Er de tijd voor nemen een goede ouder te zijn
HET is voortreffelijk als gewetensvolle ouders voor de stoffelijke levensbehoeften — voedsel, onderdak en kleding — van hun kinderen zorgen. Dat is juist en noodzakelijk.
Het is echter nog belangrijker dat ouders er de tijd voor nemen hun kinderen datgene te geven wat zij emotioneel, mentaal en geestelijk nodig hebben. — Matth. 4:4.
Kinderen hebben de liefde en genegenheid nodig die ouders kunnen geven. Hiertoe behoort ook dat zij geknuffeld en gekust worden, waardoor hun ouders fysiek kenbaar maken dat zij van hen houden. Ja, zonder dit kunnen baby’s emotioneel gestoord en zelfs geestelijk onevenwichtig worden. Daarom heeft men het zelfs in weesinrichtingen nuttig gevonden dat er op gezette tijden verpleegsters, of andere vrouwen, komen om de kinderen in hun armen te nemen en liefde te betonen. Ja, Jehovah heeft kinderen met die behoefte geschapen en volwassenen het vermogen geschonken deze liefde te geven.
Als de kinderen ouder worden, wordt de noodzaak tijd aan hen te besteden niet minder. Vooral in het begin van hun tienerjaren, als de spanningen toenemen, zijn de kinderen vaak vol problemen, twijfels en vragen. De openbare school is er niet op ingesteld zich met dit alles bezig te houden en Gods Woord toont aan dat dit ook niet in de eerste plaats de taak van de school is. Het is de taak van de ouders de kinderen te leiden. Dit kan alleen door met hen te praten.
Hun problemen bespreken
De ’communicatiekloof’ tussen ouders en kinderen van thans is voor een groot deel de schuld van de ouders. Velen van hen hebben zich in belangrijke mate aan hun taak tijd aan hun kinderen te besteden, onttrokken. Zij nemen er niet de tijd voor om naar hun problemen en vragen te luisteren en hun krachtige doch vriendelijke raad te geven. Sommigen wachten tot het kind tien of vijftien jaar is voordat zij met dit uiterst belangrijke contact beginnen. Dat is te laat. Er moet in de kindsheid mee worden begonnen.
Tot deze vorm van communicatie moeten ook wederzijdse gesprekken behoren. Ouders kunnen niet werkelijk te weten komen waaraan hun kinderen behoefte hebben als zij niet naar hen luisteren. Dit wordt niet bereikt door hun alleen maar voortdurend voor te schrijven wat zij wel en niet moeten doen. Dit zou namelijk wel eens tot gevolg kunnen hebben dat zij voor openhartige gesprekken ergens anders heengaan.
Gods Woord merkt in dit verband op: „Gij, vaders, irriteert uw kinderen niet, maar blijft hen in het strenge onderricht en de gezaghebbende raad van Jehovah grootbrengen” (Ef. 6:4). Door kinderen onafgebroken te vertellen wat zij moeten doen zonder hen aan te moedigen zich uit te spreken en zonder met hen te redeneren, kan het gebeuren dat zij steeds minder geneigd zijn te spreken — vandaar de ’kloof’.
Zelfs al heeft een kind iets verkeerds gedaan en zal het daardoor een terechtwijzing of straf moeten hebben, dan is het toch vaak heel goed als de ouders met het kind redeneren om het duidelijk te maken wàt het verkeerd heeft gedaan, waaròm het verkeerd is, wat de gevolgen van de daad zijn en waarom een andere handelwijze beter is — alles vanuit Gods standpunt bezien. Dat kost tijd, doch tijd die uitstekend is belegd in de toekomst van het kind.
Eensgezindheid tussen de ouders uiterst belangrijk
In het geven van raad of terechtwijzingen en in het toedienen van straf moeten beide ouders hetzelfde standpunt innemen. Dit is uiterst belangrijk.
Het is bijzonder schokkend voor kinderen hun ouders te zien redetwisten of er getuige van te zijn dat zij openlijk verschil van mening hebben, vooral als het over de kinderen gaat. Het is niet minder dan een ramp wanneer vader en moeder elkaar tegenover de kinderen tegenspreken. Daardoor worden de kinderen niet alleen emotioneel maar ook vaak wat hun loyaliteit betreft verdeeld.
Openlijk verschil van mening in het bijzijn van de kinderen dient tegen elke prijs te worden vermeden. Het is iets waardoor de eensgezindheid en het geluk van uw gezin worden vergiftigd. Man en vrouw zullen natuurlijk wel eens ergens van mening over verschillen, maar dergelijke dingen dienen ONDER VIER OGEN, dus niet waar de kinderen bij zijn, te worden opgelost.
Het feit dat de man het „hoofd van zijn vrouw” moet zijn, wil niet zeggen dat de wijze waarop hij meent dat de dingen moeten worden aangepakt de enige manier is die werkelijk gewicht in de schaal zal leggen (Ef. 5:23). Een echtgenoot die luistert als zijn vrouw iets oppert en die ernstig aandacht schenkt aan wat zij zegt, is verstandig en liefdevol.
Wat de vrouw betreft, zij „moet diepe achting voor haar man hebben” (Ef. 5:22, 33). God heeft de man als hoofd van het gezin aangesteld en hem daarvoor toegerust. De vrouw dient daarom niet te trachten haar man van zijn plaats als hoofd te verdringen of zijn positie te ondergraven door in het bijzijn van de kinderen met hem te redetwisten. Neen, zij dient eerbied voor zijn positie te hebben. Zij moet geen mededingster maar een hulp zijn, want toen God de vrouw voor de man schiep, zei hij: „Ik zal een hulp voor hem maken, als zijn tegenhanger.” — Gen. 2:18.
Het nemen van uiteindelijke beslissingen
Als er echter na een gesprek onder vier ogen over een bepaalde aangelegenheid toch nog een meningsverschil tussen man en vrouw bestaat over de wijze waarop hun kinderen moeten worden aangepakt, wat dan?
Dan is de meest succesvolle handelwijze en die welke inderdaad de beste zal blijken te zijn en welke Gods Woord aangeeft, de volgende: „Evenals de gemeente onderworpen is aan de Christus, zo moeten ook vrouwen het zijn aan hun man, in alles.” — Ef. 5:24.
Dit betekent dat het het recht en de verantwoordelijkheid is van de man om de uiteindelijke beslissing te nemen. Ook al is de vrouw het er misschien niet mee eens, toch dient zij, als hij eenmaal zijn beslissing heeft genomen, zich daaraan te houden en ze te ondersteunen, mits haar man natuurlijk niet iets van haar verlangt waardoor zij Gods wetten overtreedt. Zou hij dat doen, dan zou zij „God als regeerder meer [moeten] gehoorzamen dan mensen”. — Hand. 5:29.
Op elk schip is een kapitein. De man nu is ten behoeve van zijn gezin door Jehovah in die hoedanigheid aangesteld. O ja, hij zal fouten maken, maar zij ook. De grootste fout echter die beiden zouden kunnen maken, is deze door God verordende handelwijze niet te volgen en aldus verdeeld te blijven.
Eensgezindheid tussen de ouders zal een zeer heilzame uitwerking op de kinderen hebben. Hun liefde en eerbied voor hun ouders, voor het ouderlijke gezag en voor Jehovah’s regelingen zullen erdoor worden vergroot. Maar ook al is dit niet het geval, ook al laten de kinderen zich meer beïnvloeden door druk van buitenaf en keren zij zich, als zij oud genoeg zijn om uit huis te gaan, van de raad van hun ouders af, dan kunnen zij zich toch troosten met de wetenschap dat zij het beste hebben gedaan wat zij konden. Bedenk dat het Esau, zoals de bijbel aantoont, niet zo goed verging als Jakob, ook al waren Esau en Jakob tweelingen en ook al kregen zij, als zoons van de godvrezende Isaäk en Rebekka, dezelfde opvoeding.
Werkgewoonten
Het kost ook tijd de kinderen praktisch onderricht te geven. Zij dienen allen iets tot het welzijn van het gezin bij te dragen in de vorm van diverse karweitjes, zoals schoonmaken, het grasgazon bijhouden, tafeldekken, koken, afwassen, enzovoort. Van kleine kinderen kan men natuurlijk nog niet zoveel verwachten. Zij zullen nog heel wat fouten maken, maar laten deze fouten u er niet van weerhouden hen al heel jong te oefenen.
Het is treurig te zien hoeveel jonge mannen en vrouwen niet op hun respectieve taak in het leven zijn voorbereid. Sommige bruidjes hebben vóór hun huwelijk nog nooit een maaltijd bereid!
Goede ouders zullen hun kinderen taken opdragen als zij nog heel jong zijn en samen de progressieve opvoeding van hun kinderen uitstippelen. De moeder kan het meisje kleine dingen bij het klaarmaken van de maaltijden te doen geven of haar laten helpen bij het tafeldekken. Dit kan in de loop der jaren geleidelijk worden uitgebreid totdat het meisje heeft geleerd hoe zij de hele maaltijd moet bereiden. Wat zullen zowel zij als haar toekomstige echtgenoot dankbaar zijn voor deze opleiding!
Een liefdevolle vader zal er tijd aan besteden zijn zoon te leren de verantwoordelijkheden van een man op zich te nemen. Leer hem op jonge leeftijd karweitjes in en om het huis te doen. Laat hem een verfkwast, hamer of ander gereedschap hanteren. Help hem dingen te leren waarmee hij later te maken krijgt, zoals de theorie van het autorijden, geldzaken en zelfs zulke dingen als het invullen van verzekeringspapieren en belastingbiljetten. Help hem een praktisch vak te leren waar hij in zijn latere leven iets aan heeft. Help hem de andere geaardheid en de behoeften van de vrouw te begrijpen, dingen die hij moet beseffen als hij eens het huwelijksgeluk wil smaken. — 1 Petr. 3:7.
Leer kinderen ook gepaste eerbied voor anderen te hebben, zoals Gods Woord aanraadt: „Kritiseer een oudere man niet streng. Integendeel, spreek hem met aandrang toe als een vader, jongere mannen als broeders, oudere vrouwen als moeders, jongere vrouwen als zusters met alle eerbaarheid.” — 1 Tim. 5:1, 2.
De kennis van God
Het grootste geschenk dat u uw kinderen als goede ouders kunt geven, is ongetwijfeld de juiste kennis van God. Ook hiervoor is tijd nodig. Hoe belangrijk is dit? De bijbel antwoordt: „Dit betekent eeuwig leven, dat zij voortdurend kennis in zich opnemen van u, de enige ware God, en van hem die gij hebt uitgezonden, Jezus Christus” (Joh. 17:3). Geen enkel geschenk dat u zou kunnen geven, kan hier ooit tegen opwegen — eeuwig leven. U plaatst uw kinderen echter op de weg tot eeuwig leven door hun Gods voornemens en vereisten te onderwijzen.
Wanneer moet u ermee beginnen uw kinderen omtrent God te onderwijzen? De apostel Paulus merkte ten aanzien van Timótheüs op: „Dat gij van kindsbeen af de heilige geschriften hebt gekend, die u wijs kunnen maken tot redding.” — 2 Tim. 3:15.
Als wij u zeggen uw kinderen omtrent God te onderwijzen, bedoelen wij niet dat u deze verantwoordelijkheid op iemand anders moet afschuiven. Wij bedoelen dat u in uw eigen huis met bijbelse studiehulpmiddelen zoals Jehovah’s getuigen thuis gebruiken, ervoor gaat zitten en de kinderen zelf gaat onderwijzen. Dit dient eigenlijk al geruime tijd voordat zij naar school gaan, te gebeuren.
Zijn kinderen vóór de schoolgaande leeftijd echter niet te jong om hun zulke ernstige zaken bij te brengen? Volstrekt niet! Nog niet zo lang geleden hebben onderzoekingen zelfs aangetoond wat altijd al het geval is geweest, namelijk dat kinderen van ouders die er de tijd voor hebben genomen hun vóór de schoolgaande leeftijd te onderwijzen, de beste leerlingen zijn.
Kinderen leren een ingewikkelde taal tegen de tijd dat zij drie of vier jaar oud zijn, dus zij kunnen beslist wel het een en ander omtrent God leren! Daarom onderrichten Jehovah’s getuigen hun kleine kinderen in Gods wegen. Naarmate zij ouder worden, is het ook een grote hulp voor de kinderen als u hun leert lezen en schrijven. Tegen de tijd dat de kinderen dan naar school gaan, zullen zij zowel in kennis van God als in lezen en schrijven aardige vorderingen hebben gemaakt, waarvan zij hun hele leven gemak zullen hebben.
Levert resultaten op
Dat een dergelijk vroegtijdig onderricht resultaten oplevert, wordt door tal van ervaringen van ouders gestaafd. Een van Jehovah’s getuigen schrijft bijvoorbeeld over wat hij meemaakte toen hij op visite ging bij een ander gezin, ook Getuigen, met een meisje van drie jaar en een jongetje van nog maar achttien maanden. Hij zegt:
„Op een avond toen ik na de gemeentevergadering [van Jehovah’s getuigen] even op bezoek was, sprak ik met het jongetje en vroeg hem of hij graag met een leeuw wilde spelen. Hij wist onmiddellijk waarover ik sprak en zei haast onverstaanbaar: ’Ik pak mijn boek.’ Hij haalde het boek Van het verloren naar het herwonnen paradijs te voorschijn en sloeg het plaatje met leeuwen op bladzijde 17 op.
Ik vroeg hem naar andere dieren en hij ging naar bladzijde 40 en 41, waarop men de dieren in de ark ziet gaan. Ik vroeg hem of hij wist wie Adam was, en hij sloeg de illustratie op bladzijde 21 op en wees hem aan. Hij kon ook Eva en de slang op de bladzijden 28 en 29 identificeren.
Ik sprak ook met het meisje, en zij kon bij veel van de illustraties in het Paradijs-boek de geschiedenis vertellen. Deze kinderen zijn niets knapper dan andere kinderen, maar het toont stellig aan dat een kind niet de schoolgaande leeftijd bereikt behoeft te hebben om Gods Woord te begrijpen.”
Alleen door er tijd aan te besteden, kinderen in Gods Woord te onderwijzen, kunt u werkelijk vaststellen of zij Gods voornemens beginnen te begrijpen en te waarderen. Als u er de tijd voor hebt genomen een dergelijke waardering van kindsbeen af in hun hart op te bouwen, kunt u de rijke beloning oogsten te zien hoe zij zich tot rijpe, godvrezende jonge mannen en vrouwen ontwikkelen. Spreuken 22:6 zegt namelijk: „Leid een knaap op overeenkomstig de weg voor hem; ook als hij oud wordt, zal hij er niet van afwijken.” Welk een voldoening schenkt het, kinderen groot te brengen die hun ouders en Jehovah tot eer strekken! — Spr. 23:24, 25.
Ja, het is een hele taak een goede vader of moeder te zijn. Het loont echter ruimschoots de tijd en de moeite. Niet alleen wordt het huiselijk leven er echt gelukkiger door, maar de kinderen worden ook op de weg naar eeuwig leven in Gods nieuwe ordening geplaatst. En de ouders kunnen met een zuiver geweten voor het aangezicht van God staan, wetend dat zij zich naar eer en geweten van hun verantwoordelijkheid als ouders hebben gekweten.
[Illustratie op blz. 5]
Neemt u er de tijd voor bij uw kind te zijn?
[Illustratie op blz. 7]
Er de tijd voor nemen een goede ouder te zijn houdt ook in dat u uw kinderen Gods Woord onderwijst