အခန်း ၅၂

ထောင်နှင့်ချီသောလူအုပ်အား အံ့ဖွယ်နည်းဖြင့်ယေရှုကျွေးမွေး

တမန်တော် ၁၂ ပါးတို့သည် ဂါလိလဲနယ်ဟောပြောသည့်ခရီးစဉ်ကို ပျော်မွေ့ခဲ့ကြသည်။ ယောဟန်ကွပ်မျက်ခံရပြီးမကြာမီ သူတို့၏အံ့ဖွယ်တွေ့ကြုံမှုများကို ယေရှုအားပြန်ပြောကြ၏။ သူတို့နွမ်းနယ်လျက်ရှိပြီး လူများဝင်ထွက်သွားလာလျက်ရှိကြသဖြင့် စားချိန်ပင်မရ။ ထို့ကြောင့်ယေရှုက ‘ငါတို့ဆိတ်ကွယ်ရာအရပ်သို့သွား၍ ခေတ္တမျှနားနေကြကုန်အံ့’ ဟုမိန့်ဆိုသည်။

ကပေရနောင်မြို့အနီးတွင်ဖြစ်မည်။ သူတို့လှေပေါ်တက်၍ ယော်ဒန်အရှေ့ ဗက်ဇဲဒရွာအလွန် ဆိတ်ကွယ်ရာအရပ်သို့ဦးတည်သွားကြ၏။ သို့သော်သူတို့သွားသည်ကို လူအများမြင်လိုက်သဖြင့် အခြားလူများပါကြားသိကုန်ကြ၏။ လှေကပ်မည့်နေရာတွင် သူတို့နှင့်ဆုံတွေ့ရန် ထိုလူများကုန်းကြောင်းဖြင့်လိုက်ကြ၏။

ယေရှုလှေပေါ်မှဆင်း၍ သိုးထိန်းမဲ့သိုးများပမာဖြစ်နေသောလူအုပ်ကိုမြင်လျှင် သနားကာဖျားနာသူများကို ကျန်းမာစေ၍ များစွာဟောပြောသွန်သင်တော်မူ၏။

လျင်မြန်စွာအချိန်ကုန်သဖြင့် ယေရှု၏တပည့်များသည် ကိုယ်တော်ထံချဉ်းကပ်၍ “ဤအရပ်သည်တောအရပ်ဖြစ်ပါ၏။ မိုးလည်းချုပ်ပါပြီ။ လူအစုအဝေးတို့သည် မြို့ရွာသို့သွား၍ စားစရာကိုဝယ်စေခြင်းငှာ အခွင့်ပေးတော်မူပါ” ဟုလျှောက်ကြ၏။

သို့သော်ယေရှုက “သူတို့စားစရာဖို့သင်တို့ပေးကြလော့” ဟူ၍အဖြေပေးသည်။ ထိုအချိန်တွင် မိမိလုပ်ဆောင်မည့်အရာကို ယေရှုသိနှင့်ပြီးဖြစ်သော်လည်း ဖိလိပ္ပုအားစုံစမ်းလို၍ “ဤသူတို့စားစရာမုန့်ကို အဘယ်မှာဝယ်မည်နည်း” ဟုမေးသည်။

လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဟု ဖိလိပ္ပုမြင်သည်။ ယောက်ျား ၅,၀၀၀၊ ကလေး၊ အမျိုးသမီးများကိုပါ ထည့်တွက်လျှင် လူ ၁၀,၀၀၀ ခန့်ပင်ရှိနိုင်သည်။ “ဤသူတို့သည် မုန့်တစ်ဖဲ့စီ စေ့ငအောင် ဒေနာရိအပြား ၂၀၀ အဖိုး [ဒေနာရိတစ်ပြားသည် လူတစ်ဦး၏တစ်နေ့လုပ်ခဖြစ်၏] ထိုက်သောမုန့်မလောက်ပါ” ဟုပြန်လျှောက်၏။

အန္ဒြေကလည်း ဤမျှများပြားသောလူအား ကျွေးရန်လုံးဝမဖြစ်နိုင်ကြောင်းကို ပြလို၍ “မုယောမုန့်ငါးလုံးနှင့် ငါးနှစ်ကောင်ပါသော လူငယ်တစ်ယောက်ရှိပါ၏။ သို့သော်လည်းဤမျှလောက်များစွာသောလူတို့သည် ရှိကြသည်ဖြစ်၍ ထိုမုန့်နှင့်ငါးနှစ်ကောင်တို့ကို အဘယ်ပြောစရာရှိပါသနည်း” ဟုဆိုပြန်၏။

စီအီး ၃၂ ပသခါပွဲမတိုင်မီ နွေဦးကာလဖြစ်ခြင်းကြောင့် မြက်ပင်စိမ်းများပေါများသည်။ ထို့ကြောင့်လူ ၅၀၊ ၁၀၀ စသည့်အုပ်စုများခွဲ၍ မြက်ခင်းပေါ်တွင်လဲလျောင်းကြရန် တပည့်များမှတစ်ဆင့်မှာကြားသည်။ ထိုနောက် မုန့်ငါးလုံးနှင့်ငါးနှစ်ကောင်ကို ကိုယ်တော်ယူ၍ ကောင်းကင်ကိုကြည့်မျှော်လျက် ကျေးဇူးတော်ကိုချီးမွမ်းပြီးမှ မုန့်နှင့်ငါးကိုဖဲ့၍ တပည့်တို့မှတစ်ဆင့် ပေးဝေစေ၏။ အံ့ဩစရာကား လူတိုင်းစား၍ဝကြ၏။

ထိုနောက် မိမိ၏တပည့်များအားယေရှုက “ဘာမျှမပျောက်စေခြင်းငှာ ကျန်ကြွင်းသောအကျိုးအပဲ့တို့ကို ကောက်သိမ်းကြလော့”ဟုမိန့်တော်မူသည်။ သို့ပြုသောအခါ စားကြွင်းစားကျန် ၁၂ တောင်းအပြည့်ရကြ၏။ မဿဲ ၁၄:၁၃-၂၁။ မာကု ၆:၃၀-၄၄။ လုကာ ၉:၁၀-၁၇။ ယောဟန် ၆:၁-၁၃။

▪ တမန်တော်များအတွက် ယေရှုအဘယ်ကြောင့် ဆိတ်ကွယ်ရာအရပ်ရှာသနည်း။

▪ တပည့်များအားယေရှုဘယ်ကို ခေါ်သွားသနည်း။ အနားယူရန်အဘယ်ကြောင့် မဖြစ်နိုင်ခဲ့သနည်း။

▪ မိုးချုပ်လျှင် တပည့်များ မည်သို့တိုက်တွန်းကြသနည်း။ သို့သော်ထိုလူအုပ်ကိုယေရှု မည်သို့ကျွေးမွေးခဲ့သနည်း။