလေးအနက်မထားရတဲ့ အကြောင်းရင်းတစ်ခုက ဘုရားသခင်ရဲ့အမှုတော်ကို ထမ်းဆောင်ဖို့ စိတ်ဝင်စားခြင်းမရှိလို့ပါပဲ” ဆိုပြီး အင်္ဂလစ်ကန်ဘုန်းတော်ကြီး ဒေးဗစ် ဝစ်စန်က ရေးသားဖော်ပြတယ်။ ဟိုစေ လူအီစ် ပီရက်စ် ဂွာဒါလူဖေက ဧဝံဂေလိအသင်းသား၊ သတ္တမနေ့အသင်းသားနဲ့ တခြားအသင်းသားတွေရဲ့ လုပ်ဆောင်မှုတွေကိုကြည့်ပြီး “သူတို့ဟာ တစ်အိမ်မှတစ်အိမ်ကို သွားမဟောကြဘူး” လို့ သူ့ရဲ့စာအုပ် (Why Are the Catholics Leaving?) ထဲမှာ ရေးသားခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ယေဟောဝါသက်သေခရစ်ယာန်တွေကျတော့ “တစ်အိမ်မှတစ်အိမ်ကို စနစ်တကျ သွားဟောကြတယ်” လို့ ရေးသားဖော်ပြခဲ့တယ်။

စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းပြီး အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်ရှိတဲ့ ဂျော်နသန် တာလီရဲ့ ထင်မြင်ချက်ကို စာအုပ်တစ်အုပ် (Cato Supreme Court Review, ၂၀၀၁-၂၀၀၂) မှာ ဒီလိုဖော်ပြထားတယ်– “ယေဟောဝါသက်သေတွေအကြောင်း တစ်ယောက်ယောက်က ပြောပြီဆိုရင် လူတွေ အဆင်မပြေတဲ့အချိန်မှာ အိမ်တွေကို ရောက်လာကြတဲ့ ဟောပြောသူတွေလို့ အများစုက ချက်ချင်း မြင်ယောင်ကြပါလိမ့်မယ်။ ယေဟောဝါသက်သေတွေဟာ တခြားသူတွေကို ကိုယ့်ရဲ့ယုံကြည်ချက်အကြောင်း ဟောရုံလောက်ပဲမဟုတ်ဘူး၊ ကိုယ့်ရဲ့ယုံကြည်ခြင်း ပိုမိုခိုင်ခံ့လာအောင် ဟောနေကြတာဖြစ်ပါတယ်။”

[စာမျက်နှာ ၉ မှ လေးထောင့်ကွက်]

ခရစ်ယာန်စစ်တွေရဲ့ အမှတ်အသားက ဘာလဲ

ဒီဆောင်းပါးတွဲတွေမှာ ဆွေးနွေးခဲ့တဲ့ ကျမ်းစာ စံနှုန်းတွေအပေါ် အခြေပြုပြီး ကနေ့ခေတ်မှာ ဘယ်သူတွေက အဲဒီစံနှုန်းတွေအတိုင်း လိုက်လျှောက်နေတယ်လို့ သင် ယူဆသလဲ။ ခရစ်ယာန်ပါလို့ပြောတဲ့ အသင်းအဖွဲ့တွေ ထောင်သောင်းမက ရှိနေပေမဲ့လည်း နောက်လိုက်တွေကို ယေရှုပြောခဲ့တဲ့ ဒီစကားတွေကို သတိရပါ– “‘သခင်၊ သခင်’ ဟုငါ့ကိုခေါ်သောသူတိုင်း ကောင်းကင်နိုင်ငံတော်သို့ ဝင်ရမည်မဟုတ်။ ကောင်းကင်ဘုံရှိ ငါ့ခမည်းတော်၏အလိုတော်ကို ဆောင်သောသူသာ ဝင်ရလိမ့်မည်။” (မဿဲ ၇:၂၁) အဲဒီကျမ်းချက်အရ ခရစ်ယာန်စစ်တွေရဲ့ အမှတ်အသားက ဘုရားသခင်ရဲ့အလိုတော်ကိုဆောင်ခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ သူတို့တွေကို ခွဲခြားသိမြင်ပြီး သူတို့နဲ့ပေါင်းသင်းခြင်းက ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော် အုပ်ချုပ်တဲ့အခါ ရေရှည်တည်မြဲတဲ့ အကျိုးကျေးဇူးတွေကို ခံစားရစေနိုင်ပါတယ်။ ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်နဲ့ ရရှိမယ့် ဆုကျေးဇူးတွေအကြောင်း ပိုမိုသိချင်တယ်ဆိုရင် ဒီမဂ္ဂဇင်း ယူဆောင်လာတဲ့ ယေဟောဝါ သက်သေတွေကို မေးမြန်းကြည့်ဖို့ သင့်ကို တိုက်တွန်းပါရစေ။—လုကာ ၄:၄၃။