Gênesis

42 As Jakob waiten kreege dat eeten dår in Egito wäir, hai hät tau sijn jonges sägt: Woweegen ståe jij un kijke air nam andrer? 2 Un hai hät uk sägt: Ik häw waiten kreege dat eeten in Egito wäir, gåt dår ruuner un kööpt eeten tau oos dat wij ni forhuunre daue. 3 Soo, tëgen fon José sijn bruirers sijn ruunergåe nam Egito taum eeten kööpe. 4 Åwer Jakob hät ni Benjamin, José sijn braurer, schikt t‵hoop mit em sijn andrer bruirers, weegen hai hät sägt: Kün ain unglük passijre dat hai doodblijwe kün. 5 Israel sijn jonges sin t‵hoop mit dai andrer gåe wat eeten kööpe güng, weegen dai gans lüür in Kanaanland, wäire ine hungersnood. 6 José wäir dai wat dai gans Egito witschafte däir, un hai wäir dai wat eeten forkööpe däir taum dat folk fon dai gëgende, dårweegen José sijn bruirers sin kåme, un häwe sich upe knai hensete un häwe sich ruunerböögt mit sijn gesichte bet upe ër. 7 As José em sijn bruirers saie hät, hai hät eer glijk kent, åwer hai hät ni sägt wee hai wäir. Hai hät gråw frågt tau eer: Fon woo kåme jij her? Sai häwe antwoordet: Fon Kanaanland taum eeten kööpe. 8 Soo, José hät em sijn bruirers kent, åwer sai häwe em ni kent. 9 José hät glijk andacht an dai drööme wat hai hät hat oiwer eer un hät eer sägt: Jij wile nåkijke taum waiten wat swak in oos land is. 10 Sai häwe em dun sägt: Në mijn her, wij sin kåme taum eeten kööpe. 11 Wij ale sin kiner fon air ainsig kërl, wij sin reäl, wij wile ni nåkijke. 12 Åwer hai hät eer sägt: Dat is ni wår. Jij sin kåme taum nåkijken wat swak is in oos land. 13 Soo, sai häwe sägt: Wij sin twölw bruirers, wij sin kiner fon air ainsig kërl fon Kanaanland. Dai Jüngst is t‵hoopbleewe mit oos papa un dai anerd is doodbleewe. 14 Åwer José hät eer sägt: Ik häw al sägt: Jij wile nåkijke. 15 Ik dau juuch soo forsuike: Soo as wirklig wår is dat Farao leewe däit, is uk wirklig wår dat jij hijr blijwe daue, bet juuch jüngst braurer hijr herkåme däit. 16 Schik aine fon juuch hen tau juuch braurer håle, soo lang as dai andrer hijr inspunt blijwe, soo dau ik waiten krijge of jij dai wårhët fortelt häwe urer ni. Wen jij dat ni måke daue, ik bün mij sicher up dat jij oose land nåkijke wile, soo as ik wirklig wår is dat Farao leewe däit. 17 Dårmit hai hät eer inspunt ine kadë doir drai dågs. 18 In dai drürt dag, José hät eer sägt: Måkt dat soo un daut leewig blijwe, weegen ik wil God gefale. 19 Wen jij reäl sin, dat air fon dijne bruirers hijr inspunt blijwe schal in dës kadë, åwer dai andrer koine weggåe un eeten hendråge dat dai familg fon jërer ain eeten häwe. 20 Den, bringt mij juuch jüngst braurer, dat ik bün mij sicher up dat wat jij fortelt häwe is wår un jij ni doodblijwe, un sai häwe dat soo måke annåme. 21 Sai häwe air taum der andrer sägt: Mit sicher wij sin stråwt weegen dat wat wij måkt häwe tau oose braurer, weegen wij häwe em sij nood saie as hai birt hät wij schule em beduure un wij häwe em ni horgt. Dårweegen sin dai slechte daile kåme oiwer oos. 22 Ruben hät eer dun sägt: Ik häw juuch dat sägt: Måkt nischt slechte tau dai jong, åwer jij häwe ni mij horgt. Nuu, gans sicher daue wij wat slechtes doirsete weegen em sij blaud. 37 Åwer Ruben, hät tau em sijn papa sägt: Duu kast mijn twai jonges doodmåke wen ik ni em tröögbringe tau dij. Geew em oiwer mij un ik dau em trööggeewe tau dij.