Schijn bedriegt

WIJ logeerden in het gezellige huis van een vriendin in de bossen en sliepen beneden in haar souterrain-appartement. Dus waren de ramen binnen voor ons op ooghoogte en buiten op grondniveau. De eerste ochtend om een uur of zes werd ik wakker van een vreemd tikkend geluid, steeds twee keer, dat uit verschillende hoeken van het appartement leek te komen. Nieuwsgierig stond ik op en liep naar de keuken om te kijken of de koelkast of de boiler het geluid maakte. Geen van beide. Ik stond voor een raadsel maar hoorde het geluid plotseling uit de zitkamer komen. Ik liep — onopvallend — de kamer in en tot mijn verbazing zag ik buiten een schitterende rode vogel, een kardinaal, tekeergaan tegen het vensterglas! Hij fladderde van het ene raam naar het andere het huis rond — de slaapkamer, de badkamer, de televisiekamer — overal waar een raam op grondniveau was. Ik begreep er niets van.

Terwijl ik zachtjes naar het raam toe liep, vond ik een mogelijke verklaring voor het raadsel — buiten zat een vrouwtjeskardinaal, op luttele centimeters afstand, tevreden zaadjes wegpikkend. Maar waarom viel het mannetje de ramen aan? Blijkbaar zag hij steeds zijn eigen spiegelbeeld voor een mededinger aan en probeerde hij hem te verjagen! Hij liet zich door de schijn bedriegen.

Later vond ik bevestigd dat dit inderdaad de aanleiding was tot het vreemde gedrag van de vogel. In haar boek The Cardinal verklaart June Osborne dat de mannetjeskardinaal „tot het uiterste gaat om ervoor te zorgen dat zijn terrein ontdaan is van alle andere binnendringende mannetjes van de soort. . . . Niet alleen verjaagt [hij] deze indringers, maar bekend is ook dat hij . . . zich op zijn eigen spiegelbeeld stort in wieldoppen, autospiegels of lage ramen en glazen schuifdeuren.” Dan vervolgt zij met een opmerking waarmee wij konden instemmen: „Dat kan heel storend werken op het vredige leven van een huiseigenaar.” Dat merkten wij, elke ochtend vroeg.

Wat is er aan dit dwangmatige macho gedrag te doen? Dezelfde schrijfster oppert: „Soms wordt het nodig blinkende oppervlakken te bedekken om de vrede en rust te herstellen . . ., en, niet te vergeten, te voorkomen dat de vogel zichzelf iets aandoet met deze aan zelfmoord grenzende aanvallen.” — Ingezonden.