2. Reis

2 Air mål as dai sírios gëgen Israel kåme sin, häwe sai air määke mitnåme un sai is eskrav woore fon Naamã sijn fruug. 3 Sai hät sägt tau eer her sijn fruug: “Wäir ais soo gaud wen mij her besuike däir der profët wat in Samaria is! Hai däir em sijn lepra kurijre!” 11 Dun is Naamã wüütend woore un hät uutsöcht weggåe, hai hät sägt: “Ik häw dacht: ‘Hai kümt ruuter, stelt sich hijr hen un röpt Jehovaa sijne nåme an, sij God, beweegt dai hand hen un heer oiwer dai lepra taum dai kurijre.’ 12 Sin dai flüss Abana un Farpar fon Damasco ni beetet as al dat wåter fon Israel? Kan ik mij dår ni in wasche un rëgen ware?” Dun hät hai sich ümdrëgt un is sër wüütend weggåe. 13 Dun sijn dijners sin nå em henkåme un häwe sägt: “Mij papa, wen dai profët dij wat sägt har wat ni licht wäir taum måken, däirst duu dat den ni måke? Åwer hai hät bloos tau dij sägt: ‘Wasch dij un war rëgen.’” 14 Soo, is hai gåe un hät sich 7 måls gans rinermåkt in der Jordão fluss, soo as dai kërl fom wår God sägt har. Dun is sij fel gans gesund woore, soo as dat fel fon air kind, un hai is rëgen woore. 15 ... Hai is foir dem profët bleewe un hät sägt: “Nuu wait ik dat kair God is in ain anerd stel, bloos in Israel. Nuu, dau air geschenk anneeme fon dai wat dij dijne däit.”