De volgorde van de bijbelboeken kennen
IEDEREEN die de bijbel liefheeft, en in het bijzonder elke christelijke bedienaar van het evangelie, zal zich veel tijd besparen wanneer hij de volgorde waarin de bijbelboeken voorkomen uit het hoofd kent. Het zal ongetwijfeld nuttig zijn bij het uit het hoofd leren van deze lijst wanneer men let op de natuurlijke indeling van de canon, alsook op de inhoud van de verschillende boeken en de tijd waarin ze geschreven zijn.
Van de zesenzestig boeken vormen er negenendertig de Hebreeuwse Geschriften en zevenentwintig de christelijke Griekse Geschriften.
In de canon van de Hebreeuwse Geschriften komen de vijf boeken van Mozes het eerst: GENESIS begint met de schepping en omvat de geschiedenis van de mensheid vanaf Adam tot en met de dood van Jozef. Dan komen EXODUS, LEVITICUS, NUMERI en DEUTERONOMIUM, waarin de geschiedenis van Israël vanaf de slavernij in Egypte tot en met de dood van Mozes wordt weergegeven. Deze vijf boeken staan ook bekend als de Pentateuch, wat „vijf boeken” betekent. In sommige vertalingen, zoals die van Luther, worden ze eenvoudig het eerste, tweede, derde, vierde en vijfde boek van Mozes genoemd. Daarna volgt, evenals Jozua Mozes opvolgde, het boek JOZUA op de boeken van Mozes. En zoals Jozua werd opgevolgd door andere richters die Israël regeerden, volgt op zijn boek het boek RICHTEREN, dat van hun regering vertelt. RUTH verhaalt bepaalde gebeurtenissen uit de tijd van de richters en volgt dus logischerwijs.
Dan volgen er drie series van twee boeken, 1 en 2 SAMUËL, die de periode der richters voltooien en een begin maken met de periode der koningen; 1 en 2 KONINGEN, die de geschiedenis der koningen voltooien, en 1 en 2 KRONIEKEN, die een parallel lopend verslag van de geschiedenis der koningen, te beginnen met de regering van David, geven, alsook een resumé van de bijbelse geslachtsregisters vanaf Adam tot op de tijd dat deze boeken geschreven werden. Daarna volgen EZRA, NEHEMIA en ESTHER, die gebeurtenissen beschrijven welke binnen een eeuw na de terugkeer der joden uit Babylon in 537 v. Chr. in Jeruzalem en Medo-Perzië hebben plaatsgevonden. Hiermee zijn de zeventien zogenaamde „historische” boeken compleet.
Hierna volgen vijf boeken die wijze uitspraken en prachtige poëzie bevatten: JOB, de PSALMEN (waarvan ongeveer de helft aan David wordt toegeschreven), SPREUKEN, PREDIKER en het HOOGLIED VAN SALOMO. De laatste drie boeken zijn door Salomo geschreven, uitgezonderd de laatste twee hoofdstukken van Spreuken.
De overige zeventien boeken van de Hebreeuwse Geschriften zijn voornamelijk profetisch. JESAJA, waarvan de schrijver in de achtste eeuw v. Chr. profeteerde; JEREMIA, waarvan de schrijver in de volgende eeuw, veertig jaar vóór de val van Jeruzalem in 607 v. Chr. begon te profeteren; KLAAGLIEDEREN, waarin Jeremia Jeruzalems verwoesting betreurt; EZECHIËL, waarvan de schrijver tijdens Jeruzalems verwoesting in Babylon profeteerde, en DANIËL, waarvan de schrijver vóór, tijdens en zelfs nog na de zeventigjarige verwoesting als Jehovah’s profeet optrad.
De overige profetische boeken worden om hun lengte de „kleine” profeten genoemd, hoewel deze twaalf profetieën noch in belangrijkheid voor de „grote” profeten onderdoen noch erna zijn geschreven, en verschillende ervan zelfs vóór de „grote” profeten zijn geschreven. Deze twaalf zijn niet strikt volgens de tijd dat ze geschreven zijn gerangschikt. Ze beginnen met HOSEA, JOËL (in feite het eerste van de zeventien profetische boeken die geschreven zouden worden), AMOS en OBADJA; JONA, MICHA, NAHUM en HABAKUK; ZEFANJA, HAGGAÏ, ZACHARIA en MALEACHI. Wij hebben dus drie reeksen van vier boeken; Jona is de eerste van de tweede reeks van vier en Zefanja van de derde reeks.
En nu over naar de christelijke Griekse Geschriften. Eerst komen er vijf boeken die grotendeels historisch zijn, de vier Evangeliën, MATTHÉÜS, MARKUS, LUKAS en JOHANNES, en de HANDELINGEN DER APOSTELEN. Hierop volgen eenentwintig brieven, veertien van Paulus, die bij wijze van geheugensteuntje als volgt verdeeld kunnen worden: drie van zijn langste brieven: ROMEINEN en 1 en 2 KORINTHIËRS; daarna vier die veel op elkaar lijken wat lengte, stijl en inhoud betreft: GALATEN, EFEZIËRS, FILIPPENZEN en KOLOSSENZEN. Dan volgen er vijf die met de letter „T” beginnen: 1 en 2 THESSALONICENZEN, 1 en 2 TIMÓTHEÜS en TITUS. FILÉMON en HEBREEËN completeren Paulus brieven. Paulus brieven omvatten er dus negen aan gemeenten, vier aan personen en één aan een groep christenen die van Hebreeuwse geboorte waren. Er resten ons nu nog zeven brieven: JAKOBUS, 1 en 2 PETRUS, 1, 2 en 3 JOHANNES en JUDAS. Tot slot hebben wij de in symbolen weergegeven profetie OPENBARING, het laatste boek van de bijbel maar niet het laatste dat werd geschreven, daar het van 96 n. Chr. dateert, terwijl de overige geschriften van Johannes in het jaar 98 n. Chr. geschreven blijken te zijn.
Met enige moeite kunt u deze lijst boeken uit het hoofd leren. Dit zal niet alleen zeer nuttig blijken te zijn bij uw eigen bijbelstudie maar ook een aanbeveling te meer betekenen voor een christelijke bedienaar van het evangelie.