João

9 As hai forbij güng, hät aine kërl saie wat blind geboore wäir. 2 Dun sijn jüngers häwe em frågt: “Dat dës kërl blind geboore is, Rabi, wee hät süün måkt? Dës kërl urer sijn papa un mama?” 3 Jësus hät antwoordet: “Dës kërl hät kain süün måkt, nog ni måls em sijn papa un mama, åwer dat dai daile wat God måke kan an em weese ware schåle. 4 Wij muite dem sijne arbëd måke wat mij schikt hät solang as dat dag is. Kümt dai nacht, woo kair arbëre kan. 5 Solang as ik ine wild bün, ik bün dai licht fone wild.” 6 Nådem as hai dit sägt hät, hai hät upt ër spijgt, hät morer mit dem spijg måkt un hät der morer up dem kërl sijn oogen smeert. 7 Dun hät hai tau em sägt: “Gå hen un wasch dij rëgen in dai stel wat Siloé hit” (wat bedüürt “henschikt”). Soo, hai is hengåe, hät sich rëgen wusche un as hai tröögkåme is küün hai saie. 35 Jësus hät waiten kreege dat’s der kërl wegjågt hare un as hai der trufe hät, hai hät em frågt: “Glööwst duu an dem Kind fom Kërl?” 36 Dai kërl hät antwoordet: “Her, wee is hai, dat ik an em glööwe kan?” 37 Jësus säär tau em: “Najå, duu häst em al saie un is hai wat mit dij fortelt.” 38 Dai kërl hät sägt: “Her, ik dau an em glööwe!” Un hät sich foir em ruunerböögt. 39 Jësus hät dun sägt: “Ik bün tau ain gericht up dëse wild kåme, dat dai wat ni saie daue, saie koine un dai wat saie koine, blind ware.”