တရားမျှတမှုအစစ်အမှန်—အဘယ်အချိန် နှင့် အဘယ်သို့နည်း

အပြစ်မဲ့သူသည် တရားမျှတမှုအစစ်အမှန်ကို ဘာမျှမစိုးရိမ်သင့်ချေ။ မှန်ပါသည်၊ နေရာတိုင်းလိုလိုရှိ နိုင်ငံသားများသည် သူတို့၏နိုင်ငံ၌ တရားမျှတမှုရှိဖို့ကြိုးစားသော တရားရေးစနစ်ရှိလျှင် ကျေးဇူးတင်စရာအကြောင်းရှိ၏။ ထိုစနစ်တွင် တရားသဖြင့်စီရင်ရန် ဥပဒေမူကြမ်းတစ်ခု၊ ယင်းတို့ကိုလိုက်နာကျင့်သုံးသည့်ရဲတပ်ဖွဲ့နှင့် တရားစီရင်ပေးမည့်တရားရုံးများပါဝင်သည်။ “အစိုးရသောမင်းအာဏာစက်၏အုပ်စိုးခြင်းကို . . . ဝန်ခံ” ရန်ကျမ်းစာဆိုင်ရာသတိပေးချက်နှင့်အညီ စစ်မှန်သောခရစ်ယာန်များသည် သူတို့နေထိုင်ရာဒေသရှိ တရားရေးစနစ်ကိုလေးစားကြသည်။—ရောမ ၁၃:၁-၇။

သို့ရာတွင် နိုင်ငံအသီးသီးရှိတရားရေးစနစ်များသည် ထိခိုက်နစ်နာစေပြီး စိတ်ကသိကအောက်ဖြစ်စေသည့် အမှားများပြုခဲ့ကြပြီ။a အပြစ်ရှိသူအားပြစ်ဒဏ်ပေးပြီး အပြစ်မဲ့သူကိုကာကွယ်မည့်အစား တစ်ခါတစ်ရံအပြစ်မဲ့သူများအား သူတို့မကျူးလွန်သည့်ရာဇဝတ်မှုများအတွက် အပြစ်ပေးခဲ့ကြသည်။ အချို့သူများသည် နှစ်နှင့်ချီထောင်ကျခဲ့ကြပြီးမှ သူတို့အပြစ်ကျူးလွန်မလွန်၊ သူတို့ခံရသည့်စီရင်ချက်သည် အထောက်အထားခိုင်လုံမှုရှိမရှိ မသေချာသောကြောင့်သာ ထောင်သက်မစေ့မီ လွတ်ကြရသည်။ ထို့ကြောင့် လူများစွာမေးကြသည်မှာ၊ လူတိုင်းအတွက် တရားမျှတမှုအစစ်အမှန်ရှိပါဦးမည်လော။ ရှိမည်ဆိုလျှင် အဘယ်အချိန်နှင့် အဘယ်သို့အားဖြင့်နည်း။ အပြစ်မဲ့သူကိုကာကွယ်ရန် ကျွန်ုပ်တို့ မည်သူ့ကိုကိုးစားနိုင်သနည်း။ မတရားမှု၏သားကောင်များအတွက် အဘယ်မျှော်လင့်ချက်ရှိသနည်း။မှားယွင်းခဲ့သော တရားစီရင်ချက်

၁၉၈၀ ပြည့်လွန်နှစ်များအတောအတွင်း၌ မိခင်တစ်ဦးသည် မိမိ၏သမီးနှစ်ဦးကိုသတ်မှုကြောင့် တစ်သက်တစ်ကျွန်းထောင်ချခံရသည့် “စစ်ပြီးကာလ၏ စိတ်ထိခိုက်ဖွယ်အကောင်းဆုံးဖြစ်ရပ်တစ်ခု” ကိုဂျာမနီနိုင်ငံတွေ့ကြုံခဲ့သည်။ သို့ရာတွင် နှစ်နှင့်ချီကြာပြီးနောက် သူမအားစွပ်စွဲသည့်အထောက်အထားကို ပြန်လည်အကဲဖြတ်ကြကာ အသစ်ပြန်လည်စစ်ဆေးဖို့စောင့်ဆိုင်းရန် သူမအားလွှတ်ခဲ့သည်။ ၁၉၉၅ ခုနှစ်၌ ဒီဇစ်သတင်းက မူလတရားစီရင်ချက်သည် “တရားရေးရာမှားယွင်းမှုဖြစ်ကြောင်း ထင်ရှားလာနိုင်သည်” ဟုဖော်ပြခဲ့သည်။ ဤဆောင်းပါးရေးနေသည့်အချိန်အထိ ဤအမျိုးသမီးသည် သူမအပြစ်ရှိမရှိမသေချာဘဲ ထောင်ကျနေသည်မှာ ကိုးနှစ်ရှိပေပြီ။

၁၉၇၄၊ နိုဝင်ဘာတစ်ညနေခင်း၌ အင်္ဂလန်နိုင်ငံ၊ ဘာမင်ဟမ်မြို့လယ်တွင် လူ ၂၁ ဦးကို သေစေခဲ့သည့် ဗုံးနှစ်လုံးပေါက်ကွဲမှုကြောင့် တုန်လှုပ်ခဲ့၏။ ယင်းသည် “ဘာမင်ဟမ်မြို့ရှိမည်သူမျှ မေ့မရနိုင်သည့်” ဖြစ်ရပ်တစ်ခုဖြစ်ကြောင်း ပါလီမန်အဖွဲ့ဝင်တစ်ဦးဖြစ်သူ ခရစ္စမာလဲန်ကရေးသားခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် “အပြစ်မဲ့သူခြောက်ဦးကို ဗြိတိသျှသမိုင်းတွင် အကြီးမားဆုံးလူသတ်မှုကျူးလွန်သူများအဖြစ် ပြစ်ဒဏ်စီရင်ခဲ့ကြ၏။” နောက်ပိုင်း၌ သူတို့အပေါ်စီရင်ချက်များကို ပယ်ဖျက်ခဲ့ကြသည်—သို့သော် ထောင်ထဲတွင် ၁၆ နှစ်ကြာပြီးနောက်မှသာဖြစ်သည်!

ဥပဒေအကြံပေး ကဲန်ကရစ်ပင်န်က “ဩစတြေးလျ တရားရေးသမိုင်းနှစ်ချုပ်မှတ်တမ်းများတွင် ထူးခြားစွာ လူထုစိတ်ကိုဖမ်းစားခဲ့သော” ကိစ္စတစ်ခုကိုဖော်ပြထားသည်။ မိသားစုတစ်စုသည် အေယာစ်ရော့ခ် အနီး၌စခန်းချနေထိုင်စဉ် သူတို့၏ကလေးငယ်ပျောက်ဆုံးသွားရာ ဘယ်တော့မျှပြန်မတွေ့ရတော့ပေ။ မိခင်ဖြစ်သူကို လူသတ်မှုကျူးလွန်သူအဖြစ် စွပ်စွဲကာ ထောင်ဒဏ်တစ်သက်တစ်ကျွန်းချမှတ်လိုက်ကြ၏။ သူမသည် သုံးနှစ်ကျော်ထောင်ကျခဲ့ပြီးနောက် ၁၉၈၇ ခုနှစ်၌ သူမအားစီရင်သည့်အထောက်အထားသည် မခိုင်လုံကြောင်း တရားဝင်စုံစမ်းမှုတစ်ခုအရ သိရှိရ၏။ သူမကို လွတ်ငြိမ်းခွင့်ပေးလိုက်သည်။

၁၉၈၆ ခုနှစ်၌ အမေရိကန်နိုင်ငံတောင်ပိုင်းတွင် နေထိုင်သော ၁၈ နှစ်အရွယ်အမျိုးသမီးတစ်ဦးအသတ်ခံရသည်။ လူလတ်ပိုင်းအရွယ်အမျိုးသားတစ်ဦးကို စွဲချက်တင်၊ စီရင်ပြီး သေဒဏ်ချမှတ်ခဲ့သည်။ ရာဇဝတ်မှုနှင့်မပတ်သက်ကြောင်း အတည်မပြုမီအထိ သူသည် သေဒဏ်စီရင်ချက်ကို ထောင်ထဲတွင်ခြောက်နှစ်စောင့်နေခဲ့သည်။

ဤဖြစ်ရပ်များသည် ဖြစ်တောင့်ဖြစ်ခဲ တရားရေးရာအမှားများလော။ ပင်စဲလ်ဘေးနီးယားဥပဒေတက္ကသိုလ်ကျောင်းမှ ဒေးဗစ်ရူဒေါ့ဖ်စကီးက ဤသို့ဖော်ပြသည်– “ကျွန်ုပ် ဤစနစ်၌ ၂၅ နှစ်ခန့်ရှိနေခဲ့ပြီးဖြစ်ရာ အမှုများစွာတွေ့မြင်ခဲ့ရ၏။ စီရင်ခဲ့သော အပြစ်မဲ့သူများကို ကျွန်ုပ်တို့ပြောရမည်ဆိုလျှင် . . . ငါးနှင့် ၁၀% နှုန်းကြားရှိမည်ဟု ခန့်မှန်းသည်။” ခရစ်ပင်းက စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေသောမေးခွန်းကို ဤသို့မေးသည်– “ထောင်ထဲတွင် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ထိုင်နေကြသည့် အခြားအပြစ်မဲ့သူများကောရှိကြသလော။” ထိုဝမ်းနည်းဖွယ်အမှားများ မည်သို့ဖြစ်နိုင်သနည်း။

လူ့အားနည်းချက်များနှင့်ဒွန်တွဲသည့် လူ့တရားရေးစနစ်များ

“မည်သည့်လူ့စနစ်ကိုမျှ စုံလင်ဖို့မမျှော်လင့်နိုင်ပါ” ဟုဗြိတိသျှအယူခံရုံးက ၁၉၉၁ ခုနှစ်၌ အလေးအနက်ဖော်ပြသည်။ တရားရေးစနစ်တစ်ခုသည် ယင်းကိုတီထွင်၍ ဦးစီးကျင့်သုံးသူများလောက်သာ တရားမျှတမှုရှိ၍စိတ်ချနိုင်သည်။ လူတို့သည် အမှားအယွင်း၊ မရိုးသားမှုနှင့် စိတ်စွန်းကွက်မှုရှိတတ်ကြ၏။ ထို့ကြောင့် လူ့တရားရေးစနစ်များတွင် ယင်းချွတ်ယွင်းချက်များ တစ်သဝေမတိမ်းထင်ဟပ်နေခြင်းကို မအံ့သြသင့်ချေ။ အောက်ပါအချက်ကို သုံးသပ်ကြည့်ပါ။

ဂျာမနီတရားသူကြီး ရို့လ်ဖ်ဘဲန်ဒါအဆိုအရ ရာဇဝတ်မှုအားလုံး၏ ၉၅ ရာခိုင်နှုန်းတွင် သက်သေများမှ ထွက်ဆိုချက်များသည် အပြီးအပိုင်ဆုံးဖြတ်ချက်အတွက် အထောက်အထားများဖြစ်၏။ သို့သော် တရားရုံးရှိ အဆိုပါသက်သေများကို အမြဲယုံကြည်နိုင်ပါသလော။ တရားသူကြီးဘဲန်ဒါက မယုံကြည်နိုင်ပါဟုယူဆ၏။ တရားရုံးသို့ရောက်လာသော သက်သေတစ်ဝက်နီးပါးသည် မဟုတ်မမှန်ထွက်ဆိုကြသည်ဟု သူယူဆသည်။ ဂျာမနီ၊ မြူးနစ်တက္ကသိုလ်မှ ရာဇဝတ်မှုဆိုင်ရာဥပဒေပညာရှင်ကြီး ဘာန့်ရှူနေမန်က အလားတူကောက်ချက်ချခဲ့သည်။ ဒီဇစ်နှင့်တွေ့ဆုံမေးမြန်းခြင်းတွင် ရှူနေမန်က သက်သေများ၏ထွက်ဆိုချက်များသည် စိတ်မချရငြား အဓိကထောက်အထားပုံစံဖြစ်သည်ဟု အတည်ပြုသည်။ “တရားရေးအမှားများဖြစ်ရသည့်စံအကြောင်းရင်းမှာ တရားသူကြီးသည် သက်သေများ၏စိတ်မချရသော ထွက်ဆိုချက်များကိုအားထားခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်ဟု ကျွန်ုပ်ဆိုရပါလိမ့်မည်။”

သက်သေများသည် မှားတတ်၏; ပုလိပ်များလည်း ထို့အတူပင်။ အထူးသဖြင့် လူထုကိုတုန်လှုပ်စေသော ရာဇဝတ်မှုဖြစ်ပြီးနောက် ပုလိပ်များသည် ဖမ်းဆီးရန်တွန်းအားပေးခံရသည်။ ထိုအခြေအနေများအောက် ပုလိပ်တစ်ဦးစီသည် အထောက်အထားရရှိရန် သို့မဟုတ် သံသယရှိသူတစ်ဦးကို ဖြောင့်ချက်ပေးရန် အတင်းအကြပ်ပြုလိုက်ရသည့်အဖြစ် ရောက်သွားတတ်၏။ ဘာမင်ဟမ်မြို့ဗုံးပေါက်ကွဲမှုများနှင့်ပတ်သက်၍ ပြစ်ဒဏ်စီရင်ခဲ့သည့်လူခြောက်ဦးကို လွတ်ငြိမ်းခွင့်ပေးလိုက်သောအခါ ဗြိတိသျှသတင်းစာ သည်အင်ဒီပဲန်ဒဲန့်ထ်က “လူခြောက်ဦးကိုအပြစ်ပုံချစီရင်ခဲ့သော အကျင့်ပျက်ပုလိပ်” ဟူသောခေါင်းစီးဖြင့်သတင်းရေးသားခဲ့သည်။ သည်တိုင်းမ်စ်သတင်းစာအရ– “ပုလိပ်များသည် လိမ်လည်၊ ပူးပေါင်းကြံစည်ကာ လှည့်ဖြားခဲ့ကြသည်။”

အချို့ကိစ္စများတွင် စိတ်စွန်းကွက်မှုကြောင့် ပုလိပ်များနှင့်လူထုက တစ်စုံတစ်ရာသော လူမျိုး၊ ဘာသာ သို့မဟုတ် နိုင်ငံသားအပေါ် သံသယဝင်ကြပေမည်။ ယူ.အက်စ်သတင်းနှင့် ကမ္ဘာ့မှတ်တမ်းမှတ်ချက်ချသကဲ့သို့ ရာဇဝတ်မှုတစ်ခုကို ဖြေရှင်းခြင်းသည် “အကြောင်းရင်းထက် လူမျိုးရေးဝါဒကိစ္စတစ်ရပ်” သို့ကျရောက်သွားနိုင်သည်။

တရားရုံးသို့အမှုတစ်ခုရောက်လာသောအခါ သက်သေများ၏ထွက်ဆိုချက်ကသာမက သိပ္ပံဆိုင်ရာအထောက်အထားကလည်း အမိန့်ချမှတ်ချက်ကို အကျိုးသက်ရောက်ပေမည်။ တိုး၍ရှုပ်ထွေးပွေလီနေသည့် မှုခင်းလောကတွင် တရားသူကြီး သို့မဟုတ် ဂျူရီအဖွဲ့သည် ယမ်းအားမှန်းဆပညာ သို့မဟုတ် လက်ဗွေများဖြင့်ဖော်ထုတ်ခြင်း၊ လက်ရေး၊ သွေးအုပ်စု၊ ဆံပင်အရောင်၊ အဝတ်စများ သို့မဟုတ် ဒီအဲန်အေနမူနာများကိုအခြေခံ၍ အပြစ်ရှိမရှိစီရင်ချက်ချမှတ်နိုင်ပေသည်။ ရှေ့နေတစ်ဦးက တရားရုံးများသည် “အံ့သြဖွယ်ကောင်းအောင်ရှုပ်ထွေးသည့် လုပ်ထုံးကိုဖော်ပြသော သိပ္ပံပညာရှင်များ၏စီစဉ်မှု” ကိုရင်ဆိုင်ကြရသည်။

ထို့အပြင် နေးချားမဂ္ဂဇင်း၏အဆိုအရ မှုခင်းအထောက်အထားအတွက်အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုချက်ကို သိပ္ပံပညာရှင်အားလုံးက သဘောတူသည်ဟူ၍မရှိပါ။ “မှုခင်းဆိုင်ရာသိပ္ပံပညာရှင်များအကြား သဘောထားကွဲလွဲမှု အမှန်ရှိနိုင်သည်။” ဝမ်းနည်းစရာကား “မှုခင်းဆိုင်ရာမှားယွင်းသောအထောက်အထားသည် မှားယွင်းသောစီရင်ချက်များစွာအတွက် တာဝန်ရှိသည်။”

ကျွန်ုပ်တို့အဘယ်ဒေသ၌ နေထိုင်သည်ဖြစ်စေ၊ လက်ရှိကျင့်သုံးနေသောတရားရေးစနစ်များသည် လူ့ချွတ်ယွင်းချက်များကို ထင်ဟပ်သည်။ ထို့ကြောင့် အပြစ်မဲ့သူကိုကာကွယ်ရန် ကျွန်ုပ်တို့ မည်သူ့ကိုကိုးစားနိုင်သနည်း။ တရားမျှတမှုအစစ်အမှန်ကို ကျွန်ုပ်တို့မျှော်လင့်နိုင်ပါသေးသလော။ ထို့အပြင် တရားရေးဆိုင်ရာမှားယွင်းမှု၏သားကောင်များအတွက် အဘယ်မျှော်လင့်ချက်ရှိသနည်း။

“ငါယေဟောဝါသည် တရားမျှတခြင်းကိုနှစ်သက်၏”

သင် သို့မဟုတ် သင့်မိသားစုဝင်တစ်ဦးသည် တရားရေးအမှားတစ်ခု၏သားကောင်ဖြစ်သွားလျှင် ယေဟောဝါဘုရားသခင်နှင့် ကိုယ်တော့်သားတော်ယေရှုသည် သင်ဖြစ်ပျက်ရာကို သိမှတ်ပါသည်။ ခရစ်တော်ကို ညှဉ်းဆဲရာနှက်တိုင်ပေါ်တွင် ကွပ်မျက်ခဲ့ကြသောအခါ မတရားမှုအားလုံးတွင် အဆိုးရွားဆုံးကို ကျူးလွန်ခဲ့ကြသည်။ ယေရှုသည် “ဒုစရိုက် [မကောင်းမှု]ကိုမပြု” ဟုတမန်တော်ပေတရုကဆိုသည်။ သို့တိုင် ကိုယ်တော်သည် မှားယွင်းသောသက်သေများဖြင့် အစွပ်စွဲခံရပြီး အပြစ်ရှာကွပ်မျက်ခံခဲ့ရသည်။—၁ ပေတရု ၂:၂၂; မဿဲ ၂၆:၃၊ ၄၊ ၅၉-၆၂။

မိမိသားတော်ကို ထိုသို့တလွဲစီရင်မှုနှင့်ပတ်သက်၍ ယေဟောဝါမည်မျှခံစားရမည်ကို စဉ်းစားကြည့်ပါလေ! တရားမျှတခြင်းသည် ယေဟောဝါ၏အဓိကအရည်အချင်းတစ်ခုဖြစ်၏။ သမ္မာကျမ်းစာက ဤသို့ဆိုသည်– “စီရင်တော်မူသမျှတို့သည် တရားနှင့်ညီ . . . ၏။”—တရားဟောရာ ၃၂:၄; ဆာလံ ၃၃:၅။

ယေဟောဝါသည် ဣသရေလလူမျိုးကို ထူးခြားသောတရားရေးစနစ်တစ်ခုကို ပေးတော်မူခဲ့သည်။ ဖြေရှင်း၍မရသောလူသတ်မှုတစ်ခုတွင် သေခြင်းအတွက် ယဇ်ပူဇော်ခြင်းအားဖြင့် ကျေအေးစေခဲ့သည်။ အပြစ်မဲ့သူတစ်ဦးကို စီရင်ချက်ချမိသည့်အထိ ရာဇဝတ်မှုတိုင်းကိုဖြေရှင်းရန် ဖိအားပေးခြင်းမရှိခဲ့ပါ။ ပတ်ဝန်းကျင်ဆိုင်ရာ သို့မဟုတ် သိပ္ပံဆိုင်ရာအထောက်အထားသက်သက်မျှဖြင့် မည်သူ့ကိုမျှ လူသတ်မှုဖြင့် စီရင်ချက်မချနိုင်ပေ။ အနည်းဆုံးမျက်မြင်သက်သေနှစ်ဦးလို၏။ (တရားဟောရာ ၁၇:၆; ၂၁:၁-၉) ဤသာဓကများက ယေဟောဝါ၌ မြင့်မြတ်သောစံနှုန်းများရှိပြီး တရားမျှတမှုကို တော်လျော်စွာကျင့်သုံးခြင်းကို စိတ်ဝင်စားတော်မူကြောင်းပြသည်။ မှန်ပါသည်၊ ကိုယ်တော်ဤသို့မိန့်တော်မူသည်– “ငါထာဝရဘုရားသည် တရားသဖြင့်စီရင်ခြင်းကိုနှစ်သက်၏။”—ဟေရှာယ ၆၁:၈။

ဣသရေလနိုင်ငံ တရားရေးစနစ်သည် ကျွန်ုပ်တို့နည်းတူ အားနည်းချက်ရှိသည့်လူသားများ၏လက်တွင်ရှိသည်မှာ မှန်သည်။ ဥပဒေကို မှားယွင်းစွာအသုံးချသော ကိစ္စရပ်များရှိခဲ့သည်။ ဘုရင်ရှောလမုန် ဤသို့ရေးခဲ့သည်– “ကျေးရွာ၌ဆင်းရဲသားတို့ကိုညှဉ်းဆဲခြင်း၊ တရားလမ်းမှလွှဲ၍ မတရားသဖြင့်အနိုင်အထက်စီရင်ဆုံးဖြတ်ခြင်းအမှုကိုမြင်လျှင်၊ ထိုသို့သောအကြံရှိသည်ကို အံ့သြခြင်းမရှိနှင့်။”—ဒေသနာ ၅:၈။

မိမိသားတော်မတရားပြုခံခဲ့ရသည့်အမှုကို ယေဟောဝါပြုပြင်တည့်မတ်နိုင်ပါသည်။ ဤစိတ်ချမှုက “မိမိရှေ့၌ထားသော ဝမ်းမြောက်ခြင်းအကြောင်းကြောင့် . . . လက်ဝါးကပ်တိုင်၌ခံ” သူယေရှုကို အမှန်ပင်အားပေးမှုဖြစ်စေခဲ့သည်။ အလားတူ၊ တရားမျှတမှုအစစ်အမှန်ဖြင့်ပြည့်နေမည့် မေရှိယ၏အုပ်စိုးမှုအောက် မြေကြီးပရဒိသုတစ်ခုအပေါ်နေထိုင်ရသည့် ရွှင်လန်းဖွယ်အလားအလာသည် ဤစနစ်ဟောင်းတွင် မတရားမှုကို ကြားနေရသည့် သို့မဟုတ် တွေ့ကြုံ၍ပင်နေရသည့် ကျွန်ုပ်တို့ကို ခံနိုင်ရည်ရှိရန် အားပေးမှုဖြစ်စေနိုင်သည်။ ယေဟောဝါသည် မိမိသတ်မှတ်ထားသောအချိန်၌ ပြုပြင်တည့်မတ်မပေးနိုင်သော မည်သည့်ထိခိုက်နစ်နာမှု သို့မဟုတ် နာကျင်မှုမျှရှိတော့မည်မဟုတ်။ တရားရေးမှားယွင်းမှုကြောင့် အသက်ဆုံးရှုံးသွားသူများပင် ရှင်ပြန်ထမြောက်ကြမည်ဖြစ်သည်။—ဟေဗြဲ ၁၂:၂; တမန်တော် ၂၄:၁၅။

မတရားမှု၏သားကောင်များအဖြစ်ကို ကျွန်ုပ်တို့ကြုံခဲ့ရလျှင် တရားရေးစနစ်များစွာသည် အခြေအနေကိုပြုပြင်တည့်မတ်ပေးနိုင်သည့် တရားဥပဒေနည်းလမ်းများရှိသောကြောင့် ကျေးဇူးတင်နိုင်ပါသည်။ ခရစ်ယာန်များသည် အဆိုပါနည်းလမ်းများကို အသုံးပြုကြပေမည်။ သို့ရာတွင် ဤအချက်ကို သတိရနေကြရမည်– မစုံလင်သောတရားရေးစနစ်များသည် အကြီးအကျယ်ပြုပြင်ပြောင်းလဲရန်လိုအပ်သော လူ့အဖွဲ့အစည်း၏ပုံရိပ်ဖြစ်၏။ ၎င်းပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုသည် ဘုရားသခင့်လက်တော်အားဖြင့် မကြာမီရောက်ရှိလာတော့မည်ဖြစ်သည်။

ယေဟောဝါသည် ဤမတရားသောစနစ်ကို မကြာမီဖယ်ရှားပစ်တော့မည်ဖြစ်ပြီး “ဖြောင့်မတ်ခြင်းတရားတည်ရာ” စနစ်သစ်တစ်ခုဖြင့် အစားထိုးတော့မည်ဖြစ်သည်။ ထိုအခါ ကျွန်ုပ်တို့၏ဖန်ဆင်းရှင်သည် ကိုယ်တော်၏မေရှိယဘုရင်၊ ယေရှုခရစ်အားဖြင့် တရားမျှတစွာစီရင်တော်မူမည်ဖြစ်ကြောင်း လုံးလုံးစိတ်ချနိုင်ပါသည်။ လူတိုင်းအတွက် တရားမျှတမှုအစစ်အမှန်ရရှိရန် အလွန်နီးကပ်လှပြီတကား! ဤအလားအလာအတွက် ကျေးဇူးတင်စရာပင်။—၂ ပေတရု ၃:၁၃။

[အောက်ခြေမှတ်ချက်များ]

[စာမျက်နှ ၂၇ ပါ အကျဉ်းဖော်ပြချက်]

မစုံလင်သော တရားရေးစနစ်များ —ယိုယွင်းသောအုပ်ချုပ်မှု၊ ဖောက်ပြန်သောဘာသာရေးနှင့် အထိန်းအကွပ်မဲ့ စီးပွားရေး—သည် ပြုပြင်ပြောင်းလဲရန်လို အပ်သည့် လူ့အဖွဲ့အစည်း၏ ပုံရိပ်ဖြစ်

[စာမျက်နှာ ၂၈ ပါ လေးထောင့်ကွက်]

သန့်ရှင်းသောကျမ်းစာစောင်များမှ နှစ်သိမ့်မှု

၁၉၅၂၊ နိုဝင်ဘာ၌ ဒီရစ်ဘဲန့်တလေနှင့် ခရစ်တိုဖာဂရိတ်ဂ်ျတို့သည် အင်္ဂလန်နိုင်ငံ၊ လန်ဒန်မြို့အနီး၊ ခရွိုင်ဒန်တွင် ကုန်သိုလှောင်ရုံတစ်ခုကို ဖောက်ထွင်းခဲ့သည်။ ဘဲန့်တလေသည် ၁၉ နှစ်ရှိပြီး ဂရိတ်ဂ်ျသည် ၁၆ နှစ်ရှိ၏။ ရဲများ ရောက်ရှိလာရာ ဂရိတ်ဂ်ျက ရဲတစ်ဦးကိုပစ်သတ်ခဲ့သည်။ ဂရိတ်ဂ်ျသည် ကိုးနှစ်ထောင်ကျခဲ့ပြီး ဘဲန့်တလေကမူ ၁၉၅၃၊ ဇန်နဝါရီလ၌ လူသတ်မှုဖြင့် ကြိုးပေးခံခဲ့ရသည်။

ဘဲန့်တလေ၏ညီမ၊ အိုင်းရစ်သည် သူ၏အစ်ကိုအတွက် သူမကျူးလွန်သည့်လူသတ်မှုနှင့်ပတ်သက်၍ နာမည်ကောင်းပြန်ရဖို့ အနှစ် ၄၀ လှုပ်ရှားခဲ့သည်။ ၁၉၉၃ ခုနှစ်၌ အစိုးရက ဒီရစ်ဘဲန့်တလေအား ကြိုးမိန့်မပေးသင့်ကြောင်းဝန်ခံထားသော စီရင်ချက်နှင့်ပတ်သက်သည့် တောင်းပန်စာတစ်စောင်ကိုထုတ်ပြန်ခဲ့သည်။ အိုင်းရစ်ဘဲန့်တလေသည် သူ့ကိုတရားသဖြင့်ပြုကြစို့စာအုပ်တွင် ထိုအမှုအကြောင်း ရေးသားခဲ့၏–

“ပစ်ခတ်မှုမဖြစ်မီ တစ်နှစ်ခန့်တွင် သူသည် ယေဟောဝါသက်သေတစ်ဦးနှင့် လမ်းတွင်တွေ့ဆုံခဲ့သည် . . . ညီအစ်မလိန်းသည် ကျွန်မတို့နှင့်သိပ်မဝေးသည့် ဖေးယားဗျူးလမ်းတွင် နေထိုင်ခဲ့သည်။ သူမသည် ဒီရစ်ကို ကျမ်းစာပုံပြင်နားထောင်ရန် သူမ၏အိမ်သို့ခေါ်ဖိတ်သည်။ . . . ညီအစ်မလိန်း၌ အထောက်အကူဖြစ်စေသောကျမ်းစာပုံပြင်ဓာတ်ပြားရှိရာ ယင်းကို သူ့အားငှားခဲ့သည်[ဒီရစ်သည် စာကောင်းစွာမဖတ်နိုင်သူတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့သည်]။ . . . သူပြန်လာလေ့ရှိပြီး သူ့အား သူမပြောခဲ့သည့် ကျွန်ုပ်တို့သည် သေလွန်ပြီး အားလုံးပြန်ထလာကြမည်အကြောင်းမျိုး ကျွန်မအားပြောပြသည်။”

အိုင်းရစ်ဘဲန့်တလေသည် စီရင်ချက်မချမီ သေဒဏ်စောင့်ဆိုင်းနေသော သူမ၏အစ်ကိုဖြစ်သူကို သွားတွေ့ခဲ့သည်။ သူမည်သို့ခံစားခဲ့သနည်း။ “ညီအစ်မလိန်းပြောပြသည့် အရာများက သူ၏အနည်းငယ်သာကျန်တော့သည့် နောက်ဆုံးနေ့များကို ကျော်လွန်ဖို့ အထောက်အကူပြုခဲ့သည်။”—ကျွန်ုပ်တို့၏စာလုံးစောင်း။

တရားရေးအမှားတစ်ခုကြောင့် ဆင်းရဲခြင်းအတိခံစားရလျှင် သမ္မာကျမ်းစာအမှန်တရားများကို ဖတ်ရှုဆင်ခြင်လျှင်ကောင်း၏။ ယင်းက ကြီးစွာသောနှစ်သိမ့်မှုကိုပေးနိုင်သည်၊ အကြောင်းမှာ ယေဟောဝါဘုရားသခင်သည် “သနားခြင်းကရုဏာ၏အဘ၊ သက်သာခြင်းအမျိုးမျိုးတို့၏အရှင် . . . ဆင်းရဲခြင်းအမျိုးမျိုးကိုခံရသောသူတို့အား သက်သာစေ” သောကြောင့်တည်း။—၂ ကောရိန္သု ၁:၃၊ ၄။

[စာမျက်နှာ ၂၉ ပါ ရုပ်ပုံ]

ခရစ်တော်ကွပ်မျက်ခံရချိန်တွင် အဆိုးဝါးဆုံးသောမတရားမှုဖြစ်ခဲ့