ယာကုပ်ရေးခဲ့တဲ့စာကို ပြန်ဖတ်ကြည့်ပါဦး။ ဒီလိုအားပေးထားတာကို တွေ့ရမယ်– ‘သင်တို့တွင် ဖျားနာနေ [ဘုရားသခင်နှင့် ဆက်ဆံရေးပျက်ပြား] သူ တစ်စုံတစ်ဦးရှိသလော။ ထိုသူသည် အသင်းတော်ရှိ အသက်ကြီးသူများကို ခေါ်ပါစေ။ သူတို့သည် ယေဟောဝါဘုရားသခင်၏ နာမတော်ဖြင့် သူ့ကို ဆီလိမ်းပေး၍ ဆုတောင်းပေးကြပါစေ။ သို့ပြုလျှင် ယုံကြည်ခြင်းဖြင့်တောင်းသော ဆုတောင်းချက်သည် လူနာကို ကျန်းမာစေ၍ ယေဟောဝါဘုရားသခင်သည် သူ့ကို ထစေတော်မူလိမ့်မည်။ ထို့ပြင် သူသည် အပြစ်ပြုခဲ့လျှင် ခွင့်လွှတ်ခံရလိမ့်မည်။’—ယာကုပ် ၅:၁၄၊ ၁၅။

အသက်ကြီးသူတွေဖြစ်တဲ့  အကြီးအကဲတွေဟာ  ညီအစ်ကို၊ ညီအစ်မတွေရဲ့ လိုအပ်ရာတွေကို ဂရုစိုက်ပေးရတယ်။ ဘယ်လိုဂရုစိုက်ပေးကြသလဲ။  အပြစ်ဝန်ခံတာကို  နားထောင်ပေးရုံပဲမဟုတ်ဘူး။ ပြစ်မှားသူက ဘုရားသခင်နဲ့ ဆက်ဆံရေးပျက်ပြားသွားတဲ့အတွက် ဆက်ဆံရေးပြန်ကောင်းလာအောင် တစ်ခုခု လုပ်ပေးဖို့လိုတယ်။  ယာကုပ်ဖော်ပြထားတဲ့အတိုင်း  အချက်နှစ်ချက်ကို လုပ်ဆောင်ပေးနိုင်ပါတယ်။

ဒုတိယအချက်က “ယုံကြည်ခြင်းဖြင့်တောင်းသော ဆုတောင်းချက်” ဖြစ်တယ်။ အသက်ကြီးသူတွေရဲ့ ဆုတောင်းချက်က ဘုရားသခင်ရဲ့ တရားမျှတမှု ကျင့်သုံးပုံကို မပြောင်းလဲပေးနိုင်ပေမဲ့ အဲဒီဆုတောင်းချက်တွေက  ခရစ်တော်ရဲ့  ရွေးနုတ်ဖိုးပူဇော်ရာယဇ်အပေါ်  အခြေပြုပြီး  အပြစ်ကို  ခွင့်လွှတ်ပေးလိုစိတ်ပြင်းပြတဲ့ ဘုရားသခင်အတွက် အရေးပါတယ်။ (၁ ယောဟန် ၂:၂) စိတ်ရင်းမှန်နဲ့  နောင်တယူပြီး  “နောင်တနှင့်  ထိုက်တန်သောအကျင့်” ကို ကျင့်တဲ့ အပြစ်ပြုသူကို ဘုရားသခင် ကူညီပေးဖို့ အသင့်ရှိတယ်။—တမန်တော် ၂၆:၂၀။