Juiste werken op een drijvend gebied

EEN echtpaar dat per schip van de Verenigde Staten naar de Filippijnen reisde, deed onderweg een ervaring op die zij als volgt hebben beschreven: „In de loop van een gesprek tijdens onze eerste avondmaaltijd met negen andere passagiers, vroeg een medereiziger ons wat onze plaats van bestemming en het doel van onze reis was. Toen wij hierop antwoordden, merkten wij al vlug dat niet allen blij waren met het vooruitzicht gedurende een lange reis naar het Verre Oosten onontkoombaar aan het gezelschap van Jehovah’s getuigen vast te zitten. De ingehouden vijandschap werd geopenbaard door een bijzonder trouw lid van een der hedendaagse populaire protestantse sekten. Zij was zich klaarblijkelijk bewust van de zendingsijver van Jehovah’s getuigen, want plotseling, zonder dat hiertoe de minste aanleiding was, beweerde zij dat zij ouder dan de twee aanwezige getuigen was en het derhalve beter wist. De meerderheid sloot zich dadelijk bij deze resolute dame aan, zodat zelfs wanneer het woord ’bijbel’ maar ter sprake kwam, het gesprek onverhoeds een andere wending nam. Het was een vreemde situatie om met belijdende christenen aan tafel te zitten, terwijl er niet over God gesproken mocht worden.

● Naarmate de dagen op zee voorbijgingen, verpoosden wij onszelf, waarbij wij perioden van studie met ontspanning op het zonnedek afwisselden. Wij begonnen ons ook onder de bemanningsleden te begeven, waarbij wij hen in het begin alleen maar goedendag zeiden en ertoe uitlokten ons iets over hun boeiende op zee opgedane ervaringen te vertellen. Geleidelijk aan begonnen wij hen ’die het waard zijn’ uit te zoeken door met hen over de bijbel te spreken. Wij bereidden ons hierop voor door bijbelse studiehulpmiddelen in verscheidene talen mee te nemen.

● Vele bemanningsleden namen lectuur. Tegen het einde van de reis, die achtendertig dagen in beslag nam, waren er in totaal vijfendertig boeken en bijbels, dertig brochures en veertig tijdschriften verspreid. Wij begonnen op ons drijvende gebied nabezoeken te brengen. Het duurde niet lang of er werden bijbelstudiën opgericht. Eén pientere man, die een Brits onderdaan uit Guyana was, toonde buitengewone belangstelling. Hij was er absoluut niet tevreden mee slechts eenmaal per week bijbelstudie te krijgen. Wij troffen regelingen dat er om de andere avond in zijn hut een studie werd gehouden. Op een avond zei hij geestdriftig tot een lid van de bemanning die hij bij de studie had uitgenodigd, dat hij elf jaar in het bezit van een bijbel was geweest en er nu voor de eerste keer iets van begon te begrijpen. Zijn waardering bleef toenemen. Tijdens onze laatste bijbelstudie zei hij dat niemand of niets hem ervan zou kunnen tegenhouden aan wal te gaan om zijn vrouw over de waarheid te vertellen omdat, zo zei hij, ’ik inzie dat mijn vrouw onderwezen moet worden om gelijke tred met mij te houden’. Gelukkig zijn er regelingen getroffen dat ook zij bijbelstudie krijgt.

● Onder de passagiers bleven wij ons intussen vriendelijk gedragen. Er begonnen zich onmiskenbaar tekenen voor te doen dat zij ons beter gezind werden. Wij reageerden hierop door hen met een gesprek over Gods koninkrijk en de nieuwe wereld te begunstigen, maar dit deden wij slechts dan wanneer een passagier alleen was of zij met hun tweeën waren. Er werd nog meer lectuur verspreid bij alle passagiers, behalve bij de eigenzinnige dame. Zo hadden alle passagiers en de kapitein een exemplaar van het boek From Paradise Lost to Paradise Regained. Bovendien werd er voor toekomstige reizigers nog een exemplaar van het boek in de bibliotheek van de conversatiezaal achtergelaten.

● Op de laatste ochtend van de reis hoorden wij zachtjes kloppen. Voor de deur stond de intiemste vriendin van de dame die zo tegen Jehovah’s getuigen gekant was. Zij kwam binnen en zei: ’Ik wilde u persoonlijk komen groeten omdat ik u heel graag iets wil laten weten. Wij hebben allemaal gezien hoe u iedere avond na het eten uzelf excuseerde en de conversatiezaal verliet en hebben later opgemerkt hoe u met de bijbelboeken in uw hand rustig onder de leden van de bemanning predikte. Nu denkt u misschien dat u onder de passagiers weinig of niets heeft bereikt. Maar ik wil u iets vertellen: U hebt een onvergetelijke indruk op de passagiers gemaakt. Zelfs mevr.——— die, zoals u weet, zozeer van haar ongenegenheid blijk gaf, heeft een totaal andere kijk op Jehovah’s getuigen gekregen en spreekt nu met het grootste respect over hen. Ik moet bekennen dat ikzelf ook nooit naar Jehovah’s getuigen wilde luisteren wanneer zij bij mij aan de deur kwamen. Maar ik beloof hierbij dat ik nooit meer een van hen van mijn deur zal wegsturen.’

● Toevallig hadden wij opgemerkt dat het boek Paradise uit de bibliotheek was verdwenen en dat het de dag voordat het schip de haven binnenliep, weer op zijn plaats lag. Daar alleen passagiers toegang tot de bibliotheek hadden, en aangezien alle passagiers behalve de ene die zo’n tegenstandster was, het boek in bezit hadden, was de vraag: ’wie zou het boek zo lang hebben geleend’? Hoe gemakkelijk begrijpen wij nu de geïnspireerde woorden die in 1 Petrus 2:12 (NW) staan opgetekend: ’Bewaart een juist gedrag onder de natiën, opdat zij in hetgeen waarin zij u tegenspreken als kwaaddoeners, ten gevolge van uw goede werken waarvan zij ooggetuigen zijn, God mogen verheerlijken.’

● Wij zijn hier in ons nieuwe tehuis zeer gelukkig en voelden ons al direct in een band van liefde met onze Filippijnse broeders en zusters verenigd.”