သင်သည် ‘အမှားနှင့်အမှန် နှစ်ရပ်စလုံးကို ခွဲခြားသိမြင်’ နိုင်သလော

“သခင်ဘုရားနှစ်သက် [“လက်ခံ၊” ကဘ] တော်မူသော အရာသည် အဘယ်အရာဖြစ်သည်ကို သင်ကြလော့။” —ဧဖက် ၅:၁၀။

၁။ ယနေ့ ဘဝသည် အဘယ်နည်းဖြင့် စိတ်ရှုပ်ထွေးဖွယ်ဖြစ်နိုင်သနည်း၊ အဘယ်ကြောင့်နည်း။

“အိုထာဝရဘုရား လူသည် မိမိသွားရာလမ်းကိုအစိုးမရ။ သွားစဉ်အခါ မိမိခြေရာတို့ကို မစီရင်တတ်သည်ကို အကျွန်ုပ်သိပါ၏။” (ယေရမိ ၁၀:၂၃) ယေရမိ၏ထိုးထွင်းသိမြင်ချက်သည် ယနေ့ကျွန်ုပ်တို့နှင့် ပို၍သက်ဆိုင်သည်။ အဘယ်ကြောင့်နည်း။ အကြောင်းမှာ ကျွန်ုပ်တို့သည် သမ္မာကျမ်းစာကြိုပြောထားသည့် “ခဲယဉ်းသောကာလ” ၌အသက်ရှင်နေကြသောကြောင့်တည်း။ (၂ တိမောသေ ၃:၁) ဆုံးဖြတ်ချက်ချဖို့လိုသော စိတ်ရှုပ်ထွေးဖွယ်အခြေအနေများကို ကျွန်ုပ်တို့နေ့စဉ် ကြုံတွေ့ရကြသည်။ ဤဆုံးဖြတ်ချက်အကြီး၊ အငယ်တို့သည် ကျွန်ုပ်တို့၏ခန္ဓာဆိုင်ရာ၊ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာနှင့် ဝိညာဉ်ရေးဖြစ်သော လူမှုဘဝအပေါ် အကြီးအကျယ်အကျိုးသက်ရောက်နိုင်သည်။

၂။ အဘယ်ရွေးချယ်မှုများကို အသေးအဖွဲဟုယူဆနိုင်သနည်း၊ သို့တိုင် ၎င်းတို့ကို ဆက်ကပ်အပ်နှံခရစ်ယာန်များ မည်သို့ရှုမြင်ကြသနည်း။

^၂ ကျွန်ုပ်တို့နေ့စဉ်ပြုလုပ်သော ရွေးချယ်မှုများကို လုပ်ရိုးလုပ်စဉ် သို့မဟုတ် အသေးအဖွဲအဖြစ် ယူမှတ်ကြပေမည်။ ဥပမာ၊ နေ့စဉ် ကျွန်ုပ်တို့ဝတ်ဆင်သောအဝတ်အစား၊ စားသည့်အစားအစာ၊ တွေ့ဆုံသောလူများ အစရှိသည်တို့ကို လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်အတိုင်း ရွေးချယ်ကြရသည်။ လုံးဝမစဉ်းစားဘဲ အလိုအလျောက်နီးပါး ၎င်းတို့ကိုကျွန်ုပ်တို့ရွေးချယ်ကြသည်။ သို့သော် ဤကိစ္စရပ်များသည် အမှန်ပင်အသေးအဖွဲမျှသာလော။ ကျွန်ုပ်တို့ဝတ်စားဆင်ယင်ပုံ၊ စားသောက်ခြင်းနှင့် အပြောအဆို၊ အပြုအမူတို့၌ ကျွန်ုပ်တို့၏ရွေးချယ်မှုများသည် အမြင့်မြတ်ဆုံးအရှင် ယေဟောဝါဘုရားသခင်၏ကျေးကျွန်များအဖြစ် ကျွန်ုပ်တို့၏အခန်းကဏ္ဍကို အစဉ်တင်ပြသည်ဖြစ်ရာ ဆက်ကပ်အပ်နှံခရစ်ယာန်များအတွက် ယင်းသည် အလေးအနက်ထားရမည့်ကိစ္စတစ်ခုဖြစ်၏။ တမန်တော်ပေါလု၏ ဤစကားများဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့သတိပေးခံရကြသည်– “သင်တို့သည် စားသော်လည်းကောင်း၊ သောက်သော်လည်းကောင်း၊ မည်သည့်အမှုကိုပြုသော်လည်းကောင်း ဘုရားသခင်၏ဘုန်းတော်ကိုထောက်၍ ခပ်သိမ်းသောအမှုကိစ္စကိုပြုကြလော့။”—၁ ကောရိန္သု ၁၀:၃၁; ကောလောသဲ ၄:၆; ၁ တိမောသေ ၂:၉၊ ၁၀။

၃။ အဘယ်ရွေးချယ်မှုများကို အမှန်အလေးအနက်ထားရမည်နည်း။

^၃ ထို့အပြင် သာ၍အလေးအနက်ထားရသည့် ရွေးချယ်မှုများရှိသေးသည်။ ဥပမာ၊ အိမ်ထောင်ပြုရန် သို့မဟုတ် တစ်ကိုယ်ရေနေရန် ဆုံးဖြတ်ခြင်းသည် လူတစ်ဦး၏ဘဝကို အကျိုးသက်ရောက်ရာ၌ အမှန်ပင်နက်ရှိုင်း၍ ရေရှည်ဖြစ်သည်။ အိမ်ထောင်ပြုရာတွင် လူရွေးမှန်ဖို့၊ တစ်သက်တာအိမ်ထောင်ဖက်ဖြစ်ရန်သေချာစေဖို့မှာ အသေးအဖွဲကိစ္စမဟုတ်။a (သု. ၁၈:၂၂) ထို့ပြင် မိတ်ဆွေ၊ အပေါင်းအသင်း၊ ပညာရေး၊ အလုပ်အကိုင်နှင့် အပန်းဖြေမှုရွေးချယ်ခြင်းသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ထာဝရကောင်းကျိုးအထိတာသွားသော ကျွန်ုပ်တို့၏ဝိညာဉ်ရေးကို သိသာပီပြင်စွာပင် ဩဇာညောင်းသည်။—ရောမ ၁၃:၁၃၊ ၁၄; ဧဖက် ၅:၃၊ ၄။

၄။ (က) အဘယ်စွမ်းရည်သည် အကျိုးအရှိဆုံးဖြစ်မည်နည်း။ (ခ) အဘယ်မေးခွန်းများကို သုံးသပ်ဖို့လိုအပ်သနည်း။

^၄ ယင်းတို့အားလုံးကို ရင်ဆိုင်ရသောကြောင့် အမှားနှင့်အမှန် သို့မဟုတ် မှန်ပုံရှိသောအရာနှင့် အမှန်တကယ်ဖြစ်သောအရာတို့ကို ခွဲခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းရှိခြင်းသည် ကျွန်ုပ်တို့အတွက် အမှန်ပင်အကျိုးရှိသည်။ သမ္မာကျမ်းစာက “လူထင်သည်အတိုင်း မှန်သောလက္ခဏာရှိသော်လည်း အဆုံး၌ သေခြင်းသို့ပို့သော လမ်းတစ်မျိုးရှိ၏” ဟုသတိပေး၏။ (သု. ၁၄:၁၂) သို့ဖြစ်သောကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့ဤသို့မေးကြပေမည်– ‘အမှားနှင့်အမှန်ခွဲခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းကို ကျွန်ုပ်တို့မည်သို့တိုးတက်စေနိုင်သနည်း။ ဆုံးဖြတ်ချက်များချရာ၌ လိုအပ်သောလမ်းညွှန်မှုရှာတွေ့ဖို့ ကျွန်ုပ်တို့ မည်သူ့ထံဦးလှည့်နိုင်သနည်း။ အတိတ်နှင့် မျက်မှောက်ခေတ်လူတို့သည် ဤကိစ္စတွင် အဘယ်သို့ပြုခဲ့ကြပြီး ရလဒ်ကား အဘယ်နည်း။’

လောက၏ “ပညာနှင့် အချည်းနှီးသောပရိယာယ်”

၅။ ကနဦးခရစ်ယာန်များသည် အဘယ်လောကမျိုးတွင် အသက်ရှင်ခဲ့ကြသနည်း။

^၅ ပထမရာစုခရစ်ယာန်များသည် ဂရိ-ရောမတို့၏မူများနှင့် စံနှုန်းများလွှမ်းမိုးသော လောက၌အသက်ရှင်ခဲ့ကြသည်။ တစ်ဖက်တွင် အားကျစရာတစ်ခုအဖြစ် လူအများယူမှတ်ကြသော ရောမလူတို့၏ စည်းစိမ်ရှိသည့် ဘဝပုံစံရှိသည်။ အခြားတစ်ဖက်တွင် ထိုခေတ်ရှိ ပညာတတ်အသိုင်းအဝိုင်းမှာ ပလေတိုနှင့် အရစ္စတိုတယ်တို့သာမက ဧပိကုရုတို့နှင့် သတောအိတ်စသည့် ဂိုဏ်းသစ်များ၏ အတွေးအခေါ်ပညာရပ်ဆိုင်ရာ အယူအဆများနှင့် လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်ခဲ့သည်။ တမန်တော်ပေါလုသည် ဒုတိယခရစ်ယာန်သာသနာပြုခရီးစဉ်တွင် အာသင်မြို့သို့ရောက်သောအခါ မိမိတို့သည် “ဤမရေရာသောလူ” ထက်သာသည်ဟုယူမှတ်ကြသော ဧပိကုရုတပည့်များ၊ သတောအိတ်ပညာရှိများနှင့် သူရင်ဆိုင်ခဲ့ရသည်။—တမန်တော် ၁၇:၁၈။

၆။ (က) ကနဦးခရစ်ယာန်အချို့သည် အဘယ်အရာများပြုဖို့ သွေးဆောင်ခံခဲ့ရကြသနည်း။ (ခ) အဘယ်သတိပေးချက်ကို ပေါလုပေးခဲ့သနည်း။

^၆ ထို့ကြောင့် ကနဦးခရစ်ယာန်များမှ အချို့သူတို့သည် မိမိတို့ဝန်းကျင်မှ လူတို့၏ဟိတ်ဟန်များသော အမူအကျင့်များနှင့် ဘဝပုံစံများနောက် အဘယ်ကြောင့်ပါသွားခဲ့သည်ကို နားလည်ဖို့မခက်ပါ။ (၂ တိမောသေ ၄:၁၀) အစီအစဉ်စနစ်၏ အစိတ်အပိုင်းဖြစ်သူတို့သည် အကျိုးကျေးဇူးများစွာခံစားရပုံပေါ်ပြီး သူတို့၏ရွေးချယ်မှုများမှာ ခြေမြစ်ခိုင်လုံဟန်ရှိကြသည်။ ဆက်ကပ်အပ်နှံခရစ်ယာန်များ၏ ဘဝလမ်းစဉ်တွင်မရှိသော အဖိုးတန်ရာတစ်ခုကို လောက၌ ရှိသယောင်ထင်ရသည်။ သို့သော် တမန်တော်ပေါလုက ဤသို့သတိပေးခဲ့သည်– “ခရစ်တော်၏တရားကိုမလိုက်၊ လူအဆက်ဆက်ခံသောနည်းဥပဒေသနှင့် လော[က]တရားနုကိုလိုက်၍၊ လော[က]ပညာ [“အတွေးအခေါ်၊” ကဘ] နှင့် အချည်းနှီးသောပရိယာယ်အားဖြင့် သင်တို့ကို အဘယ်သူမျှ မလုယူမဖျက်ဆီးစေခြင်းငှာ သတိပြုကြလော့။” (ကောလောသဲ ၂:၈) ပေါလုအဘယ်ကြောင့် ထိုသို့ဆိုခဲ့သနည်း။

၇။ လောကဉာဏ်ပညာ၏ တန်ဖိုးအမှန်ကား အဘယ်နည်း။

^၇ ပေါလုသည် လောကသွေးဆောင်မှုခံရသူတို့၏ အတွေးအခေါ်နောက်ကွယ်ရှိ တကယ့်အန္တရာယ်ကို သိရှိခဲ့သောကြောင့် ထိုသို့သတိပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ သူအသုံးပြုခဲ့သော “လော[က]ပညာ [“အတွေးအခေါ်၊” ကဘ] နှင့် အချည်းနှီးသောပရိယာယ်” ဟူသည့် အသုံးအနှုန်းသည် အထူးအဓိပ္ပာယ်ရှိသည်။ ‘အတွေးအခေါ်’ ဟူသောစကားလုံးသည် စာသားအရ “ဉာဏ်ပညာကိုချစ်၍ ဆည်းပူးခြင်း” ဟူ၍အဓိပ္ပာယ်ရှိ၏။ ၎င်းကိုယ်နှိုက်က အကျိုးရှိပေမည်။ အမှန်မှာ၊ သမ္မာကျမ်းစာတွင် အထူးသဖြင့် နယပုံပြင်ကျမ်းတွင် မှန်သောအသိပညာနှင့် ဉာဏ်ပညာကိုဆည်းပူးရန် တိုက်တွန်းထားသည်။ (သု. ၁:၁-၇; ၃:၁၃-၁၈) သို့ရာတွင် ပေါလုသည် ‘အတွေးအခေါ်’ ကို “အချည်းနှီးသောပရိယာယ်” နှင့်ဆက်စပ်ပြခဲ့သည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် လောကပေးကမ်းသော ဉာဏ်ပညာကို အချည်းနှီးအဖြစ်၊ လှည့်စားတတ်သောအရာအဖြစ် ပေါလုရှုမြင်ခဲ့သည်။ ယင်းသည် လေပူဖောင်းကဲ့သို့ ခိုင်မာသောအသွင်သဏ္ဌာန်ရှိသော်လည်း လက်တွေ့တွင်မဟုတ်ချေ။ လောက “ပညာနှင့် အချည်းနှီးသောပရိယာယ်” ကဲ့သို့သော အခိုင်အမာမဟုတ်သည့်အရာတစ်ခုပေါ်အခြေပြု၍ အမှားအမှန်ရွေးချယ်ခြင်းသည် အမှန်ပင်အရာမရောက်ဘဲ ဆိုးကျိုးပင်ရရှိပေမည်။

“မကောင်းကိုအကောင်း၊ အကောင်းကိုမကောင်း” ဟုဆိုကြသူများ

၈။ (က) အကြံဉာဏ်အတွက် မည်သူ့ထံလူတို့ဦးလှည့်ကြသနည်း။ (ခ) အဘယ်အကြံဉာဏ်မျိုး ပေးကြသနည်း။

^၈ ယနေ့ အခြေအနေများမှာ မထူးခြားလှပါ။ လူ့ကြိုးပမ်းအားထုတ်မှု နယ်ပယ်တိုင်းနီးနီးတွင် ပညာရှင်အမြောက်အမြားရှိသည်။ အိမ်ထောင်ရေးနှင့် မိသားစုအတိုင်ပင်ခံများ၊ ပင်တိုင်ဆောင်းပါးရှင်များ၊ ကုထုံးပညာရှင်ဟုဆိုသူများ၊ နက္ခတ်ဗေဒင်ဆရာများ၊ နတ်ကတော်များနှင့် အခြားသူတို့သည် ဉာဏ်ပူဇော်ခရလျှင် အကြံဉာဏ်ပေးဖို့အသင့်ရှိကြသည်။ သို့သော် အဘယ်အကြံဉာဏ်မျိုး ပေးခဲ့ကြပြီနည်း။ ကိုယ်ကျင့်တရားအသစ်ဟုဆိုသောအရာအတွက် ကိုယ်ကျင့်တရားဆိုင်ရာ ကျမ်းစာမူစံနှုန်းများကို ဘေးဖယ်ထားလေ့ရှိကြသည်။ ဥပမာ၊ “လိင်တူအိမ်ထောင်ပြုခြင်းများ” ကိုအတည်ပြုဖို့ အစိုးရကငြင်းဆိုသည့်အကြောင်းပြောဆိုရာတွင် ကနေဒါနိုင်ငံ၏အဓိကသတင်းစာ သည်ဂလုပ်ဘ်အဲန်မေးလ် ၏အယ်ဒီတာ့အာဘော်က ဤသို့ကြေညာသည်– “၂၀၀၀ ပြည့်နှစ်တွင်၊ ချစ်မြတ်နိုး၍သစ္စာနှံထားကြသော မောင်နှံစုံသည် လိင်တူဖြစ်နေကြသောကြောင့် သူတို့အဖြစ်ချင်ဆုံးဆန္ဒကို ငြင်းပယ်ခံရခြင်းသည် အဓိပ္ပာယ်မရှိချေ။” ယနေ့ခေတ်ရေစီးကြောင်းမှာ ဝေဖန်ပြစ်တင်ဖို့မဟုတ် သည်းခံဖို့ဖြစ်သည်။ အရာရာတိုင်းသည် လူတစ်ဦး၏အမြင်ပေါ်မူတည်ပြီး နှိုင်းရသဘောသာဖြစ်သည်ဟုယူဆကြသည်; အကြွင်းမဲ့အမှား၊ အမှန်ဟူ၍မရှိချေ။—ဆာလံ ၁၀:၃၊ ၄။

၉။ လူ့အဖွဲ့အစည်းတွင် လေးစားထိုက်သူများအဖြစ် ယူမှတ်ခံရသူတို့သည် အဘယ်သို့ပြုလေ့ရှိကြသနည်း။

^၉ အခြားသူတို့မူ ဆုံးဖြတ်ချက်ချရာတွင် စံနမူနာရှင်များအဖြစ် လူမှုရေးနှင့် ငွေကြေးအရအဆင်ပြေသော ချမ်းသာကြွယ်ဝ၍ နာမည်ကျော်ကြားသူတို့ကိုကြည့်ကြသည်။ ယနေ့လူ့အဖွဲ့အစည်းတွင် ချမ်းသာကြွယ်ဝ၍ နာမည်ကျော်ကြားသူတို့ကို လေးစားထိုက်သူများဟု ယူမှတ်ကြသော်လည်း ရိုးဖြောင့်ခြင်းနှင့် ယုံကြည်အားထားခြင်းကဲ့သို့သော မွန်မြတ်သောအကျင့်တို့ကို နှုတ်ဖြင့်သာပြောလေ့ရှိကြသည်။ များစွာသောသူတို့သည် ဩဇာအာဏာနှင့် အကျိုးအမြတ်ရဖို့ကြိုးပမ်းရာတွင် ဖြတ်စားလျှပ်စားလုပ်ဖို့နှင့် ကိုယ်ကျင့်တရားစံနှုန်းများကိုလျစ်လျူရှုဖို့ ဝန်မလေးကြချေ။ အောင်မြင်ကျော်ကြားမှုရရှိဖို့ အချို့က ပြဋ္ဌာန်းထားသောစံနှုန်းများကို လျစ်လျူရှုပစ်ပယ်ကာ ဆန်းပြား၍ မနှစ်မြို့ဖွယ်အမူအကျင့်ကို ပို၍နှစ်သက်ကြသည်။ ရလဒ်မှာ “ဘာမဆိုလုပ်နိုင်သည်” ဟူသောဆောင်ပုဒ်ရှိသည့် အမြတ်ထုတ်၊ ကြိုက်ရာလုပ်ပိုင်ခွင့်ရှိသော လူ့အဖွဲ့အစည်းဖြစ်လာသည်။ ထို့ကြောင့် အမှားနှင့်အမှန်ခွဲခြားခြင်းနှင့် ပတ်သက်လာသောအခါ လူတို့သည် စိတ်ရှုပ်ထွေး၍ ကြံရာမရဖြစ်ခြင်းကို အံ့အားသင့်စရာလော။—လုကာ ၆:၃၉။

၁၀။ အကောင်း၊ အဆိုးနှင့်ပတ်သက်သော ဟေရှာယ၏စကားများ မှန်ကန်ကြောင်း မည်သို့ထင်ရှားသနည်း။

^၁၀ ကျွန်ုပ်တို့ဝန်းကျင်တွင် မှားယွင်းသောလမ်းညွှန်မှုအပေါ်အခြေခံသည့် ပညာမဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်များ၏ ဝမ်းနည်းဖွယ်ရလဒ်များရှိသည်၊ အနည်းငယ်မျှဖော်ပြရလျှင် အိမ်ထောင်ရေးနှင့် မိသားစုများပြိုကွဲခြင်း၊ မူးယစ်ဆေးနှင့် အရက်ကိုအလွဲသုံးခြင်း၊ လူငယ်အကြမ်းဖက်ဂိုဏ်းများ၊ တွေ့ကရာလူနှင့်လိင်ဆက်ဆံခြင်း၊ လိင်ဆိုင်ရာကူးစက်ရောဂါတို့ဖြစ်သည်။ လူတို့သည် အမှား၊ အမှန်နှင့်ပတ်သက်လာလျှင် စံနှုန်းများ သို့မဟုတ် ကိုးကားတင်ပြချက်များ အားလုံးကိုပစ်ပယ်ကြရာ အကောင်းဖြစ်လာဖို့ မည်သို့မျှော်လင့်နိုင်မည်နည်း။ (ရောမ ၁:၂၈-၃၂) ပရောဖက်ဟေရှာယ၏ ဤကြေညာချက်အတိုင်းပင်ဖြစ်သည်– “မကောင်းကိုအကောင်း၊ အကောင်းကိုမကောင်းဟုခေါ်တတ်သောသူ၊ အလင်းအရာ၌အမိုက်၊ အမိုက်အရာ၌အလင်းကိုလည်းကောင်း၊ အချိုအရာ၌အခါး၊ အခါးအရာ၌အချိုကိုလည်းကောင်း အလွဲယူတတ်သောသူတို့သည် အမင်္ဂလာရှိကြ၏။ ငါသည်ပညာရှိသည်ဟု ကိုယ်ကိုထင်သောသူ၊ [ကောင်းသော] သတိ [“ဉာဏ်ပညာ၊” သမ္မာ] နှင့်ပြည့်စုံသည်ဟု ထင်မှတ်သောသူတို့သည် အမင်္ဂလာရှိကြ၏။”—ဟေရှာယ ၅:၂၀၊ ၂၁။

၁၁။ အမှားနှင့်အမှန် ဆုံးဖြတ်သောအခါ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုမှီခိုအားထားခြင်းသည် အဘယ်ကြောင့်ပညာမဲ့ရာရောက်သနည်း။

^၁၁ “ပညာရှိသည်ဟု ကိုယ်ကိုထင်” လာကြသော ရှေးခေတ်ဂျူးများနှင့် စာရင်းရှင်းဖို့ ဘုရားသခင်ဖိတ်ခေါ်သည့်အချက်က အမှား၊ အမှန်ဆုံးဖြတ်ရာ၌ မိမိတို့ကိုယ်ကိုမှီခိုအားထားခြင်းကိုရှောင်ရန် ကျွန်ုပ်တို့အတွက် သာ၍အရေးတကြီးဖြစ်စေသည်။ ယနေ့ လူအများက “သင့်နှလုံးသားပြောသောစကားကိုသာ နားထောင်ပါ” သို့မဟုတ် “သင်မှန်တယ်ထင်တဲ့အရာကိုလုပ်” ဟူသောအယူအဆကို သဘောတူလက်ခံကြသည်။ ယင်းတို့ကို အားထား၍ရသလော။ “စိတ်နှလုံးသည် ခပ်သိမ်းသောအရာထက် စဉ်းလဲတတ်၏။ အလွန်ယိုယွင်းသောသဘောရှိ၏။ စိတ်နှလုံးသဘောကို အဘယ်သူသိနိုင်သနည်း” ဟုရှင်းလင်းစွာဆိုသော သမ္မာကျမ်းစာအရ အားထား၍မရပါ။ (ယေရမိ ၁၇:၉) ဆုံးဖြတ်ချက်ချရာ၌ စဉ်းလဲ၍ ယိုယွင်းသောသဘောရှိသူတစ်ဦးကို သင်အားထားမည်လော။ ဝေးလေစွ! အမှန်မှာ ထိုသူပြောဆိုရာနှင့် ဆန့်ကျင်သည့်အရာကိုပင် သင်ပြုကောင်းပြုမည်။ ထိုအကြောင်းကြောင့် သမ္မာကျမ်းစာက ကျွန်ုပ်တို့ကိုဤသို့သတိပေးသည်– “မိမိစိတ်နှလုံးကိုကိုးစားသောသူသည် လူမိုက်ဖြစ်၏။ ပညာသတိနှင့်ကျင့်သောသူမူကား ဘေးလွတ်တတ်၏။”—သု. ၃:၅-၇; ၂၈:၂၆။

ဘုရားသခင်လက်ခံရာကို သင်ယူခြင်း

၁၂။ ‘ဘုရားသခင်၏အလိုတော်’ သည်အဘယ်အရာဖြစ်ကြောင်း ကျွန်ုပ်တို့ကိုယ်တိုင်သိဖို့ အဘယ်ကြောင့်လိုသနည်း။

^၁၂ အမှား၊ အမှန်နှင့်ပတ်သက်၍ လောကဉာဏ်ပညာကိုသော်လည်းကောင်း၊ ကျွန်ုပ်တို့ကိုယ်တိုင်ကိုသော်လည်းကောင်း အမှီမပြုသင့်သည်ဖြစ်၍ အဘယ်အရာပြုလုပ်သင့်သနည်း။ တမန်တော်ပေါလု၏ ရှင်းလင်းပြတ်သားသော ဤအကြံပေးချက်ကိုဂရုပြုပါ– “သင်တို့သည် လော[က]ပုံသဏ္ဌာန်ကိုမဆောင်ကြနှင့်။ ကောင်းမြတ်သောအရာ၊ နှစ်သက်ဖွယ်သောအရာ၊ စုံလင်သောအရာတည်းဟူသော ဘုရားသခင်အလိုတော်ရှိသောအရာသည် အဘယ်အရာဖြစ်သည်ကို သင် [“ကိုယ်တိုင်သိ၊” ကဘ] နိုင်မည်အကြောင်း၊ စိတ်နှလုံးကိုအသစ်ပြင်ဆင်၍ ပုံသဏ္ဌာန်ပြောင်းလဲခြင်းသို့ရောက်ကြလော့။” (ရောမ ၁၂:၂) ဘုရားသခင်၏အလိုတော်သည် အဘယ်အရာဖြစ်ကြောင်း ကျွန်ုပ်တို့ကိုယ်တိုင်သိဖို့ အဘယ်ကြောင့်လိုသနည်း။ သမ္မာကျမ်းစာတွင် တဲ့တိုးဖြစ်သော်လည်း ခိုင်လုံသောအကြောင်းရင်းကို ယေဟောဝါဤသို့ဖော်ပြသည်– “မိုးကောင်းကင်သည် မြေကြီးထက်သာ၍မြင့်သကဲ့သို့ ငါ၏အကျင့်သည် သင်တို့၏အကျင့်ထက်လည်းကောင်း၊ ငါ၏အကြံအစည်သည် သင်တို့၏အကြံအစည်ထက်လည်းကောင်း သာ၍မြင့်၏။” (ဟေရှာယ ၅၅:၉) ထို့ကြောင့် အများအခေါ် သာမန်အသိဉာဏ် သို့မဟုတ် ဟုတ်လှပြီဟူသောအထင်အပေါ် မှီခိုအားထားကြမည့်အစား “သခင်ဘုရားနှစ်သက် [“လက်ခံ၊” ကဘ] တော်မူသောအရာသည် အဘယ်အရာဖြစ်သည်ကို သင်ကြလော့” ဟုကျွန်ုပ်တို့တိုက်တွန်းခံရကြသည်။—ဧဖက် ၅:၁၀။

၁၃။ ဘုရားသခင်လက်ခံရာကိုသိဖို့လိုကြောင်း ယောဟန် ၁၇:၃ ၌မှတ်တမ်းတင်ထားသော ယေရှု၏စကားများက မည်သို့အလေးပေးဖော်ပြသနည်း။

^၁၃ ၎င်းလိုအပ်ချက်ကို ယေရှုခရစ်က ဤသို့အလေးပေးဖော်ပြခဲ့သည်– “ထာဝရအသက်ဟူမူကား၊ မှန်သောဘုရားသခင်တစ်ဆူတည်းဖြစ်တော်မူသော ကိုယ်တော်ကိုလည်းကောင်း၊ စေလွှတ်တော်မူသော ယေရှုခရစ်ကိုလည်းကောင်း သိကျွမ်းခြင်းတည်း။” (ယောဟန် ၁၇:၃) “သိကျွမ်းခြင်း” ဟူသောအသုံးအနှုန်းက “သိခြင်း” သက်သက်ထက် အဓိပ္ပာယ်များစွာလေးနက်သည်။ ဗိုင်း၏ရှင်းလင်းဖော်ပြချက်အဘိဓာန်အရ ၎င်းအသုံးအနှုန်းက “သိသူနှင့် အသိခံရသူတို့နှစ်ဦးစပ်ကြားရှိ ဆက်ဆံရေးကိုဖော်ပြသည်; ဤကိစ္စတွင် သိလာသည့်အရာသည် သိသူအတွက် အရေးပါအရာရောက်သကဲ့သို့ ရှိထားသည့်ဆက်ဆံရေးမှာလည်း ထပ်တူပင်ဖြစ်သည်။” လူတစ်ဦးနှင့်ဆက်ဆံရေးရှိခြင်းဟူသည် ထိုသူမည်သူမည်ဝါဖြစ်ကြောင်း သိရုံသိခြင်းထက်မက အဓိပ္ပာယ်ရှိသည်။ ထိုသူကြိုက်နှစ်သက်ရာ၊ မနှစ်သက်ရာတို့ကိုသိခြင်း၊ သူ၏အကျင့်စရိုက်စံနှုန်းများကိုသိခြင်း၊ ၎င်းတို့ကို အလေးထားခြင်းတို့ပါဝင်သည်။—၁ ယောဟန် ၂:၃; ၄:၈။

ကျွန်ုပ်တို့၏ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းကိုလေ့ကျင့်ခြင်း

၁၄။ ဝိညာဉ်ရေးရာသူငယ်များနှင့် အရွယ်ရောက်သူတို့အကြား အဘယ်အရာက အဓိကကွာခြားချက်ဖြစ်သည်ဟု ပေါလုဆိုသနည်း။

^၁၄ သို့ဖြစ်၍ အမှားနှင့်အမှန်ခွဲခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းကို ကျွန်ုပ်တို့မည်သို့ဆည်းပူးနိုင်သနည်း။ ပထမရာစု ဟေဗြဲခရစ်ယာန်များထံ ပေါလုရေးခဲ့သောစကားများက ဖြေဆိုပေးသည်။ သူဤသို့ရေးခဲ့သည်– “နို့ကိုသာသုံးဆောင်သောသူမည်သည်ကား သူငယ်ဖြစ်သောကြောင့် ဖြောင့်မတ်ခြင်းတရားနှင့်ဆိုင်သော နှုတ် [မြွက်စကား] တော်၌ လေ့လာခြင်းမရှိ။ ကြေခဲသောအစာအာဟာရမူကား ကိုယ့်အာရုံများကိုအသုံးပြုတတ်သဖြင့် အလေ့အကျင့်ရှိ၍ ကောင်းမကောင်းကို ပိုင်းခြားသိနိုင်သော အရွယ်ရောက်သူတို့အဖို့ဖြစ်၏။” ဤတွင် ပေါလုသည် “ဘုရားသခင်၏ [စကား] တော်၌ ရှေ့ဦးစွာသင်ရသော မူလအမြစ်တရားများ” အဖြစ် ရှေ့အခန်းငယ်၌ သူဖော်ပြခဲ့သော “နို့” ကို “ကောင်းမကောင်းကို ခွဲခြားသိနိုင်ရန် သူတို့၏ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းများကို လေ့ကျင့်ထားသော၊” “အရွယ်ရောက်သူတို့” သုံးဆောင်သည့် “ကြေခဲသောအစာ” နှင့်ခြားနားဖော်ပြထားသည်။—ဟေဗြဲ ၅:၁၂-၁၄၊ ကဘ။

၁၅။ ဘုရားသခင်အားသိကျွမ်းခြင်းပညာမှန်ကိုရရှိရန် အဘယ်ကြောင့်ကြိုးပမ်းဖို့လိုသနည်း။

^၁၅ ယင်းက ဦးဆုံး ကျွန်ုပ်တို့သည် ဘုရားသခင့်နှုတ်မြွက်စကားတော်၊ သမ္မာကျမ်းစာ၌ပါသည့်အတိုင်း ကိုယ်တော်၏စံနှုန်းများကို တိကျမှန်ကန်စွာ နားလည်သဘောပေါက်ဖို့ ကြိုးပမ်းရမည်ဟုဆိုလိုသည်။ ကျွန်ုပ်တို့လုပ်ရမည့်အရာနှင့် မလုပ်ရမည့်အရာကိုဖော်ပြသည့် စာရင်းတစ်ခုကို ကျွန်ုပ်တို့ရှာယူနေခြင်းမဟုတ်ပါ။ သမ္မာကျမ်းစာသည် ထိုသို့သောစာအုပ်မျိုးမဟုတ်။ ယင်းအစား ပေါလုကဤသို့ရှင်းပြခဲ့သည်– “ထိုကျမ်းစာရှိသမျှသည် ဘုရားသခင်မှုတ်သွင်းတော်မူသောအားဖြင့်ဖြစ်၍၊ ဘုရားသခင်၏လူသည် စုံလင်သောသူ၊ ကောင်းသောအမှုအမျိုးမျိုးတို့ကို ပြုစုစေခြင်းအလိုငှာ ပြင်ဆင်သောသူဖြစ်မည်အကြောင်း၊ [သွန်သင်] ခြင်း၊ အပြစ်ကိုဖော်ပြခြင်း၊ ဖြောင့်မတ်စွာပြုပြင်ခြင်း၊ တရားကိုသွန်သင်ခြင်းကျေးဇူးများကို ပြုတတ်၏။” (၂ တိမောသေ ၃:၁၆၊ ၁၇) ထိုသွန်သင်ခြင်း၊ အပြစ်ကိုဖော်ပြခြင်းနှင့် ပြုပြင်ခြင်းတို့မှ အကျိုးကျေးဇူးရရှိဖို့ ကျွန်ုပ်တို့၏စိတ်နှင့် စဉ်းစားတွေးခေါ်နိုင်စွမ်းကို အသုံးပြုရကြမည်။ ယင်းသို့ပြုရန် ကြိုးစားအားထုတ်ဖို့လိုသည်၊ သို့သော် “စုံလင်သောသူ၊ ကောင်းသောအမှုအမျိုးမျိုးတို့ကိုပြုစုခြင်းအလိုငှာ ပြင်ဆင်” ခံရသည်ဖြစ်၍ အကျိုးနပ်ပါသည်။—သု. ၂:၃-၆။

၁၆။ လူတစ်ဦး၏ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းကို လေ့ကျင့်ထားခြင်းဟူသည် အဘယ်အရာကိုဆိုလိုသနည်း။

^၁၆ ထို့ပြင် ပေါလုဖော်ပြခဲ့သည့်အတိုင်း အရွယ်ရောက်သောသူသည် “ကောင်းမကောင်းကို ခွဲခြားသိနိုင်ရန် သူတို့၏ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းများကို လေ့ကျင့်ထား” သည်။ ဤတွင် ကိစ္စရပ်၏သော့ချက်သို့ရောက်လာသည်။ “သူတို့၏ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းများကို လေ့ကျင့်ထားသော” ဟူသည့်အသုံးအနှုန်းက စာသားအရ “(ကျွမ်းဘားကစားသူကဲ့သို့) အာရုံခံစားမှုရှိသောအင်္ဂါများကို လေ့ကျင့်ထားခြင်း” ကိုဆိုလိုသည်။ (နိုင်ငံတော်ကြားညှပ်ဘာသာပြန်ကျမ်း) ဆွဲကွင်း သို့မဟုတ် ချိန်ညှိတန်းစသော ရွေးချယ်ထားသည့်ကျွမ်းဘားပစ္စည်းပေါ်မှ အတွေ့အကြုံရှိ ကျွမ်းဘားကစားသူတစ်ဦးသည် ဆွဲငင်အား သို့မဟုတ် အခြားသဘာဝနိယာမတရားကိုလွန်ဆန်ပုံရသည့် အလွန်လျင်မြန်သောလှုပ်ရှားမှုများကို ပြုလုပ်နိုင်သည်။ သူသည် သူ၏ကိုယ်အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းများကို တစ်ချိန်လုံး အပြည့်အဝထိန်းချုပ်ထားကာ သူ၏အခန်းကဏ္ဍ အောင်မြင်စွာပြီးမြောက်နိုင်ဖို့ အဘယ်လှုပ်ရှားမှုများပြုရမည်ကို အလိုအလျောက်ဆိုရမလောက် သိရှိခံစားရသည်။ ဤသို့ဖြစ်ရခြင်းမှာ အပြင်းအထန်လေ့ကျင့်ယူခြင်းနှင့် မနားမနေကျင့်ထားခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။

၁၇။ ကျွန်ုပ်တို့သည် အဘယ်သဘောမျိုးဖြင့် ကျွမ်းဘားသမားများကဲ့သို့ ဖြစ်သင့်သနည်း။

^၁၇ ကျွန်ုပ်တို့၏ဆုံးဖြတ်ချက်များနှင့် ရွေးချယ်မှုများကို အစဉ်သဖြင့်မှန်ကန်စေလိုလျှင် ကျွန်ုပ်တို့သည်လည်း ကျွမ်းဘားကစားသူတစ်ဦးကဲ့သို့ ဝိညာဉ်ရေးအရ လေ့ကျင့်ထားရပေမည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ အာရုံများနှင့် ကိုယ်အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းများကို တစ်ချိန်လုံးအပြည့်အဝထိန်းချုပ်ထားရမည်။ (မဿဲ ၅:၂၉၊ ၃၀; ကောလောသဲ ၃:၅-၁၀) ဥပမာ၊ အကျင့်ပျက်စေသောအရာကို မကြည့်ရှုရန် သင့်မျက်စိကိုလည်းကောင်း၊ ညံ့ဖျင်းသောတေးဂီတနှင့် အပြောအဆိုကို နားမထောင်မိစေရန် သင့်နားကိုလည်းကောင်း ကြပ်မတ်လေ့ကျင့်ပေးပါသလော။ ကျွန်ုပ်တို့ဝန်းကျင်၌ ယင်းသို့သောအကျိုးမပြုသည့်အရာများ ရှိသည်မှာမှန်ပါသည်။ သို့ရာတွင် ကျွန်ုပ်တို့၏စိတ်နှလုံးထဲ အမြစ်တွယ်ခွင့်ပြုမပြုဆိုသည်မှာ ကျွန်ုပ်တို့အပေါ်မူတည်သည်။ “[မတရားသော] အမှုအရာကို မျက်မှောက်မပြုပါ။ လမ်းလွှဲသောသူ၏အမှုကို ရွံရှာသည်ဖြစ်၍ ငါ၌မမှီမကပ်ရ။ . . . မုသာစကားကိုပြောတတ်သောသူသည်လည်း ငါ့မျက်မှောက်၌အခွင့်မရှိရ” ဟုဆိုခဲ့သော ဆာလံဆရာကို ကျွန်ုပ်တို့တုပနိုင်ပါသည်။—ဆာလံ ၁၀၁:၃၊ ၇။

ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းကို အသုံးပြုခြင်းဖြင့်လေ့ကျင့်ပေးပါ

၁၈။ ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းကို လေ့ကျင့်ပေးခြင်းနှင့်ပတ်သက်သော ပေါလု၏ရှင်းပြချက်တွင် “အသုံးပြု” ဟူသောအသုံးအနှုန်းက အဘယ်အရာကိုဖော်ပြသနည်း။

^၁၈ ကျွန်ုပ်တို့၏ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းကို “အသုံးပြု” ခြင်းဖြင့် အမှားနှင့်အမှန်နှစ်ရပ်စလုံးကို ခွဲခြားသိမြင်ရန် လေ့ကျင့်ပေးနိုင်ကြောင်း စွဲမှတ်ထားပါ။ တစ်နည်းအားဖြင့် ဆုံးဖြတ်ချက်ချဖို့လိုလာသည့်အခါတိုင်း အဘယ်ကျမ်းစာမူများပါဝင်ပတ်သက်ကြောင်းနှင့် ယင်းတို့ကိုမည်သို့ကျင့်သုံးနိုင်ကြောင်း ခွဲခြားသိမြင်ရန် ကျွန်ုပ်တို့၏စိတ်စွမ်းအားကို အသုံးပြုရန် သင်ယူသင့်သည်။ ‘သစ္စာနှင့်သတိပညာရှိကျေးကျွန်’ မှတစ်ဆင့်ပြင်ဆင်ပေးသော ကျမ်းစာစာပေစာတမ်းများကို ရှာဖွေလေ့လာသည့်အကျင့် တိုးတက်စေပါ။ (မဿဲ ၂၄:၄၅) ရင့်ကျက်သောခရစ်ယာန်များ၏အကူအညီကိုလည်း ကျွန်ုပ်တို့တောင်းခံနိုင်သည်။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ယေဟောဝါ၏လမ်းညွှန်မှုနှင့် ဝိညာဉ်တော်အကူအညီ ရဖို့အတွက် ဆုတောင်းခြင်းနှင့်အတူ ဘုရားသခင့်စကားတော်ကို လေ့လာရန် ကျွန်ုပ်တို့၏လုံ့လစိုက်ထုတ်မှုသည် ရေရှည်တွင် ကြွယ်ဝသောအကျိုးကို ခံစားရပါလိမ့်မည်။—ဧဖက် ၃:၁၄-၁၉။

၁၉။ ကျွန်ုပ်တို့၏ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းကို တဖြည်းဖြည်းလေ့ကျင့်ပေးမည်ဆိုလျှင် အဘယ်ကောင်းချီးများရရှိနိုင်သနည်း။

^၁၉ ကျွန်ုပ်တို့၏ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းကို တဖြည်းဖြည်းလေ့ကျင့်ပေးရသည့် ရည်ရွယ်ချက်မှာ “သူတစ်ပါးတို့သည် လူပရိယာယ်နှင့် အပြစ်သို့သွေးဆောင်ခြင်းငှာ လှည့်ဖြားပြောဆိုသဖြင့်၊ ငါတို့သည် နောက်တစ်ဖန် ခပ်သိမ်းသော . . . လေတိုက်၍ ဖရိုဖရဲလွင့်သွားသောသူငယ်မဖြစ် . . . မည်အကြောင်းတည်း။” (ဧဖက် ၄:၁၄-၁၅) ယင်းအစား ဘုရားသခင်လက်ခံတော်မူသော အသိပညာနှင့် သိနားလည်မှုပေါ်အခြေပြုလျက် ကျွန်ုပ်တို့အတွက်အကျိုးရှိသော၊ ဝတ်ပြုသူချင်းများအတွက် တည်ဆောက်မှုဖြစ်ပြီး အဓိကအားဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၏ကောင်းကင်ခမည်းတော် နှစ်သက်တော်မူသော ပညာရှိသည့်ဆုံးဖြတ်ချက် ကြီးငယ်မဟူကိုချနိုင်ကြပေမည်။ (သု. ၂၇:၁၁) ယင်းသည် ဤခဲယဉ်းသောကာလတွင် ကျွန်ုပ်တို့အတွက်ကောင်းချီးနှင့် ကာကွယ်မှုဖြစ်သည်တကား!

[အောက်ခြေမှတ်ချက်]

သင်ရှင်းပြနိုင်သလော

• မှန်သောဆုံးဖြတ်ချက်များချရန် အဘယ်စွမ်းရည်လိုအပ်သနည်း။

• အမှားနှင့်အမှန်ဆုံးဖြတ်သောအခါ အထင်ကရပုဂ္ဂိုလ်များ သို့မဟုတ် ကျွန်ုပ်တို့ကိုယ်တိုင်၏ခံစားချက်များကို အမှီပြုခြင်းသည် အဘယ်ကြောင့်ပညာမဲ့ရာကျသနည်း။

• ဆုံးဖြတ်ချက်များချသောအခါ ဘုရားသခင်လက်ခံတော်မူရာဖြစ်ဖို့ အဘယ်ကြောင့်သေချာသင့်သနည်း၊ ယင်းကိုကျွန်ုပ်တို့ မည်သို့ပြုနိုင်သနည်း။

• ‘ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းကိုလေ့ကျင့်ခြင်း’ ဟူသည် အဘယ်အရာကိုဆိုလိုသနည်း။

[စာမျက်နှာ ၉ ပါ ရုပ်ပုံ]

လမ်းညွှန်မှုရဖို့အတွက် ချမ်းသာကြွယ်ဝ၍ နာမည်ကျော်ကြားသူတို့ထံ မျှော်ကိုးခြင်းသည် အချည်းနှီးဖြစ်

[စာမျက်နှာ ၁၀ ပါ ရုပ်ပုံ]

ကျွမ်းဘားကစားသူတစ်ဦးကဲ့သို့ ကျွန်ုပ်တို့၏အာရုံများနှင့် ကိုယ်အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းများအားလုံးကို အပြည့်အဝထိန်းချုပ်ထားရမည်