Wat is voor jou gebruikelijk?
1 Christelijke vergaderingen zijn een essentieel onderdeel van onze aanbidding van Jehovah. De apostel Paulus dringt er terecht bij ons op aan het onderling vergaderen niet na te laten „zoals voor sommigen gebruikelijk is”. — Hebr. 10:25.
2 Denk jij ook zo over de omgang met je broeders en zusters op christelijke vergaderingen? Wat is in dit verband voor jou gebruikelijk? Bezoek jij regelmatig alle vergaderingen, met inbegrip van de gemeenteboekstudie? Of bemerk je dat het voor jou gebruikelijk is vergaderingen over te slaan? Welke plaats nemen vergaderingen in jouw leven in? Moedig jij anderen aan regelmatig de vergaderingen te bezoeken? Heb jij personen die op de Gedachtenisviering aanwezig waren, aangemoedigd regelmatig de vergaderingen te gaan bezoeken?
3 Ongeacht ons dagelijks programma, wij kunnen Paulus’ raad niet bagatelliseren. Al hoewel het begrijpelijk is dat een christen door ziekte of andere omstandigheden die hij niet kan veranderen, nu en dan een vergadering moet overslaan, dient het voor hem zeker niet gebruikelijk te zijn (Rom. 2:21). Omdat een christen zo veel verplichtingen heeft waarvan hij zich moet kwijten, waaronder een aantal theocratische activiteiten, moet hij zich vergewissen van de belangrijker dingen (Fil. 1:10). Vergaderingen vallen onder de belangrijker dingen voor een christen en zijn van het grootste belang voor ons geestelijk welzijn.
MOEDIG ELKAAR AAN
4 Toen Paulus aan de Romeinen schreef, zei hij dat hij ernaar verlangde hen te zien. Waarom? Teneinde hun enige geestelijke gave te kunnen meedelen om hen „standvastig te maken” (Rom. 1:11). Hij stelde zich er niet mee tevreden hun slechts een brief te sturen met inlichtingen die zij konden lezen, maar hij vond dat omgang belangrijk, ja, noodzakelijk was, want hij vervolgt: „Opdat er onder u een uitwisseling van aanmoediging mag zijn.” Of, zoals de voetnoot in de Studiebijbel het weergeeft: „Om onder u te zamen aangemoedigd te worden” (Rom. 1:12). Zelfs Paulus, een apostel, zag de noodzaak van aanmoediging door christelijke omgang in.
5 Evenzo dienen wij elkaar op onze vergaderingen tot liefde en voortreffelijke werken aan te sporen. Een vriendelijke glimlach en een warme groet kunnen op anderen een positieve uitwerking hebben. Opbouwende commentaren, goed voorbereide programmaonderdelen anderen in geestelijk opzicht vorderingen zien maken, en alleen al het onder onze broeders en zusters zijn op de vergaderingen, dit alles kan heel aanmoedigend zijn. Ook al zijn we moe aan het einde van de dag gewoonlijk zullen we merken dat we ons na het bezoeken van de vergadering veel beter voelen. Christelijke vriendschap en de liefde die onze broeders en zusters voor ons tonen, zullen ons aanmoedigen „met volharding de wedloop [te] lopen die voor ons ligt” (Hebr. 12:1). Het aandachtig luisteren naar Gods Woord kan ons erop voorbereiden zonder wankelen vast te houden aan de openbare bekendmaking van onze hoop. Er vloeien werkelijk veel zegeningen voort uit het bezoeken van de vergaderingen.
6 Meer dan ooit is het nu de tijd om aan ons geloof vast te houden en anderen tot liefde en voortreffelijke werken aan te sporen. Wij moeten er ijverig moeite voor doen alle gemeentevergaderingen bij te wonen. Wij willen niet dat het voor ons gebruikelijk wordt het onderling vergaderen na te laten. Wij dienen gewetensvol te proberen anderen met inbegrip van Avondmaalbezoekers te helpen en aan te moedigen geregeld de vergaderingen te bezoeken. Op deze manier zullen wij onze liefde voor anderen en onze waardering voor christelijke vergaderingen tonen.