^၁၃ ဘုရားသခင့်တရားမျှတမှု၏ ကရုဏာပြတတ်သော သဘောသဘာဝကို ကျွန်ုပ်တို့ အမှန်တကယ်တန်ဖိုးထားမည်ဆိုလျှင် ကျွန်ုပ်တို့နှင့်မသက်ဆိုင်သောကိစ္စများ၊ အရေးမပါလှသော ကိစ္စများနှင့်ပတ်သက်၍ အခြားသူတို့ကို အလျင်အမြန် ဆုံးဖြတ်စီရင်မည်မဟုတ်ပါ။ ယေရှု၏တောင်ပေါ်ဒေသနာတွင် ကိုယ်တော် ဤသို့သတိပေးခဲ့သည်– “သင်တို့သည် စစ်ကြောဆုံးဖြတ်ခြင်းနှင့် ကင်းလွတ်မည်အကြောင်း သူတစ်ပါး၏အမှု၌ စစ်ကြောဆုံးဖြတ်ခြင်းကို မပြုကြနှင့်။” (မဿဲ ၇:၁) လုကာ၏မှတ်တမ်းအရ ယေရှုဤသို့ ထပ်ဆင့်မိန့်တော်မူသည်– “သူတစ်ပါးကို အပြစ်မစီရင်ကြနှင့်။ မစီရင်လျှင် သင်တို့သည် အပြစ်စီရင်ခြင်းနှင့်ကင်းလွတ်ကြလိမ့်မည်။”a (လုကာ ၆:၃၇) မစုံလင်သူလူသားများသည် စစ်ကြောစီရင်တတ်သောသဘောရှိကြောင်း ယေရှုအသိအမှတ်ပြု၏။ ကိုယ်တော့်တရားကိုနာသူ မည်သူမဆိုသည် ကြမ်းတမ်းစွာ စစ်ကြောစီရင်တတ်သည့်အကျင့်ရှိခဲ့လျှင် ရပ်တန့်ရန်ဖြစ်သည်။

၁၄။ အဘယ်အကြောင်းများကြောင့် အခြားသူတို့အား ‘စစ်ကြောဆုံးဖြတ်ခြင်းကိုရပ်ပစ်’ ရမည်နည်း။

^၁၄ သူတစ်ပါးကို အဘယ်ကြောင့် “စစ်ကြောဆုံးဖြတ်ခြင်းကို မပြု” ရသနည်း။ အကြောင်းတစ်ခုမှာ ကျွန်ုပ်တို့၏အခွင့်အာဏာသည် အကန့်အသတ်မျှဖြစ်၏။ တပည့်တော်ယာကုပ်က ဤသို့သတိပေးသည်– “ပညတ်တရားကိုထားပိုင်သောသူ၊ စစ်ကြောစီရင်ပိုင်သောသူ တစ်ပါးတည်းသာရှိတော်မူ၏”—ထိုသူကား ယေဟောဝါပင်တည်း။ သို့နှင့် ယာကုပ်က ဤသို့အတိအလင်းမေးမြန်းသည်– “သူတစ်ပါးကို စစ်ကြောစီရင်သောသင်သည်ကား အဘယ်သူနည်း။” (ယာကုပ် ၄:၁၂; ရောမ ၁၄:၁-၄) ထို့အပြင် ကျွန်ုပ်တို့သည် အပြစ်သားများဖြစ်ကြသောကြောင့် အလွယ်တကူဖြင့် မတရားစွာ စစ်ကြောစီရင်မိနိုင်သည်။ စိတ်စွန်းကွက်ခြင်း၊ မာနထိပါးခံရသည်ဟုထင်ခြင်း၊ မနာလိုစိတ်ဝင်ခြင်းနှင့် မိမိကိုယ်ကို ဖြောင့်မတ်သည်ဟု ယူဆခြင်းအပါအဝင် စိတ်နေသဘောထားအမျိုးမျိုးတို့က လူသားချင်းအပေါ် ကျွန်ုပ်တို့၏ရှုမြင်ပုံကို မမှန်မကန်ဖြစ်စေနိုင်၏။ ကျွန်ုပ်တို့သည် အကန့်အသတ်ဖြင့်သာ စွမ်းဆောင်နိုင်သည်၊ ၎င်းတို့ကို ဆင်ခြင်သုံးသပ်ခြင်းက သူတစ်ပါးကို လျင်မြန်စွာအပြစ်တင်ခြင်းမှ တားဆီးပေးသည်။ သူတစ်ပါး၏စိတ်နှလုံးကို ကျွန်ုပ်တို့မမြင်နိုင်ကြပါ; သူတို့၏ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ အခြေအနေအားလုံးကိုလည်း ကျွန်ုပ်တို့မသိနိုင်ကြပါ။ သို့ဖြစ်လျှင် ယုံကြည်သူချင်းတို့၏ရည်ရွယ်ချက် မှားသည်ဟုယိုးစွပ်ခြင်း၊ ဘုရားသခင့်လုပ်ငန်းတော်၌ သူတို့၏ကြိုးပမ်းအားထုတ်မှုကို ပြစ်တင်ဝေဖန်ခြင်းပြုရအောင် ကျွန်ုပ်တို့သည် မည်သူမို့နည်း။ ကျွန်ုပ်တို့ညီအစ်ကို၊ ညီအစ်မများ၏အားနည်းချက်များကို အာရုံစိုက်နေကြမည့်အစား ယေဟောဝါကိုတုပပြီး သူတို့၏ကောင်းကွက်များကို ရှာဖွေခြင်းသည် မည်မျှကောင်းလိုက်လေခြင်း!

၁၅။ ဘုရားသခင်အားဝတ်ပြုကိုးကွယ်သူတို့သည် အဘယ်စကားမျိုးကိုမပြော၊ အဘယ်ဆက်ဆံမှုမျိုးကို ပြုမည်မဟုတ်သနည်း၊ အဘယ်ကြောင့်နည်း။

^၁၅ ကျွန်ုပ်တို့မိသားစုဝင်များနှင့်ပတ်သက်၍ကော။ ဝမ်းနည်းစရာကား ယနေ့ဤလောကတွင် စံရိပ်ငြိမ်ဖြစ်သင့်သည့် မိမိနေအိမ်၌ ခံရအခက်ဆုံးဝေဖန်ပြစ်တင်ချက်များကို ကြားနေကြရသည်။ မိမိတို့၏မိသားစုကို ‘ခံစားစေသည့်’ အဆက်မပြတ်ဆဲရေးတိုင်းထွာ၊ ကိုယ်ထိလက်ရောက် မတော်မတရားပြုသော ခင်ပွန်းများ၊ ဇနီးများ သို့မဟုတ် မိဘများအကြောင်း ကြားသိရခြင်းသည် မဆန်းတော့ပေ။ သို့သော် ဘုရားသခင်အား ဝတ်ပြုကိုးကွယ်သူတို့တွင် ခက်ထန်သောစကားများ၊ ခါးသီးသော ငေါ့လုံးထေ့လုံးများပြောဆို၊ ကြမ်းတမ်းစွာဆက်ဆံခြင်းကို ခွင့်မပြုချေ။ (ဧဖက် ၄:၂၉၊ ၃၁; ၅:၃၃; ၆:၄) “‘စစ်ကြောဆုံးဖြတ်ခြင်းကို မပြုကြနှင့်”၊ “အပြစ်မစီရင်ကြနှင့်” ဟူသော ယေရှု၏ဆုံးမစကားသည် မိမိနေအိမ်တွင်ရှိစဉ်လည်း သက်ဆိုင်သည်။ တရားသဖြင့်ကျင့်ခြင်းဟုဆိုရာတွင် ကျွန်ုပ်တို့နှင့် ယေဟောဝါဆက်ဆံသည့်နည်းတူ အခြားသူတို့ကို ဆက်ဆံခြင်းပါဝင်ကြောင်း ပြန်သတိရပါ။ ကျွန်ုပ်တို့၏ဘုရားသခင်သည် ကျွန်ုပ်တို့နှင့်ဆက်ဆံရာတွင် ဘယ်သောအခါမျှ ကြမ်းတမ်းရက်စက်ခြင်းမရှိချေ။ ထိုသို့ပြုမည့်အစား ကိုယ်တော်သည် မိမိအား ချစ်မြတ်နိုးသူတို့ကို “အလွန်သနားစုံမက်တော်မူ” ၏။ (ယာကုပ် ၅:၁၁) ကိုယ်တော်သည် ကျွန်ုပ်တို့တုပစရာ အလွန်ကောင်းသောစံနမူနာပါတကား!