^၆ ပေါလုသည် တိမောသေကို ဤသို့စာရေးခဲ့သည်– “သင်၏အပြောအဆို၊ အပြုအမူနှင့် ချစ်ခြင်း၊ ယုံကြည်ခြင်း၊ စင်ကြယ်ခြင်းတို့တွင် သစ္စာရှိသူများအတွက် စံနမူနာဖြစ်စေလော့။ ထိုအရာများကို ဆင်ခြင်သုံးသပ်လော့။ လူအပေါင်းတို့ရှေ့တွင် သင်၏တိုးတက်မှုကို ထင်ရှားစေရန် ထိုအရာများကို စွဲမှတ်လော့။” (၁ တိ. ၄:၁၂၊ ၁၅) ယင်းတိုးတက်မှုသည် တိမောသေရရှိထားသော အခွင့်အာဏာထက် သူ၏ ခရစ်ယာန်အရည်အသွေးများနှင့် ပိုသက်ဆိုင်သည်။ ဤတိုးတက်မှုမျိုးကို ခရစ်ယာန်ယောက်တိုင်း တင်ပြသင့်သည်။

အပြောအဆိုတွင် စံနမူနာပြပါ

၈။ ကျွန်ုပ်တို့ရဲ့ အပြောအဆိုက ကျွန်ုပ်တို့ရဲ့ဝတ်ပြုရေးကို ဘယ်လိုထိခိုက်နိုင်သလဲ။

^၈ တိမောသေ စံနမူနာပြခဲ့ရသည့်ကဏ္ဍတစ်ခုမှာ သူ၏အပြောအဆိုဖြစ်သည်။ ဤကဏ္ဍတွင် ကျွန်ုပ်တို့၏တိုးတက်မှုကို မည်သို့ ထင်ရှားပြနိုင်သနည်း။ ကျွန်ုပ်တို့၏အပြောအဆိုက ကျွန်ုပ်တို့သည် မည်သို့သောလူစားမျိုးဖြစ်ကြောင်း ဖော်ပြသည်။ ယေရှု ဤသို့သင့်လျော်စွာဖော်ပြ၏– “စိတ်နှလုံးအပြည့်ရှိသည်အတိုင်း နှုတ်မြွက်တတ်၏။” (မ. ၁၂:၃၄) ယေရှု၏မိတူဖကွဲညီ ယာကုပ်ကလည်း ကျွန်ုပ်တို့၏အပြောအဆိုသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ဝတ်ပြုရေးကို ထိခိုက်နိုင်ကြောင်း အသိအမှတ်ပြုကာ ဤသို့ရေးခဲ့သည်– “မှန်ကန်စွာဝတ်ပြုနေသည်ဟု မိမိကိုယ်ကိုထင်မှတ်သော်လည်း မိမိလျှာကို မထိန်းနိုင်၊ မိမိစိတ်နှလုံးကို လှည့်ဖြားနေသူဖြစ်လျှင် ထိုသူ၏ဝတ်ပြုမှုသည် အချည်းနှီးဖြစ်၏။”—ယာ. ၁:၂၆။

၉။ ကျွန်ုပ်တို့ရဲ့အပြောအဆိုက ဘယ်နည်းတွေနဲ့ စံနမူနာဖြစ်သင့်သလဲ။

^၉ ကျွန်ုပ်တို့၏အပြောအဆိုက ကျွန်ုပ်တို့မည်မျှတိုးတက်နေကြောင်း အခြားသူများအား သိရှိစေသည်။ ထို့ကြောင့် ဂုဏ်သိက္ခာမရှိသော၊ အပျက်သဘောထားရှိသော၊ အပြစ်ရှာတတ်သော သို့မဟုတ် ထိခိုက်စေသောစကားများပြောမည့်အစား ရင့်ကျက်သောခရစ်ယာန်များသည် တည်ဆောက်စရာဖြစ်သော၊ နှစ်သိမ့်မှုဖြစ်စေသော၊ စိတ်သက်သာစေသော၊ အားပေးမှုဖြစ်စေသောစကားများ ပြောဆိုရန် ကြိုးစားကြသည်။ (သု. ၁၂:၁၈; ဧ. ၄:၂၉; ၁ တိ. ၆:၃-၅၊ ၂၀) ဘုရားသခင်၏ မြင့်မြတ်သောစံနှုန်းများကို ကာကွယ်ပြောဆိုလိုစိတ်ပြင်းပြကာ ၎င်းစံနှုန်းများအတိုင်း နေထိုင်လိုခြင်းက ဘုရားသခင်ဝတ်တွင် ကျွန်ုပ်တို့မွေ့လျော်နေကြောင်း ဖော်ပြသည်။ (ရော. ၁:၁၅၊ ၁၆) စိတ်နှလုံးရိုးဖြောင့်သူများသည် ကျွန်ုပ်တို့၏စကားပြောဆိုနိုင်စွမ်းဆုကျေးဇူး အသုံးပြုပုံကို မြင်တွေ့ပြီး ကျွန်ုပ်တို့၏ပုံသက်သေကို တုပကြပါလိမ့်မည်။—ဖိ. ၄:၈၊ ၉။

ကျွန်ုပ်တို့၏အပြုအမူနှင့် စင်ကြယ်ခြင်းတွင် စံနမူနာပြခြင်း

၁၀။ ကျွန်ုပ်တို့ရဲ့ ခရစ်ယာန်တိုးတက်မှုမှာ ဟန်ဆောင်မှုကင်းတဲ့ ယုံကြည်ခြင်းက ဘာကြောင့်အရေးပါသလဲ။

^၁၀ ခရစ်ယာန်တစ်ဦးသည် စံနမူနာကောင်းဖြစ်ရန်တည်ဆောက်စရာစကား ပြောဆိုခြင်းထက်မက လိုအပ်သည်။ အပြောနှင့်အလုပ်မညီခြင်းသည် အရေခြုံဟန်ဆောင်ခြင်းဖြစ်၏။ ဖာရိရှဲများ၏အရေခြုံမှုနှင့် သူတို့၏လမ်းစဉ်ကြောင့် အခြားသူများအား အကျိုးပျက်စေသည်ကို ပေါလုကောင်းစွာသိရှိခဲ့၏။ သူသည် တိမောသေအား ထိုသို့သော မရိုးသားမှုနှင့်ဟန်ဆောင်မှုကို ဆန့်ကျင်ရန် တစ်ကြိမ်ထက်မက သတိပေးခဲ့သည်။ (၁ တိ. ၁:၅; ၄:၁၊ ၂) သို့သော် တိမောသေသည် အရေခြုံဟန်ဆောင်သူတစ်ဦးမဟုတ်ပါ။ တိမောသေထံရေးသော ပေါလု၏ဒုတိယစာတွင် “သင်၌ရှိသော ဟန်ဆောင်မှုကင်းသည့် ယုံကြည်ခြင်းကို ငါသတိရ၏” ဟုဖော်ပြခဲ့သည်။ (၂ တိ. ၁:၅) သို့ဖြစ်သည့်တိုင် တိမောသေသည် ခရစ်ယာန်တစ်ဦးအနေနှင့် စိတ်ရင်းမှန်သူဖြစ်ကြောင်း အခြားသူများရှေ့ ထင်ရှားပြဖို့ ထပ်ဆင့်လုပ်ဆောင်ရမည်ဖြစ်ပြီး အပြုအမူတွင် စံနမူနာပြရမည်ဖြစ်သည်။

၁၁။ စည်းစိမ်ဥစ္စာနဲ့ပတ်သက်ပြီး တိမောသေထံ ပေါလုဘာရေးခဲ့သလဲ။

^၁၁ တိမောသေထံရေးသော ပေါလု၏စာနှစ်စောင်တွင် ကဏ္ဍအသီးသီး၌ တင်ပြရမည့် အပြုအမူနှင့်ပတ်သက်၍ သတိပေးခဲ့သည်။ ဥပမာ၊ တိမောသေသည် စည်းစိမ်ဥစ္စာလိုက်စားခြင်းကို ရှောင်ရမည်ဖြစ်သည်။ ပေါလုဤသို့ရေးခဲ့၏– “ငွေကိုတပ်မက်ခြင်းသည် အကျိုးပျက်စေသောအရာအမျိုးမျိုး၏ မူလအမြစ်ဖြစ်၏။ လူအချို့သည် ငွေကိုတပ်မက်ခြင်းကြောင့် ယုံကြည်ခြင်းတရားမှ လမ်းလွဲသွားပြီး ဝေဒနာများစွာဖြင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ထိုးနှက်ကြပြီ။” (၁ တိ. ၆:၁၀) စည်းစိမ်ဥစ္စာတပ်မက်ခြင်းသည် ယုံကြည်ခြင်းအားနည်းသည့် လက္ခဏာတစ်ခုဖြစ်၏။ သို့သော် “စားစရာ၊ ဝတ်စရာ၊ နေစရာရှိသမျှနှင့်” ရိုးရှင်းသောဘဝတွင် ရောင့်ရဲနေသောခရစ်ယာန်များသည် ဘုရားသခင်နှင့် ဆက်ဆံရေး တိုးတက်နေကြောင်း ထင်ရှားဖော်ပြကြသည်။—၁ တိ. ၆:၆-၈; ဖိ. ၄:၁၁-၁၃။

၁၂။ ကျွန်ုပ်တို့ရဲ့တိုးတက်မှုတွေကို နေ့စဉ်အသက်တာမှာ ဘယ်လိုထင်ရှားပြနိုင်သလဲ။

^၁၂ ခရစ်ယာန်အမျိုးသမီးများသည် ‘ဣန္ဒြေရှိခြင်း၊ သတိရှိခြင်းနှင့်တကွ တင့်တယ်သောအဝတ်အစားဖြင့် ကိုယ်ကိုဆင်ယင်’ ရန် မည်မျှအရေးကြီးကြောင်း တိမောသေအား ပေါလုပြောပြခဲ့သည်။ (၁ တိ. ၂:၉) ဝတ်စားဖြီးလိမ်းပုံနှင့် မိမိတို့ဘဝ၏အခြားကဏ္ဍများတွင် အစွန်းမရောက်သော၊ သတိရှိသော အမျိုးသမီးများသည် အလွန်ကောင်းသော စံနမူနာတင်ပြသူများဖြစ်သည်။ (၁ တိ. ၃:၁၁) ဤမူသည် ခရစ်ယာန်အမျိုးသားများနှင့်လည်း သက်ဆိုင်သည်။ ပေါလုသည် ကြီးကြပ်မှူးများအား ‘အစွန်းမရောက်သူ၊ သတိရှိသူ၊ စည်းစနစ်ကျသူ’ များဖြစ်ကြရန် တိုက်တွန်းခဲ့သည်။ (၁ တိ. ၃:၂) ကျွန်ုပ်တို့၏နေ့စဉ်လုပ်ဆောင်မှုများတွင် ယင်းအရည်အသွေးများကို တင်ပြသောအခါ ကျွန်ုပ်တို့၏တိုးတက်မှုသည် လူအပေါင်းရှေ့တွင် ထင်ရှားမည်ဖြစ်သည်။

၁၃။ စင်ကြယ်ခြင်းမှာ တိမောသေလို ကျွန်ုပ်တို့ ဘယ်လိုစံနမူနာတွေ ပြနိုင်သလဲ။

^၁၃ တိမောသေသည် စင်ကြယ်ခြင်းတွင်လည်း ပုံသက်သေကောင်းပြရမည်ဖြစ်သည်။ ဤအသုံးအနှုန်းကိုသုံးရာတွင် ပေါလုသည် အမူအကျင့်နှင့်ဆိုင်သော သတ်သတ်မှတ်မှတ်ကဏ္ဍတစ်ခုဖြစ်သည့် လိင်ဆိုင်ရာကိုယ်ကျင့်တရားကို ရည်ညွှန်း၏။ အထူးသဖြင့် အမျိုးသမီးများနှင့်ဆက်ဆံပုံတွင် တိမောသေ၏အပြုအမူသည် အပြစ်ဆိုစရာမရှိ ဖြစ်ရမည်။ သူသည် “အသက်အရွယ်ကြီးသော အမျိုးသမီးတို့ကို မိခင်များကဲ့သို့လည်းကောင်း၊ ငယ်ရွယ်သောအမျိုးသမီးတို့ကို နှမများကဲ့သို့လည်းကောင်း ရိုးသားဖြူစင်စွာ ဆက်ဆံ” ရန်ဖြစ်သည်။ (၁ တိ. ၄:၁၂; ၅:၂) ဖုံးကွယ်ထားနိုင်သည်ဟုထင်ရသော အကျင့်ယိုယွင်းမှုများကိုပင် ယေဟောဝါသိရှိပြီး နောက်ဆုံးတွင် လူသိရှင်ကြားဖြစ်လာမည်မှာ သေချာသည်။ ထိုနည်းတူ ခရစ်ယာန်တစ်ဦး၏ ကောင်းသောအကျင့်များသည်လည်း ဖုံးကွယ်၍မရပါ။ (၁ တိ. ၅:၂၄၊ ၂၅) အသင်းတော်အတွင်းရှိသူအားလုံးသည် မိမိတို့၏အပြုအမူနှင့် စင်ကြယ်ခြင်းတွင် တိုးတက်မှုရှိကြောင်း ထင်ရှားပြနိုင်သည့် အခွင့်အရေးရှိကြသည်။

ချစ်ခြင်းနှင့်ယုံကြည်ခြင်း မရှိမဖြစ်လိုအပ်

၁၄။ ကျွန်ုပ်တို့အချင်းချင်း ချစ်ဖို့လိုတယ်ဆိုတာ ကျမ်းချက်တွေက ဘယ်လိုအလေးပေး ဖော်ပြသလဲ။

^၁၄ စစ်မှန်သောခရစ်ယာန်ဘာသာ၏ အဓိကသွင်ပြင်လက္ခဏာမှာ မေတ္တာဖြစ်သည်။ မိမိတပည့်များကို ယေရှုဤသို့ပြောခဲ့သည်– “သင်တို့အချင်းချင်းချစ်ကြလျှင် ထိုချစ်ခြင်းမေတ္တာကိုထောက်၍ သင်တို့သည် ငါ၏တပည့်များဖြစ်ကြကြောင်း လူအပေါင်းတို့သိရကြလိမ့်မည်။” (ယော. ၁၃:၃၅) ထိုသို့သောမေတ္တာကို ကျွန်ုပ်တို့မည်သို့တင်ပြကြသနည်း။ သမ္မာကျမ်းစာက ကျွန်ုပ်တို့အား “မေတ္တာတရား၌ အချင်းချင်း” သည်းခံခြင်းရှိကြရန်၊ “အချင်းချင်းကြင်နာမှုပြ၍ သနားစာနာကြ” ရန်၊ “အချင်းချင်း အကြွင်းမဲ့ခွင့်လွှတ်ကြ” ရန်နှင့် ဧည့်ဝတ်ပြုကြရန် တိုက်တွန်းထားသည်။ (ဧ. ၄:၂၊ ၃၂; ဟေဗြဲ ၁၃:၁၊ ၂) “ညီရင်းအစ်ကိုကဲ့သို့ချစ်ခြင်းဖြင့် အချင်းချင်း ချစ်ခင်စုံမက်ကြလော့” ဟုတမန်တော်ပေါလု ရေးခဲ့သည်။—ရော. ၁၂:၁၀။

၁၅။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာက အားလုံးအတွက်၊ အထူးသဖြင့် ခရစ်ယာန်ကြီးကြပ်မှူးတွေအတွက် ဘာကြောင့် အရေးပါသလဲ။

^၁၅ တိမောသေသည် ခရစ်ယာန်ချင်းများကို ကြမ်းတမ်းစွာ သို့မဟုတ် မကြင်မနာဆက်ဆံခဲ့မည်ဆိုလျှင် သွန်သင်သူနှင့် ကြီးကြပ်မှူးတစ်ဦးအနေနှင့် သူ၏လုပ်ဆောင်ပြီးမြောက်မှုများသည် အချည်းနှီးဖြစ်သွားပေမည်။ (၁ ကောရိန္သု ၁၃:၁-၃ ကိုဖတ်ပါ။) ယင်းအစား မိမိညီအစ်ကိုများအပေါ်ပြသသည့် တိမောသေ၏ စစ်မှန်သောမေတ္တာသည် ဧည့်ဝတ်ပျူငှာမှုနှင့် သူတို့အတွက်လုပ်ဆောင်သည့် ကောင်းသောအလုပ်များနှင့် ဒွန်တွဲနေသောကြောင့် သူ၏တိုးတက်မှု ထင်ရှားခဲ့မည်မှာ သေချာသည်။ သို့ဖြစ်၍ တိမောသေထံရေးသည့် တမန်တော်ပေါလု၏စာတွင် စံနမူနာအနေနှင့် တိမောသေတင်ပြရမည့် အရည်အသွေးများထဲ၌ မေတ္တာကို သတ်သတ်မှတ်မှတ်ဖော်ပြထားခြင်းမှာ သင့်လျော်ပါသည်။

၁၆။ တိမောသေက ဘာကြောင့် ခိုင်ခံ့တဲ့ယုံကြည်ခြင်းပြသဖို့ လိုသလဲ။

^၁၆ ဧဖက်မြို့တွင်ရှိနေစဉ် တိမောသေ၏ယုံကြည်ခြင်း စမ်းသပ်ခံခဲ့ရသည်။ အချို့သူတို့သည် ခရစ်ယာန်အမှန်တရားနှင့်မညီသော အယူဝါဒများကို သွတ်သွင်းနေကြသည်။ အခြားသူတို့သည် အသင်းတော်ကို အကျိုးမပြုသော “ဒဏ္ဍာရီပုံပြင်များ” ဖြန့်ကြ သို့မဟုတ် အယူအဆများကို စူးစမ်းရှာဖွေကြသည်။ (၁ တိမောသေ ၁:၃၊ ၄ ကိုဖတ်ပါ။) ပေါလုက ထိုသူတို့ကို “မာနထောင်လွှား၍ မည်သည့်အရာကိုမျှ နားမလည်ဘဲ အမေးပုစ္ဆာများဆွေးနွေးခြင်း၊ စကားလုံးများနှင့်ပတ်သက်၍ ငြင်းခုံခြင်း၌ ဝါသနာကြီးသော” သူတို့ဖြစ်ကြသည်ဟု ဖော်ပြခဲ့သည်။ (၁ တိ. ၆:၃၊ ၄) တိမောသေသည် အသင်းတော်အတွင်းစိမ့်ဝင်လာသည့် အန္တရာယ်ရှိသော အယူအဆများကို စဉ်းစားတွေးတောခဲ့မည်လော။ မစဉ်းစားခဲ့ပါ၊ အကြောင်းမှာ ပေါလုသည် တိမောသေအား “ယုံကြည်ခြင်းတိုက်ပွဲကို ကောင်းစွာတိုက်” ရန်နှင့် “သန့်ရှင်းသောအရာကို မထီမဲ့မြင်ပြုသည့် အချည်းနှီးသောစကားများကိုလည်းကောင်း၊ ‘အသိပညာ’ ဟုတလွဲခေါ်သည့် ရှေ့နောက်မညီသော အယူအဆများကိုလည်းကောင်း” ရှောင်ရန် တိုက်တွန်းခဲ့သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ (၁ တိ. ၆:၁၂၊ ၂၀၊ ၂၁) တိမောသေသည် ပေါလု၏ပညာရှိအကြံပေးချက်ကို လိုက်လျှောက်ခဲ့မည်မှာ အမှန်ပင်။—၁ ကော. ၁၀:၁၂။

၁၇။ ယနေ့ ကျွန်ုပ်တို့ရဲ့ယုံကြည်ခြင်း ဘယ်လိုစမ်းသပ်ခံရနိုင်သလဲ။

^၁၇ စိတ်ဝင်စားစရာမှာ “နောင်ကာလတွင် အချို့သောသူတို့သည် ယုံကြည်ခြင်းကိုစွန့်၍ နတ်ဆိုးတို့၏လှည့်ဖြားတတ်သော သတင်းစကားကိုလည်းကောင်း၊ သွန်သင်ချက်များကိုလည်းကောင်း အာရုံစိုက်ကြလိမ့်မည်” ဖြစ်ကြောင်း တိမောသေ သိထားသည်။ (၁ တိ. ၄:၁) အသင်းတော်တွင် တာဝန်ရှိအနေအထားရှိသူတို့အပါအဝင် အသင်းသားအားလုံးသည် တိမောသေကဲ့သို့ ခိုင်ခံ့သော၊ မယိမ်းယိုင်သော ယုံကြည်ခြင်း တင်ပြဖို့လိုသည်။ အယူဖောက်ပြန်မှုကို ခိုင်မာပြတ်သားစွာ တားဆီးခြင်းဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၏တိုးတက်မှုကို ထင်ရှားစေကာ ယုံကြည်ခြင်းတွင် စံနမူနာပြနိုင်ကြပါသည်။