တပ်များ—အစဉ်လိုအပ်နေမည်လော

တပ်များသည် လူ့အင်အားအတော်များများကို ပျက်စီးစေခဲ့ပြီး လူတို့၏ပျော်ရွှင်မှုကိုလည်း ပျောက်ဆုံးစေခဲ့ပြီ။ သို့ဖြင့် အချို့က ‘လူသားသည် တပ်များကို ဖျက်သိမ်းရသည့်အထိ ကမ္ဘာပေါ် လုံခြုံမှုရရှိနိုင်မည်လော’ ဟုသိလိုကြသည်။ အစုလိုက်အပြုံလိုက်ဖျက်ဆီးနိုင်သော လက်နက်များသည် သက်ရှိအားလုံးကို မျိုးပြုတ်စေနိုင်သောကြောင့် ဤကိစ္စသည် သာ၍အရေးတကြီးဖြစ်လာပေပြီ။ တပ်မရှိသောကမ္ဘာကို မျှော်လင့်ရန် မည်မျှလက်တွေ့ကျပါသနည်း။

နိုင်ငံတကာဆက်ဆံရေးကောင်းမွန်မှုသည် ယုံကြည်စိတ်ချမှုရှိစေပြီး ယင်းသည် လက်နက်ဖျက်သိမ်းရေးအနည်းအကျဉ်းဖြစ်ပေါ်စေခဲ့ကြောင်း ရှေးအစဉ်အလာများစွာက ဖော်ပြသည်။ ဥပမာ၊ ကနေဒါနှင့် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုစပ်ကြား ယေဘုယျအားဖြင့် သင့်မြတ်မှုရှိခြင်းကြောင့် ရာစုနှစ်တစ်ခုခွဲကျော်ကြာ ၎င်းတို့မိုင် ၃,၀၀၀ ရှိနယ်စပ်တစ်လျှောက် စစ်တပ်များအကာအကွယ် မလိုအပ်ခဲ့ပါ။ အခြားနိုင်ငံများစွာကဲ့သို့ပင် နော်ဝေးနှင့်ဆွီဒင်တို့တွင် အလားတူဖြစ်မြောက်အောင်မြင်မှုရှိခဲ့သည်။ တိုင်းနိုင်ငံအားလုံး သဘောတညီတညွတ်တည်းဖြစ်လာသောအခါ တပ်မရှိသည့်ကမ္ဘာဖြစ်လာနိုင်မည်လော။ ပထမကမ္ဘာစစ်၏ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာများကြောင့် ထိုအကြံဉာဏ်ကို အတိုင်းထက်အလွန် လက်ခံလာကြသည်။

၁၉၁၈ ခုနှစ်တွင် ငြိမ်းချမ်းရေးပြုလုပ်သောအခါ ဗာဆိုင်းငြိမ်းချမ်းရေးစာချုပ်၏ ရည်ရွယ်ချက်တစ်ချက်မှာ “တိုင်းနိုင်ငံအားလုံး၏ စစ်လက်နက်များကို ယေဘုယျအားဖြင့် ကန့်သတ်ခြင်းကို အစပြုလုပ်ဆောင်” ရန်ဖြစ်သည်။ နောက်ပိုင်းနှစ်အနည်းငယ်အတွင်း စစ်ဆန့်ကျင်ရေးဝါဒသည် ရေပန်းစားလာခဲ့သည်။ စစ်သည် နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံအပေါ် ကျရောက်နိုင်သည့်အဆိုးဝါးဆုံးအရာဖြစ်ရာ ရှုံးနိမ့်ခြင်းထက်ပို၍ဆိုးဝါးသည်ဟု စစ်ဆန့်ကျင်ရေးဝါဒီအချို့က အဆိုပြုကြသည်။ စစ်ဆန့်ကျင်ရေးဝါဒကို ဆန့်ကျင်သူများသည် ယင်းကို သဘောမတူကြချေ။ ရာစုနှစ်များတစ်လျှောက် ဒေသအတော်များများမှဂျူးတို့သည် တိုက်ခိုက်သူများကို လက်နက်ကိုင်ပြန်လည်ခုခံမှု အနည်းအကျဉ်းသာပြုခဲ့သော်လည်း သူတို့ကိုမျိုးဖြုတ်ရန် ရက်စက်သောကျင့်ကြံမှုများကို အဆက်မပြတ်ခံခဲ့ရကြောင်း ထောက်ပြကြသည်။ အာဖရိကန်တို့သည် မိမိတို့ကို အမေရိကသို့ ကျွန်သပေါက်အဖြစ် ခေါ်ဆောင်သွားသူများအား ပြန်လည်မခုခံနိုင်သလောက်ဖြစ်သော်လည်း သူတို့သည် ရာစုနှစ်များစွာ ရက်စက်စွာမတရားပြုမူခံခဲ့ရသည်။

သို့သော် ဒုတိယကမ္ဘာစစ် ဖြစ်ပွားလာသောအခါ စစ်ဆန့်ကျင်ရေးဝါဒီအများက တိုင်းနိုင်ငံများသည် အကာအကွယ်ရှိရန်လိုသည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ပြီးနောက် ယူအဲန်ကိုဖွဲ့စည်းတည်ထောင်ခဲ့သောအခါ လက်နက်ဖျက်သိမ်းရေးအပေါ် ဖိအားပေးမှုနည်းခဲ့ကာ ကျူးကျော်သူများကို ကာကွယ်ရန် နိုင်ငံတကာပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုအပေါ် ပို၍အာရုံစူးစိုက်လာခဲ့ကြသည်။ ယင်းမှရရှိသောလုံခြုံမှုသည် နိုင်ငံများကို လက်နက်ဖျက်သိမ်းရန် ယုံကြည်စိတ်ချမှုရှိစေမည်ဟု အဖွဲ့ဝင်များက မျှော်လင့်ခဲ့ကြသည်။

နောက်ပြဿနာတစ်ခုလည်း သိသာထင်ရှားလာခဲ့သည်။ များသောအားဖြင့် နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံက လုံခြုံဖို့ကြိုးစားခြင်းသည် အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံကို မလုံမခြုံဖြစ်စေသည်။ ယင်းဆိုးကျိုးသံသရာသည် လက်နက်ပြိုင်ဆိုင်မှုတစ်ရပ်ကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ သို့သော် မကြာသေးမီက နိုင်ငံကြီးများအချင်းချင်း ပိုမိုသင့်မြတ်လာခြင်းသည် လက်နက်ဖျက်သိမ်းရေးအတွက် မျှော်လင့်ချက်ပိုရှိစေသည်။ သို့ရာတွင် ပင်လယ်ကွေ့စစ်ပွဲနှင့် ယခင်ယူဂိုစလားဗီးယားပြည်ထောင်စုတွင် ဖြစ်ပွားသည့်ဆင်းရဲဒုက္ခများကြောင့် လက်နက်ဖျက်သိမ်းရေးအတွက် မျှော်လင့်ချက် ပျက်ပြားကုန်ကြပြီ။ လွန်ခဲ့သောငါးနှစ်ခန့်တွင် တိုင်းမ်မဂ္ဂဇင်းက “စစ်အေးတိုက်ပွဲပြီးဆုံးသွားသော်လည်း ဤကမ္ဘာကြီးသည် အန္တရာယ်လျော့နည်းသွားမည့်အစား ပို၍ပင်အန္တရာယ်များလာသောနေရာဖြစ်နေပြီ” ဟုဖော်ပြခဲ့သည်။

ကမ္ဘာချီ “ရဲသား” တစ်ဦးကိုတောင့်တ

လူသားလိုအပ်နေသည်မှာ လူတိုင်းကိုကာကွယ်ပေးမည့် စစ်အင်အားအလုံအလောက်ရှိသော ကမ္ဘာ့အစိုးရတစ်ခုဖြစ်သည်ဟု လေ့လာသူအများကယူဆကြသည်။ ယူအဲန်ကသော်လည်းကောင်း၊ ကမ္ဘာ့ခေါင်းဆောင်ပိုင်း စစ်အင်အားကြီးနိုင်ငံများကသော်လည်းကောင်း ထိုသို့မပြုလုပ်ပေးနိုင်သောကြောင့် အနာဂတ်အတွက် မျှော်လင့်ချက်မရှိတော့ဟု အချို့ကထင်မြင်ကြသည်။ သို့သော် သမ္မာကျမ်းစာကို ဘုရားသခင့်နှုတ်ကပါဌ်တော်အဖြစ် သင်ယုံကြည်လက်ခံလျှင် အနန္တတန်ခိုးရှင်ဘုရားသခင်သည် အရေးတကြီးဆောင်ရွက်ပေးရန်လိုသည့် ယင်းကိစ္စကို မည်သို့ပြုလုပ်ပေးမည်နည်းဟု သိလိုပေမည်။

သမ္မာကျမ်းစာတွင် “ချစ်ခြင်း၊ ငြိမ်သက်ခြင်းအရှင်ဘုရားသခင်” ဟုခေါ်ဆိုထားသော ကိုယ်တော်သည် တရားမျှတမှုရှိရန် စစ်အင်အားကို အသုံးပြုတော်မူမည်လော။ ထိုသို့ပြုတော်မူမည်ဆိုလျှင် မည်သည့်စစ်တပ်ကို အသုံးပြုတော်မူမည်နည်း။ ယခုခေတ် စစ်တပ်အများက ယင်းတို့သည် ဘုရားသခင်၏ထောက်ပံ့ကူညီမှုကို ရရှိထားကြသည်ဟု ဆိုကြသော်လည်း ယင်းတို့သည် ဘုရားသခင်၏အလိုတော်ကို အမှန်ပင်ဆောင်ရွက်နေကြပါသလော။ သို့မဟုတ် ဘုရားသခင်သည် ကြားဝင်ကာ ငြိမ်းချမ်းမှုနှင့်လုံခြုံမှုရှိစေမည့် အခြားနည်းလမ်းတစ်ခုရှိပါသလော။—၂ ကောရိန္သု ၁၃:၁၁၊ ကဘ။

အနန္တတန်ခိုးရှင်ဘုရားသခင်သည် ဧဒင်ဥယျာဉ်မှ အာဒံနှင့်ဧဝတို့ကိုနှင်ထုတ်ပြီး သူတို့ပြန်မဝင်နိုင်စေရန် ခေရုဗိမ်တို့ကိုခန့်ထားခြင်းဖြင့် ပထမဦးဆုံးပုန်ကန်မှုကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းခဲ့သည်။ ကိုယ်တော်၏ပိုင်သအုပ်စိုးမှုကို ပုန်ကန်သူအားလုံးအား ချေမှုန်းရန် ကိုယ်တော်၏ရည်ရွယ်ချက်ကိုလည်း ကြေညာတော်မူခဲ့သည်။ (ကမ္ဘာဦး ၃:၁၅) ထိုသို့ပြုရန် စစ်တပ်တစ်တပ်ကို ဘုရားသခင်အသုံးပြုကောင်းပြုလိမ့်မည်လော။

ဘုရားသခင်သည် တရားစီရင်ရန် စစ်တပ်များကို အသုံးပြုခဲ့သည့်အချိန်အခါများအကြောင်း သမ္မာကျမ်းစာက ဖော်ပြထားသည်။ ဥပမာ၊ ခါနာန်ဒေသရှိတိုင်းနိုင်ငံများတွင် တိရစ္ဆာန်များနှင့်လိင်ဆက်ဆံခြင်း၊ ကလေးကိုပူဇော်ခြင်းနှင့် ကြမ်းကြုတ်သောစစ်ပွဲများကို ဆင်နွှဲခဲ့ကြသည်။ ဘုရားသခင်သည် သူတို့ကို လုံးလုံးဖျက်ဆီးပစ်ရန် မိန့်တော်မူပြီး စီရင်သည့်အတိုင်းဖြစ်စေရန် ယောရှု၏တပ်ကို အသုံးပြုခဲ့သည်။ (တရားဟောရာ ၇:၁၊ ၂) အလားတူ၊ ဘုရားသခင်သည် မိမိ၏တရားစီရင်ရာနောက်ဆုံးနေ့ရက်တွင် ဆိုးသွမ်းမှုအားလုံးကို မည်သို့ဖျက်ဆီးမည်အကြောင်း နမူနာပြရန် ဘုရင်ဒါဝိဒ်၏တပ်ကို ဖိလိတ္တိလူမျိုးများအပေါ် ကိုယ်တော်၏တရားစီရင်ချက် ချမှတ်စေခဲ့သည်။

ထိုအဖြစ်အပျက်များသည် မှတ်သားဖွယ်ရာဖြစ်ခဲ့သည်။ လူသားများအား လုံခြုံမှုရှိစေရန် တပ်တစ်တပ်ကို ယေဟောဝါအသုံးပြုနိုင်ကြောင်း သက်သေပြတော်မူခဲ့သည်။ အမှန်ပင်၊ ယေဟောဝါ၏အုပ်ချုပ်မှုကို စကြဝဠာချီ၍ပုန်ကန်ခြင်းကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းနိုင်မည့် ပြိုင်ဘက်ကင်းသောတပ်မျိုး ကိုယ်တော်တွင်ရှိပါသည်။

“ကောင်းကင်ဗိုလ်ခြေအရှင် ထာဝရဘုရား”

“ကောင်းကင်ဗိုလ်ခြေအရှင် ထာဝရဘုရား” အသုံးအနှုန်းကို သမ္မာကျမ်းစာတွင် အကြိမ်ပေါင်း ၂၅၀ ကျော်အသုံးပြုထားသည်။ ထိုအသုံးအနှုန်းသည် ကောင်းကင်တမန်များ၏အလွန်ကြီးမားသောတပ်မဟာကို ဦးစီးရသူအဖြစ် ဘုရားသခင်၏ရာထူးကို ယေဘုယျအားဖြင့်ရည်ညွှန်းသည်။ အဖြစ်အပျက်တစ်ခုတွင် ပရောဖက်မိက္ခာသည် အာဟပ်မင်းနှင့်ယောရှဖတ်မင်းတို့ကို ဤသို့ဆိုခဲ့သည်– “ထာဝရဘုရားသည် ပလ္လင်တော်ပေါ်မှာ ထိုင်တော်မူသည်ကိုလည်းကောင်း၊ ကောင်းကင်ဗိုလ်ခြေအပေါင်းတို့သည် လက်ယာတော်ဘက်၊ လက်ဝဲတော်ဘက်၌ ရပ်နေကြသည်ကိုလည်းကောင်း ငါမြင်ပြီ။” (၃ ဓမ္မရာဇဝင် ၂၂:၁၉) ဤတွင် ကောင်းကင်တမန်တပ်မဟာကို ရည်ညွှန်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ ယေဟောဝါသည် ကိုယ်တော်၏လူမျိုးတော်ကို ကာကွယ်ရန် ဤတပ်မဟာကိုအသုံးပြုခဲ့သည်။ ဒေါသန်မြို့ကို ဝိုင်းရံခဲ့သောအခါ ဧလိရှဲ၏ကျေးကျွန်သည် မျှော်လင့်ချက်ကင်းမဲ့လေသည်။ သို့ရာတွင် ကိုယ်တော်သည် သူ့ကိုအားရှိစေရန် နာမ်ဝိညာဉ်သတ္တဝါများတပ်ကို အံ့ဖွယ်နည်းဖြင့် ရူပါရုံရစေတော်မူခဲ့သည်။ “ထာဝရဘုရားသည် ထိုလုလင်၏မျက်စိကို ဖွင့်တော်မူသဖြင့်၊ . . . တစ်တောင်လုံးသည် မီးမြင်း၊ မီးရထားနှင့်ပြည့်သည်ကိုမြင်လေ၏။”—၄ ဓမ္မရာဇဝင် ၆:၁၅-၁၇။

ဤကဲ့သို့သောအဖြစ်အပျက်များက ဘုရားသခင်သည် ယခုခေတ်တပ်များကို အကူအညီပေးနေသည်ဟု ဆိုလိုပါသလော။ ခရစ်ယာန်ဘောင်တပ်အချို့သည် ဘုရားသခင်၏တပ်များဖြစ်သည်ဟု ဆိုကြပေမည်။ တပ်အများက ၎င်းတို့ကို ကောင်းချီးပေးရန် ဓမ္မဆရာများကိုတောင်းဆိုခဲ့ကြသည်။ သို့သော် ခရစ်ယာန်ဘောင်တပ်များသည် ယုံကြည်သူအချင်းချင်းတို့ကို မကြာခဏတိုက်ခိုက်ကြ၏။ ဤရာစုနှစ်၏ကမ္ဘာစစ်နှစ်ခုသည် ခရစ်ယာန်အမည်ခံကြသော စစ်တပ်များအချင်းချင်းတိုက်ခိုက်ရာမှ စတင်ဖြစ်ပွားခဲ့ပါသည်။ ယင်းသည် ဘုရားသခင်၏စေခိုင်းချက် မဖြစ်နိုင်ချေ။ (၁ ယောဟန် ၄:၂၀) ဤကဲ့သို့သောစစ်အင်အားစုများက ငြိမ်းချမ်းရေးအတွက် တိုက်ပွဲဝင်နေကြသည်ဟုဆိုစေကာမူ ကမ္ဘာပေါ်တွင် ငြိမ်းချမ်းရေးနှောင့်ယှက်မှုကို တားဆီးဖို့အတွက် ဤကဲ့သို့သော စစ်တပ်များဖွဲ့စည်းရန် နောက်တော်လိုက်များအား ယေရှုညွှန်ကြားတော်မူခဲ့သလော။

တပည့်တော်များနှင့်အတူ ဆုတောင်းနေသောဥယျာဉ်တစ်ခုတွင် လက်နက်ကိုင်လူအုပ်ကြီးသည် ယေရှုအား ဖမ်းဆီးချိန်၌ ငြိမ်သက်မှုချိုးဖောက်ခြင်းဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ တပည့်တော်တစ်ပါးသည် လူအုပ်ထဲမှသူတစ်ဦးကို ဓားဖြင့်ခုတ်လိုက်သည်။ ယေရှုသည် ဤအဖြစ်အပျက်ကိုအသုံးချကာ အရေးကြီးသောမူတစ်ခုကိုရှင်းပြခဲ့သည်။ ကိုယ်တော်က “သင့်ဓားကို သူ့နေရာ၌ပြန်ထားလော့။ ဓားကိုကိုင်သောသူရှိသမျှတို့သည် ဓားဖြင့်ဆုံးခြင်းသို့ရောက်ကြလိမ့်မည်။ ယခုပင် ငါ့အဘကိုငါတောင်းနိုင်သည်ကိုလည်းကောင်း၊ တောင်းလျှင် ကောင်းကင်တမန်တစ်ဆယ့်နှစ်တပ်မက ငါ့ထံသို့စေလွှတ်တော်မူမည်ကိုလည်းကောင်း သင်သည်မထင်သလော” ဟုမိန့်တော်မူခဲ့သည်။ ယေရှုကြီးမှူးရသောတပ်မဟာတွင် ပေတရုသော်လည်းကောင်း၊ အခြားလူသားတစ်ဦးသော်လည်းကောင်း မပါဝင်ချေ။ ယင်းအစား ပေတရုနှင့် ယေရှု၏အခြားနောက်တော်လိုက်များသည် ‘လူကိုမျှားသောတံငါများ’ ဖြစ်ရန်အခေါ်ခံခဲ့ကြရသည်။ (မဿဲ ၄:၁၉; ၂၆:၄၇-၅၃) အချိန်အနည်းငယ်အကြာတွင် ယေရှုသည် ထိုအခြေအနေအကြောင်း ပိလတ်ကိုရှင်းပြခဲ့သည်။ ကိုယ်တော်က “ငါ၏နိုင်ငံသည် ဤလောကနှင့်မစပ်ဆိုင်။ ငါ၏နိုင်ငံသည် ဤလောကနှင့်စပ်ဆိုင်လျှင်၊ ငါသည် ယုဒလူတို့လက်သို့ မရောက်စေခြင်းငှာ ငါ၏လူတို့သည် တိုက်လှန်ကြလိမ့်မည်။ ယခုမူကား ငါ၏နိုင်ငံသည် ဤဒေသအရပ်နှင့်မစပ်ဆိုင်” ဟုမိန့်တော်မူ၏။ (ယောဟန် ၁၈:၃၆) ကမ္ဘာမြေကြီးပေါ်တွင် တည်ရှိခဲ့သော ဒါဝိဒ်၏နိုင်ငံနှင့်မတူဘဲ ယေရှုကို ဘုရားသခင်အပ်နှင်းခဲ့သည့်နိုင်ငံတော်သည် ကောင်းကင်တွင်တည်သည့်အပြင် မြေကြီးပေါ်တွင်ငြိမ်းချမ်းရေးရှိစေပါလိမ့်မည်။

ဘုရားသခင်၏တပ်မဟာ တိုက်ပွဲဝင်

ဘုရားသခင်၏တပ်မဟာသည် မကြာမီ အရေးယူတော့မည်။ မကြာမီဖြစ်မည့်စစ်ပွဲကို ဖော်ပြရာ၌ ယေရှုအား ဗျာဒိတ်ကျမ်းက “ဘုရားသခင့်နှုတ်ကပါဌ်တော်” ဟုခေါ်ဆိုထားသည်။ “ကောင်းကင်ဗိုလ်ခြေတို့သည် မြင်းဖြူကိုစီးလျက်၊ စင်ကြယ်သောပိတ်ချောဖြူကိုဝတ်လျက် နောက်တော်သို့လိုက်ကြ၏။ လူမျိုးတို့ကို

“ငယ်သောအရွယ်မှ စ၍ သိခဲ့”

မကြာသေးမီက သိပ္ပံဆိုင်ရာလေ့လာမှုများအရ ကလေးငယ်များကို စကားပြောဆိုခြင်းသည် သူတို့ဦးနှောက်ဖွံ့ဖြိုးလာစေရန် များစွာအထောက်အကူပြုရာ အခက်အခဲပြဿနာများကို စဉ်းစားနိုင်စွမ်း၊ ဆင်ခြင်နိုင်စွမ်းနှင့် ဖြေရှင်းနိုင်စွမ်းကို ပြုစုပျိုးထောင်ပေးသည်။ အထူးသဖြင့် ကလေးအသက်တာ၏ ပထမတစ်နှစ်အတွင်းတွင် ယင်းသို့ဖြစ်သည်။ “နို့စို့သူငယ်တစ်ဦး နေ့စဉ်ကြားရသော စကားလုံးအရေအတွက်က နောင်၌ ၎င်း၏ဉာဏ်ရည်၊ ၎င်း၏ကျောင်းပညာအောင်မြင်မှုနှင့် လူမှုဆက်ဆံရေးစွမ်းရည်တို့အတွက် အရေးအပါဆုံးဖြစ်နိုင်သည်” ဟုသုတေသီအချို့က ယခုယူမှတ်နေကြပြီဟူ၍ အင်တာနေရှင်နယ်ဟယ်ရယ်ထရီဗျူန်းတွင် ဖော်ပြထားသည်။

သို့သော် ပြောဆိုသောစကားလုံးများသည် လူတစ်ဦးထံမှလာရမည်။ ရုပ်မြင်သံကြား သို့မဟုတ် ရေဒီယိုနှင့် အစားထိုးနိုင်ပုံမရှိချေ။

ယူ.အက်စ်.အေ၊ စီအဲတဲလ်မြို့ရှိ ဝါရှင်တန်တက္ကသိုလ်မှ နဗ်ကြောသိပ္ပံပညာရှင်တစ်ဦးက ဤသို့ဖော်ပြသည်– “အသက်တာ၏စောစောပိုင်းမှစ၍ နဗ်ကြောဆက်သွယ်မှုများ ဖွဲ့စည်းပြီးသားဖြစ်ကြောင်းနှင့် နို့စို့သူငယ်၏ဦးနှောက်သည် ဆက်သွယ်မှုများမည်သို့ ပြုလုပ်ပုံကို ဆုံးဖြတ်ရန် အတွေ့အကြုံများခံစားဖို့ ပကတိစောင့်ဆိုင်းနေကြောင်း ကျွန်ုပ်တို့ယခုသိရသည်။ ဤလုပ်ဆောင်မှုသည် မည်မျှစောစောစတင်ကြောင်း များမကြာမီကမှ ကျွန်ုပ်တို့သိရှိခဲ့ပါသည်။ ဥပမာ၊ နို့စို့သူငယ်များသည် ခြောက်လအရွယ်တွင် သူတို့၏မိခင်ဘာသာစကား၏ အသံနေအသံထားကို တတ်နေကြပြီဖြစ်သည်။”

အကယ်၍ ကလေးငယ်များကို ချစ်ခြင်းမေတ္တာအပြည့်အဝသာပြမည်ဆိုလျှင် သူတို့သည် ဉာဏ်ရည်ထက်မြက်လိမ့်မည်ဟူသည့် လူအများ၏ယူဆချက်ကို သုတေသနပြုအပြိုင်အဆိုင်ပြောဆိုသည်။ ယင်းက ကလေးတစ်ယောက်၏ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုအတွက် မိဘများ၏ကဏ္ဍသည် အရေးပါကြောင်းကိုလည်း ပေါ်လွင်စေပါသည်။

ယင်းသည် တိမောသေထံ တမန်တော်ပေါလုရေးသားခဲ့သော “ကယ်တင်ခြင်းအလိုငှာ ပညာကိုပေးနိုင်သောသမ္မာကျမ်းစာကို ငယ်သောအရွယ်မှစ၍ သိခဲ့” သည်ဟူသော မှုတ်သွင်းခံစာတွင်ပါသောစကားများကို သတိရစေပါသည်။ ယုံကြည်သူမိခင်နှင့်အဖွားတို့သည် နို့စို့သူငယ်တိမောသေအား သမ္မာကျမ်းစာကိုပြောပြခဲ့ခြင်းက သူ့အား ဘုရားသခင်၏ပေါ်လွင်သောကျေးကျွန်တစ်ဦးဖြစ်လာစေရာတွင် အဓိကကျသောကဏ္ဍတစ်ခုဖြစ်ခဲ့ပေမည်။—၂ တိမောသေ ၁:၅; ၃:၁၅၊ ကဘ။