သမ္မာကျမ်းစာမူများကို ကျင့်သုံးခြင်းဖြင့် ကျေနပ်ရောင့်ရဲမှု ခံစားပါ

စိတ်ကျေနပ်မှုကို ဖော်ပြသည့်အနေဖြင့် လည်ချောင်းသံနှင့်အသက်ရှူကာ ခွေခွေလေးအိပ်နေသည့် ကြောင်တစ်ကောင်ကို အသင် မြင်ဖူးပေမည်။ ထိုကြောင်လေးကဲ့သို့ ကျေနပ်ရောင့်ရဲမှု ခံစားနိုင်မည်ဆိုလျှင် ကောင်းလိုက်မည်ဖြစ်ခြင်း။ သို့ရာတွင် လူများစွာအတွက် ကျေနပ်ရောင့်ရဲမှုခံစားရဖို့ မလွယ်ကူသည့်အပြင် ခံစားရလျှင်လည်း တဒင်္ဂမျှပင်။ ယင်းသို့ အဘယ်ကြောင့်ဖြစ်ရသနည်း။

အကြောင်းမှာ ကျွန်ုပ်တို့၏မစုံလင်မှုကြောင့်ဖြစ်ပြီး အခြားသူတို့၏အားနည်းချက်များကို သည်းခံနေရ၍လည်းဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် သမ္မာကျမ်းစာက နောက်ဆုံးကာလဟုခေါ်သည့် “ခဲယဉ်းသောကာလ” တွင် ကျွန်ုပ်တို့ အသက်ရှင်နေရ၍လည်းဖြစ်၏။ (၂ တိမောသေ ၃:၁-၅) ကလေးဘဝက ပျော်ရွှင်ကျေနပ်စရာလေးများကို စွဲလမ်းတမ်းတအမှတ်ရနေနိုင်သော်လည်း ယခုအချိန်တွင် ကျွန်ုပ်တို့အများစုသည် “ခဲယဉ်းသောကာလ” ၏အကျိုးဆက်များကို ခါးစည်းခံနေကြရသည်။ ယနေ့ခေတ်တွင် ကျေနပ်ရောင့်ရဲမှု ခံစားနိုင်ပါမည်လော။

သမ္မာကျမ်းစာက ဤကာလကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်း၍ မရသောကာလဟုမဆိုဘဲ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရန် ခဲယဉ်းသောကာလဟုဆိုထားကြောင်း သတိပြုပါ။ သမ္မာကျမ်းစာမူများ အသုံးပြု၍ ယင်းကို ရင်ဆိုင်နိုင်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ပြဿနာမှန်သမျှကို ဖြေ ရှင်းနိုင်မည်မဟုတ်သော်လည်း ကျေနပ်ရောင့်ရဲမှု အတော်အတန် ခံစားရယူနိုင်သည်။ ထိုကျမ်းစာမူသုံးခုကို ဆန်းစစ်ကြည့်ကြစို့။

အရှိအတိုင်း ရှုမြင်တတ်ပါ

ကျေနပ်ရောင့်ရဲမှုခံစားရရန် မိမိကိုယ်တိုင်နှင့် အခြားသူတို့၏ ကန့်သတ်ချက်များကို အရှိအတိုင်းရှုမြင်တတ်ရမည်ဖြစ်၏။ ပေါလုသည် ရောမသို့စာရေးရာတွင် ‘လူအပေါင်းတို့သည် ဘုရားသခင်၏ဘုန်းတော်ကို မမီဘဲ ပြစ်မှားကြသည်’ ဟုဆိုခဲ့သည်။ (ရောမ ၃:၂၃၊ သမ) ယေဟောဝါ၏ဘုန်းတော်ကို ကျွန်ုပ်တို့ အပြည့်အဝနားလည်နိုင်မည် မဟုတ်ချေ။ ဥပမာတစ်ခုကို ကမ္ဘာဦး ၁:၃၁ တွင် ဖော်ပြထားသည်– “ဘုရားသခင်သည် မိမိဖန်ဆင်းသမျှသောအရာတို့ကို ကြည့်ရှုလျှင် အလွန်ကောင်းသည်ကို မြင်တော်မူ၏။” ယေဟောဝါသည် မိမိလုပ်ဆောင်ခဲ့ရာကို ပြန်ပြောင်းကြည့်သည့်အခါတိုင်း “အလွန်ကောင်းသည်” ဟုအမြဲပြောဆိုနိုင်၏။ အဘယ်လူသားမျှ ထိုသို့ပြောဆိုနိုင်မည်မဟုတ်ချေ။ ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့တတ်နိုင်သည့်အတိုင်းအတာကို အသိအမှတ်ပြုခြင်းက ကျေနပ်ရောင့်ရဲမှုခံစားရစေမည့် ပထမခြေလှမ်းဖြစ်၏။ သို့သော် ထိုထက်မကရှိသေးသည်။ ကိစ္စရပ်များကို ယေဟောဝါမည်သို့ရှုမြင်ကြောင်း သဘောပေါက်ကာ ယင်းကိုလက်ခံရမည်။

“အပြစ်” ဟုပြန်ဆိုခံရသော ဂရိစကားလုံးသည် “ပစ်မှတ်လွဲချော်ခြင်း” ဟုအဓိပ္ပာယ်ရှိသော ရင်းမြစ်စကားမှ ဆင်းသက်လာသည်။ ဥပမာ၊ ဆုရလိုသည့်လေးသမားတစ်ဦးကို မြင်ယောင်ကြည့်ပါ။ သူသည် မြားသုံးစင်းပစ်ခွင့်ရှိ၏။ ဦးဆုံးမြားတစ်စင်းကိုပစ်လိုက်ရာ ပစ်မှတ်နှင့် တစ်ကိုက်လွဲချော်သွားသည်။ သို့ နှင့် ပစ်မှတ်ကိုသေသေချာချာချိန်ရွယ်ကာ ဒုတိယမြားကိုထပ်ပစ်လိုက်သည့်အခါ တစ်ပေလွဲချော်ပြန်သည်။ ထို့နောက် အာရုံအပြည့်စူးစိုက်၍ နောက်ဆုံးမြားကိုပစ်လွှတ်ရာ ပစ်မှတ်နှင့် တစ်လက်မသာ လွဲချော်တော့သည်။ ပစ်မှတ်ကို ထိလုနီးပါးဖြစ်သော်လည်း လွဲချော်နေတုန်းပင်။

ကျွန်ုပ်တို့အားလုံးလည်း စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်သွားသော ထိုလေးသမားနှင့်တူသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ကျွန်ုပ်တို့သည် ပစ်မှတ်နှင့် အတော်လွဲချော်သွားပုံရသည်။ တခါတစ်ရံတွင်မူ ပစ်မှတ်နှင့် ပိုနီးစပ်လာသော်လည်း လွဲချော်နေတုန်းပင်။ ကျွန်ုပ်တို့ အလွန်ကြိုးစားလုပ်ဆောင်ပါလျက် စိတ်တိုင်းကျမဖြစ်လာသည့်အတွက်  မချင့်မရဲဖြစ်မိသည်။ ယခု လေးသမားအကြောင်း ပြန်ဆက်ကြစို့။

သူအမှန်ပိုင်ဆိုင်လိုသောဆုကို မရရှိသည့်အတွက် စိတ်ဓာတ်ကျကာ လှည့်ထွက်သွား၏။ ထိုအခိုက် တာဝန်ခံလူကြီးက သူ့ကိုပြန်ခေါ်လိုက်ပြီး ဆုကိုကမ်းပေးကာ “ခင်ဗျားကို သဘောကျလို့ ဒီဆုပေးချင်တယ်ဗျာ။ ခင်ဗျားဘယ်လောက်ကြိုးစားတယ်ဆိုတာ ကျုပ်သိတယ်” ဟုပြော၏။ လေးသမားခမျာ ပီတိဖြာလိုက်မည်ဖြစ်ခြင်း။

ပီတိဖြာသည် ဟုတ်စ! ဘုရားသခင်ထံမှ စုံလင်သောထာဝရအသက် “ဆုကျေးဇူး” ကိုရရှိသူတိုင်း ထိုသို့ခံစားရပေမည်။ (ရောမ ၆:၂၃) ထို့နောက် ၎င်းတို့သည် လုပ်ဆောင်လေသမျှ အပြစ်ဆိုဖွယ်မရှိဖြစ်ပြီး နောက်ထပ် ဘယ်တော့မျှ ပစ်မှတ်လွဲချော်ကြတော့မည်မဟုတ်ပေ။ သူတို့သည် အမှန် ကျေနပ်ရောင့်ရဲမှုခံစားရလိမ့်မည်။ ဤအချိန်အတောအတွင်း ယင်းအချက်ကို စိတ်စွဲမှတ်ထားပါက မိမိကိုယ်တိုင် စိတ်ချမ်းသာပြီး အခြားသူများကြောင့်လည်း စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မည်မဟုတ်ပေ။

အချိန်ပေးရမည်ကို အသိအမှတ်ပြုပါ

ဘယ်အရာမဆို အချိန်ပေးဖို့လိုသည်မှာ အမှန်ပင်။ သို့သော် သင်စောင့်မျှော်နေသောအရာတစ်ခုသည် ထင်သည်ထက် ပိုနှောင့်နှေးနေပုံရသောအခါ သို့မဟုတ် စိတ်မချမ်းမြေ့ဖွယ်အခြေအနေတစ်ခုသည် ထင်သည်ထက် ပိုရှည်ကြာနေပုံရသောအခါ အလွန်ပင် မကျေမနပ်ဖြစ်ရကြောင်း သတိပြုမိသလော။ သို့သော် အချို့သူတို့သည် အဆိုပါအခြေအနေများတွင်ပင် ကျေနပ်ရောင့်ရဲနေနိုင်ကြသည်။ ယေရှု၏နမူနာကို သုံးသပ်ကြစို့။

ယေရှုသည် မြေကြီးပေါ် မကြွလာမီ ကောင်းကင်၌ရှိစဉ် နာခံမှုတင်ပြရာတွင် စံနမူနာရှင်ဖြစ်ခဲ့၏။ သို့သော် ကိုယ်တော်သည် မြေကြီးပေါ်တွင် ‘နာခံမှုကို သင်ယူ’ ခဲ့သည်။ မည်သို့အားဖြင့်နည်း။ ‘ဆင်းရဲခြင်းဝေဒနာကိုခံသောအားဖြင့်’ ဖြစ်၏။ ယခင်က ကိုယ်တော်သည် ဆင်းရဲဝေဒနာကို တွေ့မြင်ခဲ့ဖူးသော်လည်း ကိုယ်တွေ့မကြုံဖူးသေးချေ။ မြေကြီးပေါ်ကြွလာသည့်အခါ၊ အထူးသဖြင့် ယော်ဒန်မြစ်တွင် နှစ်ခြင်းခံချိန်မှသည် ဂေါလဂေါသအရပ်၌ သေဆုံးချိန်တိုင် ဆင်းရဲခက်ခဲသည့်အခြေအနေများစွာကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်။ ဤကိစ္စတွင် ယေရှုသည် အဘယ်နည်းဖြင့် “စုံလင်” ခဲ့ကြောင်း အသေးစိတ်မသိရသော်လည်း ယင်းသို့ဖြစ်ရန် အချိန်ယူဖို့လိုသည်ကို ကျွန်ုပ်တို့သိထားကြသည်။—ဟေဗြဲ ၅:၈၊ ၉။

 ယေရှုသည်  “မိမိရှေ့၌ထားသော  ဝမ်းမြောက်ခြင်းအကြောင်း” ကို တွေးတောဆင်ခြင်သောကြောင့် အောင်မြင်ခြင်းဖြစ်၏။  (ဟေဗြဲ ၁၂:၂) သို့သော် တစ်ခါတစ်ရံ ကိုယ်တော်သည် “ကြီးစွာသောကြွေးကြော်ခြင်း၊ မျက်ရည်ကျခြင်းနှင့် ဆုတောင်း” ခဲ့သည်။ (ဟေဗြဲ ၅:၇၊ သမ္မာ) ကျွန်ုပ်တို့လည်း တစ်ခါတစ်ရံ ထိုနည်းတူ ဆုတောင်းပေမည်။ ယင်းကို ယေဟောဝါ မည်သို့ရှုမြင်သနည်း။  ယေရှု၏ဆုတောင်းချက်ကို  ယေဟောဝါ နားညောင်းခဲ့ကြောင်း ထိုအခန်းငယ်က ဖော်ပြသည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ဆုတောင်းသံကိုလည်း ကိုယ်တော် နားညောင်းပေမည်။ အဘယ်ကြောင့်နည်း။

အကြောင်းမှာ ယေဟောဝါသည် ကျွန်ုပ်တို့ တတ်နိုင်သည့်အတိုင်းအတာကို သိရှိပြီး အကူအညီပေးနေသောကြောင့်ဖြစ်၏။ လူတိုင်း၌ ကိုယ်တတ်နိုင်သည့် အတိုင်းအတာရှိကြ၏။ အာဖရိကရှိ ဘီနင်နိုင်ငံသားတို့တွင် “ရေများလွန်းလျှင် ဖားများပင် ရေနစ်သွားနိုင်သည်” ဟူသော ဆိုရိုးစကားရှိ၏။ မည်သည့်အခါတွင် ကျွန်ုပ်တို့၏အတိုင်းအတာကုန်ဆုံးမည်ကို ကျွန်ုပ်တို့သိသည်ထက် ယေဟောဝါ ပိုသိတော်မူသည်။ ကိုယ်တော်သည် “ကူညီရန်လိုအပ်ချိန်၌ ကရုဏာတော်နှင့် ကျေးဇူးတော်ကို” မေတ္တာပါပါ ထောက်မတော်မူသည်။ (ဟေဗြဲ ၄:၁၆၊ ခသ) ကိုယ်တော်သည် ယေရှုအား ယင်းသို့ထောက်မခဲ့ပြီး အခြားသူများစွာကိုလည်း အလားတူပြုတော်မူသည်။ ယင်းကို မော်နီကာ မည်သို့တွေ့ ကြုံခံစားခဲ့ရကြောင်း သုံးသပ်ကြည့်ပါ။

မော်နီကာသည် အပူအပင်ကင်းသူ၊ မြူးကြွသွက်လက်၍ ပျော်ပျော်နေတတ်သူဖြစ်၏။ သူသည် ၁၉၆၈ ခုနှစ်၊ အသက် ၂၀ ကျော်စအရွယ်၌ ကိုယ်အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းများသေသွားနိုင်သော နာတာရှည်နဗ်ကြောဖွဲ့ရောဂါရှိနေကြောင်း သိလိုက်ရချိန်တွင် အလွန်ထိတ်လန့်သွားသည်။ ယင်းကြောင့် သူ့ဘဝ ကပြောင်းကပြန်ဖြစ်ခဲ့ပြီး အချိန်ပြည့်အမှုဆောင်ခြင်းတွင် အကြီးအကျယ် အပြောင်းအလဲလုပ်ရလေသည်။ ထိုရောဂါသည် တော်တော်နှင့်မပျောက်ကင်းနိုင်သည့်ရောဂါဖြစ်ကြောင်း မော်နီကာ သိထားသည်။ ဆယ့်ခြောက်နှစ်ကြာသော် သူဤသို့ဆို၏– “အခုထိ ကျွန်မရဲ့ရောဂါ မပျောက်နိုင်သေးဘူး၊ အရာခပ်သိမ်းကို ဘုရားသခင် အသစ်ဖန်ဆင်းမယ့် စနစ်သစ်မရောက်မချင်း ပျောက်နိုင်မယ်မထင်ဘူး။” ယင်းသည် မလွယ်ကူကြောင်း သူဤသို့ဝန်ခံခဲ့သည်– “ကျွန်မ အရင်ကလိုပဲ အမြဲပျော်ပျော်နေတတ်တယ်လို့ သူငယ်ချင်းတွေက ပြောကြတယ်၊ . . . ဒါပေမဲ့ တစ်ခါတလေ ကျွန်မ ချုံးပွဲချငိုရတဲ့အထိဖြစ်တယ်ဆိုတာကို မိတ်ရင်းဆွေရင်းတွေကပဲ သိတယ်။”

“စိတ်ရှည်တတ်ဖို့နဲ့ တိုးတက်တဲ့လက္ခဏာ နည်းနည်းလေးပြရင်တောင် ပျော်ရွှင်တတ်ဖို့ ကြိုးစားရတယ်။ လူတွေအနေနဲ့ ရောဂါကို ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် တိုက်ဖျက်နိုင်စွမ်းမရှိမှန်း ကျွန်မသိလာလေလေ ယေဟောဝါနဲ့ ပိုပြီးရင်းနှီးလာလေလေပဲ။ ယေဟောဝါတစ်ပါးတည်းသာ အပြီးသတ် ကုစားပေးနိုင်မယ်” ဟုသူဆိုသည်။ မော်နီကာသည် ယေဟောဝါ၏အကူအညီကြောင့် ကျေနပ်ရောင့်ရဲမှုရှိမြဲဖြစ်ပြီး အနှစ် ၄၀ ကျော် အချိန်ပြည့်အမှုဆောင်ခဲ့သည်ကို ယခု ပြန်တွေးတောနိုင်သည်။

မော်နီကာကဲ့သို့ တွေ့ကြုံခံစားရခြင်းသည် လွယ်ကူမည်မဟုတ်ပါ။ သို့ရာတွင် တစ်စုံတစ်ရာသည် သင်ထင်သည်ထက် ပိုကြန့်ကြာနိုင်သည်ကို အသိအမှတ်ပြုထားမည်ဆိုလျှင် ကျေနပ်ရောင့်ရဲမှု ပိုမိုခံစားရမည်ဖြစ်၏။ မော်နီကာကဲ့သို့ပင် သင်လည်း ယေဟောဝါသည် “လိုအပ်ချိန်၌” ကူညီပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း စိတ်ချနိုင်သည်။

မနှိုင်းယှဉ်နှင့်—လက်တွေ့ကျသောပန်းတိုင်များ ချမှတ်ပါ

သင်သည် သင်ဖြစ်၏။ သင်နှင့်တထေရာတည်းတူသူ မရှိပေ။ အာဖရိကမှ ဂွန်းလူမျိုး၏စကားပုံတစ်ခုက ယင်းအဖြစ်မှန်ကို ဤသို့ရိုးရိုးလေးဖော်ပြသည်– “လက်ချောင်းအားလုံး အတိုအရှည် မတူကြပေ။” လက်ချောင်းတစ်ခုကို အခြားလက်ချောင်းနှင့် နှိုင်းယှဉ်ခြင်းသည် မိုက်မဲရာရောက်သည်။ ယေဟောဝါက သင့်အား အခြားသူနှင့်နှိုင်းယှဉ်သည်ကို သင်,မလိုလားသကဲ့သို့ ကိုယ်တော်လည်း ဘယ်တော့မျှ ထိုသို့ပြုမည်မဟုတ်ပေ။ သို့သော် လူတို့တွင် နှိုင်းယှဉ်သည့်သဘော ရှိတတ်ကြပြီး ယင်းက ကျေနပ်ရောင့်ရဲမှုကို ဆုံးရှုံးစေနိုင်သည်။ မဿဲ ၂၀:၁-၁၆ ကိုဖတ်သည့်အခါ ယင်းအချက်ကို ယေရှုမည်သို့ ထိရောက်စွာ သရုပ်ဖော်ခဲ့ကြောင်း သတိပြုပါ။

မိမိစပျစ်ဥယျာဉ်တွင် လုပ်သားလိုအပ်နေသော “စပျစ်ဥယျာဉ်ရှင်” တစ်ဦးအကြောင်း ယေရှုမိန့်ဆို၏။ ထိုအရှင်သည် အလုပ်အကိုင်မရှိသော အမျိုးသားအချို့ကို နံနက် ၆:၀၀ နာရီဖြစ်ကောင်းဖြစ်မည့် “နံနက်စောစော” တွင် ရှာဖွေကာ အလုပ်လုပ်ရန် ငှားရမ်းလိုက်သည်။ သူတို့သည် ထုံးစံရှိသည့်အတိုင်း ၁၂ နာရီကြာသည့် တစ်နေ့တာအလုပ်ချိန်အတွက် လုပ်ခကို ဒေနာရိတစ်ပြားနှင့် သဘောတူထားကြ၏။ အလုပ်လည်းရ၊ သတ်မှတ်ထားသည့်လုပ်ခလည်းရသောကြောင့် သူတို့ဝမ်းသာကြမည်မှာ သေချာ၏။ ထို့နောက် ဥယျာဉ်ရှင်သည် နံနက် ၉ နာရီ၊ မွန်းတည့် ၁၂ နာရီ၊ ညနေ ၃ နာရီနှင့် ညနေ ၅ နာရီအချိန်တို့တွင် အလုပ်လက်မဲ့များကို အလုပ်ပေးခဲ့၏။ ဤအုပ်စုတွင် မည်သူမျှ တစ်နေ့လုံးအပြည့် အလုပ်မလုပ်ကြရပါ။ ဥယျာဉ်ရှင်က လုပ်ခကို “တော်လျော်စွာပေးမည်” ဟုကတိပေးရာ ထိုလုပ်သားများ သဘောတူကြသည်။

အလုပ်သိမ်းချိန်တွင် အိမ်ရှင်က မိမိစာရေးကိုခေါ်ကာ လုပ်ခရှင်းစေသည်။ လုပ်သားများကိုခေါ်ပြီး နောက်ဆုံးမှ အလုပ်ဝင်သူများကို လုပ်ခအရင်ရှင်းပေးရန် ပြော၏။ အံ့ဩစရာမှာ တစ်နာရီသာ အလုပ်လုပ်ရသော ဤသူများသည် တစ်နေ့လုပ်ခအပြည့်ရကြသည်။ သို့နှင့် ထိုတွင် အကြီးအကျယ်စကားများခဲ့ကြသည်ကို မြင်ယောင်ကြည့်နိုင်သည်။ ၁၂ နာရီအပြည့် လုပ်ဆောင်သူများက မိမိတို့လုပ်ခ အချိုးကျပိုများလိမ့်မည်ဟု ယူဆခဲ့ကြ၏။ သို့သော် ထိုငွေပမာဏကိုသာ ရရှိကြလေသည်။

သူတို့ မည်သို့တုံ့ပြန်ကြသနည်း။ “ထိုသို့ခံပြီးလျှင် အိမ်ရှင်ကိုကဲ့ရဲ့ပြစ်တင်၍ ‘နောက်ဝင်သောသူတို့သည် တစ်နာရီခန့်မျှသာ လုပ်ဆောင်သော်လည်း တစ်နေ့လုံး အမှုဝန်ကိုထမ်းရွက်၍ နေပူဆင်းရဲခံရသောအကျွန်ုပ်တို့နှင့် အညီအမျှ ကိုယ်တော်စီရင်ပါပြီတကား’ ဟုဆိုကြ၏။”

ဥယျာဉ်ရှင်၏သဘောထားမှာမူ ထိုသို့မဟုတ်ပေ။ ၎င်းတို့သဘောတူထားသည့် လုပ်ခအတိုင်း ရရှိကြကြောင်း၊ မည်သူမျှ လုပ်ခမလျော့ကြောင်း ထောက်ပြ၏။ ဥယျာဉ်ရှင်က အခြားသူတို့ကိုလည်း တစ်နေ့လုပ်ခအပြည့် ရှင်းပေးရာ ထိုသူတို့မျှော်လင့်ထားသည်ထက် ပိုရသည်မှာ သေချာသည်။ အမှန်မှာ သူတို့အားလုံးရသောလုပ်ခသည် သူတို့သဘောတူထားသည်ထက် မလျော့ပေ၊ လုပ်သားအများစုသည် မိမိတို့မျှော်လင့်ထားသည့်လုပ်ခထက်ပင် ပိုရရှိကြသည်။ နိဂုံးတွင် ဥယျာဉ်ရှင်က “ငါသည် ကိုယ်ဥစ္စာကိုပြုလိုသမျှ မပြုရာသလော” ဟုမေးလေ၏။

စာရေးသည် ပထမအုပ်စုကို လုပ်ခရှင်းပေးပြီးနောက် ချက်ချင်းပြန်လွှတ်လိုက်လျှင်ကော။ သူတို့ ကျေနပ်ကြပေမည်။ အခြားသူတို့သည် သူတို့လောက်မလုပ်ရသော်လည်း လုပ်ခအပြည့်ရသည်ကို မြင်သောအခါမှသာ သူတို့မကျေမနပ်ဖြစ်ကြခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုကြောင့် သူတို့ ဒေါသထွက်ကြပြီး သူတို့ကိုအလုပ်ပေးစဉ်က ကျေးဇူးတင်ခဲ့ကြသောအလုပ်ရှင်ကို အပြစ်တင်မြည်တမ်းကြလေတော့သည်။

ယင်းဥပမာက ကျွန်ုပ်တို့သည် နှိုင်းယှဉ်စိတ်ဝင်လာသည့်အခါ ဖြစ်ပျက်တတ်သည့်အရာကို ဖော်ပြနေသည်။ သင်သည် ယေဟောဝါနှင့် သင်၏ ရင်းနှီးသောဆက်ဆံရေးအကြောင်းကို တွေးတောဆင်ခြင်ကာ သင့်အား ကိုယ်တော်ပေးသည့် ကောင်းချီးများအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါက ကျေနပ်မှုခံစားရပေမည်။ ထို့ကြောင့် သင့်အခြေအနေကို အခြားသူတို့၏အခြေအနေနှင့် မနှိုင်းယှဉ်ပါနှင့်။ အခြားသူတို့ကို ယေဟောဝါ ပို၍ကောင်းချီးပေးနေဟန်ရှိပါက သူတို့အတွက် ပျော်ရွှင်ပါ၊ သူတို့နှင့်အတူ ဝမ်းမြောက်ပါလေ။

ယေဟောဝါသည် သင့်ထံမှ တစ်စုံတစ်ရာမျှော်လင့်တော်မူသည်။ အဘယ်အရာနည်း။ ဂလာတိ ၆:၄ ကဤသို့ဆိုသည်– “လူတိုင်း ကိုယ်ပြုသောအမှုကို စစ်ကြောစေ။ သို့ပြုလျှင် သူတစ်ပါး၌မဆိုဘဲ ကိုယ်၌သာ ဝါကြွားဝမ်းမြောက်စရာအကြောင်း ရှိလိမ့်မည်။” တစ်နည်းအားဖြင့် လက်တွေ့ကျသောပန်းတိုင်များ ချမှတ်ပါ။ သင် အမှန်တကယ်လုပ်ဆောင်နိုင်ရာကို စီစဉ်၍ ယင်းအတိုင်း လုပ်ဆောင်ပါလေ။ သင့်ပန်းတိုင်သည် လက်တွေ့ကျသည့်အပြင် လက်လှမ်းမီနိုင်မည်ဆိုလျှင် သင်၌ “ဝါကြွားဝမ်းမြောက်စရာအကြောင်း” ရှိပါလိမ့်မည်။ သို့နှင့် သင်သည် ကျေနပ်အားရမှု ခံစားရပေမည်။

ဆုကျေးဇူးများခံစားရမည်

ဤနောက်ဆုံးကာလတွင်ပင် မစုံလင်သည့်ကြားမှ ကျမ်းစာမူများကို လိုက်နာခြင်းဖြင့် ကျေနပ်အားရမှုခံစားနိုင်ကြောင်း ကျွန်ုပ်တို့သုံးသပ်ခဲ့သော မူသုံးရပ်က ဖော်ပြသည်။ နေ့စဉ် ကျမ်းစာဖတ်ရှုရာတွင် ရှင်းရှင်းပြတ်သားစွာဖော်ပြထားသည့် သို့မဟုတ် ဇာတ်ကြောင်းခင်းကာ ပုံဥပမာဖြင့်ရှင်းလင်းထားသည့် ထိုသို့သောကျမ်းစာမူများကို ရှာဖွေကြည့်ပါလေ။

 သင်သည်  ကျေနပ်ရောင့်ရဲမှု  လျော့နည်းလာသည်ဟု ခံစားရလျှင်  အကြောင်းရင်းကို  ကြိုးစားရှာဖွေပါ။ ထို့နောက် အခြေအနေပြန်ကောင်းမွန်နိုင်စေရန် သင်လိုက်နာရမည့် ကျမ်းစာမူများကို  ရှာဖွေပါ။ ဥပမာ၊ “ကျမ်းစာတစ်ကျမ်းလုံး ဘုရားသခင်မှုတ်သွင်းရာဖြစ်ပြီး အကျိုးလည်းပြု” စာအုပ် စာမျက်နှာ  ၁၁၀-၁၁ [လိပ်] ကိုကြည့်ပါ။a ထိုတွင် နယပုံပြင်ကျမ်းကိုရှင်းလင်းထားကာ ခေါင်းစဉ် ၁၂ ခုအောက်တွင် ကျမ်းစာမူများနှင့် အကြံဉာဏ်များစွာကို တွေ့ရှိနိုင်သည်။ ကင်းမျှော်စင်စာပေများအညွှန်း၊b ကင်းမျှော်စင်စာကြည့်တိုက် စီဒီရွမ် c တို့တွင် အလွန်ကောင်းမွန်သော အကြောင်းအရာများ ပါရှိ၏။ ယင်းတို့ကို မကြာခဏအသုံးပြုပါက သက်ဆိုင်သောမူများကို ကောင်းစွာရှာဖွေတတ်လာမည်။

ထိုက်တန်သူများကို မြေကြီးပရဒိသုတွင် စုံလင်သောထာဝရအသက်ပေးမည့်အချိန် ရောက်လာပါလိမ့်မည်။ ထိုအခါ သူတို့၏ဘဝတွင် ကျေနပ်အားရမှု အပြည့်အဝခံစားရမည်တည်း။

[အောက်ခြေမှတ်ချက်]

[စာမျက်နှာ ၁၂ ပါ အကျဉ်းဖော်ပြချက်]

‘လူအပေါင်းတို့သည် ဘုရားသခင်၏ဘုန်းတော်ကို မမီဘဲ ပြစ်မှားကြသည်။’​—ရောမ ၃:​၂၃၊ သမ

[စာမျက်နှာ ၁၃ ပါ အကျဉ်းဖော်ပြချက်]

ယေရှုသည် မိမိခံစားရသော ဆင်းရဲဝေဒနာများမှ “နားထောင်ခြင်းအကျိုးအကြောင်းကို သင်တော်မူ၏”။—ဟေဗြဲ ၅:၈၊ ၉

[စာမျက်နှာ ၁၅ ပါ အကျဉ်းဖော်ပြချက်]

“လူတိုင်း ကိုယ်ပြုသောအမှုကို စစ်ကြောစေ။ သို့ပြုလျှင် သူတစ်ပါး၌မဆိုဘဲ ကိုယ်၌သာ ဝါကြွားဝမ်းမြောက်စရာအကြောင်း ရှိလိမ့်မည်။”​—ဂလာတိ ၆:၄