သံလွင်ပင်တွေကြားက အေးချမ်းတဲ့ ဒီနေရာလေးကို ရောက်လာတဲ့အခါ ယေရှုက တမန်တော်ရှစ်ယောက်ကို “ကျွန်တော် ဟိုနားမှာ သွားပြီး ဆုတောင်းလိုက်ဦးမယ်။ ဒီမှာ ထိုင်နေကြပါ” လို့မှာတယ်။ သူတို့ကို ဥယျာဉ်ဝင်ပေါက်နားမှာ ထိုင်နေခိုင်းတာ ဖြစ်မယ်။ ဒီနောက် တမန်တော်သုံးယောက်ဖြစ်တဲ့ ပေတရု၊ ယာကုပ်၊ ယောဟန်တို့ကိုခေါ်ပြီး ဥယျာဉ်အတွင်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ အကြီးအကျယ် သောကဖိစီးနေတာမို့ “ကျွန်တော် ဝမ်းနည်းလွန်းလို့ သေလုမတတ်ပဲ။ ဒီမှာ နေခဲ့ကြဦး။ ကျွန်တော်နဲ့အတူ သတိနဲ့ စောင့်နေကြပါ” လို့ သူတို့ကို ပြောတယ်။—မဿဲ ၂၆:၃၆-၃၈။

ရောမတွေ သေဒဏ်ပေးလိုက်တဲ့ သူတွေဟာ ဝေဒနာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခံစားရတယ်ဆိုတာ ယေရှု ကောင်းကင်ကနေ မြင်ခဲ့တယ်။ အခုတော့ နာကျင်ခံစားတတ်တဲ့ လူသားတစ်ယောက်အနေနဲ့ ကိုယ်တိုင် ကြုံရတော့မယ်၊ ဒါပေမဲ့ ရှေ့မှာကြုံရမယ့် အရာတွေအကြောင်း သူစဉ်းစားနေတာ မဟုတ်ဘူး။ ရွံရှာစရာ ရာဇဝတ်သားတစ်ယောက်လို သူသေရမယ့် အဖြစ်ဟာ ဖခင်နာမည်ကို ရှုတ်ချစရာ ဖြစ်စေနိုင်တယ်ဆိုတာ စဉ်းစားပြီး စိတ်သောက ရောက်နေတာ။ မကြာခင် သူဟာ ဘုရားကို စော်ကားသူတစ်ယောက်အနေနဲ့ သစ်တိုင်တင် အသတ်ခံရတော့မယ်။