အဲပီကျူရပ်စ်က သေပြီးနောက်ပိုင်း ဘဝမရှိနိုင်ဟုလည်း သွန်သင်ခဲ့၏။ ယင်းက သမ္မာကျမ်းစာ၏သွန်သင်ချက်ဖြစ်သော ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းနှင့် အမှန်ပင်ဆန့်ကျင်သည်။ အမှန်အားဖြင့် အာရေတောင်ပေါ်တွင် ပေါလုဟောပြောစဉ်က ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းအယူဝါဒနှင့်ပတ်သက်၍ ပေါလုနှင့်သဘောထားကွဲလွဲသူများထဲတွင် ဧပိကုရုတို့ပါဝင်ဖွယ်ရှိသည်။—တမန်တော် ၁၇:၁၈၊ ၃၁၊ ၃၂; ၁ ကောရိန္သု ၁၅:၁၂-၁၄။

ဧပိကုရုအတွေးအခေါ်တွင် အန္တရာယ်အရှိဆုံးအခြေခံအပိုင်းသည် အစဉ်းလဲဆုံးလည်းဖြစ်သည်။ တမလွန်ဘဝကိုလက်မခံခြင်းက လူသည် မြေကြီးပေါ်ရှိသူ၏သက်တမ်းတိုအတွင်း အတတ်နိုင်ဆုံးပျော်ပျော်နေသင့်သည်ဟု ကောက်ချက်ချစေသည်။ ကျွန်ုပ်တို့တွေ့မြင်ခဲ့ရသည့်အတိုင်း သူ့အတွေးအခေါ်မှာ အပြစ်တရား၌လုံးလုံးကျင်လည်ဖို့မဟုတ်ဘဲ ဤဘဝဤမျှသာဖြစ်သောကြောင့် လက်ရှိဘဝ၌ အတတ်နိုင်ဆုံးမွေ့လျော်ရန်ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် အဲပီကျူရပ်စ်သည် လက်ရှိပျော်ရွှင်မှုကို မလွဲမသွေခြိမ်းခြောက်သည့် လူမိသွားမည်ကို ကြောက်ရွံ့သောအဖြစ်ကိုရှောင်ရန်အတွက် လျှို့ဝှက်အမှားပြုခြင်းကို တားမြစ်သည်။ လက်ရှိပျော်ရွှင်မှု၏ အခြားအဟန့်အတားတစ်ခုဖြစ်သော လွန်ကြူးခြင်း၏ ရလဒ်များကိုရှောင်နိုင်ရန် ချင့်ချင့်ချိန်ချိန်ပြုမူဖို့ သူအားပေးသည်။ မိမိလုပ်ရပ်၏အကျိုးကို တုံ့ပြန်ခံစားရသောကြောင့် သူတစ်ပါးနှင့် ကောင်းသောဆက်ဆံရေးရှိရန်လည်း တိုက်တွန်းခဲ့သည်။ လျှို့ဝှက်အမှားများကိုရှောင်ကြဉ်ခြင်း၊ ချင့်ချင့်ချိန်ချိန်ပြုမူခြင်းနှင့် ရင်းနှီးမှုကိုတည်ဆောက်ခြင်းတို့သည် ကောင်းသောလုပ်ရပ်များဖြစ်သည်မှာအမှန်။ သို့ဆိုလျှင် ဧပိကုရုအတွေးအခေါ်သည် ခရစ်ယာန်တစ်ဦးအတွက် အဘယ်ကြောင့်ဘေးဖြစ်စေနိုင်သနည်း။ အကြောင်းမှာ သူ၏အကြံပြုချက်သည် “စားကြကုန်အံ့၊ သောက်ကြကုန်အံ့၊ နက်ဖြန်သေရကြမည်” ဟူသော ယုံကြည်ခြင်းမဲ့သည့် အမြင်သဘောထားပေါ် အခြေပြုသောကြောင့်ပင်။—၁ ကောရိန္သု ၁၅:၃၂။

မှန်ပေသည်၊ သမ္မာကျမ်းစာက ယခုပင် မည်သို့ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေနိုင်ပုံကို လူတို့အားဖော်ပြသည်။ သို့သော်လည်း ယင်းကဤသို့အကြံပြုထားသည်– “ဘုရားသခင်ကိုချစ်ခြင်းမေတ္တာ၌ ကိုယ်ကိုကိုယ်စောင့်ရှောက်၍၊ ထာဝရအသက်အလိုငှာ၊ ငါတို့သခင်ယေရှုခရစ်၏ကရုဏာကို မျှော်လင့်၍နေကြလော့။” (ယုဒ ၂၁) မှန်ပါသည်၊ သမ္မာကျမ်းစာသည် လက်ရှိတစ်ခဏအတွက်မဟုတ်ဘဲ ထာဝရအနာဂတ်အတွက် အလေးပေးဖော်ပြသည်။ ခရစ်ယာန်တစ်ဦးအတွက် အဓိကအာရုံစိုက်ရာမှာ ဘုရားသခင်အားဝတ်ပြုကိုးကွယ်ခြင်းဖြစ်ပြီး ဘုရားသခင်ကိုပထမနေရာ၌ထားသည့်အခါ သူသည်ပျော်ရွှင်ကျေနပ်သည်။ အလားတူစွာ ယေရှုသည် မိမိ၏ကိုယ်ကျိုး၌သာ အာရုံနှစ်မြုပ်နေမည့်အစား ယေဟောဝါ၏အမှုတော်ကို ထမ်းဆောင်ခြင်းနှင့် လူတို့ကိုကူညီခြင်းတို့တွင် ကိုယ်ကျိုးမငဲ့ဘဲ မိမိ၏အစွမ်းခွန်အားကို အသုံးပြုခဲ့သည်။ အကျိုးပြန်လည်ခံစားရမည့် မျှော်လင့်ချက်ဖြင့်မဟုတ်ဘဲ စစ်မှန်သည့်မေတ္တာဖြင့် သူတစ်ပါးကိုကောင်းမှုပြုရန် မိမိ၏တပည့်များကို ကိုယ်တော်သွန်သင်ခဲ့သည်။ ဧပိကုရုအယူဝါဒနှင့် ခရစ်ယာန်ဘာသာတို့၏ ရင်းမြစ်အကြောင်းတရားတို့သည် လုံးဝကွဲပြားသည်မှာ ရှင်းနေပါသည်။—မာကု ၁၂:၂၈-၃၁; လုကာ ၆:၃၂-၃၆; ဂလာတိ ၅:၁၄; ဖိလိပ္ပိ ၂:၂-၄။

ဧပိကုရုအယူဝါဒသည် စီ.အီး လေးရာစုတွင် ကွယ်ပျောက်ခဲ့သော်လည်း ယနေ့အလားတူ လောလောဆယ်အတွက်အသက်ရှင်ဟူသည့်အမြင်ကို လက်ခံထားသူများရှိကြသည်။ ဤသူတို့သည် ထာဝရအသက်နှင့်ပတ်သက်သော ဘုရားသခင့်ကတိတော်ကို ယုံကြည်ခြင်းအနည်းငယ်သာရှိသူ သို့မဟုတ် မယုံသူများဖြစ်သည်။ သို့တိုင် အချို့သူတို့မှာ အကျင့်အကြံစံနှုန်း အတော်ပင်မြင့်မားကြသည်။

ခရစ်ယာန်တစ်ဦးအနေနှင့် ယင်းသို့သောသူများနှင့် ရင်းနှီးသောမိတ်ဆွေဖွဲ့ရန် သွေးဆောင်ခံရကောင်းခံရနိုင်သည်၊ သူတို့၏ကောင်းမွန်လျောက်ပတ်သော အရည်အသွေးများက မိတ်ဖွဲ့ရန်သင့်တော်သည်ဟူသော အကြောင်းပြချက်ဖြင့်ဖြစ်နိုင်သည်။ သို့ရာတွင် ကျွန်ုပ်တို့သည် မိမိတို့ကိုယ်ကို အခြားသူများထက်သာလွန်သည်ဟု မယူမှတ်သော်လည်း—သာ၍လျှို့ဝှက်စွာ ဩဇာလွှမ်းမိုးသူများအပါအဝင်—“မကောင်းသောအပေါင်းအဖော်” အားလုံးတို့သည် “ကောင်းသောအကျင့်များကိုပျက်စီးစေ” ကြောင်းကျွန်ုပ်တို့စိတ်တွင် စွဲမှတ်ထားရမည်။

လောလောဆယ်အတွက်အသက်ရှင်ဟူသည့် အတွေးအခေါ်သည် အချို့သောစီးပွားရေးနှီးနှောဖလှယ်ပွဲများ၊ ကိုယ်တိုင်ဖတ်ရှုကျင့်သုံးနိုင်သည့် လမ်းညွှန်စာအုပ်များ၊ ဝတ္ထုရှည်များ၊ ရုပ်ရှင်များ၊ ရုပ်မြင်သံကြားအစီအစဉ်များနှင့် တေးဂီတစသည်တို့မှလည်း အမှတ်မထင်ပေါ်ပေါက်လာတတ်သည်။ အပြစ်ရှိသောအကျင့်အကြံကို တိုက်ရိုက်မထောက်ခံသော်လည်း ဤယုံကြည်ခြင်းကင်းမဲ့သည့် အတွေးအမြင်သည် ပါးနပ်သည့်နည်းများဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့ကိုသြဇာလွှမ်းမိုးနိုင်ပါသလော။ ဥပမာအနေနှင့် ကျွန်ုပ်တို့သည်ယေဟောဝါ၏ အကြွင်းမဲ့ပိုင်သအုပ်စိုးမှုနှင့်ပတ်သက်သော အရေးကိစ္စကိုမျက်ခြည်ပြတ်သည့်အထိ မိမိတို့ဆန္ဒပြည့်ဝရေးကိုသာ စိတ်အာရုံစွဲကပ်သူများဖြစ်လာနိုင်သလော။ ‘သခင်ဘုရား၏အမှုတော်၌ အလုပ်များလျက်နေ’ မည့်အစား ‘သက်သောင့်သက်သာနေ’ သည့်လမ်းစဉ်သို့ သွေဖည်သွားနိုင်ပါသလော။ သို့မဟုတ် ယေဟောဝါစံနှုန်းများ၏ ဖြောင့်မှန်မှုနှင့် အကျိုးကျေးဇူးများကို သံသယဝင်သွားအောင် လှည့်ဖြားခံရနိုင်သလော။ ပြောင်ပြောင်တင်းတင်းအကျင့်ယိုယွင်းမှု၊ အကြမ်းဖက်မှုနှင့် နတ်ဝိဇ္ဇာအတတ်လိုက်စားမှုတို့မှလည်းကောင်း၊ လောကီသဘောထားများ၏ ဩဇာလွှမ်းမိုးခံရသူများမှလည်းကောင်း အကာအကွယ်မဲ့ဖြစ်မနေရန် ကျွန်ုပ်တို့သတိပြုဖို့လိုသည်။—၁ ကောရိန္သု ၁၅:၅၈၊ ကဘ; ကောလောသဲ ၂:၈။