Extra zuurstof toedienen heeft geen zin

ATLETEN komen buiten adem van het sportterrein en beginnen zuivere zuurstof in te ademen. Vaak staan er naast de waterflessen zuurstofflessen klaar. Komen zij er sneller door op adem of leveren zij er een betere prestatie door? Volgens een in de uitgave van september/oktober 1989 van het medische blad Hippocrates gepubliceerd onderzoek niet. Atleten liepen in een tredmolen totdat zij uitgeput waren en ademden dan zuivere zuurstof in. Daarop weer een uitputtende ren in de tredmolen, maar deze keer ademden zij uit een reservoir dat normale lucht bevatte. De hele procedure werd herhaald. Na het inademen van zuivere zuurstof leverden zij geen betere prestatie dan na het inademen van normale lucht. Sommigen beweerden dat zij konden zeggen wat er in welk reservoir zat, maar de helft van de keren hadden zij het bij het verkeerde eind.

Bloedmonsters die voor en na elke test werden genomen, „ontzenuwden het idee dat zuivere zuurstof het herstel van krachten bespoedigt doordat er meer van het gas naar vermoeide spieren gaat. . . . Het gehalte van het bloed aan lactaat — een scheikundige substantie die zich tijdelijk in het bloed vormt als hard werkende spieren zuurstof te kort komen — was in hoofdzaak gelijk, ongeacht welk reservoir er werd gebruikt. Als er meer zuurstof naar de spieren ging, zou de lactaatspiegel lager zijn geweest.”

Bloed kan slechts een beperkte hoeveelheid zuurstof bevatten en de lucht in de atmosfeer voorziet daar met gemak in. Met zuivere zuurstof krijgt het bloed geen overdosis zuurstof toegediend en wordt de atleet ook niet geholpen zich sneller te herstellen na krachtige inspanningen. Iemand komt weer op adem doordat het hart sneller klopt, waardoor er meer bloed naar de cellen in de spieren wordt gevoerd en er aldus meer zuurstof wordt aangeleverd. Het bloed bevat niet meer zuurstof. Het levert zijn lading zuurstof slechts sneller af, en daardoor verloopt het herstel sneller.