1. Coríntios

4 Sin forschijdene geschenke wat God giwt, åwer is dai selwig gaist; 5 un sin forschijdene moors taum dijne, åwer dai selwig Her; 6 un sijn forschijdene daile taum måken, åwer is dai selwig God wat ales måke däit in ale. 7 Åwer wat dai hailig gaist mökt un wart weese, is geewt tau jërer ainsig taum helpen. 8 Weegen tau aim wart geewt dat woord fon klaukhët doir der hailig gaist; taum anerd, dat woord fom kenen, nå dem neemlig hailig gaist; 9 taum anerd, dai gloobe, doir dem neemlig hailig gaist; taum anerd dat geschenk taum gesund måke, doir der neemlig hailig gaist; 10 taum anerd, wat machtig daile mökt; anerd wat sägt wat foiruut passijrt; taum anerd, forstët wat uutspråke woore is wat fon God kumt; taum anerd, feel sort språke; un taum anerd, språke nåsäge. 12 Weegen, soo as dai körper is bloos ain, åwer hät feel stüke, un dai ganse stüke fon körper, sin feel, åwer is bloos air körper, soo is uk Kristus. 14 Weegen dai körper is ni bloos air stük, åwer feel. 17 Wen dai gans körper ain oog wäir, wosoo küne wij hööre? Wen dai gans körper aine oore wäir, wosoo küne wij dai geruug rüüke? 19 Wen ale bloos air stük wäir, woo däir dai körper blijwe? 20 sin feel stüken, åwer bloos air körper. 21 Dat oog kan ni der hand säge: “Ik bruuk dij ni”; un dai kop kan ni der fuit säge: “Ik bruuk juuch ni”. 22 Gans aners, dai stüken fone körper wat swake uutsaie daue sin nöörg, 23 un dai stüken fone körper wat wij maine dat ni soo feel wërd häwe, daue wij mër ëre; soo dai stüken fon oose körper wat ni soo fain sin, ware forninftige behanelt. 24 dai stüken fon oose körper wat fain sin, brüüke ni soo uppasst ware. Åwer God hät dai körper soo måkt, un hät mër dai stük ërt wat dat bruuke däir. 25 dat dai körper ni indailt wart, åwer dat ale sich inenaner up dai selwig moor uppasse daue. 26 Wen air stük fom körper krank is, dai andrer stüke daue dat uk forneeme; wen air stük ërt wart, al dai andrer stüke daue sich frööge mit dem.